İlk gebeliğimde isteyerek hamile kaldım,kızım var 6 yaşında
İkinci korunurken oldu,1 sene sonra planlıyordum zira kızım bu sene ilkokula başlacayak diye ertelemiştim ama planlamadığım bir şekilde gebelik gerçekleşti. Şu an oğlum 1 aylık.
Tabiki hazır olmayinca insan bocalıyor,yer yer üzülüp,strese giriyor ama hamilelik uzun bir süreç haliyle alışıyorsunuz beklerken.
Tabiki istenilen an olsa daha keyifli bir gebelik olur ama planlanmadan da olsa alışacaksınız.
Bebek doğunca zaten bebek size alışırken sizde ona alışıp adapte oluyorsunuz. İlk ay bir nevi oryantasyon süreci gibi oluyor.
Sonrasında karnı mı aç,gazı mı var anlayacak hale geliniyor ufaktan.
Gebeliği sonlandırmayi düşünmüyorsanız şayet,sizi strese sokacak(ben şu yaşımda doğurdum,şöyle sütüm vardı şöyle emzirdim,böyle zayıftım,normal doğur,sezeryan yapma vb cümleleri şuursuzca kuracak tipler) kişilerden uzak durun. Kimsenin doğum hikayesini,bebeginin kaç kg doğduğunu,kac ay emzirdiğini vs dinlemeyin,okumayın,araştırmayın zira ister istemez kendinizi şartlandıriyorsunuz şu şöyle olacak,bu böyle olacak diye,olmazsa da üzülüyorsunuz. Tadını çıkarmaya bakın,her bebek,her anne farklıdır bunu unutmadan akışında yaşayın.
Sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin Rabbim bebeğinizi