merhaba günlük.
biz ayrıldık...
biliyorum herkes gibi sen de bana inanmıyorsun artık
çünkü o kadar çok söyledim ki bunu...
ve sonrasında özledim aradım...
o yüzden bana inanmıyorsunuz
ama artık aramak istemiyorum
nasıl olsa dayanamaz,ben ne yaparsam yapayım yine bana döner diye düşünen o'nu aramak istemiyorum...
bakalım bahsettiği kadar çok seviyor muymuş
ya da gerçekten 'sen aramazsan ben arardım' cümlesinin hakkını verebilecek mi...
gerçi bunları düşünmek istemiyorum,çünkü düşündükçe tel başında beklerken buluyorum kendimi.
beklemiycem de aramıycam da bu sefer...
yorgunum,hem de çok...
ben de kırdığında özür dileyen ya da gönlümü almak için uğraşan bi sevgili istiyorum...
soğudum,bunaldım dedikten sonra iki tatlı kelimeye eriyen kişiliğimden bıktım usandım
Allah'ım lütfen bana güç ver.
aşk,kara sevda,takıntı adı her neyse bundan kurtulmam lazım
aramamam lazım!