Psikolojimi sağlam zannederdim.

vaveyla__ .!.:

Herkese Merhaba, ilk uyarıyı yapayım. konu uzun olacak. okumak istemeyenleri simdiden konun dısına alalım.

Klişe olacak ama konuyu bilenler var. bilmeyenlere başindan anlatmak istiyorum.

Kardiyolojinin kapisini bilmeyen 30 yasında evli 5 yasinda bir oglu olan calisan bir bayanım. Esimle severek evlendik ikimizinde meslekleri var evlendigimiz gunden beri calişıyoruz. ilk oğluma hamile kaldigimda 25 yasindaydim. hic sorunsuz bir hamilelik 40. haftada agrizsiz sizisiz sezeryan dogumla oglumu kucagima aldim. 2 yasina kadar emzirdim oğlumu. bir sure ise ara verdim tamamen oğlumla ilgilendim. ise baslayinca anneme biraktim ama zaten yarim gün calişıyordum geceleri hafta sonları asla birakmadım oğlumu hicbir yere hep kendim baktim.

Buyuk oglum 5 yasina gelince dedim 2. cocugu yapayım. bunda da bir sure calismam hem buyuk oğlumla hem bebegimle ilgilenirim. Borcumuz yoktu ucretsiz izin kullanmaya maddi gucumuz yeterliydi ve esimle karar verip ikinciye hamile kaldım. dogduktan sonra 2 yıl ucretsiz izin kullanirım ise donunce de yardimci tutarım bu sefer annemi yormam diye dusundum.

Tabi ne hamilelikten once ne hamilelik esnasinda yine bende ne bir nefes darligi ne bir merdiven cikamama ne bir gece nefes nefese kalma hicbir sey yok. Hatta calismaya devam ediyorum. planim 37. haftaya kadar calisip doğumdan sonraki surece izinlerimi aktarmak.

Bir gun dahiliye doktorum(troid takibimi yapiyordu hamilelik sirasinda) sırtımı dinlerken vaveyla senin kalp sesin normal degil sen hic kardiyologa gittin mi dedi? kardiyolog? o ne ki? kalbe bakan doktor mu? Yok gitmedim benim kalp sorunum yok ki hic olmadı.

Hemen vakit kaybetmiyorsum dedi ve bir kagit yazip elime vererek beni bir kardiyologa gonderdi.

Gittik kardiyologun odasına. Kalbimde cok ileri derecede bir kacak oldugunu 1. hamilelikte nasıl ortaya cikmadigini benim gunluk hayatta bunu nasil hissetmedigime sasirdigini soyledi. ben hamile halimle calisiyor merdiven cikiyor hatta nobet tutuyordum. Hatta buyuk ogluma oda aldim odasini boyattim usta pisligi temizledik esimle.

Sonra baska bir kardiyolog bulduk. beni her hafta takip edecegini soyledi. her hafta agzim burnumda gittim. 30. haftada nabzim 140 lara vurunca hastaneye yattım. 5 hafta serumla devam ettikten sonra 35. haftada sezeryana alindim.

Sezeryan ayri bir olay. plesanta eski kesiye yakin olduğu icin zor gecmis. 3 saat surmus. spinal ile girdiğim sezeryanda beni bayiltmişlar. Çok kan kaybetmişim. rahmi kurtarmaya ugrasmis kadindogumcu kurtarmışta ama kalbim cok zorlanmiş.

Sezeryan ne kadar zor gecsede 15 gune toplanip 2 cocuguma bakmaya basladım. kadiyolog takibine devam tabi. her gittigimde kardiyologum cerrah bulmami artik kapaklari gec kalmadan tamir ettirmem gerektigini soyledi.

