sadece anneler baksın.İçimde hiç annelik duygusu yok

Psikolojik destek almalı mıyım?

  • Ankete Katılan
    184
o senin karnına düştüğü zamn bak bakalım nasıl bir anne merhametine sahip olacaksın hele dogurduktan sonra ben bu güne kadar boşuna yaşamışım diyeceksin.bence seninki geçici duygular ama destek alsan daha ii olur.
 

İlk yazdığını okuyunca yok dedim ama bunu okuyunca değişti düşüncem, bir doktora gitmelisin, bu duygu durumu normal değil. İnsan çocuk sahibi olmak istemeyebilir, son derece merhametli , yumuşak tabiatlı ve sevgi dolu bir insan olmama rağmen bende tüm gençliğim boyunca çocuk istemedim, Allah'ım verme diye dua etmedim asla ama insanların çocuğa olan aşırı istekleri de bana hep abartılı geldi. Bu isteksizliğim istediğim zaman yapabilecek olmanın rahatlığından dı belkide, sonuçta korunmayı bırakır ve hamile kalabilirdim ancak sonrasında yaşadığım sağlık sorunları ve 35 'e ulaştığımda doktorumun menapozun başlamış demesi bir anda paniğe soktu beni, bir dönem evlat edinmeyi bile denedim sonra oturup kendimi yokladım, bunca yıl sonra neden istiyorum diye; anladım ki doğuramayacak olmayı bir eksiklik adletmişti beynim, eksik olmadığımı kanıtlamak için çocuk istiyordum ve güldüm kendime. Başarılı bir tedavi süreci geçirdim, doktorum düşük bir ihtimal tedaviyle belki anne olabilirsin dedi ama benim içimde yine öyle deli gibi bir istek yok =)) İstememekte bir sıkıntı yok yani ama bu durum sende fobi halini almış, anne olmanın sorumluluğundan değil de hamilelik sürecinden korkuyorsun gibi geldi bana
 
anne olmak mı lütuf Rabbim ne guzel bir duyguymuş bu... korkmak mı mutlaka altında yatan sebepler var eşinizi baba olmaktan nasıl mahrum edersiniz hemde bir sorununuz olmadan eşiniz gerçekten sabuırlı biriymiş acil doktor öneriorum ... ( bebek istememek sizin tercihiniz eğer bu durum sıkıntı ıse ayrılın onun baba olma hakkını elinden almayın)
 
Anne olmayı istememek,
Anne olmayı istemek kadar doğal birşey.
Bunda sorun yok. Ok

Fakat eşinizi de bu yönde seçmeliydiniz diye bir düşüncem var. Sizinle aynı kafa yapısına sahip, bir çocuğa sahip olmayı istemeyrn biriyle evlilik yoluna girmek daha mantıklı olacaktı.
Şuan eşinizin durumu gerçekten kötü. Tam terside olabilirdi bu durum.
Siz deli gibi isteyip, eşiniz kesinlikle baba olmak istemiyorum hatta karımdan gizli acaba çükümümü kestirsem de diyebilirdi

Böyle bir durumda aldatılan bir taraf var gibi görüyorum.
Şahsen annelik hakkım elimden alınsın istemezdim kesinlikle.
Hoş bu kadar insan iyi yada kötü yorumlarda bulunacak belki iyi yönleri baz alıp çocuk yapmaya da karar verebilirsiniz, yada alacağınız destekle yapma kararı alabilirsiniz, ama öncelik olarak gerçekten bir bebeğe sahip olabilecekmisiniz onu sorun derim kendinize.
İlgi, sevgi, zaman, şefkat, vs bunları veremeyecekseniz birilerinin iyimserliği ile yada desteği ile bir çocuk yapmayınız.

Eşiniz adına üzüldüm.
 
birisi beni yazmış.
şu an doktora gitsem "sizin tıbben çocuk sahibi olmanız mümkün değil" dese, sağolun teşekkür ederim der çıkardım. zaten bunu yazarken bile yüzümde gülümseme oluştu.

sanırım eşim için yapacağım en büyük fedakarlık bir çocuk doğurmak olur.
(her ne kadar korkunç gelse de bunu yapacak gibiyim 3-5 sene sonra.)
umarım fikrim değişir.

biz de eşimle hiç konuşmamıştık. çünkü 15 yaşından beri tanıyorum kendisini. ve çocukları sevmediğimi bilir.
ama hep ikna ederim diye düşündü. 4 seneyi geçti evliliğimiz. allahtan o tutturmuyor çocuk diye.
 
Cok soruldugu ıcın konumu duzenleyerek aynen bunu yazmıstım.bişey olsa,cocugum olmayacagını öğrensem dunyalar benım olurdu diye.
 
Sen adama evlenmeden önce bu denli açık çocuk istemiyorum dediysen ve adam buna rağmen evlendi ise diyecek lafı yok, kendince fikri değişir diye düşünmüş olabilir ama bu onun aldığı bir risk, seni bağlamaz, ama sen açıkça söyledin mi, belki yapmam yapmayabilirim gibi politik ifadeleri geçiyorum asla çocuk istemiyorum diye yoruma açık olmayan bir beyanda bulundun mu
 
birkapsubirkapmama .!.:
Cok soruldugu ıcın konumu duzenleyerek aynen bunu yazmıstım.bişey olsa,cocugum olmayacagını öğrensem dunyalar benım olurdu diye.
Genişletmek için tıkla...

bence şundan kaynaklanıyor bu düşüncemiz

şu an o yetiye sahibiz ama keyfi olarak istemiyoruz diye üstümüzde baskı hissediyoruz
ama bir sorun olduğu için olmasa zaten olmuyor tıbben der işin içinden çıkarız :)

eşim iyi bir baba olur ben de iyi bir anne olurum sanırım.
ama istemiyorum işte.

eşim diyor ki biyolojik saatin gelince sen benim peşimden koşacaksın çocuk istiyorum diye.
ama bana pek inandırıcı gelmiyor.

bir tek regl olduğum günler hamilelik düşüncesi nedense sıcak geliyor. o da 2 güne geçiyor.
 
Anne olmayi istememek ewet garip degil cok sacma yorumlar yapilmis insan psikolojisi okuyan ve biyolojiyi iyi bilen biri olarak soyluyorum bunu uremek icin evlenilir bizim ask die nitelendirdigimiz sey aslinda karsimizdaki insanin neslimizi guzel dewam ettirebilecegimizi dusunmemiz ayrica sendeki cocuk istememek degil istemesen kendini yokladiginda sadece istemiyorum der gecersin sen ateslenme hastalanma fln diyisun o yuzden dra gitmelisin bu bi fobi tedaviden sonra istiyecen die bisey yok ama en azindan ben istemiyorum dersin bu tarz daralmalar yasamazsin.eger tedaviyi kabul etmiyorsan esinle ben kesinlikle cocuk istemiyorum diye konusmalisin adam belki kendi yoluna bakmak isteyecek nasil ki o seni anne olmaya ikna edemiyo istemedigi icin sende onu kandine mecbur birakamazsin oyalarak hakkinda hayirlisi olsun
 
Uzman yardımı almanızı öneririm çünkü evlat sahibi olmak istemiyorum başka sizin ifadeleriniz çok başka, çok acımasızca şeyler yazmışsınız. İkincisi de bahsettiğiniz şekilde çiftlerden birinin acı çektiği evlilikler er ya da geç biter. Eşiniz çok güzel duygularla çok büyük bir baba olma isteğine sahip, onun da mutsuzluğu açık. İlk başta doğum yapınca bağlanırsınız falan filan yazacaktım ama tabirleriniz bana filmlerde gözümü pörtleterek böyle ana mı olur tüühh dediğim sahneleri hatırlattı. Bence de anne olmayın, ama eşiniz baba olsun...
 
