Sevdiklerimi kaybetme korkusu ile başedememek..

Angelsinthesky1 · 2 Nisan 2018

Öyle yorgun hıssedıyorum ki...Babama anneme asırı düşkünlüğüm , onlara bır sey olacak korkusu , kalbımın sürekli yerınden cıkacak gibi olması ... 5 yıl önce babama stent takıldı , stent yerınde bombe olmus .. yarın tekrar tomografı cekılecek .. Kımse benı anlayamaz gıbı hıssediyorum..Babam oyle , öyle iyi bir baba ki... Yaptıgı fedakarlıkların , maddi manevı cabalarının , her ne hata yapmıs olursam olayım , yeter kı canın sagolsun dıyen bir babam var benım... Sankı elım kolum en en buyul sıgınagım..
Evliliğim de umdugum gibi olmayınca iyice tavan yaptı ben de bu duygular .. Misal; Ben arabama bır zarar versem , çizilse ne bileyim bir sey olsa eşim gunlerce konusur , zindan eder dunyayı esyalar öyle kıymetlı kı onlar ıcın , oysa babam yeter kı canın sagolsun der , maddi olan her sey yerıne koyulur der .. Merhamet belkı de bu hayatta en en önemsedıgım duygu ... Ama eşim oyle rahat kalp kırar ki , öyle kolay bagırır cagırır ki dayanamıyorum , boguluyorum.Yasadıgım her üzüntüyü kucumser eşim , sen ne yasadın kı der dırekt .. Oysa cok mu zor ya gececek bu da deyıp sarılmak ... Babamların o kadar desteklerıne ragmen esımin nankorlugune , nasıl böyle bir secim yaptım dıye kendıme.. benım secımlerımın bedelını kızımın da odeyecek olmasına dayanamıyorum...
Etrafımdakılerı kırmaktan korkuyor olmam , ya belkı de sabaha cıkamayacagız duygusu benim mantıgımı tamamen devre dısı bıraktı .. Çok kızgınım kendıme , yolumu cızemedıgım oradan oraya savruldugum için ...

Bazen de esımın annemleri kıskandıgını fark ediyorum , herkese benden daha fazla deger verıyorsun dıyor.. Ama öyle naz kapris yapıyor kı kacmak ıstoyorum yanından , babaannem hastahaneye kaldırıldı hastaneye gıttım , mesaj atıyor dayanamıyorum basımın agrısına dıye , ilac alıp eve gectım yatıyor dogru duzgun nasıl naptınız dıye sormadan ...
Kendımı basarısız , güçsüz hissediyorum...
Karman corman oldu biliyorum , ama kendim de öyleyim zaten...Daha önce zamanlarını ayırıp bana öneriler veren arkadaslar kızacaklar biliyorum ama dayanamadım yazmasamam ıyıce boguluyorum ...

izmirli_hatun · 2 Nisan 2018

Herkese benden daha fazla değer veriyorsun, diyormuş eşin..yani, senin ondan beklediğin şefkati, ona vermiyor olabilirsin. Ayrıca dünyada hiç kimse anne- baba şefkatini veremez insana...Sen dünyanın en kötü insanıda olsan o şefkat bitmez, anne ve babada. Ama bir hatanla ne arkadaş kalır çevrende , ne eş nede dost. o yüzden eşinden fazla beklentiye girmeden, onun iyi, güzel huylarına odaklan. sevgilerimle,

Papatyalar ve Huzur · 2 Nisan 2018

Angelsinthesky1 .!.:
Öyle yorgun hıssedıyorum ki...Babama anneme asırı düşkünlüğüm , onlara bır sey olacak korkusu , kalbımın sürekli yerınden cıkacak gibi olması ... 5 yıl önce babama stent takıldı , stent yerınde bombe olmus .. yarın tekrar tomografı cekılecek .. Kımse benı anlayamaz gıbı hıssediyorum..Babam oyle , öyle iyi bir baba ki... Yaptıgı fedakarlıkların , maddi manevı cabalarının , her ne hata yapmıs olursam olayım , yeter kı canın sagolsun dıyen bir babam var benım... Sankı elım kolum en en buyul sıgınagım..
Evliliğim de umdugum gibi olmayınca iyice tavan yaptı ben de bu duygular .. Misal; Ben arabama bır zarar versem , çizilse ne bileyim bir sey olsa eşim gunlerce konusur , zindan eder dunyayı esyalar öyle kıymetlı kı onlar ıcın , oysa babam yeter kı canın sagolsun der , maddi olan her sey yerıne koyulur der .. Merhamet belkı de bu hayatta en en önemsedıgım duygu ... Ama eşim oyle rahat kalp kırar ki , öyle kolay bagırır cagırır ki dayanamıyorum , boguluyorum.Yasadıgım her üzüntüyü kucumser eşim , sen ne yasadın kı der dırekt .. Oysa cok mu zor ya gececek bu da deyıp sarılmak ... Babamların o kadar desteklerıne ragmen esımin nankorlugune , nasıl böyle bir secim yaptım dıye kendıme.. benım secımlerımın bedelını kızımın da odeyecek olmasına dayanamıyorum...
Etrafımdakılerı kırmaktan korkuyor olmam , ya belkı de sabaha cıkamayacagız duygusu benim mantıgımı tamamen devre dısı bıraktı .. Çok kızgınım kendıme , yolumu cızemedıgım oradan oraya savruldugum için ...Bazen de esımın annemleri kıskandıgını fark ediyorum , herkese benden daha fazla deger verıyorsun dıyor.. Ama öyle naz kapris yapıyor kı kacmak ıstoyorum yanından , babaannem hastahaneye kaldırıldı hastaneye gıttım , mesaj atıyor dayanamıyorum basımın agrısına dıye , ilac alıp eve gectım yatıyor dogru duzgun nasıl naptınız dıye sormadan ...
Kendımı basarısız , güçsüz hissediyorum...
Karman corman oldu biliyorum , ama kendim de öyleyim zaten...Daha önce zamanlarını ayırıp bana öneriler veren arkadaslar kızacaklar biliyorum ama dayanamadım yazmasamam ıyıce boguluyorum ...

Seni bu kadar iyi anlayabilirdim ancak. Annem, babam, kız kardeşim ve babanem .. Hayatımın tüm anlamları. Sürekli onları kaybetme korkusu var bende, onlara doyamamak korkusu, bu yaz evlenip gidecem zaten.
Annem ve babam bütün hayatını biz iki kızlarına adamıştır. Hele ki annem, 52 yaşında ve hala çalışıyor, tek hayatı ben ve kız kardeşim, bu yaz ikimizde evlenecez ve bütün çeyizimizi annem alıyor, mutfaktaki kepçeye kadar her şeyin en iyisini alıyor, kredi bile çekti, bulaşık makineleri, süpürgeleri ütüler, aklınıza gelecek her şeyi alıyor ve bir sürü borcu var, sırf ben uzağa gidiyorum ve zorluk çekmeyeyim diye.
Ben asgari ücretle çalışıyorum yardım edebildiği kadar ediyorum, son 1 yıldır her ay 1000 lira vermeye başladım ki evlenene kadar en azından bunu yapabileyim diye, annemin 29 yıldır bizden aldığı tek paradır, aldığım para zaten 1.600.
Babam da emekli, zaten evde ve tüm hayatı biziz, biz gidince o da çok büyük bi boşluğa düşecek.
O kadar fedakarlar, o kadar dünyaları biziz ki .. Onları bırakıp uzağa gidecek olmak o kadar boğazımı düğümlüyor ki. Geceleri dayanamayıp ağlıyorum. Çalıştılar büyüttüler, 29 yıl baktılar, biz çok birbirine bağlı bir aileyiz, evde biri öksürse evdeki herkes hemen doktor kesilir. Birbirimizden fazla çok yakın olduğumuz akrabalarımız yok.
Bizim kendi küçük bi dünyamız var, herşeyi konuştuğumuz, paylaştığımız, huzurlu küçük evimiz. Onlarla yaşadığım evimi, düzenimi, akşam rutinlerimizi, akşam yemeklerimizi, pazar temizliklerimizi, pazar kahvaltılarımızı, televizyon programlarımızı, herşeyimizi, onları bu evde bırakıp kendime yeni aile kurmaya gidecem. Bu bazen beni çok korkutuyor, onlarla yapmaya fırsat bulamadığım şeyleri düşünüyorum, yarım kalacak olan her şeyi. Ya ben yokken başlarına bişey gelirse diye kafayı yiyorum. Sağlıkları da genç zamanları gibi değil zaten. Kız kardeşimi de nasıl bırakacam bilmiyorum, 29 yıldır onunla aynı odada kalıyorum, şimdi ayrılacaz onunla, halbuki biz ayrıyken nefes bile alamayız.
Gözümde sürekli şu resim var; Bizim başımızdan ayrılmayan bizi prensesler gibi büyüten annem babam, sonra başkalarının elinden tutup o huzurlu ve güvenli evden giden kız kardeşim ve ben, ve arkamızdan gözleri yaşlı ve yorgun, hayatın yıprattığı fedakar annem ve babam. Onları terk ediyorum gibi hissettiyorum. Aklıma sürekli yardım etmediğim pazar temizlikleri, onlarla oturmayıp erken yattığım akşamlar geliyor, onlara kızdığım ya da eleştirdiğim zamanlar, her hücremde vicdan azabı var. Onların tüm hayatı, nefesi ve ailesi bizken biz onları bırakıp yeni bir hayat kuruyoruz. Bizsizliğe nasıl alışacaklar bilmiyorum. Canımı bile versem onlara olan borcumu ödeyemem. Çok doluydum kendimi de boşalttım bu yazıyı görünce, dayanamadım.

