Samimi arkadaşlıkların bir yerden sonra bozulması

İyi akşamlar hanımlar,

Yakın bir zamanda, çok samimi bir arkadaşımla aramız açıldı. Sebep çok önemli bir tartışma vs değil ama ben bir yerde doldum yükseldim biraz.
Bu arkadaşım benim 10 senelik arkadaşım kendisini de çok ama çok seviyorum. Genel olarak gerçekten çok iyi niyetli birisidir.
Ama şöyle bir huyu var bu da bu pandemi zamanında daha fazla batmaya başladı. İnsanı hiç dinlemiyor. Mesela beni arıyor bazen yatıyorum, markete gideceği tutmuş diyor ki kalk uyuma hadi benimle konuş bu yolu yürüyeceğim neyse sohbet ediyoruz. Sonra telefonu çalıyor başka biri arıyor. Kapatıyor beni. Ve sürekli onun meselelerinden bahsediyoruz, dünyanın en saçma şeyini de anlatsa ben keyifle dinliyorum valla ama ben bir şey anlatacak olsam o fırsatı bana vermiyor. Bazen dinlenmediğimi hissedip, amaaan deyip anlatmaktan vazgeçiyorum çünkü ben hevesli hevesli bir şeyler anlatırken konunun en saçma yerinden yakalayıp ya anlattığım konuyu dağıtıyor ya da mutlaka ordan kendine çeviriyor.
Buna ilave erkek arkadaşıyla problemleri var her konu istisnasız ona bağlanıyor ve sürekli anlatıyor dinliyorum ben de tabi ki,
fikrimi sorduğu yerde söylediğimde de sen yaşamadığın için böyle söylemek kolay geliyor diyor, ben de ona fikrimi beğenmiyorsan neden bana anlatıyorsun dilersen annene danış dedim hatta, o da bana ama annem de senin gibi der anneme de anlatamam diyor.
Saatlerce çözümsüz mevzuları dinliyorum dinliyorum dinliyorum, doğum günümde bile beni arayıp doğum günün kutlu olsun bugğn şu şu mevzular oldu diyor. Yani bu meseleler asla bitmiyor. En son bir tartışmasını anlatıyordu bana konuşurken tartışır gibi olduk ve ben de dedim ki bak fikirlerimiz uyuşmuyor hem sen iki güne unutuyorsun zaten, bana anlatma bu mevzuları aranızda kalsın yaşananlar dedim.
Ama sana anlatmazsam kime anlatayım, sen benim dostumsun diyor. Ben de çözümsüz kalıyorum.
Şimdi aramızda soğukluk var konuşmuyoruz tıpkı bu anlattığım olaylar gibi bir olay yaşadık ve o an ben sinirlendim beni asla dinlemediği için. Bir derdimi paylaşıyorum whatsapp grubunda, ses kaydı attım. Onu hiç dinlememiş bile, ses kaydını dinlemedim ama ben diye başlayarak kendini anlatmaya başladı yine ve ben de tepki gösterdim bi benim sorunum çözülsün önce diye. Çünkü sürekli bunu yapıyor. Şimdi de 1,5 aydır beni hiç aramadı. Ben de aramadım, bir yandan kafam öyle rahat ki saatlerce aynı mevzuları konuşmuyorum, sinirlenmiyorum vs ama bir yandan da üzülüyorum. Öte yandan kaç senelik arkadaşım, bana tavrını insta storylerime bakmayarak gösteriyor bunu da çok komik buluyorum açıkcası. Sen onu mu takip ediyorsun diyebilirsiniz ama geçen sene de aramız gerilince böyle yapmıştı çok saçma yani.
Neyse, şu 2 senedir hayatımdan o kadar insan çıkarttım ki. Hem de kaç yıllık arkadaşlıklarımı bitirdim. Çıkarttıklarımı iyi ki çıkardım hayatımdan ama bazen diyorum ki bu arkadaşım için çok mu abartıyorum? Bu zamanda arkadaş edinmek, güvenmek de zor.
Bilemedim kızlar, siz ne dersiniz?

Dost değilsiniz sen onun Can sıkıntısını alan bir varlıksın o kadar... Ben senin yerinde olsam görüşmem...

