Bilemiyorum ki. Tuttuğum dal elimde kalıyor. Çıkış göremiyorum ve doktor bile zaman ve sabır diyor. Zamanı geçirecek sabrım olsa neden doktorlara gideyim? Nefes alamıyorum resmen. Bu rahatsıZlıkşarın en kötü yanı da bu. Kimse anlamıyor. Kendini telkin et bakış açını değiştir sabret diyenler bir gün yaşarlarsa bu kontrolsüz durumu ancak o zaman anlayabilirler. Ahkam kesmek kolay geliyor herkese. Bizim payımıza ise yalnızlık düşüyor. Her şey Güzelken depresyonA girdik diye utanıp derdimiz bile söyleyemiyoruz. Yaz günü grip olunmuyor mu? Sağlıklı yaşayıp beslenip kanser olan yok mu? Onlarınki hastalık da bizimki nedir? İlle dertli hayatın mı olmalı vücut kimyasalları yapıyor ne gerekiyorsa Nur topu gibi depresyonun anksiyeten vb oluyor işte. Minicik evladım var ister miyim mutsuz üzgün kafası uzaklarda bir anne olmak. Anlaşılmamak ne kötüBence başka doktora da görünün ben emzirirken lustral kullandım bir sıkıntı olmadı bebeği sütten kesmenizi istemesi de çok ilginç
Son düzenleme: