Psikolojim yerle bir oldu. Atlatamiyorum.


Kesinlikle iyi bir psikolog bulup gidin. Yorumları pek okuyamadım. Muhtemelen barışmanız söylenmiştir. İlk yorumlar o şekilde.

Görüşmek zorunda değilsiniz. Küçük yaşınızdan bu yaşa kadar size gösterdiği psikolojik şiddetle ilgili dava açmamış olmanıza şükretmeli. Zor durumdaysa insani görev olarak maddi yardımda bulunabilirsiniz. Ama onunla iyi olmaya çalışmak için uğraşmak zorunda değilsiniz. Ben böyle insanların çok ciddi ilaç tedavisi ve terapi olmadan değişebileceğine inanmıyorum. Daha çok üzülebileceğinizi düşünüyorum.

Şu anda mutlu olmak için çok fazla sebebiniz var. Küçüklüğünüzden beri annenizin söylediklerinden dolayı, bilinçaltınızda mutlu olmayı haketmediğinizi düşünüp mutluluğunuzu sabote etmeye çalışıyor olabilir misiniz? Beyin uzun süre mutsuz olmaya alışırsa mutlu olduğunda dayanamayıp alıştığı mutsuzluğa geri dönmek için uğraşabiliyormuş.

Mutlaka ama mutlaka iyi bir psikolog bulup gidin. Çok çok mutlu olun inşallah.
 

Katılıyorum.
 
Herkes kendince öneriler vermiş..
Mektup yaz çiçek yolla mesaj at vs..
Hatta bir arkadaş öleceğini bilsen ne yaparsın demiş..
Ama kırgınlık öyle birşey ki insanın elini kolunuda bağlar.. hissizleşirsin bir süre sonra..
Kırgınlık öfke bunlar evet 50 yaşına da gelsen geçmeyecek.. bir gün barışsan bile o eskiden iyiydik dediğin gibi hissetmeyeceksin ..
Annenle olan ilişkinde ne kadar haklı da olsan o vicdan azabı da içini kemirip duracak..
Ama işte tam bundan 2 saat önce tekrar başa sarmanın dayanılmaz ağırlığı altında slimin açtığı konuyu göz yaşları içinde okurken bulursun kendini..
 
Annenizi okurken , kendi anneannem geldi aklıma
Annemi hep bezdiren hep çileden cıkaran ve aglatan kadın
Annemse hep cocugu oldugu için 50 yasına da gelse peşinde dolanan anneliğe muhtac olan bir cocuk

Annemi düşündüğümde sanırım özleminiz gecmeyecek diyorum ama bir uzmana gtseniz sizin için ii olur gbi

Eşiniz de gercekten ii bir insanmıs
Ona sıkı sıkı sarılın , bu zamanda böyle insanlar azınlıkta çnk
Allah içinze ferahlık versin umarım hersey gönlünüzce olur
 
Konuyu okuyunca yorumum kelin ilacı olsa kendi başına sürer oldu. Bazı anne babalar vasıflarının farkında olmuyor malesef.
 
Tek tek alintilayamiyorum su an.
Lutfen kusura bakmayın.
Yarin sabah herkese cevap verecegim.
Cevaplariniz icin tesekkurler. Bana ne kadar iyi geldigini bilemezsiniz.
 
Aramalisin anneni istediği kadar haksız olsun.Sizin arkadaşınız değil ki eksiklerini artılarını ölçelim.
 
