- 19 Ağustos 2011
- 809
- 52
Uzun zaman sonra yine buralardayım. Ne de çok olmuş. Yine ne çok şey değişmiş ve birikmiş... Ama bu sefer kısa zamanda değil, uzun zamanda... Çok yorgunum. Önceden çok üzülürdüm, mutsuz olurdum, ağlardım ama artık hiçbirine gücüm kalmadı. Ben ayaklarımın üstünde sağlam bir şekilde durmak isterken, hayallerimi gerçekleştirmek isterken o bana engel olmak istiyor gibi. Sözde senin iyiliğini düşünüyorum diyor ama ben hiç öyle hissetmiyorum. Sanki beni başından atmak istiyor gibi. Ne de çok yalnızım şu dünyada. Herkes tek tek terk etti beni. Hele o'nu hiç söylemiyorum! Dünya bir yana sen bir yana diyen insan beni yüzüstü bıraktı ve 5 aydır ne aradığı var ne de sorduğu... İnsanlar çok kalpsiz... Hata etmişim insanları bu kadar sevmekle ve güvenmekle... Haddinden fazla değer verirsen işte yalnız kalan, üzülen sen olursun! Bu yüzden işte sırf bu yüzden bu vefasızlıktan dolayı ben ayaklarımın üstüne sapasağlam basmalıyım. O çok istediğim, hayallerimi süsleyen Çalıkuşu Feride gibi buralardan gidip öğretmen olup kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum. Bu yüzden evlenmeyi erteliyorum. Zaten böyle onun bunun tavsiye ettiği kişiler bana göre değil. Eğer bu hayat benimse bundan sonra insanların istediği gibi değil kendi istediğim gibi yaşayacağım. Herkesten de bir süre uzak duracağım.