Konuşma Problemleri otizm şüphesi

every .!.:

Söz konusu olan çocuk 5-6 yaşında değil 2,5 yaşında yani en erken fark edilebileceği dönemlerde. Hanımefendi de randevu almış zaten. Ama eğer aynı ülkede yaşıyorsak hastane randevularının ne kadar geç tarihlere verildiğinden haberdar olmanız gerekir. Randevu bulana kadar kafa karışıklığını dile getirip tecrübeli annelerin fikirlerini almak istemiş. Çocuğuna kötülük yaptığı falan yok yani. Ki tanı konulmasa bile çocuğunda gözlemlediği davranışlar için özel eğitime başlayacağını söylüyor. Burada hiç tanımadığınız birinin anneliğini bu kadar eleştirdikten sonra sonuna yazdığınız “sevgiler” üslubunuza sevgi katmıyor.

Genişletmek için tıkla...

keyemaffas .!.:

Öncelıkle korkularınızı cok ıyı anlıyorum. çevremde bı cok arkadasımın otizm teşhisi aldıgını, yada almamak ıcın doktora goturmedıgıne şahidim. benım oğlumda dehpli. Bu konularda araştırmama ve gözlemlerıme göre cevremdekı otızmlı cocuklardanda okuduklarımdan da hep 1 yas sonrası gerılemeye daır bılgıler.. En can actan kısmıda cocugun gerıledıgını gormek bence cunku sebeb gösterılen aşılar. aşıların içerikleri değiştirilmiş, 2000 lı yıllardan berı ıcın ekoyulan bazı maddeler cocuklarda farklı hastalıklara ıtıyor.. bakyorum her cocuk hasta, ya allerjisi ya astımı, ya kanserı, ya otizimi ya hıperaktıfı adını yenı yenı duydugumuz hastalıklar türedi.. sizinde 1 yaştan sonra olmş bakın umarım erken teşhis ile cok cabuk büyük aşamlar kaydedeılırsınız. bırde benım oğlum ıın 3 doktor bırşeyı yok dedı ama en son uzmana goturdum dehp tanısı alabıldım. her doktorada guven olmuyor. yok dersede yıne bır ıkıncı doktor ıle teyıt edın. geç kalınmasındansa emın olmak daha ıyıdır.

Genişletmek için tıkla...

onlymelek .!.:

Merhabalar arkadaşlar,
Konunun neredeyse tamamını okudum ve konu sahibi ile birlikte yeni otizm tanısı almış birkaç anne daha olduğunu gördüm ve üzüldüm tabi ki. 1 senedir bizim yaşadığımız sürecin başında yine birilerinin olduğunu görmek üzücü ama ben bu yollardan geçtim sizlere bir faydam olsun isterim. Benim oğlum şu anda 3 yaşında, 2 yaşındayken "hafif otizm" teşhisi aldık. Başlarda ben de sizler gibi ne yapacağımı şaşırdım, kitaplar okudum, çevremde hatta daha uzaklarda araştırmadığım özel eğitim kurumu kalmadı, aldığımız setlerin vs. haddi hesabı yok, 2 yaşındaki çocuğa saatlerce tabiri caizse ders çalıştırdım her gün. Kendi sağlığım bozuldu, psikolojim bozuldu, evde huzurum bozuldu, büyük kızımla aramızdaki iletişim bozuldu kısacası çok kötü etkiledi bu durum ailecek bizi. Şimdi böyle zor geçen 1 senenin ardından geldiğimiz noktada çocuğumun çoğu yönden yaşıtlarını yakaladığını sadece dil gelişiminden yana ufak bi gerilik olduğunu söylüyorlar. 1 senede artık söylemesi ayıp bir tek kulağının arkası kalan ben adım gibi eminim ki; bu dil gelişimindeki gerilik de bizim yüzümüzden oldu. Yanlış yönlendirmelerden, ne yapacağını bilememekten kaynaklı çocuk konuşsun diye evde o kadar anormal bir ortam oluşturduk ki normal bir konuşma ortamı görmeyen bir çocuktan hele de şu pandemi ortamında başka ortam görmezken nasıl normal konuşmasını beklemişiz yada bekliyor doktorlar şaşırıyorum. Çok uzatmadan yolun başındaki annelere birkaç tavsiyede bulunmak istiyorum. Ama özellikle "hafif otizm" teşhisi almış çocukların annelerine sadece diye belirtmek isterim çünkü otizm çok geniş bir yelpaze ve gördüğüm kadarıyla eğitimle düzeldiği söylenen çocuklar hep hafif otizm teşhisi almış ve bilişsel geriliği olmayan çocuklar.