Justalittlebityourheart .!.:

İyi akşamlar hanımlar,

Yakın bir zamanda, çok samimi bir arkadaşımla aramız açıldı. Sebep çok önemli bir tartışma vs değil ama ben bir yerde doldum yükseldim biraz.
Bu arkadaşım benim 10 senelik arkadaşım kendisini de çok ama çok seviyorum. Genel olarak gerçekten çok iyi niyetli birisidir.
Ama şöyle bir huyu var bu da bu pandemi zamanında daha fazla batmaya başladı. İnsanı hiç dinlemiyor. Mesela beni arıyor bazen yatıyorum, markete gideceği tutmuş diyor ki kalk uyuma hadi benimle konuş bu yolu yürüyeceğim neyse sohbet ediyoruz. Sonra telefonu çalıyor başka biri arıyor. Kapatıyor beni. Ve sürekli onun meselelerinden bahsediyoruz, dünyanın en saçma şeyini de anlatsa ben keyifle dinliyorum valla ama ben bir şey anlatacak olsam o fırsatı bana vermiyor. Bazen dinlenmediğimi hissedip, amaaan deyip anlatmaktan vazgeçiyorum çünkü ben hevesli hevesli bir şeyler anlatırken konunun en saçma yerinden yakalayıp ya anlattığım konuyu dağıtıyor ya da mutlaka ordan kendine çeviriyor.
Buna ilave erkek arkadaşıyla problemleri var her konu istisnasız ona bağlanıyor ve sürekli anlatıyor dinliyorum ben de tabi ki,
fikrimi sorduğu yerde söylediğimde de sen yaşamadığın için böyle söylemek kolay geliyor diyor, ben de ona fikrimi beğenmiyorsan neden bana anlatıyorsun dilersen annene danış dedim hatta, o da bana ama annem de senin gibi der anneme de anlatamam diyor.
Saatlerce çözümsüz mevzuları dinliyorum dinliyorum dinliyorum, doğum günümde bile beni arayıp doğum günün kutlu olsun bugğn şu şu mevzular oldu diyor. Yani bu meseleler asla bitmiyor. En son bir tartışmasını anlatıyordu bana konuşurken tartışır gibi olduk ve ben de dedim ki bak fikirlerimiz uyuşmuyor hem sen iki güne unutuyorsun zaten, bana anlatma bu mevzuları aranızda kalsın yaşananlar dedim.
Ama sana anlatmazsam kime anlatayım, sen benim dostumsun diyor. Ben de çözümsüz kalıyorum.
Şimdi aramızda soğukluk var konuşmuyoruz tıpkı bu anlattığım olaylar gibi bir olay yaşadık ve o an ben sinirlendim beni asla dinlemediği için. Bir derdimi paylaşıyorum whatsapp grubunda, ses kaydı attım. Onu hiç dinlememiş bile, ses kaydını dinlemedim ama ben diye başlayarak kendini anlatmaya başladı yine ve ben de tepki gösterdim bi benim sorunum çözülsün önce diye. Çünkü sürekli bunu yapıyor. Şimdi de 1,5 aydır beni hiç aramadı. Ben de aramadım, bir yandan kafam öyle rahat ki saatlerce aynı mevzuları konuşmuyorum, sinirlenmiyorum vs ama bir yandan da üzülüyorum. Öte yandan kaç senelik arkadaşım, bana tavrını insta storylerime bakmayarak gösteriyor bunu da çok komik buluyorum açıkcası. Sen onu mu takip ediyorsun diyebilirsiniz ama geçen sene de aramız gerilince böyle yapmıştı çok saçma yani.
Neyse, şu 2 senedir hayatımdan o kadar insan çıkarttım ki. Hem de kaç yıllık arkadaşlıklarımı bitirdim. Çıkarttıklarımı iyi ki çıkardım hayatımdan ama bazen diyorum ki bu arkadaşım için çok mu abartıyorum? Bu zamanda arkadaş edinmek, güvenmek de zor.
Bilemedim kızlar, siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

Çok muhabbet tez ayrılık getirir maalesef bende çok yakın çocukluk arkadaşımla konuşmuyorum çünkü en ufak bir şeyi abartili gibi buyutuyordu ve bu beni çok yoruyordu ve herkes ona cephe almış herkes onla uğraşıyormuş gibi davranıyordu aslında insanların umrunda değildi. Şuan bircok arkadaşım var ama hiç biriyle artık çok samimi olmuyorum samimiden kastım herseyi anlatmıyorum çünkü anlattigin şeyle vuruluyorsun bir zaman sonra

Fazla samimiyet tez ayrılık getirir derler doğrudur ama dostluk başkadır
Sizin durum dostluk hiç değil arkadaşlık o hiç değil samimiyeti kesin mesafe koyun bence

MssPARE .!.:

Fazla samimiyet tez ayrılık getirir derler doğrudur ama dostluk başkadır
Sizin durum dostluk hiç değil arkadaşlık o hiç değil samimiyeti kesin mesafe koyun bence

Genişletmek için tıkla...

Biz 10 senedir falan böyle samimiyiz zaten yeni olan bir şey değil ki. Sadece yaptığı şeyler bana biraz daha batmaya başladı çünkü pandemi dönemi herkesin içe döndüğü kadar ben de içe döndüm. Bu süreçte ben de evdeyim bunalıyorum bir şeyler paylaşmak istiyorum ama fırsat vermemesi ve gündemin hep aynı mevzular olması beni gerdi galiba

Aynen anlattığınız gibi biriyle arkadaşım sürekli kendi sorununu anlatır. Beni hiç sormaz sanki dünya onun etrafında dönüyor bir tek onun derdi varmış gibi. Bende arkadaşlığımızı bitiricem sadece zamanını bekliyorum. Böyle insanlar enerji sömürür.

Justalittlebityourheart .!.:

Biz 10 senedir falan böyle samimiyiz zaten yeni olan bir şey değil ki. Sadece yaptığı şeyler bana biraz daha batmaya başladı çünkü pandemi dönemi herkesin içe döndüğü kadar ben de içe döndüm. Bu süreçte ben de evdeyim bunalıyorum bir şeyler paylaşmak istiyorum ama fırsat vermemesi ve gündemin hep aynı mevzular olması beni gerdi galiba

Genişletmek için tıkla...

Birşey sorucam meraktan siz bir derdinizi anlatacaginiz zaman size aman boşver tarzı konusuyor mu? Yani olayın tamamını anlatmaniza engel oluyor mu meraktan sordum.

Justalittlebityourheart .!.:

İyi akşamlar hanımlar,

Yakın bir zamanda, çok samimi bir arkadaşımla aramız açıldı. Sebep çok önemli bir tartışma vs değil ama ben bir yerde doldum yükseldim biraz.
Bu arkadaşım benim 10 senelik arkadaşım kendisini de çok ama çok seviyorum. Genel olarak gerçekten çok iyi niyetli birisidir.
Ama şöyle bir huyu var bu da bu pandemi zamanında daha fazla batmaya başladı. İnsanı hiç dinlemiyor. Mesela beni arıyor bazen yatıyorum, markete gideceği tutmuş diyor ki kalk uyuma hadi benimle konuş bu yolu yürüyeceğim neyse sohbet ediyoruz. Sonra telefonu çalıyor başka biri arıyor. Kapatıyor beni. Ve sürekli onun meselelerinden bahsediyoruz, dünyanın en saçma şeyini de anlatsa ben keyifle dinliyorum valla ama ben bir şey anlatacak olsam o fırsatı bana vermiyor. Bazen dinlenmediğimi hissedip, amaaan deyip anlatmaktan vazgeçiyorum çünkü ben hevesli hevesli bir şeyler anlatırken konunun en saçma yerinden yakalayıp ya anlattığım konuyu dağıtıyor ya da mutlaka ordan kendine çeviriyor.
Buna ilave erkek arkadaşıyla problemleri var her konu istisnasız ona bağlanıyor ve sürekli anlatıyor dinliyorum ben de tabi ki,
fikrimi sorduğu yerde söylediğimde de sen yaşamadığın için böyle söylemek kolay geliyor diyor, ben de ona fikrimi beğenmiyorsan neden bana anlatıyorsun dilersen annene danış dedim hatta, o da bana ama annem de senin gibi der anneme de anlatamam diyor.
Saatlerce çözümsüz mevzuları dinliyorum dinliyorum dinliyorum, doğum günümde bile beni arayıp doğum günün kutlu olsun bugğn şu şu mevzular oldu diyor. Yani bu meseleler asla bitmiyor. En son bir tartışmasını anlatıyordu bana konuşurken tartışır gibi olduk ve ben de dedim ki bak fikirlerimiz uyuşmuyor hem sen iki güne unutuyorsun zaten, bana anlatma bu mevzuları aranızda kalsın yaşananlar dedim.
Ama sana anlatmazsam kime anlatayım, sen benim dostumsun diyor. Ben de çözümsüz kalıyorum.
Şimdi aramızda soğukluk var konuşmuyoruz tıpkı bu anlattığım olaylar gibi bir olay yaşadık ve o an ben sinirlendim beni asla dinlemediği için. Bir derdimi paylaşıyorum whatsapp grubunda, ses kaydı attım. Onu hiç dinlememiş bile, ses kaydını dinlemedim ama ben diye başlayarak kendini anlatmaya başladı yine ve ben de tepki gösterdim bi benim sorunum çözülsün önce diye. Çünkü sürekli bunu yapıyor. Şimdi de 1,5 aydır beni hiç aramadı. Ben de aramadım, bir yandan kafam öyle rahat ki saatlerce aynı mevzuları konuşmuyorum, sinirlenmiyorum vs ama bir yandan da üzülüyorum. Öte yandan kaç senelik arkadaşım, bana tavrını insta storylerime bakmayarak gösteriyor bunu da çok komik buluyorum açıkcası. Sen onu mu takip ediyorsun diyebilirsiniz ama geçen sene de aramız gerilince böyle yapmıştı çok saçma yani.
Neyse, şu 2 senedir hayatımdan o kadar insan çıkarttım ki. Hem de kaç yıllık arkadaşlıklarımı bitirdim. Çıkarttıklarımı iyi ki çıkardım hayatımdan ama bazen diyorum ki bu arkadaşım için çok mu abartıyorum? Bu zamanda arkadaş edinmek, güvenmek de zor.
Bilemedim kızlar, siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

Canım senlik bı sıkıntı yok, problem tamamen karşındaki kişide.. Bende nefret ediyorum durmadan kendı dertlerını, hıkayelerını anlatan kısılere. Özellıkle sen kendin bi sıkıntını anlatırken nasıl oluyorsa hemen kendı meselerini dahil edıyorlar bende şöyle bende böyle vs.
Bir zaman sonra cıdden insanın kafası kaldırmıyor
Inan aramadığı daha ıyı dıyorsun. Evet can yakan tarafı yakın arkadasın olması ama emın ol bu tipler ozellıkle evlendikten sonra buhar olup ucuyolar, evlenince ne oluyorsa onuda anlamıyorum ama sankı hayatında hıc olmamıssın gıbı bı tavır bırseyler bosver sımdıden konuşmadıgınız daha iyi olmus kafan rahatlar

Böyle dostum olacağına hiç olmasın daha iyi.

Benim de çevremde böyle canı isteyince arayan ve susmadan 1 saat kendi hayatını anlatıp içimi daraltan biri var.
Allah'tan yakın arkadaş değil de her gün her gün başımı şişirmiyor.
Katlanamam çünkü.

Bence siz de katlanmak zorunda değilsiniz

GlassySky .!.:

Birşey sorucam meraktan siz bir derdinizi anlatacaginiz zaman size aman boşver tarzı konusuyor mu? Yani olayın tamamını anlatmaniza engel oluyor mu meraktan sordum.

Genişletmek için tıkla...

Evet evet. İşte patlama noktası ondan oldu, bir şey anlatıyordum onu hiç dinlememiş bile kendi başka ses kaydı atıp kendini anlatıyordu ona yükseldim. Onun dışında da bir şey anlattığımda amaaan boşver nasip der kapatır.

Justalittlebityourheart .!.:

Evet evet. İşte patlama noktası ondan oldu, bir şey anlatıyordum onu hiç dinlememiş bile kendi başka ses kaydı atıp kendini anlatıyordu ona yükseldim. Onun dışında da bir şey anlattığımda amaaan boşver nasip der kapatır.

Genişletmek için tıkla...

