- 27 Aralık 2015
- 64
- 35
- 3
- 36
sen.anlamadİyi de, ne hakla?
Veletlerle ilgili kural mı var?
Niye isteyene acıyorsunuzda, istemeyene sinirleniyorsunuz?
Kadın istemediği bir çocuk için tüm zevk ve sefasından, planlarından vaz mı geçsin?
sen anlamadin galiba iyi okumamissin ben herkes ozgur diyorum ama karsidakinede diceksin istemiyorum ona gore diye.ne bu boyle bir insani kimsenin hakki degil bu sekilde maruz birakmakmadam.cocuk dedilisi.kafn sirf kendi zevkine rahati icin istemiyor iyi valla sende bunu savun bana mantikliii seylerle gelin mantikliİyi de, ne hakla?
Veletlerle ilgili kural mı var?
Niye isteyene acıyorsunuzda, istemeyene sinirleniyorsunuz?
Kadın istemediği bir çocuk için tüm zevk ve sefasından, planlarından vaz mı geçsin?
iyide tamam o yonden bende cok kiziyorum.bakamicaksan yapmicaksin.ama herkes oyle olcak diye bi kaide yok sen kendini neden onlarla bir tutuyosun ki.sen bi evlat sahibi oldugunda cocugunu sokagami birakcaksn neden soguyosun. tabi etkilenme meselesi ben sinirlenince kendi evladimi dusunup daha cok sariliyorum ama sen cocuktan soguyosun olabilir.Ben bu toplumdaki annelere söyle böyle demedim.ama bir cocuk dilendiriliyorsa,okulda olması gerekırken mendil satıyorsa,veya bir köşede uyusturucu çekiyorsa biraz da aileler suçu kendisinde arasın bi zahmet.evet,onları gördükçe iyiki anne değilim diyorum.cunku ben onlara sadeece uzulebilirim,ama yanlarına gittiğimde sana ne sen de kimsin derse elimden bır sey gelmez.anlatabıldım mı?
Bravo!Bazılarına cevap vermek istiyorum.
1- Kocama zaten çok aşığım ve o bunu zaten varlığı ve bana olan sevgi , saygısı ile perçinledi bunun için anne olmaya ihtiyacım yok.
2- Doğanın ve tüm canlıların korunması için daha duyarlı olmam için de anne olmaya ihtiyacım yok zaten yeteri kadar duyarlıyım.
3- Her sabah güne 6.20' de başlıyorum. Haftasonu bazen 8.00. Çünkü kedilerim var onlara tabiyim, oyun saatleri, mama saatleri, kum temizleme saatleri var.
4- Bencilliği de kedilerle bıraktım, gerçi düşününce ben tek çocuk olmama rağmen çok bencil bir kadın hiç olmadım. Yani bunun için de anne olmaya ihtiyacım yok.
5- Çizgi filmi bahane olmadan zaten izleriz.
6- Senelerdir evden 10 dakikada çıkarız. Max 20 ama asla 30 olmaz.
7- Uzun süredir hayattan tek beklentim sağlık ve huzur. Anne olmaya bunun için de ihtiyacım yok.
Şimdi bunu neden yazdım ? Kocamıza daha derin aşkla bağlanmak, hayattan maksimum haz almak, şükretmeyi öğrenmek, bir çocuğu, bir canlıyı (kedi ya da köpeği sahiplenerek mesela) mutlu etmek için anne olmaya ihtiyacımz yok ki. Biz kadınız kendimizden ne mucizeler çıkarırız istesek.
Evlenmekle bi ilgisi yok bunun bence çocuk için evlenilmez ki, ama baştan anlaşma konusunda hak veriyorum , bide şöyle bişey var diyelim eşlerden ikiside istiyo ama sonradan kadın korkuyo vs gibi durumlar da olabilir anlayış göstermek lazımtabiki degildeee ozaman ayrii uasicaksin tek basina ve evlenmiceksn yada esinle anlasmali olcak.oda istemicek tamam.ama bu arkadasin esi ne kadar cok istiyo yazik degilmi
İnşallah rabbim sanada nasip ederAnne olmak istememen senin seçimin, kimse seni bunun için suçlayamaz, sorunlu da diyemez bu kararın yüZünden.
Burda tek bir nokta önemli eşinle evlenmeden önce bu konuyu konuşmuş muydun? Çocuk düşünmediğini bilerek mi evlendi yoksa bilmeden mi. Çünkü senin çocuk istememek ne kadar hakkınsa eşinin de çocuk istemesi Hakkı.