1. Birçoğunuzun benim de okuduğum kitabı okuduğunuzu gördüm. O kitaptan okuduklarım ve özel eğitim öğretmenlerinin yönlendirmesiyle çocuk konuşsun diye gün içinde her yaptığımızı söylememiz, her nesnenin adını tekrar tekrar söylememiz bizim çocuğun dil gelişimine vurduğumuz en büyük darbe oldu sanırım. Ekolali, tekrar ve kendi kendine konuşma gibi durumlar gelişti çocukta. Benim oğlum ilk götürdüğümde hiç konuşmadığı için konuşması bizim için mucize gibiydi ve o tekrarladıkça ağzından birşeyler çıktıkça çok seviniyorduk ama şimdi bu durum kabusumuz oldu. Farkettim ki evin içinde sadece o değil biz yetişkinler de adeta ekolali olduk ve saçma sapan bir konuşma tarzı oluştu bu tavsiyelere uydukça. 10 ay kadar bu ekolali ile cebelleştikten sonra ne oldu biliyor musunuz? Ailemin yanına gittim, orda normal konuşan insanların arasında 21 gün kalmasıyla çocuk normal konuşmaya başladı. Hem de hiç özel bir çaba sarfetmeden. Demem o ki o kitaplardaki öneriler ağır otizmli çocuklar için, otizm için verilen her öneriyi çocuğunuza uygulamayın. Normal konuşma tarzınızı bozmayın, çocukla farklı ses tonlarıyla anormal cümle kalıplarıyla konuşursanız çocuk öyle öğreniyor ve o normal konuşacağına siz bir süre sonra onun konuştuğu gibi konuşurken buluyorsunuz kendinizi.

2. Çocuğa çok yüklenmeyin. Biraz ağır bir itham olabilir, bana kızanlar da olabilir ama ben böyle düşünüyorum; hafif otizmli çocuklar özel eğitim kurulumları için şahane bir kazanç kapısı. Biz kreşe gönderiyorduk, haftada 8 saat de özel eğitim alıyordu ama o bile çok fazla geliyordu çocuğa resmen bıktı artık. Sonuçta 2 yaşında bir çocuk oyun oynaması, sabahları kendi uyandığı saate kadar rahatça uyuması gerekirken ilkokul çocuğu gibi her gün okula git, okuldan gel saatlerce özel eğitimde verilenlere çalış gerçekten aykırı bir durum ve şimdi çocuğumun üstüne o kadar gittiğim için gerçekten üzülüyorum. Özel eğitim kurumlarına gittiğinizde hafif otizm tanısı olmasına rağmen hemen hemen hepsi size ekstra ders almanızı söyleyecektir. Ama inanın bana orada yaptıkları da mucize yaratmak filan değil. Tabiri caizse ilk kez bisiklete binen bir çocuğun arkasından bisiklet selesini biraz tutup dengeyi kurunca bırakıp kendisinin gitmesinden bir farkı yok yaptıkları işin. Yine altını çiziyorum bahsettiğim durum hafif otizmli olan çocuklar için. O yüzden ekstradan ders alıp çocuğunuza ekstradan yük yüklemeyin, biraz akışına bırakın belki o zaman daha fazla gelişim gösterecektir.

3. Rapor almaktan kaçının çünkü o rapor ileride karşınıza çıkabilirmiş. Ben ilk teşhis konulduğu zaman keşke yol gösteren biri olsaydı da almasaydım diye çok üzülüyorum şu anda. Hafif otizmli çocuklar zaten toplum arasına karışıyor ve birçoğu farkedilmiyor ilerleyen dönemlerde. Maddi durumunuz el veriyorsa özel eğitimi ücretiyle aldırın gerekiyorsa çocuğunuzu mimletmeyin.

4. Ne kreşlere, ne de özel eğitim kurumlarına tam olarak güvenmeyin ve sürekli kontrol altında tutun çocuğunuzu. Bu bizde biraz şanssızlık mı oldu yoksa hepsi mi böyle bunların bilmiyorum ama bir dokun bin ah işit denebilecek bir konu. Burda uzun uzun anlatmayacağım ama kreş seçerken çocuğunuza otizm teşhisi konduğunu veya otizmden şüphelendiğinizi söylemenizi pek tavsiye etmiyorum. Özel eğitim seçerken de tek odaklarının para olmamasına dikkat edin (ki böyle bir yer bulmak çok zor bence)

5. Çevrenizdekilerin çocuğunuza farklı davranmasına izin vermeyin ve siz de farklı davranmayın. Hani grip olsa bile çocuğun üstüne biraz fazlaca titrenir ya sürekli hastaymış gibi davranmayın çocuğunuza. Düzelme olmaya ve çocuk normal gelişimini yakalamaya başladığında bu defa da disiplin sorunu olan, özel davranılmaya alışmış bir çocuk buluyorsunuz karşınızda ve bu defa da çocuğu terbiye etme sorunuyla karşı karşıya kalıyorsunuz ve bu da çok zor oluyor her istediğinin yapılmasına alışmış bir çocuk için.

Biraz uzun oldu ama bir kişiye faydam olsa yeterli benim için. Sormak istediğiniz birşey olursa da her zaman yardımcı olmaya hazırım. Allah hepimizin evlatlarına sağlıklı ömürler nasip etsin.

Genişletmek için tıkla...

eloskus35 .!.:

Merhaba hanımlar,


2,5 yaşında bir kızım var 30-40 kelimesi dışında henüz diyalog haline geçicek bir konuşması yok. Bana anne babasına baba diyor ama bazen yanıma gelip bana baba baba diyor yada teyzesine gidip anni anni diyor . O kadar üzülüyorum ki bu duruma yani süreci yaşamış anneler beni çok iyi anlar tahmin ediyorum. 10-11 aylıkken falan gayet algısı açık gözümün içine bakan ,beni taklit eden bir bebekti videolarını izlediğimde hala şaşırıyorum nasıl buraya geldik diye. 10 buçuk aylıkken anneme bırakıp işe dönmem gerekti . Tvden öyle uzak tutmadım yalan değil ama oradan da öğrendiği şeyler oldu dönem dönem .

Şuanda genel durumu şu şekilde;
*Komut almıyor yani bazen işine geleni ışığı kapat-aça bayılıyor.bazen birşeyi ver diyince veriyor bazende asla duymuyor.
*Adına bazen hiç bakmıyor sanki biz hiç orada yokmuşuz gibi davranıyor ama ismini değişik bir ses tonuyla çağırınca tepki veriyor komik buluyor bunu.
*Yaşıtlarıyla eskiden çok anlaşamıyordu şimdi daha iyi iletişimi bir çocuk gördüğünde gidip karşısına meyaba diyor elini tutmaya çalışıyor. Koşturmacalı oyunlara karışıyor.
*Oyuncaklarıyla hep ilgiliydi özellikle bebekleriyle yatırıp uyutuyor hepsini üstlerini örtüyor yemek yedirmeye çalışıyor vs. bultak yapıyor görsel hafızası iyi eşleştirme vs . aynı renkleri eşleştiriyor. Ama bazende bultaklarını alıp ip gibi yanyana sıralıyor.
* Kendi ekseninde değilde odanın ortasında geniş bir açıyla bazen dönüyor kovalamaca oynar gibi daha çok.
*Bazen parmak ucunda yürüyor. Yüksekten çok korkuyor hemen dizleri titriyor.
*Su içmek istediğinde bardağı alıp su diyor ( su dedirtmek için epeyce bir zaman uğraştım ) . Elindeki paketli birşeyi açmam için bana uzatıyor. Telefonda sesi açmak içinde bana getiriyor direk ama aç vs demiyor hiç.
*Dün mesela telefonda görsel kartlarla ilgili bir video vardı onları görünce tekrar etti bazı şeyleri görünce kendi tanıdı ve söyledi ne olduğunu böyle şeyleri duyunca aşırı mutlu oluyoruz.
*Çocuk şarkılarını çok seviyor eşlik ediyor . Dili tam dönmesede hangi şarkıyı söylediği anlaşılıyor. Birde bazen anlamsız şeyler konuşuyor aslında anlamlı konuşsa hiç susmuyor sürekli bir konuşma halinde ama sanki kendine özgü bir dili var gibi.

Aslında 1 yıldır bu durum içimi kemiriyor ama çevremde sürekli söylenen şunun çocuğu 4 yaşında konuşmuş yok 6 yaşında konuşmuş şimdi şöyle zeki böyle zeki söylemleri oldu belkide gerçekle yüzleşmekten korktum o yüzden götürmedim henüz doktora. Ama artık bunu aşamıyorum en son aile hekimim otizm belirtisi bunlar bekleme acil götür diyince evet ben neden bekliyorum dedim.İnsan gerçekten inanılmaz korkuyor o tespitin konmasından ama elden hiç birşey gelmiyor buna hazırladım kendimi artık.

Bu süreci yaşamış anneler neler yaşadınız bu süreçte süreç nasıl başlıyor nasıl ilerliyor bu süreç ciddi bir eğitimle düzeliyor mu yani yaşıtlarını yakalar mı sıkı bir programla .Yani otizm tedavisi olan bir hastalık değil sonuçta ama topluma karıştırılıp daha sosyal hale getirilebiliyor eğitimle. Bu konudaki bilgilerinize çok acil ihtiyacım var. ?
Devlet hastanesine mi götürmeliyim ilk etapta yoksa özele mi... devlet ilgisiz özel para tuzağı derken kafam karışıyor yani aslında boşa vakit kaybetmek istemiyorum daha fazla. İzmirde yaşıyorum özellikle bu taraftan önerebileceğiniz bir doktor var ise lütfen paylaşır mısınız ? Ege üniversitesinden randevü almaya çalışıyorum ama yaşının tutmadığı uyarısını alıyorum sistemden.

Genişletmek için tıkla...

gunbatimi123 .!.:

Aynılarını yasıyorum 1seneye yaklastık eğimde düzeldimi çocıgunuz eğitime devam ediyomusunuz. Bizde almafığımız ders kalmadı evde onlsrı tekrar et böyleyiz

Genişletmek için tıkla...

onlymelek .!.:

Şu anda benim çocuğumda hiç birsey kalmadı çok şükür. Raporun 1 senesi dolmadı daha ve son gittiğimiz kontrolde raporu bu sene yenilememeye karar verildi. Benim çocuğumda asıl büyük gelişmeler tabiri caizse rahat bırakınca başladı. Kresi bıraktık, özel eğitime devam ediyor raporumuzun süresi olduğu için ama evde tekrar tekrar aynı şeylere çalışmıyoruz artık, gerek de kalmadı zaten çocuk üstüne üstüne gitmeyince herseyi halletmeye başladı kendi kendine. Özel egitimdekiler evde ne kadar iyi calistiriyorsunuz, ödev vermemize bile gerek kalmadan her etkinliği bir kerede yapar oldu, çok gelişme var diyorlar. Bilmiyorlar ki evde calistirdigimizdan değil gelişme, çocuğu rahat bıraktığımızdan. Şu anda dışarıda gören veya çocukla vakit geçiren hiç kimse otizmli olduğunu anlamıyor ve öyle bir teşhisi olduğunu duyanlar da inanamıyor.

