Popüler Konu Sevgili günlük...

Yaşam enerjimi sömürüyorlar günlük. Ruhum ve bedenim çok yorgun

Sevgili günlük,

bu geçtiğimiz iki yılda- annemin yıllarca daha doğrusu aklım ermeye başladığından beri beni psikolojik olarak ne kadar çok “ezdiğini” etkilendiğini anladım fark ettim. biliyorum bunları bilinçsiz yaptı ama yinede bunun hayal kırıklığını yaşıyorum… üzgünüm öfkeliyim kırgınım…
40 yaşıma geldim hala devam ediyor, 3-4-5 yaşlarındaydım bu eziyet başladığında, beni karşısına alır hep dert yanardı, hep babamı kötülerdi bana, başkalarınıda kötülerdi, kiminle sorunu varsa gelip bana anlatır bana dert yanardı tüm olup biteni anlatırdı, içindeki öfkesini, kinini nefretini gelip bana kusardı... belkide şuanki içimdeki kin öfke tohumlarını küçük yaşta annem içime ekip yeşertti… tamam evet babam ona çok çektirdi ama ben çocuk olarak ne yapabilirdimki, zaten hep huzursuzluklarına şahit oluyordum o ortamda hep bende vardım, onlarla birlikte bende yaşadım, bu yetmiyormuş gibi niye beni hep sürekli karşısına alıp bana dert anlatıyorduki… küçücük yaşta oynayıp eğlenmem gerekirken- ben hep annem için üzülürdüm, çok acırdım ona, onu yalnız bırakmak hiç istemiyordum. Bana hep ne kadar olgun bir kız olduğumu söylerlerdi, belkide bu yaşadıklarım beni olgunlaştırmıştı…
Bu böyle yıllarca devam etti.
Artık bir yerde birşeyler koptu yeter dedim, mesafe koydum araya, annemle eskisi kadar görüşmüyorum, önceden hergün telefonlaşırdık artık haftada on günde bir görüşüyorum.
İçimdeki üzüntüyü kırgınlığı anlatamam…

Ama SENİ BİLMEK, seni bilmek , seni bilmek beynimde bir kurşun… seni bilmek, seni bilmek, seni bilmek en büyük ceza… her anın aklımda…

Bu ara ne çok bir dinlememe, sözümü kesme hali yaşanıyor, sinirim bozuldu.

Umarim icime öküz oturmus hissi yarin gider. Yarine kadar da böyle beklemek iskence

Kazen .!.:

Kişinin bir gün boyunca gördüklerini, yaşadıklarını, gün içinde hissettiklerini günü gününe yazdığı kısa ve samimi yazılara günlük ya da günce denir.

Günlüklerin özellikleri

1. Günlüklerde anlatılan olaylar günü gününde yazılmıştır. Günlüklerin tarihi yazıldığı gündür.
2. Günlüklerin dili konuşma diline yakındır. Dil açık ve anlaşılırdır.
3. Günlükler özeldir, çünkü yazar kendisi için yazmıştır.
4. Günlüklerin konusu her şey olabilir. Konuda sınırlandırma yoktur.
5. Başka metin türlerinde (roman, hikaye, anı) kullanılabilir.
6. Günlükler insanı tüm çıplaklığıyla gösterir.
7. Günlüklerde öznel bir anlatım vardır.
8. Günlüklerde gözlem ve dikkat önemlidir.
9. Günlükler hisleri, duyguları anlatan içe dönük günlükler ve dış dünyadaki olayların anlatıldığı dışa dönük günlükler şeklindedir.

Diğeri çok yazılmış sayfaları dolmuş yeni bir başlangıç ....


Eski Günlük için tıklayın...

Genişletmek için tıkla...

Sevgili günlük, bugun de dunden farklı geçmedi , sen de biliyorsun artık ne yapman gerektiğini , sadece cesur olmalı herşeyi kalbine gömmeli ve bulunduğun yerı terketmelisin, cunku hep böyle yaptın , yoksa gururuna ıhanet etmıs olacaksın.

Yardım et Allah'ım...

Son zamanlarda ben…

Cok sinirliyim..Allah kahretsinki bu durumdayim..cocugumun pesinde olcam diye hep hayal kurardim simdi karnim burnumda napicagimi bilmiyorum..yardim et allahm bi care nolur...ahh ailem yakinimda olaydii...kimseye mudanam olmazdii...napcam ben cildirmak uzereyim..biktim..bu sene berbat gecti artik bir an once duzelsin hersey nolurrr biktmmmmm..

Atatürk’ün askerleriyiz.

