- 28 Aralık 2020
- 52
- 32
- 28
-
- Konu Sahibi yoluzunbenyorgun
- #1
Olmayan konfor alanından nasıl çıkacaksanız ki? Bu anlattıklarınız konfor alanı ise biz ne yaşıyoruz? Kendinize kıymet verin lütfen.Herkese merhaba arkadaşlar.
29 yaşında özel sektörde çalışan bi kadınım. 6 birlikteliğimizin 2 yılı evlilik birliği içerisinde inanılmaz bir mutsuzlukla geçti. Evliliğimde şiddet gördüm, eşimin yasaklı madde alışkanlığıyla mücadele ettim, çalıştım üstüme başıma alamadım onu kalkındırmaya çalıştım. Sorunlu ailesiyle uğraştım. Sona geldiğimizde ikimizin de hatırladığı hiçbir güzellik yok. O duvar gibi karşımda ben ise evliliğim bittiği için üzülüyorum, konfor ortamımdan cıkmaktan, dışardaki hayattan, adımın boşanmış olmasından, yeniden hayat kuramamaktan cok korkuyorum. Önceden hiç böyle bi insan değildim toplumun koyduğu etiketler umrumda olmazdı şimdi tekrar mutlu olamamaktan cok korkuyorum. Şiddeti cok normalleştirdim sanki her kadın evinde şiddet görüyor gibi geliyor. Kendime olan saygımı kaybettim. Boşanma konusunda tüm ailem arkamda sadece yüzümün güldüğünü görmek istiyorlar ben ise canlı cenaze gibiyim. Bu süreç geçer mi arkadaşlar?
6 yıllık ilişkide şiddet ve bağımlılık vardır.Öyle evlenince zart diye ortaya çıkmaz.Üzülün tabi verdiğiniz emeğe, aptal yerine konmaya,bile bile kendi başınızı yaktığınıza üzülün.Ama evlilik bitiyor diyebde üzülmeyin gerçekten bıktım!!!! bu tarz okuduğum kaçıncı konu adamın elinde can verince mi,mutlu olacak, huzur bulacaksınız????Hiç mi kendinizi sevmiyor, değerli görmüyorsunuz???önünde fazlalığı var diye bu kadar tapilmaz,alttan alınılmaz,yeter artık cidden yeter,hep fedakarlık yapması gereken kadındır algısından çıkın, sevilmediginiz yerde durma çabası çok ama çok ezikçeHerkese merhaba arkadaşlar.
29 yaşında özel sektörde çalışan bi kadınım. 6 birlikteliğimizin 2 yılı evlilik birliği içerisinde inanılmaz bir mutsuzlukla geçti. Evliliğimde şiddet gördüm, eşimin yasaklı madde alışkanlığıyla mücadele ettim, çalıştım üstüme başıma alamadım onu kalkındırmaya çalıştım. Sorunlu ailesiyle uğraştım. Sona geldiğimizde ikimizin de hatırladığı hiçbir güzellik yok. O duvar gibi karşımda ben ise evliliğim bittiği için üzülüyorum, konfor ortamımdan cıkmaktan, dışardaki hayattan, adımın boşanmış olmasından, yeniden hayat kuramamaktan cok korkuyorum. Önceden hiç böyle bi insan değildim toplumun koyduğu etiketler umrumda olmazdı şimdi tekrar mutlu olamamaktan cok korkuyorum. Şiddeti cok normalleştirdim sanki her kadın evinde şiddet görüyor gibi geliyor. Kendime olan saygımı kaybettim. Boşanma konusunda tüm ailem arkamda sadece yüzümün güldüğünü görmek istiyorlar ben ise canlı cenaze gibiyim. Bu süreç geçer mi arkadaşlar?