Genişletmek için tıkla...

gunbatimi123 .!.:

Yaa nekadar güzel sene dolmadan iyi olmuş yası kac buarada oglum 3yasında 4ay sonra sene dolcak bizim benim oglumda baya artık herseyi bilio ama mesela yemegi kendi yemez ayakkabı giymez merdiven inmeye korkar böyle seyler devam ediyo

Genişletmek için tıkla...

onlymelek .!.:

Eylül doğumlu benim oğlum 3 yaşını 1 ay geçti, yasitlarmis. Biraz kendi haline bırakın, kendi başının çaresine bakması için fırsat verin çok daha çabuk ilerleme olduğunu göreceksiniz siz de inşallah

Genişletmek için tıkla...

gunbatimi123 .!.:

Yaa aynılar eylül dogumlu benim oglyumda tv telde tamamenmi kısıtlama yaptınız. Oglumda dısa dönük öyle utanma falan bilmez nasıl sosyal olamıyo anlamadım herkese gidiyo sanki herkesi tanıuo gibi.çok sevindim yazınıza demekki sizin oglunuz rıskli gruptaymış bizde insallah düzeliriz ögretmenler öyle ödevler vermiyodu yeni ögretmen geldi herhafta ödev hazırlayıp veriyo. Ben iki okula veriyorum çok ders alıo yogun eve gelio yorgum hafta da 3gün yogun dersleri var diger derslerde ben evde ilgileniyorum bide ekolali yapmısmıydı oglunuz şuan bizde ekolali basladı kelime söylüyo çok tekrar ediyo mesela bayrak bayrak bayrak die bana gösteriyo

Genişletmek için tıkla...

onlymelek .!.:

Merhabalar arkadaşlar,
Konunun neredeyse tamamını okudum ve konu sahibi ile birlikte yeni otizm tanısı almış birkaç anne daha olduğunu gördüm ve üzüldüm tabi ki. 1 senedir bizim yaşadığımız sürecin başında yine birilerinin olduğunu görmek üzücü ama ben bu yollardan geçtim sizlere bir faydam olsun isterim. Benim oğlum şu anda 3 yaşında, 2 yaşındayken "hafif otizm" teşhisi aldık. Başlarda ben de sizler gibi ne yapacağımı şaşırdım, kitaplar okudum, çevremde hatta daha uzaklarda araştırmadığım özel eğitim kurumu kalmadı, aldığımız setlerin vs. haddi hesabı yok, 2 yaşındaki çocuğa saatlerce tabiri caizse ders çalıştırdım her gün. Kendi sağlığım bozuldu, psikolojim bozuldu, evde huzurum bozuldu, büyük kızımla aramızdaki iletişim bozuldu kısacası çok kötü etkiledi bu durum ailecek bizi. Şimdi böyle zor geçen 1 senenin ardından geldiğimiz noktada çocuğumun çoğu yönden yaşıtlarını yakaladığını sadece dil gelişiminden yana ufak bi gerilik olduğunu söylüyorlar. 1 senede artık söylemesi ayıp bir tek kulağının arkası kalan ben adım gibi eminim ki; bu dil gelişimindeki gerilik de bizim yüzümüzden oldu. Yanlış yönlendirmelerden, ne yapacağını bilememekten kaynaklı çocuk konuşsun diye evde o kadar anormal bir ortam oluşturduk ki normal bir konuşma ortamı görmeyen bir çocuktan hele de şu pandemi ortamında başka ortam görmezken nasıl normal konuşmasını beklemişiz yada bekliyor doktorlar şaşırıyorum. Çok uzatmadan yolun başındaki annelere birkaç tavsiyede bulunmak istiyorum. Ama özellikle "hafif otizm" teşhisi almış çocukların annelerine sadece diye belirtmek isterim çünkü otizm çok geniş bir yelpaze ve gördüğüm kadarıyla eğitimle düzeldiği söylenen çocuklar hep hafif otizm teşhisi almış ve bilişsel geriliği olmayan çocuklar.

