Şimdi umutsuzluğun,yorgunluğun,çaresizliğin tam ortasındayım!. Ardımda bıraktığım koskocaman ve acı dolu tecrübelerimin yuvalandığı geçmiş olan tam 4 yıl.boş amaçsız,korkakça,cesaretini korkularının yuttugu bir bekârlığun ardından, tüm cesaretimle evet diyip radikal bir karar alıp yurtdişına cıkmak pahasına evlenmek.6 koca yıl sevdıgın güvendiğin birinin yanına yoldaş olup yola koyulalı tam 4 yıl olmuş.gurbet:evleneli henüz bir hafta bile olmamişken monoton bir hayattan hiç bilmediğin bir ülke,bir dil,yanlızlık,kimsesizlik,özlem,hasret,eş ve evlilik hayatı ile yüzleşmek hiçte kolay olmadı hemde HİÇ.... bu süreç yetmezmiş gibi birtürlü teşhisi konulamayan bi agrı ardından yanliş teşhis torbalar dolusu ilaç (12 muayenehane devlet+üni hastanesi+özel hastane 6 branş )ve bütün bunların sonucu pisikolojik travma! Ardından akıl hastanesi +özel pisikiyatri kliniği ve panik atak teşhisi bu teshis koyuldugunda ve agrının sebebi bulundugunda ben tam 1,5 yıllık evli olmustum artık boşa giden koskoca 1,5 yıl .1,5 yılda tedavilerim için kullandıgım ilaçların sakıncalı halleri beni bir buçuk yıl daha uzaklaştırdı senden. insanın en güzel olarak adlandırdıgı evliliğin ılk yıllarını (3) yılını böyle hiç unutulmayacak derinlikte içimde hala kanayarak duran bir yaraya dönüştürdü kader.10 aydır seni beni bekliyorum kendimi dinliyorum herşeyi sana yoruyorum hamile olduğumu ögrensem dediğimde bile kalbim çok hızlı atıyor sanki olmuşta o andaymişim gibi.biliyorum rabbim beni hasretle gurbetle hastalıkla çaresizlikle sınadı sensizliklede sunıyor.gel artık neolursun gel baskalarına özenmekten heycanla beklemekten gelmedıgını gördüğüm her ay ölüp tekrar dirilmekten çok yoruldum.artık beni üzme neolursun allahım evime yüreğime güneş doğsun bayram olsun şenlik olsun evim sevinçten aglıyayım sabahlara kadar amin.