Not: Ben de anne değilim kedim vardı o bile beni terkettibir balık bir de eşim yaşayıp gidiyoruz, çocuğum olmasını ve aramıza katılmasını da çok uzun süredir istiyorum ama henüz olmadı
Çok tatlısınız amaaO zaman benimle de tanışınbenim de etrafımda hiç yok çocuksuz,ne güzel rahat rahat kahve içer sohbet ederiz, hayvan barınaklarına gideriz,çocuk vızıltısı olmadan gezeriz
Anne olmayi istemek kadar istememek.de bir secim herkes anne olmak zorunda degil
Bazi insanlar anne olmak ister ama bir sebepten dolayi hamile kalamaz, kalsa.da bebek tutunamaz falan
Kimisi de anne olabilir ama olmayı istemez
Herkesin yapisi farkli, cogunluk anneligi istiyor diye tek doğru o değildir
Bence psikolojik destek almasi gereken kisi esiniz zira baba olma psikolojisini fazla abartmis
Sizdeki anne olmak istemekten sogumak durumu aslinda bilinçaltınizda annelige dair olumsuz bir kodlamaniz olduğunu dusunmeme sebep.oldu ama bu psikolojik bir sorun mu bilemem
Bir cift terapisine gitmenizi tavsiye ederim
e olabilir tabi. eşinden boşan oda başkasıyla evlensin çocuklarıda olsun mutlu mutlu yaşasınlar. sende tek tabanca kalKonumu düzenleyerek Çok sorulan soruları en alt paragrafta cevaplamak istiyorum.
merhaba herkese.arkadaşlar ben 3 yıllık evliyim.eşime ilk görüşte aşık oldum ,aşkım o gündür bugündür de artarak devam ediyor.yani aşkımı çokk seviyorum.çok mutlu bir evliliğimiz var.buraya kadar her şey yolunda.
Ama evlendiğim günden beri korunuyorum,kesinlikle anne olmak istemiyorum.eşim artık üzüntüsünden ağlıyor,her gördüğü bebeğe öpücükler atıp onları sevmeye çalışıyor.bebek bezi reklamlarında bile gözleri doluyor,bizim de bebeğimiz olsun diye bana sarılıyor.inanın bana abartısız her gün bana bebek istediğini,baba olmak istediğini,cocukları çok sevdiğini söylüyor.lütfen sen de anne olmak iste diye beni ikna etmeye calısıyor.ben de üstüme geliyorsun diye kaçıyorum.bazen yemeden içmeden kesiliyorum.benim içimde de çocuklara karşı sevgi var ama sadece uzaktan seviyorum.yani ,öyle sanıyorum ki ömrüm boyunca çocuğum olmasa asla aramam gibime geliyor çünkü hamile kalcam diye aklım çıkıyor.ya hamileysem diye düşündüğümde nefesim kesilecek gibi oluyor.
Hayattaki en büyük korkum anne olmak.çocuğum olmasın diye dualar bile ettiğim oluyor.daha nasıl anlatabilirim bilmiyorum.kısaca bu şekilde özetledim.
Eşim de artık acaba bende psikolojik bazı sorunlar mı var diye düşünmeye başladı.açıkcası eleştiriye çok açık bir insanımdır.olabilir mi acaba diye anne adaylarına ve annelere bunu sormak istedim.belki aramıZda psikolog da vardır bana yol gösterir.
Benim bu durumum normal mi,anormal mi acaba?
Buradan alacağım tepkilere göre uzman psikolog veya psikiyatrdan yardım almayı planlıyorum.
Anne olmayı istememek kötü bir şey mi arkadaşlar? Bu arada yaşım 27
En Çok sorulan sorulara cevabım,
***eşimle cocuk konusunu evlenmeden önce konusmadık.onun bukadar cocuk isteyebileceği ve benİm bukadar istemeyecegimi tahmin etmiyordum.evlendikten sonra cocuklardan tamamen soğudum.okadar istemiyorum ki,biri bana anne olamayacaksın dese dünyaları bana vercek gibime geliyor.
* **durum ciddi olmasa buraya yazmazdım.eşim artık beni bebegi gibi sevmeye basladı.hatta isterseniz alay edin ama BACAKLARINDA SALLAMAYA BİLE KALKIYOR.göğsüne yattıgım zaman "e bebeğim ee eee " ninni gibi olan o şeyleri söyleyip sırtımı sıvazlıyor.o an yüzüne bakabilseniz siz bile üzülürsünüz.daha nasıl anlatabılırım bılmıyorum.resmen cocuk sevgisini bende atmaya calısıyor cok üzülüyorum ona .kalbim acıyor,anne olmak isteyim diye duygusal vıdeolar bıle izliyorum ama tam aksı izledikce hepten nefret ediyorum.
Bu yüzden anormal miyim diye düşünmeye basladım.anormal isem bu durumun üstüne gitmeyi planlıyorum eşim için.
Ayrıca hepinize yürekten teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?