• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sanırım mucize olmasını bekliyorum...

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Takıldığı ortamdan iş yerinden sorduk birşey demediler eşim yüzüne bakılmayacak biride değildi evet evlenmek için evlenmek oldu.
Bundan sonrasında ne yapabilirsiniz onu düşünün o zaman. Siz yorulup siz üzüleceksiniz vurdumduymaz sorumsuz insana bişey olmuyor gerçekten. Yaşınız genç kendinizi geliştirin maddi olarak güçlü kalacağınız yollar bulun kendi mutluluğunuzu düşünün anneniz ya da elalem ne deri bırakın.
Ayrıca bir kadının çalışması için birilerinin beklentisi olması gibi farklı bir algı oluşmuş sizde. Bu düşüncenizde değişmeli
 
annen sen mutsuz olunca daha çok üzülür ama..
onun ailesi ise boşanırsan üzülür bence oğulları başlarına kalır.
İstedikleri buydu ayrılmamızdı geçende dedim pişman diye eşim için evlendiğine üzülmüş annesi pişman mısın diye sormuş eşimde latife yaptı demiş ben iyi niyet göremiyorum malesef.
 
Ama beni bulanda ailesiydi değil mi onların hiç mi suçu yok?
Tabii ki yok. Onlar her anne baba gibi 'cocugumun evlenme yaşı geldi, hem belki düzelir. Temiz birini bulalim' demişler.
Geçmişini Araştırması,etrafına sorup soruşturması gereken, adamı taniyip emin olmaya çalışmasi gereken kişi sen ve senin ailendi. Millet tabii ki yoğurdum eksi demeyecek,cocugunu evlendirmek isteyecek. Kendi yapmanız gerekeni yapmadığınız için niye onlar suçlu olsunlar?
 
Annesi ağladı oğlumu kimse kabul etmiyor diye bende vicdan yapıp evet dedim böyle oldu
Şu vakadan sonra evleneceğim varsa da asla evlenmem.

Has bir şey olsa alıcısı çıkardı illaki.


Ağlanacak vaziyetteki bir insanla evlenmesi için bir insanın ciddi anlamda delirmiş olması lazım.
 
Yok onlar benim cikarimim, ben kabul ederken siz orda miydiniz dedi ya, heralde tehditle kabul ettirdiler dedim


acıyıp kabul etmis🤦 onu da yeni gördüm.

insanın kendine yaptığını dünya bir araya gelse yapamıyo cidden.
 
Eşimle görücü usulü evlendim.Hemde birkaç ayda. Tabi bu dönemde hayat onunla benim aramda toz pempeydi bir sorunumuz yoktu kendi aramızda.Ben ailesini kendime dert ederken asıl dert etmem gereken şeyin eşimin çalışması olduğunu iki yıl önce anladım.İki yıl önce tamda eşimin doğum gününde işten çıkarıldığını öğrendim yanında değildim birkaç günlüğüne şehir dışına seyahate gitmiştim.Ben ah vah ederken hemde doğum günü ne üzülmüştür yanında değilim kendimce telefondan mesajla destek olmaya çalışırken döndüğümde eşimin hiç de bu durumu dert etmediğini anladım.Şaşırmıştım...Eşimin birkaç senede bir iş değiştirip bir dönem çalışmadığını öyle öğrendim.Önümüz Ramazan.Ramazanda çalışmak istemiyorum dedi.Eyvallah dedim çünkü son zamanlarda işle ilgili problemler yaşamıştı çıkma ihtimali vardı düşündüğümden fazla canı sıkılmış toparlar öyle başka işe bakar dedim onada moral olur bu zaman dedim.Ramazan bitti bayram geçti eşimin hala gönlünde çalışma yok.Bu arada iki buçuk yıllık tazminatı ve izin günlerinin parasını almıştı tabi toplam para dört aylık asgarî ücret kadar ediyordu(biz o parayla yaklaşık dört ay geçindik iki bayram girdi araya birde kurban kestik tabi eşim birde seyahat gidip geldi arkadaşıyla biryere ikisininde gidiş dönüş uçak parası eşimden).Günler geçtikçe benim ona olan güvenimde kayboluyordu tartışmaya başladık tabi birkaç yere girip çıktı.Beyaz eşya servisi(bir günlük), çıktığı işe benzer bir iş birkaç günlük(sanayide çalışıyordu)ve sanırım biryere daha girip çıktı tam hatırlamıyorum o günleri o kadar unutmak istedim ki...Sonunda bir fabrika bekçiliği işi buldu iki seneye yakındır orada çalışıyor ama çok mutsuz 12 saat çalışıyor gidiş geliş 13-14 saat olabiliyor.Ve şuanki patronundan da nefret ediyor her çıktığı işteki patronlarını sevmediği gibi.Onun istediği 12 saat otursun kimse ondan birşey beklemesin fabrikanın işleri patron ve patronun oğlunun ego tatmini için yaptırdığı işler olmasın istiyor.Ama özel sektörün böyle olduğunuda biliyor herkes aynı yani heryer bir.Buradaki sanayi küçük ve eşim hep asıl işini yapmayıp başka işler yaptığı için kendi alanıyla ilgili iş bulamıyor usta olsa bulabilirdi.Ve ben gerçekten ne yapsam bilemiyorum eşim hep mutsuz ayda 10 gün izinli olmasına rağmen hep huzursuz.Ve o böyle oldukça kendimi sadece bir yük gibi hissediyorum ben olduğum için çalışmak zorunda olduğunu olmasam günübirlik işler yapıp istediği hayatı yaşayacağını düşünüyorum.Dört senelik evliyim bu durum değişir mi sizce yoksa ben boş bir ümitle mi yaşıyorum?
 
İyide adam şikayet etse dahi şu an 2 yıldır asagilandi bir işte calisiyor...sizde ailem çalışmamı istemedi işte eşim istemiyor vs diye kendinizi hem yük görüp hemde başkaları nasıl olsa istemiyor diye hiç düşünmüyorsunuz bile sizede tecrübe olur bir işe girin çalışın ..çalışma hayatının zorluğunu kendi parani harcamanin tatliligini yaşayın ..hem kendinizi yük hissetmezsiniz ...bu kapitalist sistemde kim memnunki işinden çok az bir kesim belki yoğun ve acımasız çalışma şartları ve az maaş insanı mutsuzluğa sürükleyebilir buna dayanmak için sağlam psikoloji gerekir bunun için eşinize destek olmalisiniz
 
İyide adam şikayet etse dahi şu an 2 yıldır asagilandi bir işte calisiyor...sizde ailem çalışmamı istemedi işte eşim istemiyor vs diye kendinizi hem yük görüp hemde başkaları nasıl olsa istemiyor diye hiç düşünmüyorsunuz bile sizede tecrübe olur bir işe girin çalışın ..çalışma hayatının zorluğunu kendi parani harcamanin tatliligini yaşayın ..hem kendinizi yük hissetmezsiniz ...bu kapitalist sistemde kim memnunki işinden çok az bir kesim belki yoğun ve acımasız çalışma şartları ve az maaş insanı mutsuzluğa sürükleyebilir buna dayanmak için sağlam psikoloji gerekir bunun için eşinize destek olmalisiniz
Zaten destek oluyorum ama sabah uyanmak istememesi işten hep mutsuz gelmesi hep şikayeti insanı biryerde yeter ve dedirtiyor aslında bunuda demiyorum da yüzümü asıyorum konuşmuyorum eskiden hiç küsmezdim eşime alınmazdım artık bu durumlar bana huzur veriyor onunla diyalog hâlinde olmayıp iletişim kurmamak.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back