Zaman geçiyor günlük...
Geçerken de ardında zor ve sıkıntılı anılar, yığınla can sıkıntısı, özlemekten yorulan ruhlar ve yine de herşeye rağmen umutlu bir hayal bırakıyor...
Belki şafak sıkıştırıyor, belki özlem artık kendinden bıktırıyor ama
Zaman bir şekilde akıyor Günlük...
Kavuşmaya iki ay gibi bir süre kala,
Ben,
Sessiz ve heyecandan dilim tutulmuş,
O,
Yine yüksek sesle hayallerine sarılmış...
Bekliyoruz...
Akşamdan sabaha,
Bugünden yarına...
Sen mutlu ol, hep gül sevgilim,
Nice şafaklara... :asigim: