Bugün günübirlik kayınvalidemlerin köyüne gittik günlük.
kuş uçmaz,kervan geçmez,insan evladı yaşamaz,yeşilliği neredeyse yok,suyu yine yok denecek kadar az olan,adına da köy denen yer :bbo:
tamamen zorunlu bi ziyaretti.
ama bir kez daha anladım.
nefret ediyorum,bu tarz köy yaşamından.
bi kere su yok,her yer sinek,böcek .
ıyyy.
ağzıma lokma süremeden,susuzluktan kavrula kavrula geldim eve.
hiç mi içeçek su yok diyeceksin elbet var ama o susuzlukta yıkanan (!) bulaşığa,tabak çanağa ben nasıl güveneyim.
biliyorum çok huyluyum am içim almadı.
berbattı kısacası.
evim evim güzel evim...
işte bu berbat ötesi köyde,kayınpederim zevkine tarla ekip biçiyor.
otur evinde di mi?
ı-ıh..
senede bi kaç gün bile olsa işkence gibi oraya gitmek.
öff pöfff