Hayat ne tuhaf benim babam böyle yaklaşık 8 yıldır hiç görmüyorum başka bir şehirde yaşıyor ölsek umrunda olmaz babam gideli 18 yıl oldu şimdi hayatıma girmesini hiç istemiyorum bazıları maalesef anne baba olamıyor tüm hayatınızı buna takılarak heba etmeyin benim erkek kardeşim ben çocuklarımı asla bırakmıycam der durur ki eminim öyle olucak çok şefkatli bir çocuk sizde o mükemmele anne kendiniz olucaksınız eminim hayatta başımıza daha neler gelicek bilinmez tek bildiğim birşeye takılıp tüm hayatını ona göre şekillendirmemek gerektiği
 

slim yorumların hepsini okuyamadım
ve şu anda çok detaylı da yazamıyorum fakat bilerek yazıyorum:
1) ne yaparsan yap sakın aynı evde yaşama
2) psikoloğa gitmesi gereken kişi sen değilsin, annen
sen psikoloğa gittiğinde de psikolog sana aynı şeyi söyleyecek, annenizi getirmeniz lazım diyecek...
sinirli, üzgün vb duygular içinde olman çok normal çünkü insan 3 yaşından itibaren beyninde hep anne ve baba olgusu olurmuş (ne kadar yakın veya uzak olsunlar) ve bu olgular arka planda çalışmaya devam edermiş
bu olgulardan biri yıkılmaya başladığında ilk verilen tepki sinirlilik yanında üzgünlük olurmuş baya bir süre. ardından da kabullenme vs olurmuş.


not: annene karşı tutumunda da çok hata göremedim ben, kendini suçlama
anne veya baba olmak, çocuklarımıza böyle davranma hakkı vermiyor bizlere
 
Bi mesaj atın, sevdiği şeyleri biliyorsunuz gitmeden bir nabız yoklaması yapın
Uzaktan işyerine gidip izleyin sizden gelene ne tepki vereceğini
Olumsuz çok düşünüyorsunuz
Belki de hiçbirşey olmayacak, annesiz insan eksi kalır, hatalarıyla eksikleriyle muhakkak sıkıntılar vardır. Ama evlatsınız adım atın yoksa sonra daha çok düşünürsünüz
 
hayatta bazen roller değişir.anneler,çocuk,çocuklar anne olur.her anne güçlüdür,her anne özverilidir diye bir şey yok.

benim annem 75 yaşında,hala kaprisli,hala nazlıdır.ben onu idare ederim.bu yaşıma kadar annemin, benim nazımı ,kaprisini çektiğini hi hatırlamam.9-10 yaşlarında küçücük bir çocukken,babamı daha çok seviyorum dedim diye,annem benimle aylarca konuşmadı.anne demek,kucağında ağlamak istiyordum ama,size küsmüş bir anne. düşünün ben de yarattığı travmayı.o yaşlarda ki çocuk aklımla anneme bir mektup yazdım.sonra yumuşadı ama annem hep böyleydi,ben onu böyle kabul ettim.hala da aynıdır.birşey ister alırım,beğenmez,bir daha ister.benim paramın onun gözünde hiç bir değeri yoktur mesela.daha geçenlerde bir hırka istemişti.ona olmayacağını(kendisi 120 kilo)söyledim ama ısrarla isteyince aldım.tabiki üstüne olmadı ama aldı bir kenara attı.olsun birine veririm ya da atarım dedi.böyle yani.

vicdan, vicdan, vicdan.aslında olması gereken, ama yüreğimize ağır gelen bir duygu.kırmamaya çalışarak,yüreğimizin daha da ağırlaşmasına neden olan olgu.yine de her gece yatağa yattığımda,ben üstüme düşeni yaptım,vicdanım rahat demeyi istiyrum.
benim gibi yapın.annenizi çocuğunuzmuş gibi düşünün.çocuğum ne yaparsa yapsın,ona kırılmam,küsmem.hep yanında olurum.ben böyle düşünerek,bu sorununun üstesinden gelmeye çalışıyorum.annem, benim hiç büyümeyen kızım.
 

Ben elimden geleni yaptim zamaninda ve feci ters tepti.
Sanirim ondan dolayi korkuyorum.
Ne yapacagimi bilememem bundan.
Sartlari iyi olsa belki umrumda olmayacak.


Umarim cok mutlu olursunuz.
Bendeki hisler de bunlar, ortada bi ton olay var. Kapatılacak telafi edilecek bir sey de degil. Elim kolum baglaniyor.


