Merhaba.. Yönetimin izniyle sadece bu konu için ikinci üyeliğimdir. Çok uzun olacak biliyorum içimi detaylı dökeceğim:)
30 yaşımdayım, çalışıyorum. ikinci öğretimden üniversite okuyup bitirdim..Ailemle yaşıyorum..
Bu zamana kadar görücü usulu, kendi tanıştıklarım, arkadaş aracılığıyla görüşüp konustuklarım oldu.. en fazla üçüncü görüşmeden sonra devam etmeme kararı aldık fikir uyuşmazlığı vs nedenlerle. hemen hemen çoğu seviyeli bir şekilde başladı ve bitti..
Bazen düğünlere giderdim yada yine tanıdıklarımızın olduğu bi yere ya da yolda karşılaşırdık.. O'nu ne zaman görsem bakışlarını üstümde hissederdim.. Yine de hiç pas vermezdim merhaba der geçerdim...bir şey söylediğinde gözümün içine bakmaya korkardı ve çok belliydi bu.. hissediyordum bana ilgisini bakışlarından bazen birşey söyleyecek gibi olup devamını getirememesinden.. Aslında ben de onu hoş buluyordum efendi ağırbaşlı kendi halindeydi.. benim de ''acaba yüz versem ya da o adım atsa nasıl olurduk ''diye düşündüğüm olmadı değil. ben yanlış da buluyordum ilgi duymayı...ondan yaşça büyüktüm O 25 yaşında.. üstelik akrabalık da vardı.kendisi üniversite mezunu ancak abisinin işyerinde birlikte çalışıyor özel sektör... abisine cok değer verir hatta bir kere dediki o bana öl dese ölürüm. o derece bi bağlılık... saçma buldum yani bugün var yarın yokuz böyle bağlılık olur mu dedım.
Bundan yaklaşık 2 Sene önce bir düğüne gittim... Yine aynı bakışlar etrafımda dolanmalar ama yaklaşamamalar vs..Ertesi gün O'nun annesi annemi aradı..bir akrabası beni düğünde görüp beğenmiş ( bir diğer duyumuma göre de O'nun abisi tanışmamızı istemiş )
Ben görüşmek istemedim Ama annesi ısrar etti. günlerce annemi arayıp durdu.. Annem de istemesen de bi otur konuş mantığına duygularına yatmazsa söylersin zaten dedi.
Görüştüm ama daha ilk görüşmede ağzından kaçırdı.Evlenirsem ya onlarla bir otururum ya da altlı üstlü otururum asla onlardan kopmam dedı.Bitti.
Geçen dönem yine hem çalışıp hem de üniversiteye gittiğim dönemlerdendi.bir gün dolmuşa bindim ve O da aynı dolmuşa bindi...beni görünce konuyu açtı nasılsın nerden geliyorsun ne yapıyorsun falan.. Konu üniversiteye ve hocalara geldi ve ortak tanıdıklarımız çıktı konuştukça.. Daha önce annelerimiz nedeniyle cok uzun zaman önceydi irtibata geçmiştik öyle kalmıştı...o şekilde numaram onda varmış silmemiş ..Ben indikten sonra mesaj attı hocalarla derslerle ilgili yardıma ihtiyacın olursa mutlaka çekinme yaz sor bana dedi..
Öyle öyle bazen iki günde bir bazen hergün bana mesaj attı havadan sudan derslerden ödevlerden ...Konusmaya başladığımızda kesinlikle ilgi duymuyordum ve duygusal hiçbir sey hissetmiyordum hatta onunla bu mesajlasmalarımızın başladığı dönemlerde görücü usulu tanıstıklarım oldu ..
