Herkesin boşayın dediği eş benim:) bir de benden dinleyin. Ben tavsiye almaya gelmedim. Böyle bir platforma hayatımın anlaşılmasına içerledim o yüzden hesap açtım merak ediyorum ne diyeceksiniz. Eşim olayları çok eksik anlatmış, ve bu olayların öncesi de var. Bizim eskiden beri toksik bir ilişkimiz var, ben terk ettim o gitmedi çoğu kez. Beni en köşeye itip kaçmaya çalıştıkça da peşimden koştu. Ben iyi bir insan değilim öncelikle, farkındayım. Ama eşim çok defa psikolojik şiddet uyguladı bana. Hep terketmekle tehdit etti. O hafifçe ittirdim dediği de perwoll şişesini iki defa göğsüme çarpması.Hafif de değildi. Git diye dedigi küfür de S*
** G (Defol) başımı dinleyim, bir hafta rapor al köye git. Ben o bulaşık yıkarken iki kasik daha koydum diye kasiklari aldi lavaboya çarptı. Benden fazla is yapiyor gibi yazmış sadece yenilen yemeğin bulaşığını koyar makineye cogu zaman benle bazen tek başına. Yemek süpürge camasir ütü cam silme tuvalet domestoslama falan bendedir. Ayrıca ben ona; tipine bakıp ürkecek değiller dedim, yani böyle hayvan gibi veya aşırı iri yarı bir insan değil, dövüşmeyi de bilmezsin bizi sadece silahla koruyabilirsin işini bırakma en azından silahın kendinde kalma hakkı doğana kadar çalış dedim. Bebeğim korktuğu halde sağı solu tekmeleyip hakaret etti bağırdı. Kaba etine değil götüne tekme attım gelince, çocuğumu korkuttun al gönlünü çabuk dedim normal bir tonla ama sert vurdum.
Ayrıca eril enerji diye saçmalayanlar dinleyin, ben hamileliğim boyunca eşek gibi çalıştım, 37 hafta her gün işe gittim sabahtan akşama kadar, evimi temizleyip her gün yemeğimi yaptım. Bir evlilikte iki eş de çalışıyorsa işler neye dayanarak kadına düşer sadece??? Paraya sıkışıktık, bebeğime harcama yapalım doğum günüme hediye alma dedim. O bana pasta bile almadı. Kendime pasta aldım ağlayarak kestim, iyi ki doğdun demedi geldi pastadan yedi. Bense onun doğum günlerinde ne kadar uğraştım, hamileyken de yaptım. Paramız yokken gidip annesine hediye gönderdi ama bana pasta almadı
hediye alma dediğim için pasta almadığını söyledi.
Annesi geldi doğumuma hayatı burnumdan getirdi, oğlu kalkıp "sen ne diyorsun anne ayıp oluyor" demedi. Geldiği ilk gün markete inince koşarak oğlunun koluna girdi böyle yürüyelim oğlum senle dedi ben arkadan topal ve hamile yetismeye çalışıyorum. Bana ben temizlik yemek yapamam dedi doguma kadar bir hafta her seyini ben yaptım, o aciyip halime bana bakacağına. Doğumu anlatayım çünkü en büyük travma o oldu bende. Hem depremden sonra strese girdim, arabada ve mescitte uyudum iki gece, her yerim tutuldu yürüyemedim bile. 10-15 saniye aralıklarla gelip 70 saniye kadar süren 4.5 saatlik sancı, yoğun kanama ve 1 cm açıklıkla acil sezaryene alındım bebek plesentadan ayrılıyor denildi. Sezaryen doguranlar ilk yürüyüşün acısını bilirler. Ben o acıya şükrettim. Benim çektiklerini görmesine rağmen "ben sıkıldım" diyip diyip götürdü oğlunu kayınvalidem. Eve geldik annemle ben bebeğe baktık yemek temizlik yaptık o geldi baş köşeye kuruldu, yedi içti uyudu. Ben 1 hafta sonra depremler devam edince köye gittim, o da evine gitti. Beni arayıp sormadı ama deprem bölgesinde çalışan eşimi arayıp beni çocuğu göstermiyor diyerek şikayet etti ona. Sütüm kesildi stresten surekli bana oglunu nasil emzirdigini sutuyle beslenen oglunun tosun gibi olduğunu anlattı. Ve ben bir keresinde ağlayarak sutumle ilgili konusmayin cok üzülüyorum dedim. Cocugum sut yetmedigi icin kilo vermisti çünkü. Mama başlattı doktor o yuzden ve ben lohusa halimle depresyona girdim cocuguma yetemedigim icin.Telefonla bile aramızı bozdu. Yazın bakıcı tutalım annen gelmesin dedim. Annesi annesi bebeğe baksın istemedim, eşim benle boşanmak istedi uzun kavgalar sonrası. Ben annesini kabul edene kadar bana insanmışım gibi davranmadı türlü hakaretler etti. Buraya geldiğinde iki defa kavga çıkardı ben tuvalet temizledigi bezi benim yerleri sildigim kovama serdi diye uyardığım için, bana bağırdı, gidicem bakici mu tutuyorsunuz naparsaniz yapin banane kendi çocuğunuz dedi( bence de o mecbur degil zaten, ve ben anlasamayacagimiz icin bastan istemedim esim beni zorladi kavga etti 10 gün)ben cevap vermedim bebeğimi alıp dışarı çıktım ağlayarak eşimi arayıp anlattım. Eşim geldi önce ikiniz de suçlusunuz dedi sonra beni suçlu ilan etti. Annesine bu seni düşman bellemiş sevmiyor zaten söylüyor bana dedi :)) alt tarafı hamileyken koluma girmişsin doğumdan sıkıldım demişsin o yani dedi.
Tahmin yürütenler, benim neden sıkıntılı olduğumu merak edenler abilerim ablalarım, ben beni sürekli ezdiren, önemsediğim şeyleri hiç gibi gören, sadece kadın olduğum için çalışsam bile evin işine mecbur olduğumu söyleyen ve bana bokmuşum gibi muamele eden eşim yüzünden böyleyim. Size yazmak yerine bir defa beni dinleseydi keşke. Ben konuştukça ağzımı eğip alay etti, her sinirlendiğinde küfür edip şeytan olduğumu söyledi :)) sonra onu bırakacağımı hissettiği her an ayaklarıma kapandı. Bu kavgadan sonra bana yatakları ayiracagini benle temas etmek istemediğini söyledi ve boşan benden memnun değilsen madem ben erkek değilmişim dedi. Sonraki akşam geldi özür diledi yine yanıma yattı bir de sarılmaya çalıştı ben istemiyorum dedikçe.
Ben ilk başta çok aşık olmuştum bu adama, şimdiyse bebeğim kız başkasıyla evlensem babası gibi bakmazlar diye boşanamıyorum. Bosanmamak için bahane olarak görebilirsiniz, öğrenilmiş çaresizlik diyebilirsiniz. Bu kadın kafayı yemiş diyebilirsiniz. Ya da ilk yorumlarınıza sadık kalabilirsiniz. Herkese musmutlu hayatlar dilerim.
konuyu linkleyiverin sevabına. Yani tarafsız yorum yapabilmek için
Bu arada kaba et zaten g.t değil mi
