bunlara ragmen bu iliskiden ne hayir bekliyorsunuz acaba? Hosunuza mi gidiyor hakaret duymak?Yapma, etme, cahil misin sen, düşüncesizsin, benim çevremdeki insanlar senin gibi değil, sen çocuğuna karşı ilgisiz olursun, (kız kardeşi var ve bir kavga sırasında) sen onun tırnağı bile olamazsın, (ufak bir yanlışımda) insanlar diğer türlü yapar sen insan değilsin, senin gibi birini hayatımda istemiyorum, sorumluluk edin biraz... gibi bir sürü söylem.
Evet iki yıldır bunu anlatamadım ne yazık ki. Tek bildiği eleştirmek.Birine sürekli başarısızsın kötüsün derseniz o insanı başarısızlığa sürüklersiniz.
Eşime benzettim. Başlangıçta (evlenmeden önce) aşağılamalar dalga geçmeler vs vardı sonra bunlar sırayla hakarete şiddete bile dönüştü. Evlenince yaşadıklarınızın 20 bin katını falan düşünün. Katlanabilir misiniz? Ben özgüveni çok sağlam bir insandım ama yok oldu zamanla özgüvenim eridi bitti sanki. Şu anda eşimle psikoloğa gidiyoruz düşünün siz gerisini. Yol yakınken vazgeçin ve yormayın kendinizi. Sizi destekleyip motive edecek insanlarla olun. Bu arada biz de iyiyken çoook iyiyiz kimse kavga edip tartıştığımıza inanmaz öyle günlerimizde ama sabun köpüğü gibi patlamasından korktuğunuz mutlulukla zaman geçirmek çok zor. Düzeltene kadar siz sizlikten gidiyorsunuz...Evet iki yıldır bunu anlatamadım ne yazık ki. Tek bildiği eleştirmek.
Evlendiğinize pişman mısınız peki? Evlenmeseydim daha farklı bir yaşantım olurdu diyor musunuz?Eşime benzettim. Başlangıçta (evlenmeden önce) aşağılamalar dalga geçmeler vs vardı sonra bunlar sırayla hakarete şiddete bile dönüştü. Evlenince yaşadıklarınızın 20 bin katını falan düşünün. Katlanabilir misiniz? Ben özgüveni çok sağlam bir insandım ama yok oldu zamanla özgüvenim eridi bitti sanki. Şu anda eşimle psikoloğa gidiyoruz düşünün siz gerisini. Yol yakınken vazgeçin ve yormayın kendinizi. Sizi destekleyip motive edecek insanlarla olun. Bu arada biz de iyiyken çoook iyiyiz kimse kavga edip tartıştığımıza inanmaz öyle günlerimizde ama sabun köpüğü gibi patlamasından korktuğunuz mutlulukla zaman geçirmek çok zor. Düzeltene kadar siz sizlikten gidiyorsunuz...
Şu anda bir kızım var ve evliliğimin en güzel yanı kızım. Hala düzeltmeye çalışıyorum ve zaman zaman ayrılma noktasına geliyoruz. Yaşadıklarımın çoğunu bir ben bir Allah bilir ve hala sabrediyorum. Beni boş verin benim için geç evlilik kararı üzerine düşünmek ama siz yolun başında vazgeçin böyle birinden. İki günlük dünyada hayat bu kadar zorken; zorluklarla doluyken size hayatı kolaylaştıracak biriyle olun. Halinizden anlamayıp sizi sürekli eleştiren, destek olacağına köstek olan, daha anne olmadan kardeşiyle kıyaslayan sizi hep aşağılayan biriyle olmayın. Tek diyebileceğim budur...Evlendiğinize pişman mısınız peki? Evlenmeseydim daha farklı bir yaşantım olurdu diyor musunuz?
Teşekkürler yorumumu sormuşsun da sen çözmüşsün zaten olayı... böyle ilişki mi olur? Kendini kötü hissettiren biriyle asla birlikte olma.@GangstaWalk
Astoria
Milana22
LezzetliCipetpet
M magicat
Sizlerin yorumu da benim için değerli, bir şeyler söylerseniz benim için çok iyi olabilir.
Sadece şu paragraf bile yeter yorum yapmaya aslında...Toparlayacak olursam kendimi onunlayken yetersiz biri olarak görmeye başladığımı farkettim. Kasıntı bir şey oldum çıktım. Yapma, etme, cahil misin sen, düşüncesizsin, benim çevremdeki insanlar senin gibi değil, sen çocuğuna karşı ilgisiz olursun, (kız kardeşi var ve bir kavga sırasında) sen onun tırnağı bile olamazsın, (ufak bir
yaşınızdan daha olgunsunuz her sey ortada boyle biriyle hayat gecmez.Ne çok konu açar oldum.
Özel hayatımı asla kimseye anlatmam. Kendimden bile bir nebze uzak tutarım öyle söyleyeyim ama artık duygu taşkınlığı, gerçeklere objektif bakamadığımı düşünmem -özel hayatımı- sizlerle paylaşmama neden olacak.