Eger olmayacaksa ben bir daha strese girmek istemiyorum.
Cidden korkuyorum. Hallolsa da bir yerden patlak verecek sanki.
Onun icin destek almak istiyorum.

anneniz baştan sona kadar hatalı bence.illa görşmek istiyorsanız tabiki görüşün.ama ben olsam adım atmam.

Tesekkurler mesajiniz icin.

Annemiz neden size karsi bu kadar ofkeli olayi bu noktaya getirdi anlayamadim.
Anne babayi secemiyoruz fikirlerimiz uyusmayinca sorunlar yasayincada sirf kan bagi nedeniyle katlanmak yanlis diye dusunuyorum.

Bana ofkeli olmasi icin hicbir sebebi de yoktu. Belki artik vardir. Yani babanla baristin evlenme, isten ayrildin evlenme mantikskz geliyor.


Aynen oyle. Yani gecmeyecek seyler var. Ornegin dugunume gelmemesi, nikahimi aglaya zirlaya gecirmem vs cok hirpaladi. Kendi icimde bile zorlaniyorum.

Slim'cim inan çok da farklı bir durumda değiliz, ancak ilk olarak sormak istiyorum, anneni bu derece delirten sorun neydi ? Daha önce konuşulduysa da yorumlara biraz göz attım fakat göremedim..

Inan bilmiyorum quenncim. Isten ayrilmam olabilir, babamla barismam olabilir. Son ihtimal annemin kisa bir sure bizimle yasamak istemesi ama bizim karşılıklı dairede oturalim kirani karsilayalim dememiz olabilir. Ama sonuncu durumda o da vazgeçmisti ve bu olaylar ile arasinda 4 5 ay var.

senin eşinin problemi neydi de annende babanda böyle karşı çıktılar. sanki bütün problem orda patlamış gibi.

not: pardon aynı soru sorulmuş

Esimin bir sorunu yok aslinda :)
Yani ortaokul mezunu olmasi ve dogulu olmasi benimkileri bayagi korkutmustu. Ben universite mezunuyum ve batiliyiz. Babamin sebebi buydu. Tanımıyordu da, ben de tanisir tanismaz direk evlenicem dedim. Taniyana kadar 10 ay gecti ve cok pisman oldu. Anneminse bir sebebi yok. Bunlar annem icin sorun degildi.


Aynen oyle. Karakteri buysa bile niye ben dedim cok kez.


Ayrilma degil evlenme sebebi olarak goruyor.
Hamile evlenmis.
Her zaman soylerdi sen olmasan ben hayatta evlenmezdim babanla.
Ama ben olayin bu oldugunu dusunmuyorum.
Ha hayatimi ona harcadim o napti diyor olabilir. Ama bu konuda hak vermem mumkun degil. Yani sartlar belliydi, karsiliklk evlerde oturacaktik, kirasi karsilanacakti? Emekli de olunca calismak istiyordu ve kendisi gecinebilecekti.


Evet esim akli selimden ziyade karakter tahlili ve insan yonlendirmede iyidir. Dun fark etti mesela, kendi evinde mutlu oldugunu bilsen uzulmeyeceksin, kendinj sucluyorsun diyor.

Anneniz depresyon hastası mı?

Hayir oyle bir tanisi yok.


Herkesin soyledigi su. Annen herkesle arasina duvar orerdi, bir yastan sonra seni de o duvarin icine aldi. Sen olmayinca da boyle oldu.
Once kendimi dusunmek zorundayim. Cidden iyi degilim bu ara.


Annem evlenmemi cok istiyordu.
Esimle de aralari cok iyiydi. Mesela onlar tavla oynardi ben avanak avanak havalara bakardim. Bowlinge giderdik, ucumuz yemek yapardik falan.
Genelde ucumuz takilirdik resmen.
Bir anda oldu ve anlamadim.


Ben de babam icin oyle dusunuyordum :)
Anne olunca ve kotu durumda olunca canim yaniyor.
Bana muhtacmis da birakmisim gibi.
Halbuki ben de ona muhtactim.


Kizlarini kocaman op, benim icin de.


Gecen aylarda bir kimyasal gebelik yasadim. Ilk ogrendigimde aklimdan geçen "annem gibi bir anne olmamak"ti.
Icimi dokup duvarlarina carpma fikri olum gibi geliyor.


Annem esimi cok istedi. Ta ki benim evden kovuldugum gune kadar. Aralari cok iyiydi. Dogurmadan oglum oldu falan modundaydi. Bilmiyorum hic gordun mu benim kv ile aram cok iyidir, yazarim hep. Esimin de annemle oyleydi. Digerinin annesi daha yakin oldu bize. Acik acik soylerdi hep xi slimden cok seviyorum slime doydum bunca sene diye.
Ciddi manada her sey gunluk guneslikken oldu.
Dusununce nasjl sacma.

Hamile değil miydiniz siz?
Anne olunca anlarsın denicek bi durum yok, belki anne olunca anneni dert etmezsin diyecektim :)

Kimyasal gebelikmis o.
Anne olunca da dert ederim sanirim, insan daha cok annesine ihtiyac duymaz mi?

Benimde tek evladın var vlat ugruna ölürüm o boyl bisy yaparsa bnim icin bitr annn Babana çok kirginmis kocan grksiz birşey yapmış karismamaliydi

Uzgunum annen sndn nfrt ediyor

Tesekkurler mesajiniz icin.


Evinde kaldigi arkadasini taniyorum.
Benim cocuklugumu bilir. Aslinda tum arkadas cevresi cocuklugumu bilir. Hani muhtemelen onlar da yapma etme demistir, kabul etmemistir. Cunku ilk evden kovuldugum donemde ara bulmaya calisti onlara da sirt cevirdi. Sonra arayi duzeltmisler grupca.


Ben annemi azicik taniyorsam candan ercetini paylassam "oh olmus surunsun kopek" diye gecirir içinden. Kindarlik seviyesi bu.


Korkularim da bunlar ya.
Tekrar carpicam duvarlarina.
Benim de hislerim var...
Carpmasam bile gecmisi nasil silicem?


Evlenmem icin cok istekliyken nasil bu hale gelindi bilmiyorum bile.


Ben bunu lanet degil secim olarak goruyorum acikcasi.
Babamdan sonra evlenmemek de kendi secimiydi. Evlilik insani degilim derdi. Senelerdir iliskisi var ve hala devam ediyor, o abiyi de cok severdim bende emegi coktur. Kac kez evlenmek istedi ama annem istemedi. Memnundu hayatindan.


Cok tesekkur ederim cevabiniz icin.


Onay alma meselesi olmadi ama haberdardi. Yani supriz olmadi. Maddi manevi destek olsun istegindeydi o da.
Simdi bile eminim esim 5 kez gitse 6.ya konusur ama ben 394838 kez gitsem sonuc degismez.


Cok sert bir yorum yapmissiniz gibi gorunse de o kadar haklisiniz ki.
Kendime geldim.


Ben aksine her zaman sen sakrak neseli mutlu biriydim.
Herkes icin prensestim. Hala da oyleyim. Klasik tek cocuk simarikligi belki de. Ama kendimi cezalandirdigimi düşünmüyorum. Belki bir buhran donemiydi o 3 gun. Bugun 4. Gunum ve daha iyiyim. Iyi dilekleriniz icin cok tesekkurler.


Biliyorum hakliyim.
Ya isin ilginc tarafi ben ne yasiyorsa kendi secimi oldugunu bile biliyorum.
Ama vicdan mi, sucluluk mu ayiramadigim kafami zonklatan seyler var.
Mesajin burasina kadar aglamadim ama 6. Sigarami yaktim. Allahtan sigarayi birakmisim birakmasam paketi yerdim.