Acilen destek almalısınız. 28 yaşında gencecik bir kadın keş bir heriften her gün dayak yemeyi boşanmaya tercih ediyorsa ciddi bir sorun var demektir. Merak etmeyin kimse size boşanmış demez. 50 sene öncesinde değiliz. Dışarı çıksanız dört kişiden ikisi boşanmıştır. Gayet de mutlu olursunuz. Önce kendi kafanızdaki etiketleri bırakın.
İlk adimi atıp bosandiginizda kus gibi hafifleyip neden bu kötülüğü kendime yapmışım ki diyeceksinizHerkese merhaba arkadaşlar.
29 yaşında özel sektörde çalışan bi kadınım. 6 birlikteliğimizin 2 yılı evlilik birliği içerisinde inanılmaz bir mutsuzlukla geçti. Evliliğimde şiddet gördüm, eşimin yasaklı madde alışkanlığıyla mücadele ettim, çalıştım üstüme başıma alamadım onu kalkındırmaya çalıştım. Sorunlu ailesiyle uğraştım. Sona geldiğimizde ikimizin de hatırladığı hiçbir güzellik yok. O duvar gibi karşımda ben ise evliliğim bittiği için üzülüyorum, konfor ortamımdan cıkmaktan, dışardaki hayattan, adımın boşanmış olmasından, yeniden hayat kuramamaktan cok korkuyorum. Önceden hiç böyle bi insan değildim toplumun koyduğu etiketler umrumda olmazdı şimdi tekrar mutlu olamamaktan cok korkuyorum. Şiddeti cok normalleştirdim sanki her kadın evinde şiddet görüyor gibi geliyor. Kendime olan saygımı kaybettim. Boşanma konusunda tüm ailem arkamda sadece yüzümün güldüğünü görmek istiyorlar ben ise canlı cenaze gibiyim. Bu süreç geçer mi arkadaşlar?
Ayrı ev niye kuramayasınız? Maddi durumlardansa ileride kurarsınız. Çoluğunuz çocuğunuz yok aileniz iyiyse ne aceleniz var ki? Altınızda araba da olacakmış. Mis gibi hayatın tadını çıkarırsınız işte.1 aydır antidepresan kullanıyorum. Ailemin yanına dönecek olmak beni cok üzüyor kendimi başarısız hissediyorum. Artık kendi evim kendi düzenim olmayacak. Ayrı ev kurmam mümkün değil malesef ama ailem araba almam konusunda destekleyecekler. Bilmiyorum böyle hissetmek istemiyorum. Bu kötü kıymet bilmez insanlar için şu süreçte bi tel saçım bile dökülsün istemiyorum ama korkuyorum.
İlk adimi atıp bosandiginizda kus gibi hafifleyip neden bu kötülüğü kendime yapmışım ki diyeceksiniz
Yaşam tarziniz ayni degil ayni duygulardan bende geçtim madde bağımlısı degil ama aile bağımlısıydi asla bir evlilik hayatı yasayamadim cok fazla psikolojik siddet gördüm hatta fiziksel siddete de evrildi olay 19 yasindaydim bir sene evli kalmadan ayrildim duygularim alinmis gibiydi aglayamadim vicdan azabi da cekemedim çünkü sadece benim sabrim ve ittirmemle gidiyordu evlilik bir süre ne hissedeceğimi bilemedim aglayamadim sonra sonra kendim icin birseyler yapmaya baslayinca ipi salinmis balon gibi uctum hafifledim boşandığım icin degil sabredip zamanimi bos yere harcadigima ömrümden verdiğime pisman olmuştum. Düzelir sandığınız hiç bir sey düzelmiyor küçük yasta tecrübe ile sabitİnşallah öyle olur zaten davamız açıldı 1 aydan kısa süre kaldı. İlişkimiz içinde yaptığı hiçbir hatasından bahsetmiyor sanki hayatı ben ona zorlaştırmışım gibi davranıyor.