Aynı kişiyle mi arkadaşız yoksa? Şaka yapıyorum ama aynı toksik kişiliğe sahip insanlar. Birde bu kişilerin genelde herşeyi olur ama beğenmezler. Bencildirler. Dertleri dışında konuşacak konuları yoktur. Hep basarisizlardir. Sizin hayatinizdaki olayları önemsemezler. Eğer siz hayır derseniz ya da olumsuz konuşursanız çok bozulurlar ve dumura uğrarlar. Ay hemen bırakın bu kişiyle arkadaşlığı. Dünyalara bile sahip olsalar memnun olmazlar.

Justalittlebityourheart .!.:

kafam öyle rahat ki

Genişletmek için tıkla...

Bu cümle aslında çoğu şeyi özetliyor, senin arkadaşlık ilişkilerin nasıldır bilemiyorum ama ay bunu yazmak da komik oldu ben mesela aramda hiç sorun olmadığı halde yakın arkadaşlarımla 2 3 ay hiç konuşmadığım da olur bazen uzaklaşırım yani arkadaşsın diye her gün ya da her istediğinde konuşmak zorunda değilsin. Sonra tekrar iletişime geçtiğinde o samimiyet kuruluyor zaten gerçekten arkadaşsa. Hem çok muhabbet tez ayrılık getirir derler.

Sırtında taşı taşı, bir kere indir senden kötüsü olmaz :) Ben trip, naz hiç çekemiyorum, sıkılırsam söylerim açık açık, trip atarsa da zerre ilgilenmem tribiyle otursun kenarda. Bazı kadınlar dostluğu çok suistimal ediyor, “dost” adı altında hayatını manipüle etmeye başlıyor bir süre sonra. Kendini senin hayatında başrol yapıyor, ki bu korkunç bir şey...

Bence dostluk derecesi ne olursa olsun arada ki mesafe her zaman korunmalı, ben malesef sıcak kanlı bir insan olduğum için eskiden kendimi hep birilerinin dostu olarak bulurdum :) hep bir den gelişirdi ve yıllar sürerdi. 5 yıl, 17 yıl, 3 yıl... Bu yılış yapış dostlarımla yollarım ayrıldı, ama arkadaşlarımla bir kez bile küsmüş değilim. Neden? Mesafeden... Ben sevgilimle görüştüm dostumu götürmedim diye dostluğu bitmiş insanım Tribe gel :) Ay nefret ediyorum dostluktan, hatırladım kan beynime sıçradı yine. Arkadaşlık iyidir, hepsine bayılıyorum çok seviyorum ama dostluk ve o mesafe ayarsızlığı bende sinir harbi yapıyor, biriyle baktım olay samimiyete gidiyor, anında duvarları çekip ortadan kayboluyorum. İşim oluyor hep

MrsPanther .!.:

Bu cümle aslında çoğu şeyi özetliyor, senin arkadaşlık ilişkilerin nasıldır bilemiyorum ama ay bunu yazmak da komik oldu ben mesela aramda hiç sorun olmadığı halde yakın arkadaşlarımla 2 3 ay hiç konuşmadığım da olur bazen uzaklaşırım yani arkadaşsın diye her gün ya da her istediğinde konuşmak zorunda değilsin. Sonra tekrar iletişime geçtiğinde o samimiyet kuruluyor zaten gerçekten arkadaşsa. Hem çok muhabbet tez ayrılık getirir derler.

Genişletmek için tıkla...

Aynen kafam rahat valla her gün aynı olayları dinlemekten bananeyse ben oturup sinirleniyorum kendi derdimi bırakıp. Kafam yanıyordu bazen. Yukarda da dedim herkes aynı şeyi yazıyor fazla muhabbet diye ancak biz zaten 10 senedir bu kadar samimiyiz sadece bu pandemide evdeyim sosyalleşemiyorum kendimle vakit geçiriyorum içime döndüm, ne bileyim kendi kendime hobiler yapıyorum ya da kendi derdimle sorunumla ilgileniyorum e ben de konuşmak istiyorum evdeyiz yani, %80 dinleyen taraf olmaktan yoruldum galiba biraz. Öncesinde de böyleydik, yine dinleyen taraf olurdum ama bu kadar değildi bu sürecin üstüne aynı olayları dinlemekten baydım galiba. Bir de bu süreçte benim sağlıkla ve kendi hayatımla ilgili de problemlerim vardı. Hem onlarla uğraş hem önemsenme derken doldum herhalde