Esim icin her zaman kime ne iyilik yaptim da Allah bana bu tatliskoyu verdi acaba derdim. Dun aksam dolastik biraz, bugun gunler sonra ilk defa erken kalkip kahvalti ettik. Evet cok basit seyler bunlar ama bana iyi gelecegini biliyor ve onu yapiyor.
Ben de muhtactim anneme. Nikah gunu esime vazgec bence sakasi yapacak kisi babam degildi, kina gunu topuklu ayakkabilarimi unuttugumda arkamdan toplayacak birine de muhtactim, düğün gunu sacimi makyajimi kuafore anlatacak kisi kaynimin sevgilisi degildi. Benim de anneme ihtiyacım vardi.

Konuyu okuyunca yorumum kelin ilacı olsa kendi başına sürer oldu. Bazı anne babalar vasıflarının farkında olmuyor malesef.

Cikom yalniz olmadigima sevinmedim bu sefer.
Allah gonlune ferahlik versin.

Aramalisin anneni istediği kadar haksız olsun.Sizin arkadaşınız değil ki eksiklerini artılarını ölçelim.

Once korkularimi asmam lazim.
Once iyi olmam lazim...


Ben de erkek kardesin gibiyim.
Tek korkum annem gibi bir anne olmak ve isin kotusu bir insan olarak cok benziyorum ona. Ondaki fevrilik, kimsenin yaranamamasi durumu bende de var.
Umarim senin icin de her sey yoluna girer.
 
üzücü gerçekten benim aklıma uzman yardım almanız fikrinden başka birşey gelmiyor ve dr'un önerileriyle annenize yaklaşırsanız sanıyorum onu da çözebilirsiniz çünkü anne tek evlat için çok önemli ben de tekim, evliyim annesiz olmuyor olmaz- birbirinize yaklaşmayı öğrenmelisiniz öyle ya da böyle
 
Esim icin her zaman kime ne iyilik yaptim da Allah bana bu tatliskoyu verdi acaba derdim. Dun aksam dolastik biraz, bugun gunler sonra ilk defa erken kalkip kahvalti ettik. Evet cok basit seyler bunlar ama bana iyi gelecegini biliyor ve onu yapiyor.
Ben de muhtactim anneme. Nikah gunu esime vazgec bence sakasi yapacak kisi babam degildi, kina gunu topuklu ayakkabilarimi unuttugumda arkamdan toplayacak birine de muhtactim, düğün gunu sacimi makyajimi kuafore anlatacak kisi kaynimin sevgilisi degildi. Benim de anneme ihtiyacım vardi.

EVET HAKLISINIZ AMA BAZI ŞEYLER EKSİK KALIYOR HAYATTA
AMA ANNENİZİ DEĞİŞTİREMEZSİNİZ BU SAATTEN SNR
O BAKIMDAN KENDINİZİ ÇOK FAZLA ÜZMEYİN
BAZI SEYLERI DEĞİŞTİREMEYECEĞİNİZİ ANLADIGINIZ VAKIT BELKI DAHA AZ ÜZÜLÜRSÜNÜZ
 
Hep diyorum anne sıcaklığından sefkatinden sevgisinden mahrum kalan bir yani hep eksik yaşar mutsuz olur.çünkü dusunsenize bir bebek annesini kokusundan tanir kalabalıkların içinde annesinin kucağına atlar hayata başlangıcı annesinin tenine degmekle baslar..canimiz yandiginda annee diye haykiririz.annemize hep ihtiyaç duyacağız.insaallah bigün birbirinizi suçlamadan barisir geçmiş zamanları gecmisi kurcalamadan telafi edersiniz.
 

Tilkicim belki yanli anlatiyorumdur seklinde kendime her zaman hata payi birakiyorum. Sonuçta insan boyle konularda cift yonlu dusunemiyor. Evet anne baba olmamiz cocuklarimiza psikolojik yikim yaratma hakkini vermiyor. Haklısın.
Psikologa gitmeyi kendim icin istiyorum. Daha iyi olmak icin degil daha iyi hissetmek icin.
Ayni evde yasamak kesinlikle istemiyorum. Yani en son noktada yasadigimiz o slim baskasina asik muhabbetinden dolayi istemiyorum bunu da. Nasil boyle dusunur nasil bunu herkese soyler aklim almiyor.