Bu arada esimle istanbulda ameliyat olmama karar verdik. istanbula gidip geliyoruz ben yine asiri yorulmuyorum. evde iki çocuğuma kendim bakıyorum. Kucugu emziriyorum besigine yatiriyorum sonra buyugun pijamalarinı giydiriyorum o uyuyana kadar odasinda duruyorum o uyuyunca kendi odama gidiyorum bebeğim gece kalkiyor emziriyorum buyuk bazen gece yanimiza geliyor esimle onuda aramiza aliyoruz. yatakta 4 kisi oluyoruz ama ben mutluyum. olsun iki cocuguma bakabiliyorum ya.

Tabi gittiğim 3 5 kardiyolog da kacagin cok fazla oldugunu ameliyat olmazsam geri donulmez yollara girecegimi duyunca tamam dedik olayım kalp bu sakaya gelmez.

Ameliyat gunu verildi planlama yapildı ben hala gece bebek emziriyorum sabah kalkip oglumu giydirip okula gönderiyorum. ufak tefek carpintilar nefes darligi var ama elimin kolumun kuvveti gitmis degil.

Nihayet ameliyat gunu geldi ben iki cocugumu anneme birakip esimle istanbula gittim. Ameliyat sonrasini yogun bakimi orada kaldigim 1 haftayi cektigim aciları unuttum bile. Ameliyat basarıli gecmis kapakciklar tamir olmus sifir kacak. artik kalp kan kaçırmıyor.

Simdi ameliyat olali 14 gun oldu. 3 aylik bir bebek ve 5 yasındaki oğlumla annemlerde kaliyoruz. Esim is cikisi geliyor benim dikislerimin pansumanini yapiyor ben uyuyana kadar bekliyor ben uyuyunca kapiyi cekip evimize gidiyor.

Benim hala elimin kolumun gucu yok cok cabuk yoruluyorum. 3 aylik bebegim annemle uyuyor gece sesini duyuyorum gidip ilgilenemiyorum. gunduzleri bile ancak mamayi yapip getirebiliyorum. kucagima alip mamayı ben icireyim desem bile cabuk yoruluyorum. ağlayinca sakinlestiremiyorum. cunku dikislerim var nefes darligim var.

kardiyolog bunun kalp ameliyati oldugunu daha 14 gun olduğunu acele ettimi soyledi.

Ama cocuklarimla ilgilenemeyecek duruma gelmek beni cok uzuyor. Gece gunduz dusunuyorum ya eski gucume kavusamazsam ya 2 cocugum annesiz kalirsa? annem 62 yasinda kac yasina kadar bakabilir cocuklarıma?

Kalp kapakcigi ameliyati olup meslegine isine devam edenler var ama benim psikolojim bozuldu sanki ben duzelmeyecekmisim gibi hissediyorum. Bu duyguyu atamıyorum icimden. Eski cocuklarıma baktıgim gunlerimi cok ozluyorum. 62 yasindaki anneme uzuluyorum. bu yasta gece kalkip mama yapıyor. 5 yasindaki oğluma uzuluyorum. dedesi birakip aliyor okuldan. halbuki ben alirdim hep onu okuldan.

Esime uzuluyorum hem calisiyir hem her aksam benim dikislerime pansuman yapiyor. 1 ay hamileyken 1 hafta kalp ameliyati oldugumda yanimda hastanede yatti. Simdi oglen arasinda gelip beni doktora goturuyor ise gec donerse aksam eve gec geliyor dengelemek icin.

Bu arada ne annem ne babam ne esim hic sikayetci degiller sen yeterki iyi ol psikolojin iyi olsun diyorlar.

Iyi olacak mıyım? iki cocuguma tekrardan bakabilecek miyim? elimin kolumun kuvveti geri gelecek mi? Bunlari dusunmekten moralimi de yüksek tutamiyorum.

Içimi dökmek icin actım bu konuyu. birileriyle paylasmak belki rahatlatır içimi.

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Herkese Merhaba, ilk uyarıyı yapayım. konu uzun olacak. okumak istemeyenleri simdiden konun dısına alalım.

Klişe olacak ama konuyu bilenler var. bilmeyenlere başindan anlatmak istiyorum.

