Her kadın şiddet görmüyorHerkese merhaba arkadaşlar.
29 yaşında özel sektörde çalışan bi kadınım. 6 birlikteliğimizin 2 yılı evlilik birliği içerisinde inanılmaz bir mutsuzlukla geçti. Evliliğimde şiddet gördüm, eşimin yasaklı madde alışkanlığıyla mücadele ettim, çalıştım üstüme başıma alamadım onu kalkındırmaya çalıştım. Sorunlu ailesiyle uğraştım. Sona geldiğimizde ikimizin de hatırladığı hiçbir güzellik yok. O duvar gibi karşımda ben ise evliliğim bittiği için üzülüyorum, konfor ortamımdan cıkmaktan, dışardaki hayattan, adımın boşanmış olmasından, yeniden hayat kuramamaktan cok korkuyorum. Önceden hiç böyle bi insan değildim toplumun koyduğu etiketler umrumda olmazdı şimdi tekrar mutlu olamamaktan cok korkuyorum. Şiddeti cok normalleştirdim sanki her kadın evinde şiddet görüyor gibi geliyor. Kendime olan saygımı kaybettim. Boşanma konusunda tüm ailem arkamda sadece yüzümün güldüğünü görmek istiyorlar ben ise canlı cenaze gibiyim. Bu süreç geçer mi arkadaşlar?
İşte alacağınız ders bu olsun. Kimsenin önüne her şeyi koymayın. Bunu yapan kişi mutsuz olmaya mahkumdur.her şeyi onun önüne koymuştum sadece sevilip sahiplenilmek anlaşılmak istemiştim
Ben 3 küçük çocukla ayrıldıysam ki neler yaşadığımı Allah biliyor ,akabinde canım ciğerim abimi kaybettim sesini 1 gece duymasam uyumazdım,annemden sonra tutunduğum tek dalım dayanağımdı,yani insanlar "bu canına kıyar bu kadar şeyi atlatamaz"diyorlardı ama hep Allah a sığındım.Şimdi her zorluğa rağmen gururum bana kaldı ya işte o paha biçilemez.Azıcık aşım kaygısız başım,kimsem yok ama çocuklarımla bir ordu gibiyim.Kısacası gereken adımları atın,gerisi gelecektir.Kimin ne düşündüğü umurunuzda olmasın lütfen,siz onları yaşarken başkaları acınızı yaşamıyor ki,bir de bu açıdan bakın.Ailenizin arkanızda olması ne.kadar büyük bir nimet bir bilseniz keşke...Allah yardımcınız olsun.Herkese merhaba arkadaşlar.
29 yaşında özel sektörde çalışan bi kadınım. 6 birlikteliğimizin 2 yılı evlilik birliği içerisinde inanılmaz bir mutsuzlukla geçti. Evliliğimde şiddet gördüm, eşimin yasaklı madde alışkanlığıyla mücadele ettim, çalıştım üstüme başıma alamadım onu kalkındırmaya çalıştım. Sorunlu ailesiyle uğraştım. Sona geldiğimizde ikimizin de hatırladığı hiçbir güzellik yok. O duvar gibi karşımda ben ise evliliğim bittiği için üzülüyorum, konfor ortamımdan cıkmaktan, dışardaki hayattan, adımın boşanmış olmasından, yeniden hayat kuramamaktan cok korkuyorum. Önceden hiç böyle bi insan değildim toplumun koyduğu etiketler umrumda olmazdı şimdi tekrar mutlu olamamaktan cok korkuyorum. Şiddeti cok normalleştirdim sanki her kadın evinde şiddet görüyor gibi geliyor. Kendime olan saygımı kaybettim. Boşanma konusunda tüm ailem arkamda sadece yüzümün güldüğünü görmek istiyorlar ben ise canlı cenaze gibiyim. Bu süreç geçer mi arkadaşlar?
Konfor alanı konforlu olan yer değildir.Alistigin yerdirOlmayan konfor alanından nasıl çıkacaksanız ki? Bu anlattıklarınız konfor alanı ise biz ne yaşıyoruz? Kendinize kıymet verin lütfen.
Hangi konfor analından çıktığınızı anlayamadım? Hayırlısı olsun en doğru karar olmuş boşanmak.Herkese merhaba arkadaşlar.
29 yaşında özel sektörde çalışan bi kadınım. 6 birlikteliğimizin 2 yılı evlilik birliği içerisinde inanılmaz bir mutsuzlukla geçti. Evliliğimde şiddet gördüm, eşimin yasaklı madde alışkanlığıyla mücadele ettim, çalıştım üstüme başıma alamadım onu kalkındırmaya çalıştım. Sorunlu ailesiyle uğraştım. Sona geldiğimizde ikimizin de hatırladığı hiçbir güzellik yok. O duvar gibi karşımda ben ise evliliğim bittiği için üzülüyorum, konfor ortamımdan cıkmaktan, dışardaki hayattan, adımın boşanmış olmasından, yeniden hayat kuramamaktan cok korkuyorum. Önceden hiç böyle bi insan değildim toplumun koyduğu etiketler umrumda olmazdı şimdi tekrar mutlu olamamaktan cok korkuyorum. Şiddeti cok normalleştirdim sanki her kadın evinde şiddet görüyor gibi geliyor. Kendime olan saygımı kaybettim. Boşanma konusunda tüm ailem arkamda sadece yüzümün güldüğünü görmek istiyorlar ben ise canlı cenaze gibiyim. Bu süreç geçer mi arkadaşlar?
