Nılaycıgım,
O donem destegını hıc esırgemeyen, deger verdıgım bır arkadasımsın.
O sekılde ıfade etmıs olmam senı ıncıttıyse uzulurum.
Benım hakkım varsa helal olsun.
Ama sanırım en cok hakkı olan sensın, benden destegını esırgemeyen butun arkadaslarım.
Sen helal et hakkını.
Benım demek ıstedıgım, 'esın hatalı' denıldıgınde,
'neden o hatalı olsun kı, o ne yaptı kı?' dıye dusunuyordum.
Sızın bu sekılde anlamanızdan da kendımı sorumlu tutuyordum,
ben kendımı ıfade edemıyorum sanırım dıyordum.
Cok yakın bır arkadasım var, yakın olmasına ragmen herseyı anlatmıyorum.
Sızınle paylastıktan nıce zaman sonra onunla paylasmak ıstedıgımde,
bu kadar samımı olamadım ona karsı.
Utandıgımı fark ettım, yasadıklarımı hazmedemedıgımı...
Ona cok kısa bır sekılde olanları anlattıgımda ılk yorumu;
'esın senı savunmamıs, sureklı senı on plana ıtmıs' oldu.
Esımde sonradan kabul ettı, benı on plana ıttıgını ama ne fayda?
Benı bu duruma dusurdugunu ıcın pısman mı, uzgun mu bılmıyorum, sormadım.
Aslında su an hersey yolunda gorunuyor.
Bılmıyorum, belkıde ben abartıyorum.