Angelsinthesky1 · 2 Nisan 2018

Papatyalar ve Huzur .!.:
Seni bu kadar iyi anlayabilirdim ancak. Annem, babam, kız kardeşim ve babanem .. Hayatımın tüm anlamları. Sürekli onları kaybetme korkusu var bende, onlara doyamamak korkusu, bu yaz evlenip gidecem zaten.
Annem ve babam bütün hayatını biz iki kızlarına adamıştır. Hele ki annem, 52 yaşında ve hala çalışıyor, tek hayatı ben ve kız kardeşim, bu yaz ikimizde evlenecez ve bütün çeyizimizi annem alıyor, mutfaktaki kepçeye kadar her şeyin en iyisini alıyor, kredi bile çekti, bulaşık makineleri, süpürgeleri ütüler, aklınıza gelecek her şeyi alıyor ve bir sürü borcu var, sırf ben uzağa gidiyorum ve zorluk çekmeyeyim diye.
Ben asgari ücretle çalışıyorum yardım edebildiği kadar ediyorum, son 1 yıldır her ay 1000 lira vermeye başladım ki evlenene kadar en azından bunu yapabileyim diye, annemin 29 yıldır bizden aldığı tek paradır, aldığım para zaten 1.600.
Babam da emekli, zaten evde ve tüm hayatı biziz, biz gidince o da çok büyük bi boşluğa düşecek.
O kadar fedakarlar, o kadar dünyaları biziz ki .. Onları bırakıp uzağa gidecek olmak o kadar boğazımı düğümlüyor ki. Geceleri dayanamayıp ağlıyorum. Çalıştılar büyüttüler, 29 yıl baktılar, biz çok birbirine bağlı bir aileyiz, evde biri öksürse evdeki herkes hemen doktor kesilir. Birbirimizden fazla çok yakın olduğumuz akrabalarımız yok.
Bizim kendi küçük bi dünyamız var, herşeyi konuştuğumuz, paylaştığımız, huzurlu küçük evimiz. Onlarla yaşadığım evimi, düzenimi, akşam rutinlerimizi, akşam yemeklerimizi, pazar temizliklerimizi, pazar kahvaltılarımızı, televizyon programlarımızı, herşeyimizi, onları bu evde bırakıp kendime yeni aile kurmaya gidecem. Bu bazen beni çok korkutuyor, onlarla yapmaya fırsat bulamadığım şeyleri düşünüyorum, yarım kalacak olan her şeyi. Ya ben yokken başlarına bişey gelirse diye kafayı yiyorum. Sağlıkları da genç zamanları gibi değil zaten. Kız kardeşimi de nasıl bırakacam bilmiyorum, 29 yıldır onunla aynı odada kalıyorum, şimdi ayrılacaz onunla, halbuki biz ayrıyken nefes bile alamayız.
Gözümde sürekli şu resim var; Bizim başımızdan ayrılmayan bizi prensesler gibi büyüten annem babam, sonra başkalarının elinden tutup o huzurlu ve güvenli evden giden kız kardeşim ve ben, ve arkamızdan gözleri yaşlı ve yorgun, hayatın yıprattığı fedakar annem ve babam. Onları terk ediyorum gibi hissettiyorum. Aklıma sürekli yardım etmediğim pazar temizlikleri, onlarla oturmayıp erken yattığım akşamlar geliyor, onlara kızdığım ya da eleştirdiğim zamanlar, her hücremde vicdan azabı var. Onların tüm hayatı, nefesi ve ailesi bizken biz onları bırakıp yeni bir hayat kuruyoruz. Bizsizliğe nasıl alışacaklar bilmiyorum. Canımı bile versem onlara olan borcumu ödeyemem. Çok doluydum kendimi de boşalttım bu yazıyı görünce, dayanamadım.

Ben de o kadar iyi anlıyorum ki seni .. Hele erken yattıgın aksamlar bile icine dert olmus ya bu benım kimseye soyleyemedıgım bir seydi.. Erken yatmıs olmam bıle ıcıme dert olurdu benımde ...Yardım etmedıgım zamanlar ki cogu zaman her seyımı annem hallederdi.. diger arkadaslarımın aılelerını duydukca aıleme bagım iyice arttı...eskıden her anne baba aynı zannedıyordum..Zamanla hıc ılgısı olmadıgını gördum , keske hep oyle sansaymısım Keske sen de böyle hıssetmeseydın ama yalnız olmadıgımı hıssettım şu yazınla bile... Cunku etrafında o kadar az ki aile bagı böyle olan... Benım lise donemlerımde bile arkadaslarım gelir kalırdı bızde ..Ben gitmek ıstemezdım..
Esımın aılesını de severım ama kımse sormaz halın ne diye .. Babam eskıden bıze geldıgınde bı bakmıssın , faturaları almıs odemıs..Eşim bir kere elektrık kesıldı unutmusuz faturayı , bana surat asmıstı saatlerce şok olmustum.,. Hıc hıc gormedıgim seyleri gördum evlılıgımde ve bu sebeple annem babam benım sanki nefesim gibi oldular , birde kızım tabi ... Ve hala daha kızıma bakıyorlar seve seve ..ve yasları da 65 ... Ne yaparsam yapayım hep bir vicdan azabı hıssettıgım, bir de esımın olur olmaz surat asmaları anneme babama bile hıssettırmesı suratını asabılmesı.. Hayatta rahatsız etmez annemler , ne cat kapı gelırler ne dusuncesız davranırlar ama esim cook sevıyorum dese bile hissettiremedı hıc bır zaman.. Öyle cok isterdim ki esım annemler cok daha farklı olsaydık , küslük yok tamam ama hayalimdekı gibi mi asla değil ...
Onun ıcın ; o kadar yurekten dılıyorum ki umarım evlılıgınde cok cok huzurlu olursun.. Eşin hem eş hem baba gibi olursa ınan alısırsın evlılıgede.. Sonucta mutlu oldugunu gormek onlara her zaman yetecek...Allah'ım saglıkla uzun yıllar nasıp etsın size...

Angelsinthesky1 · 3 Nisan 2018

izmirli_hatun .!.:
Herkese benden daha fazla değer veriyorsun, diyormuş eşin..yani, senin ondan beklediğin şefkati, ona vermiyor olabilirsin. Ayrıca dünyada hiç kimse anne- baba şefkatini veremez insana...Sen dünyanın en kötü insanıda olsan o şefkat bitmez, anne ve babada. Ama bir hatanla ne arkadaş kalır çevrende , ne eş nede dost. o yüzden eşinden fazla beklentiye girmeden, onun iyi, güzel huylarına odaklan. sevgilerimle,

Öyle yapmaya calısıyorum ama yine de engel olamıyorum işte

Haklısınız aslında , kimse anne baba gibi olamaz .. Ben de sonucta esime annesi kadar fedakar degılım ama esimin cok kin tutuyor olması cook rahat kalp kırabılmesi beni iyice cıkmaza soktu .. Sevgiler benden de

Laale · 3 Nisan 2018

Sizi okuyunca şükrettim halime.
Ben de aileme karşı 2 sene kadar aşırı düşkünlük yaşadım ama sizin anlattığınız kadar değil.
Zaman zaman yardım almam gerektiğini düşünüyordum geçen seneye kadar.
Bu sene şükür kendimi düzene soktum.

Novamber wind · 3 Nisan 2018

Aileye bağlı olmak çok güzel birşey ama bağımlı olmak çok kötü. Anne ve babalarımız sağolsunlar bize hayatlarını adıyorlar. Onların aileside onlara adamış ve bizde kendi evlatlarımıza ve eşlerimize. Beni yanlış anlamayın ama eşinizde sizden şefkat bekliyor kendi ailenizi kurduğunuz yuvadan öncelikli tutuyorsunuz. Eşinizi kaybetme duygunuz var mı? Eğer yoksa zaten gerçek sevgiyi bulamadığınız için anne baba özlemi çekiyorsunuzdur. Dediğim gibi bağımlılık boyutuna getirip kendi hayatınızı etkileyen bir duruma geldiyse kaygılarınızı kontrol edebilmek adına bir uzmana başvurun. Böylece hem kendiniz rahatlarsınız hem belki evliliğiniz düzelir. Hiç kimse anne baba sevgisi veremez. Eşinizde aramanız yanlış fakat ona da değersiz hissettiriyorsunuz belliki. Hırçın tavırlar göstermesini biraz sorgulayın derim. Babanıza acil şifalar dilerim.

aseeg · 3 Nisan 2018

Anne ,baba bu sınırsız ve karşılıksız seven.
Tüm hatalarımızla benim evladım diyen.
ONLAR BENİM için hayatımda tarifi imkansız bir şey sözler yetmez.

Eşinize gelince ANNENZ BABaNIZ GİBİ olmasını beklemeyin ondan.
Belkide bu beklenti içinde olduğunuz için sıkıntı yaşıyorsunuz.
Demem o ki eşinizi EŞ olarak görün.
Herkes yerinde güzel....

Stardust07 · 3 Nisan 2018

Bu konuda insan nasıl başarır düşünmeyeyi bilmiyorum ama bu ihtimal her zaman var ve sonunda olacak da.fikre alışmak zor geldiği için düşünmemek lazım.bende de küçüklüģümden beri birine karşı sevgimin çok fazla olduğunu hissetsem,bunu dile getirsem hep bişey oldu.kaybettim,hayal kırıklığına uğradım,vs.bunla ilgili bir ayet mi hadis mi vardı.unuttum şimdi.unutmayın bu dünyada herkes ölümlü ve herkes yine buluşacak.kabullenmek lazım durumu

Smile_s · 3 Nisan 2018

Bende çok korkuyorum. Hergün endişesini yaşıyorum. Allah başımdan eksik etmesin.

yesmiko · 4 Nisan 2018

Angelsinthesky1 .!.:
Öyle yorgun hıssedıyorum ki...Babama anneme asırı düşkünlüğüm , onlara bır sey olacak korkusu , kalbımın sürekli yerınden cıkacak gibi olması ... 5 yıl önce babama stent takıldı , stent yerınde bombe olmus .. yarın tekrar tomografı cekılecek .. Kımse benı anlayamaz gıbı hıssediyorum..Babam oyle , öyle iyi bir baba ki... Yaptıgı fedakarlıkların , maddi manevı cabalarının , her ne hata yapmıs olursam olayım , yeter kı canın sagolsun dıyen bir babam var benım... Sankı elım kolum en en buyul sıgınagım..
Evliliğim de umdugum gibi olmayınca iyice tavan yaptı ben de bu duygular .. Misal; Ben arabama bır zarar versem , çizilse ne bileyim bir sey olsa eşim gunlerce konusur , zindan eder dunyayı esyalar öyle kıymetlı kı onlar ıcın , oysa babam yeter kı canın sagolsun der , maddi olan her sey yerıne koyulur der .. Merhamet belkı de bu hayatta en en önemsedıgım duygu ... Ama eşim oyle rahat kalp kırar ki , öyle kolay bagırır cagırır ki dayanamıyorum , boguluyorum.Yasadıgım her üzüntüyü kucumser eşim , sen ne yasadın kı der dırekt .. Oysa cok mu zor ya gececek bu da deyıp sarılmak ... Babamların o kadar desteklerıne ragmen esımin nankorlugune , nasıl böyle bir secim yaptım dıye kendıme.. benım secımlerımın bedelını kızımın da odeyecek olmasına dayanamıyorum...
Etrafımdakılerı kırmaktan korkuyor olmam , ya belkı de sabaha cıkamayacagız duygusu benim mantıgımı tamamen devre dısı bıraktı .. Çok kızgınım kendıme , yolumu cızemedıgım oradan oraya savruldugum için ...Bazen de esımın annemleri kıskandıgını fark ediyorum , herkese benden daha fazla deger verıyorsun dıyor.. Ama öyle naz kapris yapıyor kı kacmak ıstoyorum yanından , babaannem hastahaneye kaldırıldı hastaneye gıttım , mesaj atıyor dayanamıyorum basımın agrısına dıye , ilac alıp eve gectım yatıyor dogru duzgun nasıl naptınız dıye sormadan ...
Kendımı basarısız , güçsüz hissediyorum...
Karman corman oldu biliyorum , ama kendim de öyleyim zaten...Daha önce zamanlarını ayırıp bana öneriler veren arkadaslar kızacaklar biliyorum ama dayanamadım yazmasamam ıyıce boguluyorum ...

Sizin beş yıl önce yasadıgınızı ben 6 yasında iken yasadım.Babamın neredeyse butun kalp damarları değişti ve tek cocugum Cok sükür sıhatı sağlığı iyi.Ama benim için cocukluk genclık travması.Neredeyse 23-24 yıldır bu korkuyu yasıyorum.Sevdiklerimi kaybederim korkusu ile kimseye baglanıp sevemıyorum.Sevgiden değil hayatımdan cıkıp gidicegi için ve yalnız kalıcagım için üzülüyorum.Keza bende cook merhametliyim ve ölüm korkusunu yasadıgım ıcın kırıp üzmeyeyeim istiyorum kimseyi.Sizin eşiniz ise benim eski erkek arkadasım gibi bencil ve sadece kendini düşünen biriymiş.İnanın merhametsiz insanla olmuyor,hep içimde ufunet cöküyordu.Hayatımdan cıkardıktan sonra cok daha fazla huzurlu oldum.

Angelsinthesky1 · 5 Nisan 2018

Laale .!.:
Sizi okuyunca şükrettim halime.
Ben de aileme karşı 2 sene kadar aşırı düşkünlük yaşadım ama sizin anlattığınız kadar değil.
Zaman zaman yardım almam gerektiğini düşünüyordum geçen seneye kadar.
Bu sene şükür kendimi düzene soktum.

Ne güzel, çok sevındım sizin adınıza

Angelsinthesky1 · 5 Nisan 2018

yesmiko .!.:
Sizin beş yıl önce yasadıgınızı ben 6 yasında iken yasadım.Babamın neredeyse butun kalp damarları değişti ve tek cocugum Cok sükür sıhatı sağlığı iyi.Ama benim için cocukluk genclık travması.Neredeyse 23-24 yıldır bu korkuyu yasıyorum.Sevdiklerimi kaybederim korkusu ile kimseye baglanıp sevemıyorum.Sevgiden değil hayatımdan cıkıp gidicegi için ve yalnız kalıcagım için üzülüyorum.Keza bende cook merhametliyim ve ölüm korkusunu yasadıgım ıcın kırıp üzmeyeyeim istiyorum kimseyi.Sizin eşiniz ise benim eski erkek arkadasım gibi bencil ve sadece kendini düşünen biriymiş.İnanın merhametsiz insanla olmuyor,hep içimde ufunet cöküyordu.Hayatımdan cıkardıktan sonra cok daha fazla huzurlu oldum.

Evet , zaten onun cok fazla kin tutması , uzatması olayları gereksız büyütmesi benı cok huzursuz edıyor .. Huzursuz hıssetmek aslında cok az kalıyor , sünger gibi bütün nesemi , enerjımı alıyor ...

Angelsinthesky1 · 5 Nisan 2018

__BADE__ .!.:
Aileye bağlı olmak çok güzel birşey ama bağımlı olmak çok kötü. Anne ve babalarımız sağolsunlar bize hayatlarını adıyorlar. Onların aileside onlara adamış ve bizde kendi evlatlarımıza ve eşlerimize. Beni yanlış anlamayın ama eşinizde sizden şefkat bekliyor kendi ailenizi kurduğunuz yuvadan öncelikli tutuyorsunuz. Eşinizi kaybetme duygunuz var mı? Eğer yoksa zaten gerçek sevgiyi bulamadığınız için anne baba özlemi çekiyorsunuzdur. Dediğim gibi bağımlılık boyutuna getirip kendi hayatınızı etkileyen bir duruma geldiyse kaygılarınızı kontrol edebilmek adına bir uzmana başvurun. Böylece hem kendiniz rahatlarsınız hem belki evliliğiniz düzelir. Hiç kimse anne baba sevgisi veremez. Eşinizde aramanız yanlış fakat ona da değersiz hissettiriyorsunuz belliki. Hırçın tavırlar göstermesini biraz sorgulayın derim. Babanıza acil şifalar dilerim.

Benım kı zaten bagımlılık ..Psikologa da gıdıyorum , 4 seans oldu.. İyi geliyor evet ama yine de kafamı toplayamıyorum.. Eşim genel olarak hırcın zaten , iş yerındekilere kızar , o'nun dısında herkesin iş yapıs sekli yanlıstır , yolda sesli konusana kızar , hep kızacak bir sey bulur ve inanın aynı babası ...Yanı kendımı sorguladıgım zamanlar cok oldu ama nasıl yaklasırsam yaklasayım , o'nun bu kadar kolay kırabılmesını hazmedemıyorum. Bir de sürekli ben erkegim ben senın kocanım benı dınleyeceksın tavrı iyice irrite ettı benı artık...O kadar yabancı duygular ki bana .. ve dedıgınız gibi o eksıklıkte hep annemle babamla kapandı.. onların sefkati , sıcaklıgı hep benı ayakta tuttu sanki... Eşim de merhamet duygusu agır bassaydı , belkı de bu kadar derin hıssetmezdım bu kaygıları Ayrıca ; cok tesekkur ederim , şifa dilegınız için

Angelsinthesky1 · 5 Nisan 2018

Smile_s .!.:
Bende çok korkuyorum. Hergün endişesini yaşıyorum. Allah başımdan eksik etmesin.

Amin , Allah saglıklı , mutlu nıce yıllar nasip etsin size ..

