- 14 Şubat 2016
- 588
- 602
- 103
- 40
- Konu Sahibi Angelsinthesky1
-
- #21
Haklısınız... Korkunun hıc bır seye faydası yok ...
Haklısınız... Korkunun hıc bır seye faydası yok ...Beni anlantmıssın sanki canım, öncelikle sunu söyleyim bende aşırı baba düşkünüydüm, her zaman kaybetme korkusu yasardım babamsız yaşayamam ne diye hep söylenirdim , önce babamı ardından dedemi kaybettim,
Acısı çok çok fazla ama sunu anladım 1. Si acı verdi, 2 si alıstırdı olgunlaştırdı, şuan hiç bişey algılayamıyorum, bu düşüncelerinizi bırakın hersey olacağına varır , Allah öyle bir sabır veriyorki... İnanın korku fayda etmiyor
Amiiiin cümlemiz inşallahAllah saglıkla , mutlulukl gecırecegınız nıce yıllar nasıp etsin size
Psikiyatriste bir git asarsin benceÖyle yorgun hıssedıyorum ki...Babama anneme asırı düşkünlüğüm , onlara bır sey olacak korkusu , kalbımın sürekli yerınden cıkacak gibi olması ... 5 yıl önce babama stent takıldı , stent yerınde bombe olmus .. yarın tekrar tomografı cekılecek .. Kımse benı anlayamaz gıbı hıssediyorum..Babam oyle , öyle iyi bir baba ki... Yaptıgı fedakarlıkların , maddi manevı cabalarının , her ne hata yapmıs olursam olayım , yeter kı canın sagolsun dıyen bir babam var benım... Sankı elım kolum en en buyul sıgınagım..
Evliliğim de umdugum gibi olmayınca iyice tavan yaptı ben de bu duygular .. Misal; Ben arabama bır zarar versem , çizilse ne bileyim bir sey olsa eşim gunlerce konusur , zindan eder dunyayı esyalar öyle kıymetlı kı onlar ıcın , oysa babam yeter kı canın sagolsun der , maddi olan her sey yerıne koyulur der .. Merhamet belkı de bu hayatta en en önemsedıgım duygu ... Ama eşim oyle rahat kalp kırar ki , öyle kolay bagırır cagırır ki dayanamıyorum , boguluyorum.Yasadıgım her üzüntüyü kucumser eşim , sen ne yasadın kı der dırekt .. Oysa cok mu zor ya gececek bu da deyıp sarılmak ... Babamların o kadar desteklerıne ragmen esımin nankorlugune , nasıl böyle bir secim yaptım dıye kendıme.. benım secımlerımın bedelını kızımın da odeyecek olmasına dayanamıyorum...
Etrafımdakılerı kırmaktan korkuyor olmam , ya belkı de sabaha cıkamayacagız duygusu benim mantıgımı tamamen devre dısı bıraktı .. Çok kızgınım kendıme , yolumu cızemedıgım oradan oraya savruldugum için ...Bazen de esımın annemleri kıskandıgını fark ediyorum , herkese benden daha fazla deger verıyorsun dıyor.. Ama öyle naz kapris yapıyor kı kacmak ıstoyorum yanından , babaannem hastahaneye kaldırıldı hastaneye gıttım , mesaj atıyor dayanamıyorum basımın agrısına dıye , ilac alıp eve gectım yatıyor dogru duzgun nasıl naptınız dıye sormadan ...
Kendımı basarısız , güçsüz hissediyorum...
Karman corman oldu biliyorum , ama kendim de öyleyim zaten...Daha önce zamanlarını ayırıp bana öneriler veren arkadaslar kızacaklar biliyorum ama dayanamadım yazmasamam ıyıce boguluyorum ...
Psikoloğa eşinizde dahil olsun eğer karşı değilse. Ekstra bir çift terapisi sorununun kaynağını çözebilir. Bende yeni evliyim ve şunu farkettimki insan olarak eksikliklerimiz hiçbir zaman kapanmıyor. Bunu birilerine sarılarak değilde kendimize odaklanarak aşmaya çalışırsak mutlu olabiliyoruz. Eşlerimizde 20 küsür belki 30 yaşına gelip tanımaya alışmaya çalıştığımız insanlar. Onlarında çocuklukları, yaşadıkları, yaşayamadıkları ve birçok travmaları oluyor istemeden. Eşinizi sevmediğinizi sanmıyorum. Sadece bazı şeyler bazı duyguların önüne geçmiş. Siz bir adım atın o da atacaktır eminim. Birazcık karşılıklı empatiye ihtiyaç var. İki tarafta istediği duyguyu yakalayamayınca dışarıya yansıtıyor. Ben biraz çabayla birbirinizi ısıtacağınıza inanıyorum. Tedaviyi aksatmayın, eşinizide dahil edin ve renklendirin. Güzellikler sizinle olsun.Benım kı zaten bagımlılık ..Psikologa da gıdıyorum , 4 seans oldu.. İyi geliyor evet ama yine de kafamı toplayamıyorum.. Eşim genel olarak hırcın zaten , iş yerındekilere kızar , o'nun dısında herkesin iş yapıs sekli yanlıstır , yolda sesli konusana kızar , hep kızacak bir sey bulur ve inanın aynı babası ...Yanı kendımı sorguladıgım zamanlar cok oldu ama nasıl yaklasırsam yaklasayım , o'nun bu kadar kolay kırabılmesını hazmedemıyorum. Bir de sürekli ben erkegim ben senın kocanım benı dınleyeceksın tavrı iyice irrite ettı benı artık...O kadar yabancı duygular ki bana .. ve dedıgınız gibi o eksıklıkte hep annemle babamla kapandı.. onların sefkati , sıcaklıgı hep benı ayakta tuttu sanki... Eşim de merhamet duygusu agır bassaydı , belkı de bu kadar derin hıssetmezdım bu kaygıları Ayrıca ; cok tesekkur ederim , şifa dilegınız için
başınız sağolsun çok çok üzüldüm...allah size sabırlar versin...Ben de annem olmadan yaşayamam diyordum. Hayatımdı... her şeyimdi... ama gitti... 5 ay önce bir telefonla gencecik 47 yaşındayken hiç bir şeyi yokken gitti.ben onun yanına gidemeden gitti... o yol nasıl geçti...O yolculuk o 6 saat nasıl geçti... Hala boşluktayım kimsesiz kaldım, kaldık... Ama yaşıyoruz güya, mecburen. Korkma, korkma, düsünme... sadece yanindayken kiymetini bil.Anlatılmıyor öyle bir şey, yaşanmıyor da. Ölü gibiyim. Hayatta en korktugum şeydi, oldu. Aniden, sebepsiz... yaşama sebebim haline getirmisim onu farketmeden. Şimdi de olmuyor, yaşayamıyorum bi saniye bile cıkmıyor aklımdan. Bağimli olma sen de. Bağimsıź ayri bir hayat yArat kendine.Çünkü olacakla öleceğe çare yok...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?