Kardiyolojinin kapisini bilmeyen 30 yasında evli 5 yasinda bir oglu olan calisan bir bayanım. Esimle severek evlendik ikimizinde meslekleri var evlendigimiz gunden beri calişıyoruz. ilk oğluma hamile kaldigimda 25 yasindaydim. hic sorunsuz bir hamilelik 40. haftada agrizsiz sizisiz sezeryan dogumla oglumu kucagima aldim. 2 yasina kadar emzirdim oğlumu. bir sure ise ara verdim tamamen oğlumla ilgilendim. ise baslayinca anneme biraktim ama zaten yarim gün calişıyordum geceleri hafta sonları asla birakmadım oğlumu hicbir yere hep kendim baktim.

Buyuk oglum 5 yasina gelince dedim 2. cocugu yapayım. bunda da bir sure calismam hem buyuk oğlumla hem bebegimle ilgilenirim. Borcumuz yoktu ucretsiz izin kullanmaya maddi gucumuz yeterliydi ve esimle karar verip ikinciye hamile kaldım. dogduktan sonra 2 yıl ucretsiz izin kullanirım ise donunce de yardimci tutarım bu sefer annemi yormam diye dusundum.

Tabi ne hamilelikten once ne hamilelik esnasinda yine bende ne bir nefes darligi ne bir merdiven cikamama ne bir gece nefes nefese kalma hicbir sey yok. Hatta calismaya devam ediyorum. planim 37. haftaya kadar calisip doğumdan sonraki surece izinlerimi aktarmak.

Bir gun dahiliye doktorum(troid takibimi yapiyordu hamilelik sirasinda) sırtımı dinlerken vaveyla senin kalp sesin normal degil sen hic kardiyologa gittin mi dedi? kardiyolog? o ne ki? kalbe bakan doktor mu? Yok gitmedim benim kalp sorunum yok ki hic olmadı.

Hemen vakit kaybetmiyorsum dedi ve bir kagit yazip elime vererek beni bir kardiyologa gonderdi.

Gittik kardiyologun odasına. Kalbimde cok ileri derecede bir kacak oldugunu 1. hamilelikte nasıl ortaya cikmadigini benim gunluk hayatta bunu nasil hissetmedigime sasirdigini soyledi. ben hamile halimle calisiyor merdiven cikiyor hatta nobet tutuyordum. Hatta buyuk ogluma oda aldim odasini boyattim usta pisligi temizledik esimle.

Sonra baska bir kardiyolog bulduk. beni her hafta takip edecegini soyledi. her hafta agzim burnumda gittim. 30. haftada nabzim 140 lara vurunca hastaneye yattım. 5 hafta serumla devam ettikten sonra 35. haftada sezeryana alindim.

Sezeryan ayri bir olay. plesanta eski kesiye yakin olduğu icin zor gecmis. 3 saat surmus. spinal ile girdiğim sezeryanda beni bayiltmişlar. Çok kan kaybetmişim. rahmi kurtarmaya ugrasmis kadindogumcu kurtarmışta ama kalbim cok zorlanmiş.

Sezeryan ne kadar zor gecsede 15 gune toplanip 2 cocuguma bakmaya basladım. kadiyolog takibine devam tabi. her gittigimde kardiyologum cerrah bulmami artik kapaklari gec kalmadan tamir ettirmem gerektigini soyledi.

Bu arada esimle istanbulda ameliyat olmama karar verdik. istanbula gidip geliyoruz ben yine asiri yorulmuyorum. evde iki çocuğuma kendim bakıyorum. Kucugu emziriyorum besigine yatiriyorum sonra buyugun pijamalarinı giydiriyorum o uyuyana kadar odasinda duruyorum o uyuyunca kendi odama gidiyorum bebeğim gece kalkiyor emziriyorum buyuk bazen gece yanimiza geliyor esimle onuda aramiza aliyoruz. yatakta 4 kisi oluyoruz ama ben mutluyum. olsun iki cocuguma bakabiliyorum ya.

Tabi gittiğim 3 5 kardiyolog da kacagin cok fazla oldugunu ameliyat olmazsam geri donulmez yollara girecegimi duyunca tamam dedik olayım kalp bu sakaya gelmez.

Ameliyat gunu verildi planlama yapildı ben hala gece bebek emziriyorum sabah kalkip oglumu giydirip okula gönderiyorum. ufak tefek carpintilar nefes darligi var ama elimin kolumun kuvveti gitmis degil.

Nihayet ameliyat gunu geldi ben iki cocugumu anneme birakip esimle istanbula gittim. Ameliyat sonrasini yogun bakimi orada kaldigim 1 haftayi cektigim aciları unuttum bile. Ameliyat basarıli gecmis kapakciklar tamir olmus sifir kacak. artik kalp kan kaçırmıyor.

Simdi ameliyat olali 14 gun oldu. 3 aylik bir bebek ve 5 yasındaki oğlumla annemlerde kaliyoruz. Esim is cikisi geliyor benim dikislerimin pansumanini yapiyor ben uyuyana kadar bekliyor ben uyuyunca kapiyi cekip evimize gidiyor.

Benim hala elimin kolumun gucu yok cok cabuk yoruluyorum. 3 aylik bebegim annemle uyuyor gece sesini duyuyorum gidip ilgilenemiyorum. gunduzleri bile ancak mamayi yapip getirebiliyorum. kucagima alip mamayı ben icireyim desem bile cabuk yoruluyorum. ağlayinca sakinlestiremiyorum. cunku dikislerim var nefes darligim var.

kardiyolog bunun kalp ameliyati oldugunu daha 14 gun olduğunu acele ettimi soyledi.

Ama cocuklarimla ilgilenemeyecek duruma gelmek beni cok uzuyor. Gece gunduz dusunuyorum ya eski gucume kavusamazsam ya 2 cocugum annesiz kalirsa? annem 62 yasinda kac yasina kadar bakabilir cocuklarıma?

Kalp kapakcigi ameliyati olup meslegine isine devam edenler var ama benim psikolojim bozuldu sanki ben duzelmeyecekmisim gibi hissediyorum. Bu duyguyu atamıyorum icimden. Eski cocuklarıma baktıgim gunlerimi cok ozluyorum. 62 yasindaki anneme uzuluyorum. bu yasta gece kalkip mama yapıyor. 5 yasindaki oğluma uzuluyorum. dedesi birakip aliyor okuldan. halbuki ben alirdim hep onu okuldan.

Esime uzuluyorum hem calisiyir hem her aksam benim dikislerime pansuman yapiyor. 1 ay hamileyken 1 hafta kalp ameliyati oldugumda yanimda hastanede yatti. Simdi oglen arasinda gelip beni doktora goturuyor ise gec donerse aksam eve gec geliyor dengelemek icin.

Bu arada ne annem ne babam ne esim hic sikayetci degiller sen yeterki iyi ol psikolojin iyi olsun diyorlar.

Iyi olacak mıyım? iki cocuguma tekrardan bakabilecek miyim? elimin kolumun kuvveti geri gelecek mi? Bunlari dusunmekten moralimi de yüksek tutamiyorum.

Içimi dökmek icin actım bu konuyu. birileriyle paylasmak belki rahatlatır içimi.

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Herkese Merhaba, ilk uyarıyı yapayım. konu uzun olacak. okumak istemeyenleri simdiden konun dısına alalım.

Klişe olacak ama konuyu bilenler var. bilmeyenlere başindan anlatmak istiyorum.

