- 3 Nisan 2014
- 2.453
- 1.415
- 198
- 36
- Konu Sahibi Ladypurple
-
- #1
İş ve ev değişikliği muhtemel o da boşluk olursa..Bulunduğum şehrin merkezine geçebilirim..O zaman olabilir bunlar ama tayin için boşluk kolluyorum.. :)İş değişikliği,ev değişikliği,ailedeki kişi sayısının değişikliği... İyi gelir
Ooo durumun baya zormuş..
Boş kalan vaktini bir hobiye ayırsan hem can sıkıntına iyi gelir
düşünmezsin bile..
Ailen ne sıklıkla ziyarete geliyor ?
aslında anenizde hanı 2 ayda 1 falan gelse bu kadar kötü hissetmezsiniz..Bir ara kavanoz boyama işine adamıştım kendimi ama bitti :) Hani böyle halk eğitim tarzı biyer var ama benim iş saatlerim içinde, yoksa çok gitmek istedim hem hobi hem arkadaş edinirim diye..
Ailem düğünden bu yana henüz gelemedi..Ama bir kaç kez ben gittim..
aslında anenizde hanı 2 ayda 1 falan gelse bu kadar kötü hissetmezsiniz..
Ah valla ne iyi geldi , teşekkür ediyorumSana sertap erenerden
``yeni bir ask yeni bir is yine gulecek bi´ neden lazim
yeni bi´ haber, yeni bi´ kader, bunlar icin bana sans lazim
yeni bi´ durus, yeni dokunus tek tek kesfetmem lazim
yeni bi´ hayat, gerisi bayat kendime yeni bir ben lazim`` sarkisini armagan ediyorum 
kesinlikle yalnız olduğun için bunalımdasınMalesef şuan için pek olmuyor o durum.Ama evet bir öğlen arasında ya da çıkışta evde bir var deyip işte n çıkmak heyecan verici oluyor :) Yalnız kalmaktan muzdaribim sanırım
aslında sen kendini gayet güzel özetlemişsin.Ah valla ne iyi geldi , teşekkür ediyorumAynen bir çok yeniliğe ihtiyacım var ama aşkım benimle olsun :) Ama öncesinde iyice bir dinlenmem gerek sanırım..Bölümden ötürü yorucu bir okul hayatım vardı, e sonrasında direk iş derken EVin tadını çıkaramadım..
3 ay mı? Ben onu okumamışım canım,ozaman tabiki düşünme gerçi kader kısmetİş ve ev değişikliği muhtemel o da boşluk olursa..Bulunduğum şehrin merkezine geçebilirim..O zaman olabilir bunlar ama tayin için boşluk kolluyorum.. :)
Aile sayısındaki kişi değişikliği de henüz üç aylık bir evlilik ve şu haldeki anne aday adayına ne kadar iyi gelir bilemiyorum :)
Yaşadığın şeyleri anlayabiliyorum, ben de senin gibi yorucu bir bölümden mezun oldum 6 ay sonra atandım işe başlayalı 2 yıl olacak 1 ay sonra. İşe başlar başlamaz bir arkadaşımın ve annemin gazına gelerek yüksek lisansa başladım iş çıkışları gidiyordum ve şimdi tez aşamasındayım. Haldır haldır koşturmaktan nevrim döndü. Tabi bu arada nişanlandım kısmetse 6 ay sonra evleniyorum hem de kilometrelerce uzağa gideceğim. Hem iş hayatı hem yaşadığım şehir değişecek bir de evliliğe alışmaya çalışacağım. Annem el bebek gül bebek büyüttü beni, şimdi kınayanlar olacaktır ama kızım sen yeterki oku diyerek hiçbir iş yaptırmadı. Şimdi evlenince o işleri yapacak olmayı düşünmek bile beni bunalıma sokuyor zaten nasıl yapacağım onu da bilmiyorum. Ailemden de bu zamana kadar ayrılmadım. Bunca değişikliği birden yaşayacak olmak çok korkutuyor beni. Bir yandan sevdiğim adama kavuşmak istiyorum bir yandan şimdiki hayatımı sürdürmek. Dinlenemiyorum sürekli bir koşturmaca. Bendeki şımarıklık galiba yine de halimize şükür...Nereden başlayayım, şu