Sabahları böyle olan var mı

Bir Eylul Aksami .!.:

Sabah alarm sesine uyanıyorum. İşe gitmek için 8 civarı kalkıyorum. Havanın karanlığından mıdır kış olduğundan mıdır nedir bilmiyorum uyandığımda içimi inanılmaz bir keder kaplıyor. Neden hayattayım, niye yaşıyorum gibi değişik düşünceler içerisine giriyorum. Sevdiklerimin ölümünü düşünüyorum saçma bir şekilde, hayat çok anlamsız geliyor, iş hayatı çok yorucu geliyor. Sonra hazırlanmaya başlıyorum - giyiniyorum - işe gidiyorum falan derken o his geçiyor. Ama o his geçene kadarki duygularımı tarif edemem size, adeta depresyona giriyorum. Böyle bir durumu yaşayan var mı, normal miyim, bundan dolayı terapi alınmalı mı sizce düşüncelerinizi merak ediyorum

Genişletmek için tıkla...

Kan değerlerinize baktırın özellikle Dvirt 3 düzenli bir şekilde kullanırsanız karamsarlığınıza iyi gelecektir.

Aynı şeyi ben de yaşadım hem de birtakım iniş çıkışlarla 2 3 sene boyunca. Ve bunun saat ile alakası yok yani haftasonu saat 10da uyandığımda da yaşıyabiliyordum. Ama bunu daha çok o gün beni yataktan kalkmaya teşvik edecek bir şey olmadığında yaşıyordum. Özellikle doktora eğitimimin en sıkıntılı dönemlerinde çok yoğun hissediyordum. Doktora faktörü ortadan kalkınca sabah uyanma modum da değişti benim. Belki sizin de farkında olarak veya olmayarak anksiyetinizi tetikleyen bir faktör vardır hayatınızda. Onu tespit ederseniz, tespit bir problemin çözümü için önemli bir adım. Bide D vitaminim düşükmüş takviye aldım. Her insanın hayatının bazı dönemleri böyle olabilir, bunun için kendinizin üzerine gitmeyin bence, geçeceğini bilin. Geçip geri de gelebilir. Hayat bu. Her zaman iyi hissedemeyiz : )

Bir Eylul Aksami .!.:

Sabah alarm sesine uyanıyorum. İşe gitmek için 8 civarı kalkıyorum. Havanın karanlığından mıdır kış olduğundan mıdır nedir bilmiyorum uyandığımda içimi inanılmaz bir keder kaplıyor. Neden hayattayım, niye yaşıyorum gibi değişik düşünceler içerisine giriyorum. Sevdiklerimin ölümünü düşünüyorum saçma bir şekilde, hayat çok anlamsız geliyor, iş hayatı çok yorucu geliyor. Sonra hazırlanmaya başlıyorum - giyiniyorum - işe gidiyorum falan derken o his geçiyor. Ama o his geçene kadarki duygularımı tarif edemem size, adeta depresyona giriyorum. Böyle bir durumu yaşayan var mı, normal miyim, bundan dolayı terapi alınmalı mı sizce düşüncelerinizi merak ediyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben de aynen böyleyim yalnız değilsin

Mune .!.:

Doğanın dengesi için her mevsimin yaşanması gerekiyor ama kış mevsimini hiç sevmiyorumkış uykusuna yatasım geliyor olabilse valla bir uyuyacağım Nisan’da uyanacağım o derece
Havalar ısınmaya başlayınca insanın aurası bile değişiyor, daha neşeli oluyorsunuz, kış mevsimi ruhumu daraltmasın diye her bulduğum güzel havada güneşten yararlanmak için sokağa atıyorum kendimi, düzenli yürüyüş de yaptığımdan onun da faydası oluyor, bikini, şort, tişört bakıp deniz güneş kum hayali kuruyorum

Genişletmek için tıkla...

coğrafyamız mevsimler açısından çok güzel
4 mevsimi de yaşayan bi ülke olduğumuz için çok şanslıyız
ama kesinlikle kış insanı değilim, kışın en güzel tarafı yaz tatili planlarının, hayallerinin kurulması benim için
yazın hiçbir şey yapmasam bile o hafta sonu yakınlardaki hangi plaja kaçsam diye düşünürüm hafta içleri
kış olunca bi yere de gidemiyorum
bi de ben izmirdeyim hani adam akıllı kış da yaşamıyoruz. belki şöyle kar falan yağsa güzel kış manzaramız falan olacak
ama yok, ayda birkaç gün ciddi soğuk yaşarız, ayazlı mayazlı böyle sonra normal kışa göre hafif ılıman bi havaya döner
yaz mevsiminin enerjisi yeter valla