vuslatcım tsh ımı sürekli kontrol ettiriyorum.yazdıkların biraz olsun rahatlattı ama hala soruyorum neden böyle oldu.kendimi düşünmekten alamıyorum.çok şaşkınım.korkularım fazla.senin biraz olsun zaman geçmiş.zaman acıları hafifletirmi acaba.sen bilirsin.bu acıyı yeni bir bebek dindirimi.kafam çok karışık.eşimle dertleşemiyorum bile artık.üzülme diyor geçeçek diyor ama herşey o kadar tazeki geçmiyor.
Sudecim...Benim geçtiğim yollardan geçiyorsun...Evet eskisi gibi değilim çok şükür ...Yani şöyle söyleyeyim.Ölmek için dua ettim,o zamanlar her saniye ağlamaklıydım,eşime üzgün görünmemek için kendimi tuttuğum zamanlar dışında.Çok iyi hatırlıyorum eşlik vazifemi yaparken bile ağlardım farkettirmemeye çalışarak...Çok şükür öyle değilim artık...Gülebiliyorum ve mantıklı düşünebiliyorum.Sen de öyle olacaksın inşallah zaman geçtikçe...Hasret asla dinmeyecek ama özlem asla bitmeyecek...3 yıl geçti ama ben onu anımsatan bir şey görsem zor tutarım hala kendimi...Yeni bir çocuk...Sağlıklı olursa acını hafifletir elbette canım...Ama ben korkuyorum hala...Eşimle konuşamayız hala biz Yusufu...Yusuf'un Y 'sini konuşmaya başlasak tıkanır kelimeler boğazımızda ikimizin de hala...Benim geçtiğim yollardan geçiyorsun demiştim..Ne kadar güçlü olmaya çalışırsan o kadar olursun canım..Bırakma kendini...Koyverme sakın olur mu?zaman her şeyin ilacı...