sadece anneler baksın.İçimde hiç annelik duygusu yok

Psikolojik destek almalı mıyım?


  • Ankete Katılan
    184
bu tür konular evlilik öncesi konuşulur. siz nasıl konuşmadınız bu kadar katıyken.istemek zorunda değilsin hakkın tabi, ama eşininde bu kadar çok isterken baba olmak hakkı.ona haksızlık yapmış oluyosun, sanırım bunun orta yolu çözümğde yok. ama inşallah çocuğum olmaz diye dua etme yinede. gün gelir duyguların değişir çok pişman olursun
 
Bende senin gibiydim ...bana kalsa omur boyu yapmiycaktim cocuk...aldirmaya da kiyamadim...oldu bjr sekilde iste...

ama bisey soyliyim mi cok tatli oluyor insanin kendi cocugu :)
Yani aglamasi bile o kadar guzel geliyor ki cocugunun ...
O aglasin ben dinleyim

Ilk ay cok zorlandim bende ...icten ice kabullenmedim ...hele 2 saate bir uyanmak kabus gibiydi...dunyada gorup gorebilecegin en sorumsuz insaniyim ama allah kolayligini veriyor...

sana tavsiyem cocuk yapma ama !
Bu duygularda oldugun surece...cocuga bir zararin veya ihmalin olacagindan degil...aksine en iyi annelerden olursun ...zaten muthis bir ic gudu olusuyor cocukla aranda...
ama sana agir gelir...kendine acirsin...olan sana olur...
cunku muthis degisiyorsun bir gecede...
 
Evladın yerini hiçbişey tutamaz bence anneler daha iyi anlar beni zaten annelik duygusu da çocuk olduktan sonra ortaya çıkıyor daha onceden annelik duygusu olamaz.
istemek ne kadar normalse, istememekte normal. bu ısrarlı çocuksuz olmaz yorumlarını ilginç buldum.
ben annelik aşkıyla yanarken doktor doktor gezerken, istemeyenlere nasıl istemezsin diyemiyorum. ikiside çok normal
 
Acaba derininndeki sebep doğumdan, hamilelikten, bebek büyütmekten, sonra kalacak kilolardan korkmakmı? bunlar için mi annelik sana uzak geliyor acaba.eğer öyleyse hiç korkma ben hamilelik günlerini özlüyorum doğumdada masadan kaçtım korkudan kilo desen 47 ye düştüm dopum sonrası bebek desen büyüdü bile.bende düşünemezdim ama olup bitti annelik desen ben daha büyük aşk yaşamamışım meğer
 
Tamam istemeyebilirsin bu senin hakkın illa anne olma zorunda değilsin ama eşin istiyor baba olmak ve sen kendi tercihinle onun bu hakkını da elinden almış oluyorsun. Evlenmeden önce bu kadar istediğini ve benimde bu kadar istemeyeceğimi bilmiyordum diyorsun ama insan kendini bilmez mi o zamana kadar çocuklara aşırı bir sevgi duymadığını farketmedin mi bunu sorgulamadın mı bu kadar çocuk isteyen eşin çıkarken hiç mi bu konuları açmadı bir süre sonra eşin çok daha mutsuz olacak. Etrafındaki arkadaşları baba olurken onları gezdirip oynarken çocuklarını anlatırken o buruk olacak siz hep kendinizi düşünüyorsunuz.
 
Çocuk istememek hakkınızdır,lakin bu iş karşılıklı olmalı,eşiniz bu denli istiyorken daha kaç sene dayanacaksınız,ya Bebek yapacaksınız yada gerisi malum sizi bebeği gibi seven eşiniz bi gün hiç duymak istemeyeceğiniz seyler söyleyecek,bi doktora gidip danışın,bukadar zor olmasa gerek.
 
Bende sizin gibi anne olmaktan korkuyordum. Çok büyük sorumluluk yapamam diye düşünüyordum. Ama şuan 4aylık bir bebeğim var o kadar mutlu ediyorki beni anlatamam tarifsiz bir sevgi. Neden bekledik diyorum. Kesinlikle korkularınızı yenin. Pişman olmazsınız Rabbim kolaylık veriyor.
 