Olumsuz cok dusunuyorum cunku olumlu bir sey yok :)
Hani ben 3 gun aramadim da 4. Gun icin kendimi affettireyim trip yapmasinlik degil ki olay.
Kendimi toparlayip onume bakmak istiyorum.

bir sekkilde baristiginizda sular durulmayacak gibi...ayağı gol basi pinar olsun

Evet durulmayacak. Yasadiklarimizin hicbirinin telafisi yok.
Ilk defa duydum bu sozu.
Arastirdim. Dua gibi de beddua gibi de :)


Annem de bana cok kuserdi kucukken.
Hic unutmuyorum su cok katli barbie evleri asiri luks bir seydi 20 sene once. Ondan istemistim. Bana kustugu icin dogumgunumden sonra vermisti hediyemi. 5 yasindaydim.
Peki annen ona ihtiyacin oldugunda cekip gitti mi hic?
 

çok iyi anlıyorum kendini iyi hissetmek için psikoloğa gitmek istediğini
ama o işler pek öyle olmuyor...
yine de dene tabii
umarım işe yarar :)
 
ben


Ben annen gibi olacağını sanmıyorum çünkü sen kendinin farkındasın eminim annen bu huylarını asla kabul etmiyordur ve sen bunun acısını yaşadığından çocuğuna karşı empati yapabileceksin hiç korkma her insan aynı değil tabi ki anne babamıza benzediğimiz özelliklerimiz var ama biz farklı insanlarız anne çok önemli biliyorum baba o kadar aranmıyorda anne aranıyor o yüzden seni anlayabiliyorum ama dediğim gibi niye böyle oldu diye değiştirmeyeceğin birşeye takılıp kalma hayat devam ediyor annen olmasa da devam edecek
 

hayır hiç gitmedi ama babamla mutsuz olduğunu,hep bizim için katlandığını başımıza kalkardı sürekli.dedim ya küçük bir kız çocuğu gibiydi annem.kendinden 10 yaş küçük,teyzemin kızlarının, gönül ilişkileriyle o kadar ilgiliydi ki,benim çocukluğum,ergenliğim,genç kızlığımı hep es geçmiştir.zaten ben hiç bir şeyimi paylaşamazdım.tepkisinden korkardım.

başkalarına karşı,hep hoş görülü,dert dinleyen bir insan.şu an bile benim bir derdimi dinlemiş değildir.
ben anlatmaya kalksam,bana anlatma ben üzülüyorum der,derdimi dinlemez.hastalansam,ban söylemeyin der.
büyük bir ameliyat geçirdim.benden çok hasta oldu(psikolojik),kendime bakamadım..onu iyileştireyim
derken kendimle ilgilenemedim.

ama kendisi bana hep dert yanar,parasızlıktan,babamdan,kardeşlerinden,sürekli bir şikayet halinde.halbuki kardeşimle,bir dediğini iki etmeyiz.daha geçen gün.ben hayatımda hiç gülmedim,hiç mutlu olmadım dedi.yüreğime oturdu bu laf. hiç mi anne dedim,arada iyi günlerin vardır,onları hatırla.yok dedi,hiç mutlu olmadım. ki babam kendisini ailesine adamış,şiddet ,kötü alışkanlığı olmayan,namazında,niyazında bir insan.klasik bir türk erkeği,pek incelik bilmeyen,zamanında kıskançlıklar yapmış,annemi üzmüş ama kötü değil yani.
buna rağmen mutlu olmamış annem.bir evlat için çok ağır bir şey bu,anneniz sizin için,mutluluğu es geçmiş.size kendisini adamış.bunu da sürekli sizin başınıza kakıyor.

evet bırakıp gitmedi ama,gitmekle de çoğu zaman tehdit etti.yaramazlık yaptınız sizi bırakacağım,beni üzdünüz,kendimi öldüreceğim,sabah uyandığınızda ben olmayacağım.düşünün çocuk halimle yaşadığım travmaları
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…