Kardiyolojinin kapisini bilmeyen 30 yasında evli 5 yasinda bir oglu olan calisan bir bayanım. Esimle severek evlendik ikimizinde meslekleri var evlendigimiz gunden beri calişıyoruz. ilk oğluma hamile kaldigimda 25 yasindaydim. hic sorunsuz bir hamilelik 40. haftada agrizsiz sizisiz sezeryan dogumla oglumu kucagima aldim. 2 yasina kadar emzirdim oğlumu. bir sure ise ara verdim tamamen oğlumla ilgilendim. ise baslayinca anneme biraktim ama zaten yarim gün calişıyordum geceleri hafta sonları asla birakmadım oğlumu hicbir yere hep kendim baktim.

Buyuk oglum 5 yasina gelince dedim 2. cocugu yapayım. bunda da bir sure calismam hem buyuk oğlumla hem bebegimle ilgilenirim. Borcumuz yoktu ucretsiz izin kullanmaya maddi gucumuz yeterliydi ve esimle karar verip ikinciye hamile kaldım. dogduktan sonra 2 yıl ucretsiz izin kullanirım ise donunce de yardimci tutarım bu sefer annemi yormam diye dusundum.

Tabi ne hamilelikten once ne hamilelik esnasinda yine bende ne bir nefes darligi ne bir merdiven cikamama ne bir gece nefes nefese kalma hicbir sey yok. Hatta calismaya devam ediyorum. planim 37. haftaya kadar calisip doğumdan sonraki surece izinlerimi aktarmak.

Bir gun dahiliye doktorum(troid takibimi yapiyordu hamilelik sirasinda) sırtımı dinlerken vaveyla senin kalp sesin normal degil sen hic kardiyologa gittin mi dedi? kardiyolog? o ne ki? kalbe bakan doktor mu? Yok gitmedim benim kalp sorunum yok ki hic olmadı.

Hemen vakit kaybetmiyorsum dedi ve bir kagit yazip elime vererek beni bir kardiyologa gonderdi.

Gittik kardiyologun odasına. Kalbimde cok ileri derecede bir kacak oldugunu 1. hamilelikte nasıl ortaya cikmadigini benim gunluk hayatta bunu nasil hissetmedigime sasirdigini soyledi. ben hamile halimle calisiyor merdiven cikiyor hatta nobet tutuyordum. Hatta buyuk ogluma oda aldim odasini boyattim usta pisligi temizledik esimle.

Sonra baska bir kardiyolog bulduk. beni her hafta takip edecegini soyledi. her hafta agzim burnumda gittim. 30. haftada nabzim 140 lara vurunca hastaneye yattım. 5 hafta serumla devam ettikten sonra 35. haftada sezeryana alindim.

Sezeryan ayri bir olay. plesanta eski kesiye yakin olduğu icin zor gecmis. 3 saat surmus. spinal ile girdiğim sezeryanda beni bayiltmişlar. Çok kan kaybetmişim. rahmi kurtarmaya ugrasmis kadindogumcu kurtarmışta ama kalbim cok zorlanmiş.

Sezeryan ne kadar zor gecsede 15 gune toplanip 2 cocuguma bakmaya basladım. kadiyolog takibine devam tabi. her gittigimde kardiyologum cerrah bulmami artik kapaklari gec kalmadan tamir ettirmem gerektigini soyledi.

Bu arada esimle istanbulda ameliyat olmama karar verdik. istanbula gidip geliyoruz ben yine asiri yorulmuyorum. evde iki çocuğuma kendim bakıyorum. Kucugu emziriyorum besigine yatiriyorum sonra buyugun pijamalarinı giydiriyorum o uyuyana kadar odasinda duruyorum o uyuyunca kendi odama gidiyorum bebeğim gece kalkiyor emziriyorum buyuk bazen gece yanimiza geliyor esimle onuda aramiza aliyoruz. yatakta 4 kisi oluyoruz ama ben mutluyum. olsun iki cocuguma bakabiliyorum ya.

Tabi gittiğim 3 5 kardiyolog da kacagin cok fazla oldugunu ameliyat olmazsam geri donulmez yollara girecegimi duyunca tamam dedik olayım kalp bu sakaya gelmez.

Ameliyat gunu verildi planlama yapildı ben hala gece bebek emziriyorum sabah kalkip oglumu giydirip okula gönderiyorum. ufak tefek carpintilar nefes darligi var ama elimin kolumun kuvveti gitmis degil.

Nihayet ameliyat gunu geldi ben iki cocugumu anneme birakip esimle istanbula gittim. Ameliyat sonrasini yogun bakimi orada kaldigim 1 haftayi cektigim aciları unuttum bile. Ameliyat basarıli gecmis kapakciklar tamir olmus sifir kacak. artik kalp kan kaçırmıyor.

Simdi ameliyat olali 14 gun oldu. 3 aylik bir bebek ve 5 yasındaki oğlumla annemlerde kaliyoruz. Esim is cikisi geliyor benim dikislerimin pansumanini yapiyor ben uyuyana kadar bekliyor ben uyuyunca kapiyi cekip evimize gidiyor.

Benim hala elimin kolumun gucu yok cok cabuk yoruluyorum. 3 aylik bebegim annemle uyuyor gece sesini duyuyorum gidip ilgilenemiyorum. gunduzleri bile ancak mamayi yapip getirebiliyorum. kucagima alip mamayı ben icireyim desem bile cabuk yoruluyorum. ağlayinca sakinlestiremiyorum. cunku dikislerim var nefes darligim var.

kardiyolog bunun kalp ameliyati oldugunu daha 14 gun olduğunu acele ettimi soyledi.

Ama cocuklarimla ilgilenemeyecek duruma gelmek beni cok uzuyor. Gece gunduz dusunuyorum ya eski gucume kavusamazsam ya 2 cocugum annesiz kalirsa? annem 62 yasinda kac yasina kadar bakabilir cocuklarıma?

Kalp kapakcigi ameliyati olup meslegine isine devam edenler var ama benim psikolojim bozuldu sanki ben duzelmeyecekmisim gibi hissediyorum. Bu duyguyu atamıyorum icimden. Eski cocuklarıma baktıgim gunlerimi cok ozluyorum. 62 yasindaki anneme uzuluyorum. bu yasta gece kalkip mama yapıyor. 5 yasindaki oğluma uzuluyorum. dedesi birakip aliyor okuldan. halbuki ben alirdim hep onu okuldan.

Esime uzuluyorum hem calisiyir hem her aksam benim dikislerime pansuman yapiyor. 1 ay hamileyken 1 hafta kalp ameliyati oldugumda yanimda hastanede yatti. Simdi oglen arasinda gelip beni doktora goturuyor ise gec donerse aksam eve gec geliyor dengelemek icin.

Bu arada ne annem ne babam ne esim hic sikayetci degiller sen yeterki iyi ol psikolojin iyi olsun diyorlar.

Iyi olacak mıyım? iki cocuguma tekrardan bakabilecek miyim? elimin kolumun kuvveti geri gelecek mi? Bunlari dusunmekten moralimi de yüksek tutamiyorum.

Içimi dökmek icin actım bu konuyu. birileriyle paylasmak belki rahatlatır içimi.

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Benim de bebekligim annemin hastalık zamanına denk gelmiş . Hastalığın yanında bir de ağır derece panik atağı varmış . Gecede birkaç kere hastaneye gider gelirlermis, çocukları bırakacak akraba yok , yakın bulduğu komşuya,arkadaşa birakirlarmis. Babam öğlen gelip yemeğimizi yedirir,akşam bizi yikarmis
Gerçekten zor zamanlar geçirmişler. Hatta annem olduğu ameliyatin etkisiyle uzun süre konusamamis vs vs
Ama hatırlamıyoruz bile. Biz büyüyene kadar geçmiiiiş, gitmis. Çok çok uzun zamandir (maşallah) annemin hastaligindan da panik afağından da eser yok.
Siz de üzülmeyin,geçecektir bu günler de:) geriye kalan tatsız anılar ve eşinizle güçlenen bağınız olacaktir