Bnimde yasim 27 ve bnde senin gibi cocuklara coook düskün birri deyilim
Evlendimde hic cocuk istemiyordum ama aslinda birazda korkularim vardi yapamam iyi anne olamadam diye hamile kaldimda birsey anlamadim tahki bebeyim 3-4 aylik olana kadar simdi sana ona karsi hisetim aski anlatamam bile öyle birseyki ne kardes sevgisi ne baska bir cocuk sevgisi hersey viz gelir tirs gecer bnce her kadin bu tadi tatmali basta soguk ve korkutucu ürkütücü gelsede sonradan insan banbaska düsünüyor ya kisaca bebeginin delisi oluyorsun

Bana sorarsan yasin daha genc kendini strese sokma esinle konus bir sene bu konuyu hic acmasin kimseyede actirtmasin sonra baktin hislerin hala ayni düsüncelerin bi dok. Gidip yinede ona sor gerek varmidir diye Ama yine söylüyorum her kadin bnce tatmali banbaska birseymis bu anne cocuk iliskisi.
 
Bence sizin degil esinizin psikolojik destege ihtiyaci var, koskoca kadini bebek gibi sevmek reklamlara aglamak falan, anne olmayi istememekten daha anormal.
Bu arada ben de 27 yasinda ayni dusuncelerdeydim ve 4 yillik da evliydim, 30 yasinda fikrim degisti anne oldum. Belki sizin de degisecek, belki de degismeyecek, herkes anne olacak diye bir kural olmadigina gore cocuk sahibi olmak istememeniz, herhangi birinin istemesi kadar dogal.
 
Hayır asla cocuk istemiyorum diye direkt söylemiyorum ama,içimde annelik duygusu olmadını ,reglim geciktiğinde bile ne kadar fenalastıgımı görüyor.sadece,anne olmak istemiyorum diyorum,ne zaman isticeksin diyor,bilmiyorum diyorum.reglim gecikse,korkma hamile değilsin kendini salma toparla diye destekliyor ama reglim baslayınca yine üzülüyor.konumu düzenleyip sorulan sorulara yanıt verdım okuyabılırsınız.
 
Desteklik bir durumunun oldugunu düsünmüyorum,bu senin tercihindir.Herkes anne olmali diye bir kural yok ama ileride pisman olurmusun iste bunu kestirmesi cok zor
 
Evet bence de destek alması gerek,bu durumu eşimin annesine de söyledim zaman zaman beni bebek gibi düşündüğünü,o da oğlunun yardım alması gerektiğini söyledi bana.eşime söyledim ama kabul etmedi psikolojik yardımı.ben seni cok sevdiğim için böyleyim içimden geliyor diyor.
 

Okudum,evlenmeden önce konuşmadık demişsin bu bir hata, istememek ne kadar doğalsa istemek de o derece doğal, senin için babalık isteğinden vazgeçer mi ya da sen onun mutsuzluğu üzerine mutlu olabilir misin zaman gösterir
 
Cocugum olmasin diye dua edeni ilk defa duydum gercekten.kendi kararin tabi bu ama zaman gectikce esinin de piskolojisi bozulur.anne olmak kadar guzel bisey varmi dunyada.bakamam beceremem diyemi dusunuyosun?
 


AdAm_OLaCaK_KIZ haklısın eşlerle konuşulmalı ama insan bilemiyor ki. mesela ben eşimle tanıştığımda o 20 ben 15 yaşındaydım. daha çocuktum, ne bileyim çocuk istiyor muyum istemiyor muyum ?
bunun kararını 20 yaşında vermiştim mesela. istemiyorum dedim. ama o zamanlar da sallamadı. daha çok küçüksün gençsin dedi. evlendik 26 yaşına geldim, şimdi de biyolojik saatin gelince istiyceksin diyor.

ben bu adama napiyim ki?

hiç istemedim diyelim diyorum, bi düşünce hali alıyor adamı sonra ben seninle çocuk için evlenmedim diyor. ama sonra istersin diyor. bu kadar da emin.
 

Bu da artık eşinin aldığı bir risk, hiç istememe ihtimalin, ben o riski almazdım mesela, çocuk için evlenmedim ama anne olmayı çok istedim bu orta yol bulunacak birsey de değil üstelik
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…