Günlük..
İçimde çırpınan bir ben var. Bir şey yapmalısın deyip duruyor.
Bir şeyler yapmam gerektiğini hissediyorum.
Zaman geçiyor.
Bir enerji artışı var içimde ama yerimden kaldırmıyor henüz yine de zamanı yakın gibi.
Bir de anlaşılmıyor olmayı kabullenesim var artık, biri anlamayınca "sen bilirsin, çokta tın, uğraşamayacağım artık sizin kalıplaşmış düşüncelerinizle" deyip gülmeye devam edesim var. O zaman anlaşılır mı acaba. Kırılmasam artık kolayca keşke.. Kaçmadan duvar örebilsem. Hemen düşmese enerjim.. Zorlasam da düşüyor maalesef. Keşke filmlerdeki kadar kolay olsa bazı şeyler. Ben takmıyorum desem de takmamı sağlıyorlar gerçek hayatta, birileri sinsilik yapıyor göremiyorsun, önlem alamıyorsun.
Bilmiyorum işte, bir şeyler yapasım var. Umarım bu güzel his geçmez, artar.
Açılmam lazım benim, yoksa yine kötü hissedeceğim ve bu döngü sürecek.
Rabbim.. Yardım et bana. Dualarımın karşılığını hissettim hep.