- 15 Temmuz 2015
- 41
- 22
- 34
-
- Konu Sahibi dipsiz kuyu
- #21
bu cimrilik degil yetistirilme tarzindan kaynakli hep tutumlu olmayi aliskanlik haline getirdikten sonra cok daha rahat bir ortma geçince ekstradan aldiginiz hersey luks gibi gelmeye baslamis anladigim kadariyla bu duyguyu yenmenin en iyi yolu aldiginiz paranin bir miktarini direk yatirin banka hesabınıza birikiminizi yaptikyan sonra geri kalanini da yavas yavas harcamaya calisin birden değiştirmek zor olur pismanlik duygusu bastirir aldiginiz her seyde bunun icin yavas yavas acilmaya calisinMerhaba arkadaşlar evet başlıktan da anlaşıldığı üzere parami harcamaya korkuyorum. Biz 3 kardesiz babam bizi küçükken terketti . Çok maddi sıkıntı çektik çünkü hiç bi gelirimiz yoktu. Çok şükür bi şekilde annem bizi büyüttü. Ben kpss yi kazandım 6 senedir memurum 3 senedirde evliyim. Ama memur olduğum günden beri aldığım maasimi bi türlü istediğim gibi harcayamiyorum. Bişeyler aldığımda sürekli pismanlik duyuyorum. Pismanligimda söyle "ben bunu alıyorum ama hadi israf ediyorsam acaba günah mi bunu alıyorum ama nice mhtac insan varken almam dogrumu " gibisinden bi pismanlik. Asla cimri değilim evime sürekli misafir alırım ağır sofralar hazırlarim bitişi para istesin veririm geri vermesede olur derim ama konu kendim olunca is değişiyor kendime eziyet ediyorum resmen. Bu pismanlik duygusundan nasıl kurtulurum sizce??
Aynen dediginiz gibi insanlar ne durumda yaşıyor bense kıyafet derdindeyim diye vicdan yapıyorum diğer taraftan da zamanın da giyemefim şimdi param var giyeyim diyorum iki arada bir derede kalıyorumsizde kendimi gördüm..
bir ayakkabım varsa ikinciyi almam mucizedir..alınca acaip vicdan azabı çekiyorum
ama kendime yapıyorum bende başkalarına vermeye yedirmeye bayılırım
hep aklımın bi köşesinde millet açlıktan ölüyor utan repliği dönüyor
İşte ben de hiç pişman olacam diye bir his yok, ilginç olan.Öyle gördük de ondan..
Hesap yaparak büyüdük.
Yokluk ne biliyoruz.
6 kız kardeştik biz birimiz alsak diğerleri de isterdi.
Anneciğim ne yapsın, hangi birimize alsın ki yoktu o kadar.
Büyüdük, kazandık, bolluk içinde bile harcayamıyoruz bu sefer.
Bizde de diğer kardeşlerim daha rahat harcar ben kötü etkilenmişim sanırım.
Ben aslında harcıyorum ama çok harcamaya kıyamıyorum.
Mesela bir elbise için 150 liradan fazla veremiyorum, yazık gibi geliyor.
Bir abiye beğendim geçen 400, bir diğeri 800.
Arkadaşımın düğünü var da..
Ablam diyor çok beğendiysen al kızım, maaşın var.
Ben diyorum yazık günah değil mi?
Off biliyorum şimdi giymediklerime çok pişman olcam ilerde aslında..
İşte ben de hiç pişman olacam diye bir his yok, ilginç olan.
Ailemin durumu da hep çok çok iyiydi, Allah'ıma çok şükür.
Ben sürekli kendime yetememe korkusu var, bir türlü çözemediğim...