Bazen durumuma yada instgram hikayeme birşey atardım istisnasız her attığıma mesaj yazardı güzelmiş,ne düşünüyorsun,neyin var vs vs bu tür şeyler...ben de bazen cevaplar bazen de cevaplamazdım..
yine de bıkmadan usanmadan yazmaya devam etti.. yavaş yavaş korka korka açtı içini bana.. korkularını, sırlarını ,yaşadıklarını anlattı.. bana güven verdi ve hep dediki sana kimseye güvenmediğim kadar güveniyorum....sürekli beni övüyordu.. sen tanıdığım en değerli, en hanımefendi insansın vs...Senden cok hoşlanıyorum vs.. Zamanla açıldı... Çok korkuyordum beni reddetmenden yada sevgilim var demenden dedi...O da bana 2 sene önceki bahsettiğim düğünde aşık olmuş hatta o gün ne giydiysem herşeyi taşından rengine kadar detaylı hatırlıyor çok güzeldin o gün dedi.. Sonraki gördüğünde de beni çok hoş bulmuş aşık olmuştum hala da aşığım deli gibi dedi..Akrabasıyla tanıstırıldığım için geri durmus ama bilseydim onu istemeyeceğini anneme engel olurdum dedi.
Annesiyle de aram cok iyidir yani misal ne zaman görse bana sarılır elimi tutar bırakmaz..Hatta onun dediğine göre bir gün annesi demiş işte clmclm123 gibi birinin gelinim olmasını çok isterim...
Onun dediğine göre ben onun ilk aşkıydım o kadar heyecanlı o kadar mutluydu ki bende mutluydum tabiki..sabah gözümü actıgımdan gece gözümü kapayana kadar neler yazıyordu ne planlar yapıyordu ne hayaller kuruyordu... yüz yüze de görüştük elbette ayaklarımız yere basmıyordu... babası vefat ettikten sonraki bu 5 yılda onu mutlu eden tek insanmışım.onun başına gelen en güzel armağanmışım vs.
Bazen takılıyordum işte '' şimdi akraban olan cocuk bizi yanyana görse el ele.. ne olurdu ikinizin tepkisi derdim...o da bosver onu hiç umrumda değil başka insanlar '' der gülüp geçerdi..bu arada görüştüğümüz 8 ay boyunca bir kere bile aramızda yaş mevzusu geçmedi..sadece bi kere ben laf arasında dedim .onun evlilik fikri vardı hayal kuruyordu ancak iyice bi alışalım tanısalım diye hazır hissedene kadar düşünmeyecektik..
Pazar günü görüştük..elimi 3 saat hiç bırakmadı otururken... kopamıyorum senden dedi
konuşurken birşey dedi sana bahsedecektim şimdi söyleyeyim dedi..ne hakkında dedim.babam vefat ettikten sonra üzüntüden sürekli bayılıp düşüyordum o yüzden ilaç kullanıyordum.dr bırakabilirsin artık gerek yok dedi ama ben yine de nolur nolmaz devam ediyorum dedi.. çok gerek yoksa zorlanmıyorsan şikayetin yoksa kullanma dedim ben de.. başka konuya geçtik sonra ben kafama takıldı da kullandığın ilacın sende yan etkisi oluyor mu dedim o da gülümsedi hayır hiçbir şey yok zaten bırakacağım kullanmayı dedi. 3 saat oturduk güldük ettik eve gittik...buraya kadar hiç ama hiç birşey olmadı .. bir kere bile atışmadık ya bir kere..
cafeden ayrıldıktan sonra da mesaj attı işte aşkım evdeyim ev kalabalık misafirler var sana yazacagım dedi.sevgilim bendeki selfielerimizi sana sonra atacağım.. benim sevgilim de maşallah cok güzel..seni çok seviyorum dedi..
buluşmamızın üzerinden 2 saat geçmişti ki mesaj attı selam müsait misin ? sana bir şey diyeceğim ama inşallah kırılmazsın dedi... biz yapamayız sevgili olamayız dedi..
Şok oldum.şaka mı yapıyorsun kafa mı buluyorsun benle dedim.hayır ciddiyim dedi.