İki yıldır bir ilişkim var. İlişkiye başlarken geçmişte yaşadığım ne varsa en yalın ve yalansız haliyle anlattım.
Kendisi Ankara’nın sayılı okullarından birinde. (İfşa olmamak adına okula nasıl girdiğini yazamıyorum. Merak edenlere özelden yazabilirim). Ben ise bu yıl tekrar üniversite sınavına gireceğim.
Şimdi başlıyorum. Kendisi asla moral vermiyordu okul konusunda. Zamanla bu köstek olma durumu moral bozmaya, dalga geçmeye, ezmeye kadar geldi. Cahilsin demeler, vasıfsızsın demeler, -ailemle sorunlu olduğumuz için pek dışarı çıkamıyorum-, sana acıyorum demeler. Asla ezdirmedim kendimi, cevabını verdim ama nasıl bir karakteri varsa tüm bunlar artarak devam etti.
Beni rahatsız eden bir çocuk vardı anlatmıştım bir konumda. Onunlayken de devam etti bunlar ve ondan saklamadım hiçbir şeyi. Son olayda -ailem öğrenmeden-, onunla paylaştım. Mantıklı düşünemediğim bir sırada annemlere anlatmam için üzerimde baskı kurdu. Ben de “Anlatamayacağımı annemlerin normal karşılamayacağını başka bir çözüm bulmamız gerektiğini” anlattım. Daha da arttı baskısı ben de bir hışımla “Sana anlatmıştım her şeyi böyle yapacaksaydın en başından kabul etmeseydin” dedim. O da “Keşke” dedi. Bu konuyla ilgili ilk “Keşke” deyişi değil, son da olmayacak biliyorum.
Dışarı çok çıkamadığımdan bahsettim. Az görüşüyoruz bu nedenle. Çıktığımızda da iyi ve temiz bir yere gidelim istiyorum. Gidiyoruz gitmesine ama biraz maliyetli bir şey yemek ya da içmek istesem, (emin olmamakla birlikte) surat asıyor ya da ben tokum diyor. Hesabı paylaşalım diyorum onu da kabul etmiyor, çoğu zaman. Ne yapacağımı şaşırdım. Hatta geçen gün aramızda yine para lafı döndü. Dışarı çıktığımızda “Hiç uygun bir yere gidelim ya da uygun fiyatlısını alalım diye düşündüğün oluyor mu” diye sorular yöneltti. Sakın sanmayın hep onun üzerinden geçiniyorum falan asla böyle bir şey yok. Yemek o alıyorsa kahve ben alıyorum. Ya da çeşitli kibarlıklar yapmaya çalışıyorum falan vesaire.
Toparlayacak olursam kendimi onunlayken yetersiz biri olarak görmeye başladığımı farkettim. Kasıntı bir şey oldum çıktım. Yapma, etme, cahil misin sen, düşüncesizsin, benim çevremdeki insanlar senin gibi değil, sen çocuğuna karşı ilgisiz olursun, (kız kardeşi var ve bir kavga sırasında) sen onun tırnağı bile olamazsın, (ufak bir yanlışımda) insanlar diğer türlü yapar sen insan değilsin, senin gibi birini hayatımda istemiyorum, sorumluluk edin biraz... gibi bir sürü söylem.
Bazen durup kendime neden bunu yakıştırdığımı soruyorum. İyiyken çok iyiyiz aklımı bu çeliyor galiba. Benim objektif yorumlara ihtiyacım var açıkçası. Hayatımda gerçekten hiçbir şey yolunda değil ve çok yoruldum.
Ps; iyiyken gerçekten çok iyiyiz ancak iki gün iyiysek beş gün zehir zemberek geçiyor.
Acı acı güldüm biliyor musunuz?
Ben şu güne kadar kimseye kendimi ezdirmedim. Babama gücüm yetmediği için uzak durdum. Sırf böyle bir halt yemesine izin vermemek için.
Ama bir ömür geçireceğim insana çok fazla müsamaha göstermişim
Emek verdim yıprandım. Hakkını yemeyeyim, o da uğraştı. Ama gerçekten ters giden bir şeyler var.
Ailemle aram çok kötü olduğu için şehir dışına çıkmayı planlıyorum okul için. Eskişehir, İzmir tarzı öğrenciye değer veren şehirler olsun istiyorum. O tutmuş Kırıkkale’ye git diyor. Neden diyorum dön kendine bak diyor. Geçmişteki ilişkim ve alkol-sigara kullandığım için söylüyor bunu. Sonra önce okula bölüme karar ver diyor. Okumak için gitmiyorsun diyor. Öyle olsa şehir değil bölüm seçerdin diyor. Okumak için okumak istemeyen bir insan benim hayatımda olamaz diyor. Ben mutsuzum ve bana iyi gelecek bir şeyler yapmaya çabalıyorum. Şehir seçmemdeki en büyük neden ailem. Bunu anlamıyor, anlasa da hak vermiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?