Toprak111 · 5 Nisan 2018

Angelsinthesky1 .!.:
Öyle yorgun hıssedıyorum ki...Babama anneme asırı düşkünlüğüm , onlara bır sey olacak korkusu , kalbımın sürekli yerınden cıkacak gibi olması ... 5 yıl önce babama stent takıldı , stent yerınde bombe olmus .. yarın tekrar tomografı cekılecek .. Kımse benı anlayamaz gıbı hıssediyorum..Babam oyle , öyle iyi bir baba ki... Yaptıgı fedakarlıkların , maddi manevı cabalarının , her ne hata yapmıs olursam olayım , yeter kı canın sagolsun dıyen bir babam var benım... Sankı elım kolum en en buyul sıgınagım..
Evliliğim de umdugum gibi olmayınca iyice tavan yaptı ben de bu duygular .. Misal; Ben arabama bır zarar versem , çizilse ne bileyim bir sey olsa eşim gunlerce konusur , zindan eder dunyayı esyalar öyle kıymetlı kı onlar ıcın , oysa babam yeter kı canın sagolsun der , maddi olan her sey yerıne koyulur der .. Merhamet belkı de bu hayatta en en önemsedıgım duygu ... Ama eşim oyle rahat kalp kırar ki , öyle kolay bagırır cagırır ki dayanamıyorum , boguluyorum.Yasadıgım her üzüntüyü kucumser eşim , sen ne yasadın kı der dırekt .. Oysa cok mu zor ya gececek bu da deyıp sarılmak ... Babamların o kadar desteklerıne ragmen esımin nankorlugune , nasıl böyle bir secim yaptım dıye kendıme.. benım secımlerımın bedelını kızımın da odeyecek olmasına dayanamıyorum...
Etrafımdakılerı kırmaktan korkuyor olmam , ya belkı de sabaha cıkamayacagız duygusu benim mantıgımı tamamen devre dısı bıraktı .. Çok kızgınım kendıme , yolumu cızemedıgım oradan oraya savruldugum için ...Bazen de esımın annemleri kıskandıgını fark ediyorum , herkese benden daha fazla deger verıyorsun dıyor.. Ama öyle naz kapris yapıyor kı kacmak ıstoyorum yanından , babaannem hastahaneye kaldırıldı hastaneye gıttım , mesaj atıyor dayanamıyorum basımın agrısına dıye , ilac alıp eve gectım yatıyor dogru duzgun nasıl naptınız dıye sormadan ...
Kendımı basarısız , güçsüz hissediyorum...
Karman corman oldu biliyorum , ama kendim de öyleyim zaten...Daha önce zamanlarını ayırıp bana öneriler veren arkadaslar kızacaklar biliyorum ama dayanamadım yazmasamam ıyıce boguluyorum ...

Beni anlantmıssın sanki canım, öncelikle sunu söyleyim bende aşırı baba düşkünüydüm, her zaman kaybetme korkusu yasardım babamsız yaşayamam ne diye hep söylenirdim , önce babamı ardından dedemi kaybettim,

Acısı çok çok fazla ama sunu anladım 1. Si acı verdi, 2 si alıstırdı olgunlaştırdı, şuan hiç bişey algılayamıyorum, bu düşüncelerinizi bırakın hersey olacağına varır , Allah öyle bir sabır veriyorki... İnanın korku fayda etmiyor

meyraoz66 · 5 Nisan 2018

Benden daha fazla kimse kaybetmekten korkmaz diye düşünürdüm. Babamı kaybettiğimden dolayı aileme anlatamayacağım kadar düşkünüm.

Memlektte annemin yanındayken her gece kalkıp annemin nefes alışverişini dinlerim annem genelde kapısını kitleyip uyur o kapının ardından bi kıpırdama bi nefes alımı dönme sesi falan duyabilek için beklerim. Ses gelmeyince kapıyı çalar "yine karanlıktan korktum senle uyucam kapıyı aç" derim açınca oooooh çekerim. 25_26 yaşlarındayım ve bu hala böyledir.
Odama çekilip oturunca huzursuz olurum . Sanki annemlere doyamayacakmışım gibi.

Tek bir duam var önce benim canımı al Allahım. . Sevdiğimi bi kere kaybettim diğerlerinin acısına dayanamam

tintinn · 5 Nisan 2018

Hiç sağlıklı gelmedi konunuz. Ölüm allahın emri hepimiz ölücez elbet. O yüzden düşünmez insanlar genel yapı itibariyle ölümü. Ölüm korkusu, yakınlarıma bişey olacak korkusu anksiyete belirtileri. Kafaya ne kadar taktığınıza göre de şiddeti belirleniyor.
Eşini sevmiyorsun galiba sürekli ondan şikayet ederek bahsetmişsin ama eşinin bana bu kadar ilgi göstermiyosun cümlesi önemli. Kendi içinde huzursuz mutsuz olan insan sinirini başkasından çıkarma yoluna gidebilir, herşeye sinirlenebilir .Huzurlu bir yuva oluşturmaya bak kendin için. Belki de artık sinirlenmez her şeye?

Birde kendimi ailen gibi düşününce, Çocuğum için en iyisini istemiş uğraşmışım, ama o ben ölürsem diye üzülüyor. Onun o haline daha çok üzülürdüm. Mutlu olsun evlatlar diye uğraşmaz mı zaten her anne baba?