üzüntümü bile yasayip hissedemiyorum çok yoruldum günlük ..bazen yikilacak gibi oluyorum ama yikilmadim

Sevgili günlük,

yaşım ilerliyor, bu iki yılda yaş aldığımı yaşlandığımı hissettim, yüzümde kırışıklıklar bile çıkmaya başladı hazır değilim yüzümün kırışmasına ellerimde güneş lekeleri çıkmasına (
Ben 18 li yaşlarıma dönüp yeniden aşık olmayı çok isterdim ( şuanki tecrübelerimle) ahhh çok üzgünüm…

Sevgili günlük,
Hepimiz öleceğimiz günün üzerinden geçiyoruz her yıl, hem de hiç farkında olmadan.

Bu gece yine evde yalnızım günlük. Kronik yorgunum. Ben sizi beş yıl sonra arayayım modundayım son üç dört yıldır. Ve eminim uzaktaki en yakın arkadaşlarım bana başka gözlerle bakıyorlar. Yalnız bunları umursayacak ve aldığım birtakım üç kiloyu verecek enerjim yok. Her gün başım ağrıyor. Çünkü deliksiz uyuduğum tek gece olmadı yıllardır. Beden sağlığım yerinde ama akıl sağlığım ne durumda… bir kısırdöngü sözkonusu. Yoruldukça dinlenemiyorum, dinlenemedikçe sabredemiyorum… iki gün evde tek başıma kalmak ve mal gibi kanepede yatmak istiyorum.

Sevgili Günlük,
Biz eski günlere döndük. Yine çok mutluyuz. Aştık atlattık birçok şeyi. O keskin viraj harici hep böyleydik zaten. O virajın da bugünler için yaşanası varmış o bile hayırlısıymış. Ah gün saydığım o acı zamanlar

Huzursuzluğum nirvanaya ulaştı gibi. Kendimi berbat hissediyorum bu akşam. Hiçbir şeye enerjim kalmamış gibi hissediyorum. Ben artık çok yoruldum diye avazım çıktığı kadar bağırmak, ağlamak istiyorum. İçimdeki bu huzursuz, bu kötü hissi nasıl giderebilirim bilmiyorum. Hiçbir şeye enerjim kalmadı. Yakında sınavlarım var, çalışmam gerek. Ama benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. O stres beni mahvediyor. Ayrıca kpss sonuçlarını bekliyorum, atanabilecek miyim atanamayacak mıyım? Bu işler hallolacak mı soruları beyninde sürekli dönüp duruyor. Ayrıca hastane/sonuçlar safhasından hiç bahsetmek bile istemiyorum.

Çok yoruldum günlük. İçimde mücadele edecek güç kalmamış gibi. Aslında huzurlu olabilsem bu iş güç kısımlarını halletmek çok zorlamazdı beni. Ama dibine kadar huzursuzken, içim içimi yiyorken hiçbir şey yapmak istemiyorum. Bu kadar kötü hissetmesem ne iyi olurdu

Huzursuzluk hissiyle bocalayıp duruyorum.

Sabır ver Allah'ım.
İnsanların benden beklentilerini değil benim kendimden beklentilerimi yapmam gerektiğini özümsemem lazım.

Bugünün aile içi konusu kpss ve iş. Yani canım sıkılacak

Bu dünya b.k gibi bir yer.
Her şey tam bir zorunluluk...
Bir bebek doğunca genelde sevinilir ama bazen üzülüyorum ben.
Sevdiğimiz yanı saflığı ve onun getirdiği sevimlilik. Sonra büyüyor ve her şey başka bir hal alıyor. Büyüyünce o saflık devam ederse pek sevimli olmadığı gibi sağlam tokatlar yiyorsun.
Çünkü buranın gereği bu. Bu laftan da ayrı bir nefret ediyorum ama öyle.
Tamamen muhtaç doğuyorsun ve ne veriliyorsa bilinçaltına öyle gidiyor.. Değiştirmek ne derece mümkün ki? Ve çok çaba gerektiriyor...
Nasıl bakarlarsa öyle büyüyorsun.
Bazen bakmıyorlar ve elinden bir şey gelmiyor..
Ne üzücü.
Büyüsen de belli sınırlar içinde özgür olabiliyorsun. Başarabilirsen o da.
Bir de ne hassas biriysen de bu dünyada o kadar çekeceğin varmış tam olarak.
Adapte olmakta çok zorlandım, hala zorlanıyorum ve huzur için ama az ama çok belli bir kalıba girmek zorunda olmak canımı sıkıyor ama gitgide daha bir kabulleniyorum mecburiyetten.
Umarım maddi dünyaya adapte olurken maneviyatımı da koruyabilirim.