1. Birçoğunuzun benim de okuduğum kitabı okuduğunuzu gördüm. O kitaptan okuduklarım ve özel eğitim öğretmenlerinin yönlendirmesiyle çocuk konuşsun diye gün içinde her yaptığımızı söylememiz, her nesnenin adını tekrar tekrar söylememiz bizim çocuğun dil gelişimine vurduğumuz en büyük darbe oldu sanırım. Ekolali, tekrar ve kendi kendine konuşma gibi durumlar gelişti çocukta. Benim oğlum ilk götürdüğümde hiç konuşmadığı için konuşması bizim için mucize gibiydi ve o tekrarladıkça ağzından birşeyler çıktıkça çok seviniyorduk ama şimdi bu durum kabusumuz oldu. Farkettim ki evin içinde sadece o değil biz yetişkinler de adeta ekolali olduk ve saçma sapan bir konuşma tarzı oluştu bu tavsiyelere uydukça. 10 ay kadar bu ekolali ile cebelleştikten sonra ne oldu biliyor musunuz? Ailemin yanına gittim, orda normal konuşan insanların arasında 21 gün kalmasıyla çocuk normal konuşmaya başladı. Hem de hiç özel bir çaba sarfetmeden. Demem o ki o kitaplardaki öneriler ağır otizmli çocuklar için, otizm için verilen her öneriyi çocuğunuza uygulamayın. Normal konuşma tarzınızı bozmayın, çocukla farklı ses tonlarıyla anormal cümle kalıplarıyla konuşursanız çocuk öyle öğreniyor ve o normal konuşacağına siz bir süre sonra onun konuştuğu gibi konuşurken buluyorsunuz kendinizi.

2. Çocuğa çok yüklenmeyin. Biraz ağır bir itham olabilir, bana kızanlar da olabilir ama ben böyle düşünüyorum; hafif otizmli çocuklar özel eğitim kurulumları için şahane bir kazanç kapısı. Biz kreşe gönderiyorduk, haftada 8 saat de özel eğitim alıyordu ama o bile çok fazla geliyordu çocuğa resmen bıktı artık. Sonuçta 2 yaşında bir çocuk oyun oynaması, sabahları kendi uyandığı saate kadar rahatça uyuması gerekirken ilkokul çocuğu gibi her gün okula git, okuldan gel saatlerce özel eğitimde verilenlere çalış gerçekten aykırı bir durum ve şimdi çocuğumun üstüne o kadar gittiğim için gerçekten üzülüyorum. Özel eğitim kurumlarına gittiğinizde hafif otizm tanısı olmasına rağmen hemen hemen hepsi size ekstra ders almanızı söyleyecektir. Ama inanın bana orada yaptıkları da mucize yaratmak filan değil. Tabiri caizse ilk kez bisiklete binen bir çocuğun arkasından bisiklet selesini biraz tutup dengeyi kurunca bırakıp kendisinin gitmesinden bir farkı yok yaptıkları işin. Yine altını çiziyorum bahsettiğim durum hafif otizmli olan çocuklar için. O yüzden ekstradan ders alıp çocuğunuza ekstradan yük yüklemeyin, biraz akışına bırakın belki o zaman daha fazla gelişim gösterecektir.

