sadece anneler baksın.İçimde hiç annelik duygusu yok

Psikolojik destek almalı mıyım?

  • Ankete Katılan
    184
birkapsubirkapmama .!.:
Eşim gitmez ama ben gitmeyi düşünüyorum.her şeye bukadar sevgi doluyken,cocuklara karsı tutumumun nedenini belki bulup çözebiliriz .buradan okuduklarımdan bu kanıya vardım artık
Genişletmek için tıkla...
Bugun okudum bir yerde - anne olamamanin bilincaltindaki yanlis inanc kaliplariyla da olabileceği yaziyordu orada yazan sey disilik enerjisinden de bahsediyordu yani cocuklari sevip anne olmayi kesinlikle reddetmek altta yatan bir korku mu var dusuncesini getirdi bana yani anne olmayi kendine yakıştıramamak, anneligi kaldırabilecrginden korkmak, yanlis tutumda olan anneleri gozlemleyip oyle bir anne olmayacağım diyerek anneligi tumden reddetmek gibi... Onceden de yazdim herkes anne olmak zorunda değil bu da bir tercih ama cocuk kararı tek başına alinan bir karar değil
 
Adamın hakkı..çok istiyor belli..Yaşın kaç..Bak ben de zamanında hazır değilim diye erteliyordum şimdi Allah bana ne koca ne evlat veriyor.Çocuk doğurmadan menepoza girecem diye ödüm kopuyor.Menepoz zmaanı sana da bir çocuk sevgisi gelir de ozaman da olmayıverir vs.
 
Bebegi istemek gibi istememekte tercih meselesi...
Nasil evlilik tek kisiyle olmuyor sa bu karari da tek kisilik veremezsiniz... esinizde istemeseydi anlardim ama esinizin baba olma istegini elisinden alamazsiniz...
Bastan konusup evlilige ona gore karar verseydiniz yine size haklisiniz derdim....
Ama su konuda tamamiylen haksizsiniz...
 
Bende hamileyim. Daha yeni yeni annelik duygusu olmaya basladi. Ne zaman tekme attigini hissettim onun varligina inanip o duyguyu yasamaya başladım
 
yazmadan geçemiycem isterseniz milyon eleştiri yapın , yahu bir bebek ile kedi köpeği aynı kefeye nasıl koyuyorsunuz..ok bebek istemeyebilirsiniz bunu anlarım da ,benim kedim var 3 tane bana yeter o yok efendim bahçemde patili dostlarım var , hayvan sevgisi ile evlat sevgisi arasında dünya kadar fark var yahu idrak edin şunu .bu sitede bir hayli gördüm bunu ve ayar oluyorum...benimde 2 evladım ve bir kedim var evde.gayet hepsinede bakıyorum.ama bana tercih yap deseler ayy olmaz hepsi benim çocuğum demem.tabiki hayvanada bağlanıyorsunuz o ayrı .kılına zarar gelsin istemem.hasta olsa ilaci içim ecza depolarını alt üst ederim.ama evlat kadar sevemem.dünyanın en büyük nimeti.Rabbimin en güzel mucizesi..

haa birde biri demiş ya çocuk vızıltısı olmadan gezeriz diye,sizde bir zamanlar çocuktunuz ve vızıldıyordunuz.dilerim rabbim sizi o vızıltıdan mahrum bırakmaz başınız şişer ama yinede çok ama çok seversiniz kendinizden bile çok..
 
Son düzenleme:
Hayvan sevmeyen insan sevemez lafı kadar bana saçma gelen bi laf yoktur bence insanı sevip saymayan yeryüzünde hiç bir şeyi sevip saygı gösteremez zira aşırı hayvansever gördüğüm insanların bir kısmı kendi gibi olmayan insanları dış görünüş düşünce yapısı vs. gibi durumlardan dışlıyorlar ezikliyorlar ötekileştiriyorlar. Bu tarz hayvansever gördüğümde takıntılı saplantılı mahluklar diyip geçiyorum.
 