Canım cahil dostun olacağına bırak akıllı düşmanın olsun. Bir dost yüzünden belli olur zaten, zor gününde yanında olur. Bu dostun dedigin birak zor günü iyi gününde bile seni sömürüyor. Salla bayırdan aşağı, vursun taştan taşa

Justalittlebityourheart .!.:

Aynen kafam rahat valla her gün aynı olayları dinlemekten bananeyse ben oturup sinirleniyorum kendi derdimi bırakıp. Kafam yanıyordu bazen. Yukarda da dedim herkes aynı şeyi yazıyor fazla muhabbet diye ancak biz zaten 10 senedir bu kadar samimiyiz sadece bu pandemide evdeyim sosyalleşemiyorum kendimle vakit geçiriyorum içime döndüm, ne bileyim kendi kendime hobiler yapıyorum ya da kendi derdimle sorunumla ilgileniyorum e ben de konuşmak istiyorum evdeyiz yani, %80 dinleyen taraf olmaktan yoruldum galiba biraz. Öncesinde de böyleydik, yine dinleyen taraf olurdum ama bu kadar değildi bu sürecin üstüne aynı olayları dinlemekten baydım galiba. Bir de bu süreçte benim sağlıkla ve kendi hayatımla ilgili de problemlerim vardı. Hem onlarla uğraş hem önemsenme derken doldum herhalde

Genişletmek için tıkla...

Her zaman önemli olan şey senin iyi hissetmendir diğerlerinin hissettikleri ikinci etaptır. Kendine iyi gelmeyen biri başkalarına nasıl iyi gelebilir ki. Biraz bencilce olabilir ama bu hayatta bazen bencil olmak lazım diye düşünüyorum.

Bana da arkadaşım çocukluk arkadaşı olduğumuz için, bizim arkadaşlığımız başka, derdi başka bir arkadaşı yanındayken de yüzüme bakmazdı.
Şu an arkadaş değiliz.
Şu sözü duymuşsunuzdur insanların söylediklerine değil yaptıklarına bakın diye. Dostuz dedi diye dost olmuyorsunuz yani

Arkadaşlığınızın miadı dolmuş. Benim de on yılı geçen yakın arkadaşlığım vardı. O derece samimi olduğum tek arkadaştı ve muhtemelen bundan sonra da onunla samimi olduğum kadar samimi olabileceğim arkadaşım olmayabilir. Belli bir yaştan sonra güven duyabileceğin, çok yakın olabileceğin dostlukları kurmak zor oluyor. Ben de anlaşılamıyor olmaktan muzdariptim. Fikirlerimiz farklıydı. Şuan konuşmuyoruz, aylar oluyor. Arada aklıma gelince böyle olmasaydı diyorum, o arkadaşlığı özlüyorum, çok yakındık, ileride mutlu günlerimizde birbirimizin anlarına şahit olmak isterdim, ulaşsam mı diye ikilemde kaldığım oldu ama düşününce sonuç yine değişmeyecek. Yine aynı sorunlar devam edecek deyip önüme baktım ben de. Şuan henüz yeni olduğu için böyle düşünüyorsunuz, birkaç ay daha geçsin abartmıyorum diyeceksiniz muhtemelen.

Annemin bi lafı vardır "ikili ilişkilerde her zaman bir taraf çekendir, diğer taraf çekilen" siz çekmeyi bırakmışsınız. Tekrar çekip çekmemek sizin elinizde ve insiyatifinizde

Justalittlebityourheart .!.:

İyi akşamlar hanımlar,

Yakın bir zamanda, çok samimi bir arkadaşımla aramız açıldı. Sebep çok önemli bir tartışma vs değil ama ben bir yerde doldum yükseldim biraz.
Bu arkadaşım benim 10 senelik arkadaşım kendisini de çok ama çok seviyorum. Genel olarak gerçekten çok iyi niyetli birisidir.
Ama şöyle bir huyu var bu da bu pandemi zamanında daha fazla batmaya başladı. İnsanı hiç dinlemiyor. Mesela beni arıyor bazen yatıyorum, markete gideceği tutmuş diyor ki kalk uyuma hadi benimle konuş bu yolu yürüyeceğim neyse sohbet ediyoruz. Sonra telefonu çalıyor başka biri arıyor. Kapatıyor beni. Ve sürekli onun meselelerinden bahsediyoruz, dünyanın en saçma şeyini de anlatsa ben keyifle dinliyorum valla ama ben bir şey anlatacak olsam o fırsatı bana vermiyor. Bazen dinlenmediğimi hissedip, amaaan deyip anlatmaktan vazgeçiyorum çünkü ben hevesli hevesli bir şeyler anlatırken konunun en saçma yerinden yakalayıp ya anlattığım konuyu dağıtıyor ya da mutlaka ordan kendine çeviriyor.
Buna ilave erkek arkadaşıyla problemleri var her konu istisnasız ona bağlanıyor ve sürekli anlatıyor dinliyorum ben de tabi ki,
fikrimi sorduğu yerde söylediğimde de sen yaşamadığın için böyle söylemek kolay geliyor diyor, ben de ona fikrimi beğenmiyorsan neden bana anlatıyorsun dilersen annene danış dedim hatta, o da bana ama annem de senin gibi der anneme de anlatamam diyor.
Saatlerce çözümsüz mevzuları dinliyorum dinliyorum dinliyorum, doğum günümde bile beni arayıp doğum günün kutlu olsun bugğn şu şu mevzular oldu diyor. Yani bu meseleler asla bitmiyor. En son bir tartışmasını anlatıyordu bana konuşurken tartışır gibi olduk ve ben de dedim ki bak fikirlerimiz uyuşmuyor hem sen iki güne unutuyorsun zaten, bana anlatma bu mevzuları aranızda kalsın yaşananlar dedim.
Ama sana anlatmazsam kime anlatayım, sen benim dostumsun diyor. Ben de çözümsüz kalıyorum.
Şimdi aramızda soğukluk var konuşmuyoruz tıpkı bu anlattığım olaylar gibi bir olay yaşadık ve o an ben sinirlendim beni asla dinlemediği için. Bir derdimi paylaşıyorum whatsapp grubunda, ses kaydı attım. Onu hiç dinlememiş bile, ses kaydını dinlemedim ama ben diye başlayarak kendini anlatmaya başladı yine ve ben de tepki gösterdim bi benim sorunum çözülsün önce diye. Çünkü sürekli bunu yapıyor. Şimdi de 1,5 aydır beni hiç aramadı. Ben de aramadım, bir yandan kafam öyle rahat ki saatlerce aynı mevzuları konuşmuyorum, sinirlenmiyorum vs ama bir yandan da üzülüyorum. Öte yandan kaç senelik arkadaşım, bana tavrını insta storylerime bakmayarak gösteriyor bunu da çok komik buluyorum açıkcası. Sen onu mu takip ediyorsun diyebilirsiniz ama geçen sene de aramız gerilince böyle yapmıştı çok saçma yani.
Neyse, şu 2 senedir hayatımdan o kadar insan çıkarttım ki. Hem de kaç yıllık arkadaşlıklarımı bitirdim. Çıkarttıklarımı iyi ki çıkardım hayatımdan ama bazen diyorum ki bu arkadaşım için çok mu abartıyorum? Bu zamanda arkadaş edinmek, güvenmek de zor.
Bilemedim kızlar, siz ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

En önce bu sahsi cikarsaydiniz hayatinizdan.

Arkadaşın son derece bencil bir insan .seni ağlama duvarı olarak görmüş
Onun dertleri onun hayatı onun erkek arkadaşı çok önemli
Senin derdin olunca ortada yok
Neden böyle insanların enerjinizi sömürmesine izin veriyorsunuz ki?
Bu tipler çok var evet benimde başıma geldi gelmedi değil ama mesafe koydum
Lütfen kendini kullandırma
Gerçekten senin dostun olsa senin derdini paylaşırdı konuyu hemen kendine getirmezdi
Ne gıcık birşey bu ya
Dır dır anlat sen dinleme
Aptal yerine koyuyorlar insanı