Angelsinthesky1 · 7 Nisan 2018

tintinn .!.:
Hiç sağlıklı gelmedi konunuz. Ölüm allahın emri hepimiz ölücez elbet. O yüzden düşünmez insanlar genel yapı itibariyle ölümü. Ölüm korkusu, yakınlarıma bişey olacak korkusu anksiyete belirtileri. Kafaya ne kadar taktığınıza göre de şiddeti belirleniyor.
Eşini sevmiyorsun galiba sürekli ondan şikayet ederek bahsetmişsin ama eşinin bana bu kadar ilgi göstermiyosun cümlesi önemli. Kendi içinde huzursuz mutsuz olan insan sinirini başkasından çıkarma yoluna gidebilir, herşeye sinirlenebilir .Huzurlu bir yuva oluşturmaya bak kendin için. Belki de artık sinirlenmez her şeye?

Birde kendimi ailen gibi düşününce, Çocuğum için en iyisini istemiş uğraşmışım, ama o ben ölürsem diye üzülüyor. Onun o haline daha çok üzülürdüm. Mutlu olsun evlatlar diye uğraşmaz mı zaten her anne baba?

Annemler benım bu psikolojıde oldugumu bilmiyorlar ki, ya da böyle yogun kaygılar yasadıgımı.. Eşimi sevıyorum tabi ki ama artık daralıyorum.. Sureklı onu şımartmak zorundaymısım gibi hıssetmekten , bencıllıgınden cok ama cok yoruldum.Cok sorguluyorum elımde degıl, biraz daha hassas olabılseydi , yanı benım üzüldüğüm konular o'na bu kadar basıt gelmeseydi ne bileyim biraz olsun anlasaydı benı, anlamak ısteseydı en azından ...Belkı de bu kadar yogun yasamayacaktım bu kaygıları ... Evliyim ama yalnız hıssedıyorum .. Ama annemlerin yanındaylen öyle degerliyim ki... Dogru kelimeleri bulmak ıstıyorum , içimdekileri anlatabılmek ıcın ama zorlanıyorum.. Eşim sureklı el bebek gül bebek büyümüssün diyor ama bunu imalı söylüyor...Annemlerin benı cok önemsiyor olması onu rahatsız edıyor.. Ama ben kayınvalıdeme karsı hıc bır zaman öyle olmadım...Olamadım...Her seferinde vicdanım engel oldu.. Mesela annemlerin yanında surat asabılmesi , yemek yememesi gibi cins hareketleri var ve durduk yere .. iş yerınde sıkılmıs , cok yorulmus hep aynı şeyler....Ve annemler evıme aynı semtte oturmamıza ragmen senede 2,3 kere gelırler belkı ... Ah benım ıcın dua etsenız , ben kafamı toplayabılsem ...

Angelsinthesky1 · 7 Nisan 2018

meyraoz66 .!.:
Benden daha fazla kimse kaybetmekten korkmaz diye düşünürdüm. Babamı kaybettiğimden dolayı aileme anlatamayacağım kadar düşkünüm.

Memlektte annemin yanındayken her gece kalkıp annemin nefes alışverişini dinlerim annem genelde kapısını kitleyip uyur o kapının ardından bi kıpırdama bi nefes alımı dönme sesi falan duyabilek için beklerim. Ses gelmeyince kapıyı çalar "yine karanlıktan korktum senle uyucam kapıyı aç" derim açınca oooooh çekerim. 25_26 yaşlarındayım ve bu hala böyledir.
Odama çekilip oturunca huzursuz olurum . Sanki annemlere doyamayacakmışım gibi.

Tek bir duam var önce benim canımı al Allahım. . Sevdiğimi bi kere kaybettim diğerlerinin acısına dayanamam

Allah saglıkla , mutlulukl gecırecegınız nıce yıllar nasıp etsin size

Sevdiklerimi kaybetme korkusu ile başedememek..

İnce düşünme , üşütürsün 🙇‍♀️

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Popüler Üye

İnce düşünme , üşütürsün 🙇‍♀️

İnce düşünme , üşütürsün 🙇‍♀️

Aşikârdır Zat-ı Hak

🧿 March, 2019 👑

Popüler Üye

All iz well

Guru

Popüler Üye

İnce düşünme , üşütürsün 🙇‍♀️

İnce düşünme , üşütürsün 🙇‍♀️

İnce düşünme , üşütürsün 🙇‍♀️

İnce düşünme , üşütürsün 🙇‍♀️

""Yasanmayan yaslar""

Kuyunun dibinde çalar eski bir şarkı

Popüler Üye

İnce düşünme , üşütürsün 🙇‍♀️

İnce düşünme , üşütürsün 🙇‍♀️

Benzer Konular