Seni anlayabiliyorum canım, bu bir tercih, seçim, bence pek psikolojik değil, demekki duyguların istemiyor buna saygı duymak gerek.
Benim iki oğlum var, banada sürekli üçüncüyü yap kız olur diyorlar, ama benim tutumum net. 3 çocuk asla. Asla ve asla istemiyorum okadar. Yani psikolojik değil bu benim tercihim.
Belki ileride istersin, yaşında daha genç bende senin yaşındayken aynen asla ve asla diyordum, sonra 31 yaşımda kendimi hazır hissettim (26 yaşında evlendim).
 
Velevki oldu da anne oldunuz o zaman o dusundukleriniz yasadiklariniz emin olun hicbiri ama hicbiri olmucak tam tersine neden bukadsr bekledim bu guzel duyguyu yasamak icin diceksiniz olur da hamile olup bebeginiz olursa boyle dusunceksiniz ve bana msj bile atcaksiniz emin olun genc amne olmak gibisi yok bebeginizi kucaginiza alinca emin olun pisman bile olcaksiniz keske daha once yapsaydim diye onemli olan allah aratmasin biz kendi kafamiza gore yok istiyorum yok istemiyoruz diyoruz hasa allaha karsi gelir gibi allah bilir bunu bende istemedim sonra 1 sene aradim allah aratmasin esinizi kirmayin korunmayi birakin boyle dusunceleri kafanizdan atin hergunume mutlu huzurlu uyaniyorum kizimi gorunce dunyalar benimmm cok ama cok guzel duygular ona nasil bakamam diye dusunmustum onlar geliyor aklima ve gulumsuyorum bebegimi dogurunca kucagima alinca supermen bi anneye donusuyosun onu koruyup kolluyosun aldigi nefesi bile biliyosun rabbim ne kadar buyuk annelik oyle bir icgudu ki dogar dogmaz senden daha iyi taniyan bebegini hic kimse olamaz..
 

anne olmak istememen senin tercihin bunda anormal bir durum yok..
fakat bu derece nefret boyutuna gelmek konusunda bence hormonal bir sıkıntı olabilir..
zaten bırak evlenmeyi 18 yaşına gelen her kadın 6 ayda bir muhakkak kadın doğumcuya görünmeli.. evlendikten sonra kesinlikle görünmeli.
bence test yaptırabilirsin.. hormonal değilse o zaman psikolojik olarak anormal bir durum olmadığı konusunda da hemfikir olabiliriz..
 
Ayrılın bence.Sizin nasıl istememek hakkınız ise,eşinizinde istemesi en doğal hakkı.Evlenmeden önce konuşulmamış olması sizin haksız olduğunuzu gösterir.İşte bu yüzden ayrılmalısınız.
Herkesin kendi kararıdır sorgulamak bizlere düşmez ama.Çucuğum olmasın diye dua ediyorum demişsiniz ya.......üzücü
Yani bu denli istemeyen siz sanırım hiç bir zaman bu duyguyu aşamazsın.Ayrılın hemen ayrılın eşinize üzüldüm gerçekten onu bu duygudan mahrum etmeyin..
 
Bende evlendıkten sonra korku olustu.Hazır degılım Maddı bırıkımıydı suydu buydu kıldı tuydu dıye korkuyorum.Daha once evliliği ertelıyordum cok saglıklı bir ilişkim varken cesıtlı korkularım yuzunden.. Psıkolog arkadasım korkularım ve ısteksızlıgım uzerıne ornek olarak bana Cocuk dogmak uzereyken dogurmayı ertelıyorsun; cocuk dogdugunda saglıksız olur Ertelemenın altında yatan baska sebepler var onlara egılmek gereklı demıstı. Sizin de baska sebeplerınız olabilir.Destek alarak kendınızle yuzlesebilirsiniz.En azından esınızın bu kadar ıstegı ıcın kendınızı de sorgulamak adına deneyın Psıkolojık destek almayı.
 