Yaşam tarziniz ayni degil ayni duygulardan bende geçtim madde bağımlısı degil ama aile bağımlısıydi asla bir evlilik hayatı yasayamadim cok fazla psikolojik siddet gördüm hatta fiziksel siddete de evrildi olay 19 yasindaydim bir sene evli kalmadan ayrildim duygularim alinmis gibiydi aglayamadim vicdan azabi da cekemedim çünkü sadece benim sabrim ve ittirmemle gidiyordu evlilik bir süre ne hissedeceğimi bilemedim aglayamadim sonra sonra kendim icin birseyler yapmaya baslayinca ipi salinmis balon gibi uctum hafifledim boşandığım icin degil sabredip zamanimi bos yere harcadigima ömrümden verdiğime pisman olmuştum
Oyle oluyor evet ama inanin kus gibi hafifliyorsunuz kendi degerinizi anliyorsunuz ben tekrar evlendim bebek bekliyorum :) herkes mutlulugu hakeder elması gidip eskici de deger bictirirseniz size hurda muamelesi yapar kurtarin kendinizi kirin zincirleriniziGerçekten sizin için de çok üzüldüm bugüne şükürler olsun. İnşallah ben de böyle hafiflerim. Benimki de aile bağımlısıydı aynı zamanda zaten başından beri bizi yıpratan hep annesi oldu. Annesi yüzünden tartıştık evden ayrıldım annemlere gittim bu sürede annesi evime yerleşmiş. 1 hafta sonra evime gittiğimde annesi bi de evimde misafir ağırlıyordu sinir krizi geçirip kovdum onları. Yaşattıkları şeyler asla basit şeyler değil ama suçlu ben oldum her defasında.
Allah razı olsun çok mutlu olursunuz inşallah ben de cok mutlu olmak istiyorum. İnşallah bu konuya ilerde girip boşuna üzülmüşüm korkmuşum derim cok sağ olunOyle oluyor evet ama inanin kus gibi hafifliyorsunuz kendi degerinizi anliyorsunuz ben tekrar evlendim bebek bekliyorum :) herkes mutlulugu hakeder elması gidip eskici de deger bictirirseniz size hurda muamelesi yapar kurtarin kendinizi kirin zincirlerinizi
Hiç böyle biri değildim bana ne oldu bilmiyorum hiçbir zaman arkamda duramadı beni korumadı ailesine karşı hep ezdirdi cok üzgünüm nasıl atlatacağım bilemiyorum.Çalışan ayakları üzerinde duran bir kadınsınız, aileniz sizin iyiliğinizden başka bir şey istemiyor ve belli ki bir sosyal hayatınız var. Toplumun saçma sapan yaftalamalarını da kafaya takmayacak kadar güçlü bir kadınsınız belli ki; hala canlı cenaze olmanızın sebebi ne ola ki??? Her kadın evinde şiddet görmüyor, her kadın madde kullanan kocasını fonlamıyor hele ki sizin gibi bilinçli bir kadınsa. Lütfen artık şu boşanma olayı bu kadar dramatize edilmesin, zincire vurulmuşsunuz farkında değilsiniz.
Kolay bir süreç olmayacak eminim ama lütfen önce kendi değerinizi bilin. Ağlayın, bağırın, rahatlayın ama böyle bir hayatı kendinize reva görmeyin. Çok yakın bir arkadaşım, böyle şiddet gördüğü evliliğini çocuğuna rağmen bitirdi ve mesleği bile yoktu. Aliesi de çok destek değildi. Ama tüm şartlarını zorladı, mesleğini eline aldı. Tekrar evlendi, 2 tane daha çocuğu oldu. Şu an mutlu bir ailesi, harika bir işi var ve pişman olduğu tek şey daha erken çekip gitmemek...Hiç böyle biri değildim bana ne oldu bilmiyorum hiçbir zaman arkamda duramadı beni korumadı ailesine karşı hep ezdirdi cok üzgünüm nasıl atlatacağım bilemiyorum.