ruh halimi size nasıl aktarayım bilmiyorum..Ama artık iyice bunaldım kendimden..Pollyanna iken huysuz şirin oldum çıktım..Bir memnuniyetsizliktir gidiyor. İnanın ben böyle değildim, en azından bu denli değildim..Normal bir insanın şikayetleri ne ise ondan ibaretti yani.. Ama şimdi hayatımın olumlu yanlarını söyleyenlere karşı içten içe kızıyorum, ben sanki tüm bunların farkında değil miyim diye.Ama göremiyorum işte olumlu düşünme yetimi kaybetmiş gibiyim.. Galiba yoruldum , biraz erken oldu biliyorum. Okul bittikten dört ay sonra çalışmaya başladım..Çoğu insan için bu büyük bir kısmet ve şans iken, bu yanını göremiyorum ben. Aksine dinlenecek hiç vaktim olmadı, bu şekilde düşünüyorum..İki yıldır çalışıyorum..İlk tayin yerimde iş ortamım ve ev çevrem çok iyiydi..Eş durumundan atandığım şimdiki yere ise yedi ay oldu hala alışamadım..İş ortamımda herkes erkek ve tam anlamıyla sohbet edeceğim kimse yok, evde desen konu komşu hak getire..Bulunduğum ilçe ise asosyallik abidesi..Eşim 8-9 dan aşağı eve gelmiyor..Biliyorum bu 'Bir Derdim Var' grubundaki birçok derde göre dertten değil bile bunlar..Ama ben inanın çok doldum..Bir şeyler paylaşacağım hiç kimse yok burda..Sabahtan akşama kadar kendimleyim desem yeri.. ( E eve gidince de bir şey yapasım gelmiyor.Ki düzen takıntısı varken bende bu halim batıyor bana :/ Bir türlü oturtamadım iş-ev temposunu..Ne eve giderken hevesim var, ne işe gelirken..Ama yine de bir an önce akşam olsa da ev atsam kendimi diye bakıyorum..
En kötüsü de her şeyi ters anlıyorum.Eşim bana bir o kadar anlayışla yaklaşırken ben her dediğini ters algılıyorum..Ama inanın bunu elimde olmadan yapıyorum..Söylediği şeyde bir an nevrim dönüyor, tersliyorum..Sonra da pişman oluyorum.. :/ Ve sürekli bir şikayet hali..Biliyorum canlar, rahat batıyor sana diyenler olabilir ama gerçekten bu halde olmak istemiyorum..Bir çok şeyi seve seve yaptığım günlerimi özlüyorum..Hayatı resmen zehir ediyorum kendime..Bir süre kendime ederken, bu durum artık eşime de yansıyor haliyle..Çünkü eskisi gibi memnuniyet dolu insan yok karşısında..Kafasında sürekli bir şeyler dönen, zihin dinginliğine hasret, ters bir insan var.Öyle cazgır bir kişiliğim yoktur, hani car car bağıran bir yapım yok, çünkü öyle kişiler de var o yüzden belirtmek istedim..benimki kibarca tersleme :) ama bence yine de bunlatıcı(
Rabbim sonumu hayreylesin..
aslında sen kendini gayet güzel özetlemişsin.
ama bence yeniliğe değil adaptasyona ihtiyacın var.
hayatında yeterince yenilik olmuş.iş evlilik .:))
evde boş kalmadan iş sahibi olman büyük şans aslında.
başına gelenlere nimet olarak baksan bu kadar depresif olmazdın.
daha çoook gençsin.dinlenmek istemek için erken değil mi?
ileride hem çalışıp hem eve hem çoluk çocuğa bakınca şu günlerinde ne kadar rahat ve boş olduğunu hatırlayacaksın.
muhtemel sorunun ise eşinle az vakit geçirmekten kaynaklı can sıkıntısı:))
Evet canım kısmet :)3 ay mı? Ben onu okumamışım canım,ozaman tabiki düşünme gerçi kader kısmetTayin olursa süper olur ama
Canım kıyamam sana yaa, bende neden girmiyor foruma artık diyordum ki bir nedeni varmış..