burda çocuk istemeyen bir kadinin ve deli gibi çocuk isteyen bi sürü tedavi gören bir kadinin farkı nedir..
herkesin yönü çok farkli..
3 senelik evli insan insanin eşinin çocuk istemesi kendisinin bebek istememesi anormal bişey.
yıllarca tedavi uğraşan bebek isteyen bi sürü kadin var.. peki yaa FARK var demi.. nedir amaci onu öğrenmek istiyorum...
ben 1,5 yıllık evliyim.. ilk bebegimi kaybettiğimden beri hala bebiş istiyorum. ilk başta senin gibiydim çocuk istemedim.... ama hamile kalinca o duyguyu anlamaya başliyor insan....
7 aydir korunuyorum şimdi.. deli gibi çocuk istememe nedeni hala korunuyorum.. korkularim var çok da korkuyorum..
bebegimi kaybedeli 7 ay geçti 1 sene bekle dedi doktor.. beklesem mi bilemiyorum eşim kararimi bana birakti.. önceden çocuk çok istese kaybetmesiyle sarsildi eşimin...
biliyorum o cennette çok mutlu... bende mutluyum fakat içimi yiyorum resmen.. korkuyorum işte..
ama burda 3 senelik kadinin kararı kendi karardiri herkes boşanin diye yazmiş niye boşansin ki.. belki de yarin bi gün hamile kaldığı zaman anliycak..
 
Zorla istetecek halim yok zaten de kendi düşünceniz size ayak bağı olmasın çocuk ,vücudunuz da bozulmasın ne güzel işte hayat ohh saygilar
Bu yazdiklariniz gibi olsa bile size ne? Keyfim icin istemiyorum ben, isteyene mani olmuyorum.Elinizden cocuk mu aliyoruz. Isteriz istemeyiz ilginc cidden.
 
Teşekkür ederim arkadasım.eşimden asla boşanmam,cok mutlu bi evliliğim var.sadece böyle bi prüz var hayatımızda.eşim bana üzülğyor psikolojim bozuk diye,ben se ona üZülüyorum cocuk istiyor ve yapmıyorum diye.sadece anneliği istememem normal mi anormal mi öğrenmek istedim,ama anladığım kadarıyla normal bi duyguymus.ya da anlayamadıgım şekilde anormal.karıstım iyice.
Çocuk olunca hayatım alt üst olacakmış gibi geliyor.hatta dün bu konuyu açtığımdan beri uyuyamadım bile.sizler yazdıkca ben düşündüm ve yine uykularım kaçtı.şuan miğdem bile titriyor
 
Bu yazdiklariniz gibi olsa bile size ne? Keyfim icin istemiyorum ben, isteyene mani olmuyorum.Elinizden cocuk mu aliyoruz. Isteriz istemeyiz ilginc cidden.
Bu insanlar hayatı sadece bedene bağlamış herhalde,vucut bozulmasın demek cok yanlış bi cümle.bu ,insanın iç dünyasıyla ilgili,vucut bozulacak olsa bunun sporu var,medikal estetiği var,var oğlu var.kaldı ki ben 10 yıldır spor yapıyorum hamilelikte kilo alsam da hemen veririm.şuan bile 46 kiloyum.hatta hamilelik yakışır bile bu zayıflığa yani.

Size de desteğiniz için teşekkür ederim "iyivegüclüol"
 
Ben eşimi çok sevdiğim için onunla evlendim,cocuk için evlenmedim.çocuk ileriki aşamalarda olur elbet diye dusundum ama sonradan bakıs acım değişti.
 
Anne olmak istememek nasıl sizin hakkınızsa, babalık da eşinizin hakkı.. İki durum için de kimseyi suçlayamayız.

Destek almalısınız çünkü
Bu kadar doğal bir olaya neden bu kadar aşırı tepkili olduğunuzu öğrenmeniz sizin için iyi olacaktır.
 
Vucudun bozulmasin diye de istemeyebilirsin. Ben keyfim icin istemiyorum derken ciddiydim. Ugrasmak, sorumluluk almak, rahat olmak icin istemiyorum. Manken gibi vucudum olsa, bozulmamasini da isterdim muhtemelen. Kimseye hesap vermek zorunda degiliz. Milletin cocugunu elinden almiyoruz, cocuk doguranlari kinayip baslarina bela olmuyoruz.
Annelik duygulari selale olmus diye hoş gorecek degilim Kimse anneligi ovuyor ya da yapinca degisir dedi diye de cocuk dogurmayacagim. Ne isteyip istemedigimi biliyorum.
Yani ben senin yerin olsam esimle evlenmeden once konusmama hatasini dusmus olsam bosanmak isterse bosanabilecegimizi soyler ve istiyorsa bosanirdim. Zira eminim ben istemedigimden korku falan degil bildigin kafama gore yasamak icin istemiyorum.
Ama senin tepkilerin abarti geliyor psikologla gorusmen iyi olur. Belki altinda yatan travma vs vardir.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…