Noldu ya neden şimdi böyle bir sey söylüyorsun dedim.. daha 2 saat önce yarının planını yapıyorduk sensiz yaşamayam seni hiç bırakmayacağım diyordun...
ben düşündüm de cok hızlı davrandık.. daha abim bekar benim de askerliğim yok. 5 yıla kadar evlilik düşünmüyorum senin de duygularınla oynayamam dedi..
iyi de görüşürken bilmiyor muydun abinin de bekar oldugunu askerliğinin olmadıgını şimdi bunu bahane olarak sunmana inanamıyorum üstelik üzerine de konusmustuk problem yok demiştin dedim..
mantıklı düşünemedim iste cok duygusal davrandım dedi... beni böyle yarıyolda bırakmana inanamıyorum dedim.seni bırakmadım.dostça arkadaşça yine görüşelim dedi..
istemiyorum artık bana yazma ben şu yaşattıklarını ölsem de unutmam dedim hiçbir şey demedi... sildim her yerden herşeyi sildim.
Anneme bahsetmiştim onunla görüştüğümüzü..Annem olsa iyi olur annesini de onu da çok severim zaten dedi.. Anneme hersey bitince olan biteni anlatırken de dedi ki ben belki sana söylemiştir yada sen biliyorsundur diye konusunu açmadım dedi..Ne hakkında dedim.. O epilepsi hastası arada bayılıyormuş annesinden duymuştum dedi... benim için hasta olması problem değil ki nolmuş hepimizin bir rahatsızlığı vardır illaki..bunun için bırakmıs olmasına ihtimal veremiyorum.
bütün gece sabaha kadar düşünmekten allak bullak oldum dayanamayıp yazdım.bana mantıklı bir açıklama yap ben hala anlam veremiyorum dedim.
hersey cok hızlı oldu ben sağlıklı düşünemedim dedi.abimi ailemi düşünemedim .bize iyi bakmazlar çünkü annem seni o akrabamıza da düşünmüştü duyarlarsa hoş olmaz dedi.bunun için miydi yani sırf onlar için mi bitirelim diyorsun hani sorun olmazdı boşver demistin..başka biri mi var dedim asla dedi .yanlış bir şey mi dedim ilaç kullanmasan dedim ona mı gücendin yaşım senden büyük bu mu sebep dedim.yaş da önemli ama ben onda da değilim senle alakası yok nolur beni üzme dedi..
arkadaşca dostca görüşelim..yine yazışalım yüzüne dışarda bakabileyim..üzülme nolur iyi ol.. söz verdiklerimi yine yaparız.numaramı da lütfen silme.söz ben silmeyeceğim sen silsen de numaram senden silinse de ben bir yolunu bulur sana ulaşırım dedi..
sildim numarasını...belki şimdi bana zor geliyor ama zaman geçtikce nasıl bir yanlıştan döndüğümü anlayacağım..şimdilik anlamaya çalışmaktan yoruldum..harika gecen 8 ay iki saatlik bir boşluktan sonra bitti...sadece zaman diyorum...abisi mi engel oldu annesi mi hastalık mı yaş farkı mı başka biri mi vardı yoksa zoru görünce mi korktu ne oldu ben anlamıyorum anlam veremiyorum...ısrarla senle alakalı değil dedi..
başka biri yok emin değilim ama ihtimal veremiyorum. bir de telefonuna benim parmak izimi kaydetmişti kendin açıp istediğin uygulamayı kullanabilirsin demişti o yönde kafama takılan olsa açıp bakabilirdim..
aklından ne geçti ne geçiyor bilmiyorum ama ben birlikte 8 ayda güzelce ördüğümüz duvarların , kendi elleriyle yıktığı enkazından tek başıma çıkmaya çabalıyorum.... çoookkk Uzun yazdım evet hakkınızı helal edin.. Sizlerin de fikirlerini merak ediyorum..Teşekkürler...