Aslında yalnız değilsin birçoğumuzun başına gelmiştir buna benzer durumlar. Önceden ne güzel kavanoz boyuyormuşsun yine buna benzer ya da yapmaktan zevk aldığın hobilere yönelebilirsin. Halk eğitim kurslarının kimi bölümleri hafta sonu da ders veriyor onları araştır istersen.
Eşinle güzel bir hafta sonu kaçamağı yapabilirsiniz mesela. Belki anlık birşey olacak ama o bile belki yeterli olur senin için. Üzme kendini olur mu unutma gelip geçici bir durum eminim ben..
Umarım canım en kısa zamanda bu durumu aşarsın, aslında şükretmek, güzel şeyler düşünmek lazım, birazda maneviyatını güçlendirmek o zaman daha çok değerini anlıyoruz bulunduğumuz durumun..Evet canım..
Ben de geçici bir süreç olduğunu biliyorum ama bir türlü geçmiyor..Aksine daha kötüye gidiyorBelki bu konuda farklı değiliz ama en anızdan eşinle aynı vakit eve gelme gibi bir şansın var..Hani birlikte yapabiliyorsunuz birçok şeyi ve eve geldiğinde canının sıkılma durumu olmuyor..En azından bu şekilde olsaydı eminim bu denli olmazdım..Ama eşim benden gec cıkıyor, üstüne bir saati geckin yol geliyor..Ben evde onun yolunu gözlüyorum..Yine de şükür ki yolunu gözlediğim onun gibi bir eşim var..
İşte pazar günlerini dolu dolu gecirmeye calışıyoruz canım..Benim sorunum haftaıcı..Haftasonu bir şekilde geciyor..
inşallahalışır, normale dönerim..
Yaşadığın şeyleri anlayabiliyorum, ben de senin gibi yorucu bir bölümden mezun oldum 6 ay sonra atandım işe başlayalı 2 yıl olacak 1 ay sonra. İşe başlar başlamaz bir arkadaşımın ve annemin gazına gelerek yüksek lisansa başladım iş çıkışları gidiyordum ve şimdi tez aşamasındayım. Haldır haldır koşturmaktan nevrim döndü. Tabi bu arada nişanlandım kısmetse 6 ay sonra evleniyorum hem de kilometrelerce uzağa gideceğim. Hem iş hayatı hem yaşadığım şehir değişecek bir de evliliğe alışmaya çalışacağım. Annem el bebek gül bebek büyüttü beni, şimdi kınayanlar olacaktır ama kızım sen yeterki oku diyerek hiçbir iş yaptırmadı. Şimdi evlenince o işleri yapacak olmayı düşünmek bile beni bunalıma sokuyor zaten nasıl yapacağım onu da bilmiyorum. Ailemden de bu zamana kadar ayrılmadım. Bunca değişikliği birden yaşayacak olmak çok korkutuyor beni. Bir yandan sevdiğim adama kavuşmak istiyorum bir yandan şimdiki hayatımı sürdürmek. Dinlenemiyorum sürekli bir koşturmaca. Bendeki şımarıklık galiba yine de halimize şükür...
Umarım canım en kısa zamanda bu durumu aşarsın, aslında şükretmek, güzel şeyler düşünmek lazım, birazda maneviyatını güçlendirmek o zaman daha çok değerini anlıyoruz bulunduğumuz durumun..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?