para harcamaya korkuyorum :((

bu cimrilik degil yetistirilme tarzindan kaynakli hep tutumlu olmayi aliskanlik haline getirdikten sonra cok daha rahat bir ortma geçince ekstradan aldiginiz hersey luks gibi gelmeye baslamis anladigim kadariyla bu duyguyu yenmenin en iyi yolu aldiginiz paranin bir miktarini direk yatirin banka hesabınıza birikiminizi yaptikyan sonra geri kalanini da yavas yavas harcamaya calisin birden değiştirmek zor olur pismanlik duygusu bastirir aldiginiz her seyde bunun icin yavas yavas acilmaya calisin
 
Aynen dediginiz gibi insanlar ne durumda yaşıyor bense kıyafet derdindeyim diye vicdan yapıyorum diğer taraftan da zamanın da giyemefim şimdi param var giyeyim diyorum iki arada bir derede kalıyorum
 
Ben de yokluk görmüş biriyim şimdilerde durumum iyi allaha şükür ama ben de harcayamam biriktirirm. Öyle marka takıntım eşya takıntım yoktur. Bizden az geliri olan arkadaşlarıma bakıyorum da gösterişli ev eşyaları, gereksiz pahalı telefonlar, hep markalı giyim kuşam vs. taksitle de olsa alıyorlar. ben öyle değilim ve o kadar şatafatı kendime yakıştıramıyorum. Bu karakter olmuş artık pek düzelmez bence...
 
Ben de korkuyorum.
O kadar uzun zaman maddi ve manevi olarak yalnızdım ki...
Aileme hiç bir sıkıntımı göstermemek, Muhtaç olmamak adına öyle çok cebelleştim ki...
3 kazanınca çeyrek harcadım, 2,75 biriktirdim.
Hep acil ihtiyaç alışveriş Yaptım.
Ben de hediye vermeyi, zor durumda Olanları sevindirmeyi severim ama kendime kısarım daima.
Ödüm kopar hâla birinden bir şey istemekten.
Kocam çok zorlanıyor bu huyumdan, biliyorum...
 
Öyle gördük de ondan..
Hesap yaparak büyüdük.
Yokluk ne biliyoruz.
6 kız kardeştik biz birimiz alsak diğerleri de isterdi.
Anneciğim ne yapsın, hangi birimize alsın ki yoktu o kadar.

Büyüdük, kazandık, bolluk içinde bile harcayamıyoruz bu sefer.
Bizde de diğer kardeşlerim daha rahat harcar ben kötü etkilenmişim sanırım.

Ben aslında harcıyorum ama çok harcamaya kıyamıyorum.

Mesela bir elbise için 150 liradan fazla veremiyorum, yazık gibi geliyor.
Bir abiye beğendim geçen 400, bir diğeri 800.

Arkadaşımın düğünü var da..

Ablam diyor çok beğendiysen al kızım, maaşın var.

Ben diyorum yazık günah değil mi?

Off biliyorum şimdi giymediklerime çok pişman olcam ilerde aslında..
 
İşte ben de hiç pişman olacam diye bir his yok, ilginç olan.
Ailemin durumu da hep çok çok iyiydi, Allah'ıma çok şükür.
Ben sürekli kendime yetememe korkusu var, bir türlü çözemediğim...
 
İşte ben de hiç pişman olacam diye bir his yok, ilginç olan.
Ailemin durumu da hep çok çok iyiydi, Allah'ıma çok şükür.
Ben sürekli kendime yetememe korkusu var, bir türlü çözemediğim...

Bir dönemlik de olsa yaşadığın o maddi, manevi yalnızlık duygusunu tatmış olmandandır.
Allah kimseye muhtaç etmesin.

Ben şu açıdan pişman olacağımı biliyorum.
Bakıyorum annem yememiş, gezmemiş, giymemiş öyle geçip gitti ömrü.
Değdi mi? Kim uğruna? Kıymetli mi oldu? Ödül veren mi oldu?
Yooo diyorum..

Bunu bilsem de veremiyorum 400ü elbiseye.
Kardeşlerim cimri diyor sonra :)
 
aynı seyı bende yasıyorum
gıyıme duskunuz yanı ben duskun oldugum ıcın ben kendımı ve oglumu bu konuda hıc kıyaslamıyorum
abartıyorum ayakkabıya uyumlu tshırt bazen pantolona uygun ayakkabı bıle aldıgım oluyor. ve her defasında o pısmanlıgı yasıyorum bu kadar muhtac ınsan varken hıc alamıyorken benım yaptıgım ıs mı dıyorum .
ama dıyorum herkezın nasıbı sonucta bende elımden geldıgı kadar yardımlarım oluyor baskalarına, ama bu benım vıcdanım gelırım ıse nasıbım dıyorum . parada bırıktırıyoruz. ama o pısmanlık bende hep var
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…