11 Yasındaki kızıma 11 yıldır calıstıgım için annem bakıyor,toplamda babaanneden çocuk bakımıyla alakalı destek aldığım süre 11 yıl zarfında 20 gün ya vardır ya yoktur.
3 ay öncesinden annemlerin bu hafta memlekette olması gerektiğini,çocuğa 1 hafta bakıp bakamayacagını sordum.Hiç problem değil 1 tane torunum var gerekirse okula bırakıp alırım bile ,sormana bile gerek yok dedi.
Zaten servisle gittiği için sabahları biz bindiriyoruz,akşamları da servis kapıya kadar bırakıyor.Akşam üstü saat 16:00 da çocuk okuldan geliyor,17:30 da ben evde oluyorum.Babaannede geçireceği süre bu 1,5 saat.Ondan tek istediğim yalnız bırakmaması,yemeğini de hazırlayıp babaanneye gönderebilirim.
Bugün annemleri yolculadım,ve kayınvalidemi arayıp pazartesi günü çocuğun 4 gibi onda olacagını hatırlatmak istedim.
-'Tamam benim bir dr randevum var,ilaç yazdırıcam ondan sonra hep evdeyim hiç sorun yok 'dedi.
Doktor randevun kaçta anne dedim,randevusu saat 16:00 daymış!
Evet insanlar torunlarına bakmak zorunda değil,ama müsaitlik durumunu 3 ay içinde belki 30 kez sordum.
Hem aklına geldikçe 2.çocuğu sorup,hem eşine dostuna çocuğa sanki yıllardır kendisi bakıyormuş gibi aksettirip hemde bu son dakika golünü atamazsın.
Geçmiş yıllarda ondan yardım istediğim dönemlerin birinde babam kalp ameliyatı oldu,diğerinde kardeşim evlendi.Onlarda da benzer tavırları oldu ama üzerinden yıllar geçtiği için salak gibi bu kez yapmaz dedim.
Eşimle çok kopuk bir ilişkileri vardı,annendir,düşünememiştir o dur bu dur yıllardır aralarında tampon bölge olmaya çalıştım,gerçekten hiç gerek yokmuş bugün bir kez daha anladım.
Ona değil ona fırsatı verdiğim için kendime çok kızgınım,buraya yazıyorum ki gözümün önünde dursun yarın bir gün unutursam hatırlatıcı olsun.
*Randevu bulamamıştır vs diye düşünmeyin ,ilaç yazdıracagı bölümde şu an bile bir çok saat aralıgı boş ve onu doktora götürecek kişi eşim,resmen öyle ayarlamış ki çocuğu karsılayacak kimseyi bulamıyım diye uğraşmış gibi