Genişletmek için tıkla...

yeniyeni22-44 .!.:

Öncelikle geçmiş olsun.. Henüz kalp kapakçığı ameliyatı yaşayan babamla süreci birlikte yaşadığımdan çok hakimim konuya. İnanın bir cerrahi işlem yapmadığım kaldı. Doktorlar ve hemşirelerle geçen süreç.. Burada size güzel haber şu bildiklerimden; kalp ameliyattan 3 ay sonra toparlıyor. Kardiyoloğumuz bize bunu 3 aylık bir lohusa süreci gibü düşünün dedi. Getçekten de 3 ay sonra tüm bu yaşadıklarınız geçecek. Çookkk rahatlicaksınız hatta zamanla eski halinizden ne kadar daga güçlü olacaksınız yaşayarak göreceksiniz. Biraz sabır gerek sadece... Sizi anlıyorum bebeğinize şu an bakamamak çok zor geliyor ama şöyle düşünün çok daha bir sağlıkla bakmaya başlicakaınız. Tekrar geçmiş olsun..

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Çok sağolun geçecegini bile bilmek rahatlatiyor. benim süphem ya gecmezse. ya toparlanamazsam.

Genişletmek için tıkla...

belirsizlikzor .!.:

Aynisi annenizin eşinizin, çocuklarınızın başına gelse sizde aynısını hatta daha fazlasını yapardınız. Kizim ameliyat olduğunda geçmez dediğim günler geçti okula bile başladı. Gün gün iyi olacaksınız merak etmeyin, siz iyi olun herkes iyi olur.

Genişletmek için tıkla...

abet .!.:

Bende hastanede çalışıyorum. Kimyagerim ama yoğun bakımlar ve anjoyolardan da farklı sebeple haberim oluyor. Anjiyo olmuş hayatta kalacak mı dediğimiz ne amcalar ne teyzeler koşarak teşekküre geliyor bazen kardiyologa. Anjiyo sonrasi artık hep yatacak diye hayal ettiğimiz en az 60 larinda en fazla 80 lerinde neler gördüm. Şu an olayi sürekli yaşadığınız için hapsolmuş hissediyorsunuz. Eskisi gibi olmayacaksınız çünkü kalbiniz artık daha sağlıklı. Kendinizi iyi hissediyor olabilirdiniz ama alarm vermeyen kalp hastalıkları kötü sonuçlar verebilirdi. Ne mutlu ki sorun görülmüş ve çözülmüş. Yaşınız dolayısıyla çok çabuk atlatacak ve eskisinden sağlıklı olarak devam edeceksiniz


Ailenize uzulmekte haklısınız ama çocuklarınızın size ihtiyacı olsa gece kalkıp onun çocuğuna mama hazırlamak size zul gelir miydi. Herkes siz iyi olun diye mutlu mesut yapıyordur ne yapıyorsa. Sizde artık sağlıklı olduğunuzu dusunun ve kendinizi bu cümlelerle olumlayin.

Genişletmek için tıkla...

yeniyeni22-44 .!.:

Korkmayın, çünkü geçecek. İlk zamanlar böyle hissetmeniz normal. Zamanla göreceksiniz :) siz şimdi hep olumlu duygulara odaklanın. Hiçbir ilaç yok ki mutluluğun verdiğini versin. Çocuklarınızla birlikte daha uzun yıllar yaşayacaksınız. Kontrollerinizde zaten kapakların kaçırmadığını ve kalbinizin artık çok güçlü olduğunu gördükçe içiniz de psikolojiniz de iyileşecek ve inanın bugünleri unutacaksınız. Biz nerelerden döndük şimdi badana boya yapıyor evde babam :) kapakçık o kadar kaçırmış ki kalp o kadar büyümüştü ki kasları bitmişti artık. Şimdi ise tutabilene aşkolsun :) rambo mübarek :))) çok şükür.

Genişletmek için tıkla...