Konfor alanı konforlu olan yer değildir.Alistigin yerdirO sebeple zor bırakırsın ki çoğu insan bırakamaz da. Ben konu sahibini tebrik ediyorum.guzel günler yakın
Merhaba aile bağımlısı olduğunu başta da belli etmiş miydi? Ben annesi çok her şeyi yönetiyor diye ilişkimi bitirdim nişan hazırlığında, ama çok üzgün hissediyorum, acaba devam mı etmeliydim diye sürekli gelgit yaşıyorum. Kararım mantığıma çok uyuyor ama kalbim çok kötüYaşam tarziniz ayni degil ayni duygulardan bende geçtim madde bağımlısı degil ama aile bağımlısıydi asla bir evlilik hayatı yasayamadim cok fazla psikolojik siddet gördüm hatta fiziksel siddete de evrildi olay 19 yasindaydim bir sene evli kalmadan ayrildim duygularim alinmis gibiydi aglayamadim vicdan azabi da cekemedim çünkü sadece benim sabrim ve ittirmemle gidiyordu evlilik bir süre ne hissedeceğimi bilemedim aglayamadim sonra sonra kendim icin birseyler yapmaya baslayinca ipi salinmis balon gibi uctum hafifledim boşandığım icin degil sabredip zamanimi bos yere harcadigima ömrümden verdiğime pisman olmuştum. Düzelir sandığınız hiç bir sey düzelmiyor küçük yasta tecrübe ile sabit
Kaç yıllık ilişkiydi?Merhaba aile bağımlısı olduğunu başta da belli etmiş miydi? Ben annesi çok her şeyi yönetiyor diye ilişkimi bitirdim nişan hazırlığında, ama çok üzgün hissediyorum, acaba devam mı etmeliydim diye sürekli gelgit yaşıyorum. Kararım mantığıma çok uyuyor ama kalbim çok kötü
Merhaba oncelikle cok sevindim sizin adiniza, bende sizinle ayni konumdayim, esinizle nasil tanistiniz acaba ozel degilse. Ben nasil tanisacagimi bilmiyorum.Şimdi böyle bir adam için mi üzülüyorsun diyecekler gelmeden söyleyeyim üzülmenizden daha doğal hiçbir şey yok. Ama mutlaka toparlanıp eminim daha güzel bir hayat kuracaksınız anlattıklarınıza göre. Ben de çok sorunlu bir ilişkiden travmalı bir şekilde 29 yaşında çıktığımda bir daha nasıl birini sevip bir hayat kuracağım ki demiştim 30 yaşında eşimle tanıştım 6 yıl oldu. Umut her zaman var. Ama zor bir süreçten geçeceksiniz hazırlıklı olun bu sürecin de biteceğini bilin. Hiçbir acı sonsuz değil. Güzellikler diliyorum
Nasipse buluyor zaten seni caba sarfetmene gerek kalmıyor :)Merhaba oncelikle cok sevindim sizin adiniza, bende sizinle ayni konumdayim, esinizle nasil tanistiniz acaba ozel degilse. Ben nasil tanisacagimi bilmiyorum.
Mantikta kal sakin sapma ben görücü usulü yaptim hatayı iki ay icindr evlenince anlayamadimMerhaba aile bağımlısı olduğunu başta da belli etmiş miydi? Ben annesi çok her şeyi yönetiyor diye ilişkimi bitirdim nişan hazırlığında, ama çok üzgün hissediyorum, acaba devam mı etmeliydim diye sürekli gelgit yaşıyorum. Kararım mantığıma çok uyuyor ama kalbim çok kötü
3 aylık ( arkadaşımın düğününde tanıştık)Kaç yıllık ilişkiydi?
Üzülmeniz gayet normal.Kimse boşanmak için evlenmiyor.Herkese merhaba arkadaşlar.
29 yaşında özel sektörde çalışan bi kadınım. 6 birlikteliğimizin 2 yılı evlilik birliği içerisinde inanılmaz bir mutsuzlukla geçti. Evliliğimde şiddet gördüm, eşimin yasaklı madde alışkanlığıyla mücadele ettim, çalıştım üstüme başıma alamadım onu kalkındırmaya çalıştım. Sorunlu ailesiyle uğraştım. Sona geldiğimizde ikimizin de hatırladığı hiçbir güzellik yok. O duvar gibi karşımda ben ise evliliğim bittiği için üzülüyorum, konfor ortamımdan cıkmaktan, dışardaki hayattan, adımın boşanmış olmasından, yeniden hayat kuramamaktan cok korkuyorum. Önceden hiç böyle bi insan değildim toplumun koyduğu etiketler umrumda olmazdı şimdi tekrar mutlu olamamaktan cok korkuyorum. Şiddeti cok normalleştirdim sanki her kadın evinde şiddet görüyor gibi geliyor. Kendime olan saygımı kaybettim. Boşanma konusunda tüm ailem arkamda sadece yüzümün güldüğünü görmek istiyorlar ben ise canlı cenaze gibiyim. Bu süreç geçer mi arkadaşlar?