İlla doğruracaz yani Ana olunca anlayacağız birden kutsal ulvi varlıklara dönüşeceğiz, kocamıza daha da bir aşık olacağız Bebeğin hiç gazı olmayacak, uykusuzluktan cadıya dönüp kocayla papaz olmayacağız, seks hayatı bomba olacak, işten gelen koca bir anda supermane dönüp yatdım meleği olacak hayat şahane olacak


Çok anlam yüklenen herşeye karşıyım annelik de dahil. Ayrıca çok üzgünüm anne olunca anlarsın lafına da kılım. Ne anneler var çocuğu bir kedinin başını okşayacakken sanki yaratık görmüş gibi çocuğu çekip " elleme pis o " diye çığıran, evladına edep terbiye vermeyen, evladına saygı duymayan eğitim vetemeyen. Şimdi kutsal mı bu anacıklar ? Hiç sanmam.
 
 
belki aşıksınız birbirinize ama ben empati yaparak söylüyorum.
eşim asla çocuk istemem deyip sizin gibi dese boşanırım, net yani. benim için evlat sevgisi her şeyin üstünde..

ya da ben çocuk istemesem eşim sizin eşiniz gibi davranmaya başlasa onun o haline üzülüp yine boşanırım.
ortada ki sourn çok büyük duruyor. eşinizin yavaş yavaş psikolojisi bozuluyor. sizin de öyle.. yani çocuğu istemem dereceniz bana çok ilginç geldi, eşinizin sizi bacağında sallamaya çalışması da normal gelmedi..
 
elifff_____ .!.:
İnanamıyorum aynı beni anlatmışsınız tek fark eşim baskı yapmıyo bana bende dua ediyorum çocuğum hiç olmasın diye bence anormal bir durum değil herkes istemek zorunda mı
Genişletmek için tıkla...
evet istemek zorunda değilsin, buda senin tercih çok normal. ama olmasın diye dua etmek bence doğru değil
 
WOLFROG .!.:
Esiniz regl'de oluyor mu?
Genişletmek için tıkla...

Erkeklere yükleyin bu anlamları.Erkekler bu denli çocuk isteyemez ,duygusal olamaz.Anca kadınlar yapar bunu bebek reklamında bile ağlarlar regl olan aciz insanlar .Erkek adam ağlar mı be!
Çok vicdansız bir yorum olmuş.

Çocuk istememen çok normal ama bu denli çocuğa karşı olduğunuzu evlenmeden anlatman gerekirdi.
Şu an adama yazık olmuş
Çocuğun olursa da sana ve çocuğa yazık olacak..
Aşamıyorsanız ilişkinizi gözden geçirin ..
 
Kendi yaşadıklarımdan yola çıkarak ve olaya bir anne duygusallığından çok anaç bir ruha sahip olmayan gerçekçi bir anne görüşüyle size tek bir tavsiye vereceğim: Ola ki bir gün baskıya dayanamayıp çocuk sahibi olmaya karar verirseniz mutlaka öncesinde bir psikologla iletişime geçin çünkü doğum sonrası postpartum depresyonu kapınızı çalacak gibi duruyor. Ha bu depresyon kısmını atlattığınız vakit göreceksiniz ki herşey öyle korkulacak gibi değil. siz çocuğun hayatına dahil olmak yerine onu hayatınıza dahil edeceksiniz. Birazcık bakış açısı farkı sizin karamsar düşüncelerinizi eritebilir.
Ha bu kadar tepkili olmanızın sebebi bana kalırsa eşinizin aşırı duygusal baskısının ters tepmesi. Sizi kendi halinize bıraksa belki herşey kendiliğinden yoluna girecek. Hakkınızda hayırlısı neyse o olsun.
Not: İlk doğduğu zaman ki o kokuları hiçbir şeyde yok,onun eşi benzeri yok,bunu ben söylüyorum.
 
Annelik rahme düşünce,babalık kucağa alınca başlarmış.
Baba olmadan babalık duygularıyla dolup taşanı ilk defa duyuyorum.Eşinin duygusallığı bana da abartılı geldi.Belki ondan çocuk istemediğin için kendisini değersiz gördüğünü düşünüp üzülüyordur.
Öte yandan "bende annelik duygusu yok" demek de çok iddialı olmuş.Ergen kızların cinsiyetlerini farkedince erkek düşmanı tribine girip "asla sevgili istemiyorum,evlilik bana göre değil "demeleri gibi.Oysa gün gelir sevgilileri de olur,evlenirler de...Annelik duygusu,sevgililik duygusu gibi şeyler sonradan oluşmuyor,doğamızda var.Sadece uygun zamanı ve uyanmayı bekliyorlar.O yüzden büyük konuşmamak lazım.Hele yaş ilerleyince son treni kaçırmamak için telaşa kapılabilirsin.
İkiniz de çok uç noktalardasınız.Bence birlikte terapiye gitmeniz daha faydalı olur.
 
yaniiii
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…