3. Rapor almaktan kaçının çünkü o rapor ileride karşınıza çıkabilirmiş. Ben ilk teşhis konulduğu zaman keşke yol gösteren biri olsaydı da almasaydım diye çok üzülüyorum şu anda. Hafif otizmli çocuklar zaten toplum arasına karışıyor ve birçoğu farkedilmiyor ilerleyen dönemlerde. Maddi durumunuz el veriyorsa özel eğitimi ücretiyle aldırın gerekiyorsa çocuğunuzu mimletmeyin.

4. Ne kreşlere, ne de özel eğitim kurumlarına tam olarak güvenmeyin ve sürekli kontrol altında tutun çocuğunuzu. Bu bizde biraz şanssızlık mı oldu yoksa hepsi mi böyle bunların bilmiyorum ama bir dokun bin ah işit denebilecek bir konu. Burda uzun uzun anlatmayacağım ama kreş seçerken çocuğunuza otizm teşhisi konduğunu veya otizmden şüphelendiğinizi söylemenizi pek tavsiye etmiyorum. Özel eğitim seçerken de tek odaklarının para olmamasına dikkat edin (ki böyle bir yer bulmak çok zor bence)

5. Çevrenizdekilerin çocuğunuza farklı davranmasına izin vermeyin ve siz de farklı davranmayın. Hani grip olsa bile çocuğun üstüne biraz fazlaca titrenir ya sürekli hastaymış gibi davranmayın çocuğunuza. Düzelme olmaya ve çocuk normal gelişimini yakalamaya başladığında bu defa da disiplin sorunu olan, özel davranılmaya alışmış bir çocuk buluyorsunuz karşınızda ve bu defa da çocuğu terbiye etme sorunuyla karşı karşıya kalıyorsunuz ve bu da çok zor oluyor her istediğinin yapılmasına alışmış bir çocuk için.

Biraz uzun oldu ama bir kişiye faydam olsa yeterli benim için. Sormak istediğiniz birşey olursa da her zaman yardımcı olmaya hazırım. Allah hepimizin evlatlarına sağlıklı ömürler nasip etsin

Genişletmek için tıkla...

gunbatimi123 .!.:

Yaa aynılar eylül dogumlu benim oglyumda tv telde tamamenmi kısıtlama yaptınız. Oglumda dısa dönük öyle utanma falan bilmez nasıl sosyal olamıyo anlamadım herkese gidiyo sanki herkesi tanıuo gibi.çok sevindim yazınıza demekki sizin oglunuz rıskli gruptaymış bizde insallah düzeliriz ögretmenler öyle ödevler vermiyodu yeni ögretmen geldi herhafta ödev hazırlayıp veriyo. Ben iki okula veriyorum çok ders alıo yogun eve gelio yorgum hafta da 3gün yogun dersleri var diger derslerde ben evde ilgileniyorum bide ekolali yapmısmıydı oglunuz şuan bizde ekolali basladı kelime söylüyo çok tekrar ediyo mesela bayrak bayrak bayrak die bana gösteriyo

Genişletmek için tıkla...

Derinim18 .!.:

Ne kadar güzel özetlemişsiniz. Sizi tebrik ediyorum yemin ederim ayyynen sizin gibi duşunuyorum. Düşüncelerime teecüman oldunuz.

Genişletmek için tıkla...

onlymelek .!.:

İlk başta evet TV, telefon herşeyi tamamen çıkardık hayatımızdan. Şimdi onu da yapmıyorum. TV açık, pek fazla ilgisini çekmiyor. Telefonla oyun oynamak istediğinde de veriyorum telefonu 5 dk sonra dikkatini başka yöne çekip uzaklaştırıyorum hiçbir sorun yaşamıyoruz. Ekolali bizim kabusumuzdu resmen ama dediğim gibi bizim yüzümüzden oldu yada var olanı katmerlemişiz şimdi şimdi anlıyorum. Ekolaliyi 10 günde filan attı çocuk normal bir ortamda kalıp kendi haline bırakılınca. Oysa biz 7-8 aydır ekolaliyi atacaz diye neler neler yapmıştık. Bizim ekolalimiz de dediğiniz gibi başlamıştı, bir kelimeyi ben onaylayana kadar tekrarlıyordu. Araba, araba, araba.... ben evet araba diyene kadar tekrarlıyordu çocuk, çünkü kelime çalışması yaptırılırken çocuk söyleyene kadar tekrarlıyorlar eğitimde, söylediğinde de eveeet araba deyip yine tekrarlıyorlar, çocuk da bunu öğreniyor haliyle. Sonra konuşması ilerledikçe soru sorduğunuzda da sizin sorduğunuz soruyu tekrarladığını görürsünüz. Bu durumda söylemesi gereken cevabı önden siz söyleyin, o tekrar etsin cevabı öğrensin derler, siz de dedikleri gibi yapınca çocuk papağana döner iyice. Aylarca bu şekilde mücadele ettik ve farkettim ki biz çocuğa normal bir konuşma tarzı vereceğimize çocuğun konuşma tarzı bize sirayet etti, evde herkes ekolali yani :))
Yine söylüyorum çok üstüne varmamak lazım bence çocukların, biz küçücük yaşta ağır yük yüklemişiz zaman az diye telaşla. Bugünümüze çok şükür deyip 1 senedir çocuğuma veremediğimiz çocuk olmanın özgürlüğünü şimdi doyasıya yaşatmaya çalışıyorum.

Genişletmek için tıkla...

gunbatimi123 .!.:

Evet ekolali artık bizdwde var uyarıyorum artık evdekileri ona ögretmek için anlamıyo dşe sagır gşbi bagırarak tekrarlayarsk konuşuyoruz. Çocuklugunu yasıyoyosa ne mutlu size. Bende çocuklugunu yasatmak istiyorum baska hiçbir beklentim yok yeterki mutlu saglıklı olsun evde sklıo oyuncak oynamıuo zıplayamıyoben eğşendirmeye cLışıorum

Genişletmek için tıkla...

onlymelek .!.:

Merhabalar arkadaşlar,
Konunun neredeyse tamamını okudum ve konu sahibi ile birlikte yeni otizm tanısı almış birkaç anne daha olduğunu gördüm ve üzüldüm tabi ki. 1 senedir bizim yaşadığımız sürecin başında yine birilerinin olduğunu görmek üzücü ama ben bu yollardan geçtim sizlere bir faydam olsun isterim. Benim oğlum şu anda 3 yaşında, 2 yaşındayken "hafif otizm" teşhisi aldık. Başlarda ben de sizler gibi ne yapacağımı şaşırdım, kitaplar okudum, çevremde hatta daha uzaklarda araştırmadığım özel eğitim kurumu kalmadı, aldığımız setlerin vs. haddi hesabı yok, 2 yaşındaki çocuğa saatlerce tabiri caizse ders çalıştırdım her gün. Kendi sağlığım bozuldu, psikolojim bozuldu, evde huzurum bozuldu, büyük kızımla aramızdaki iletişim bozuldu kısacası çok kötü etkiledi bu durum ailecek bizi. Şimdi böyle zor geçen 1 senenin ardından geldiğimiz noktada çocuğumun çoğu yönden yaşıtlarını yakaladığını sadece dil gelişiminden yana ufak bi gerilik olduğunu söylüyorlar. 1 senede artık söylemesi ayıp bir tek kulağının arkası kalan ben adım gibi eminim ki; bu dil gelişimindeki gerilik de bizim yüzümüzden oldu. Yanlış yönlendirmelerden, ne yapacağını bilememekten kaynaklı çocuk konuşsun diye evde o kadar anormal bir ortam oluşturduk ki normal bir konuşma ortamı görmeyen bir çocuktan hele de şu pandemi ortamında başka ortam görmezken nasıl normal konuşmasını beklemişiz yada bekliyor doktorlar şaşırıyorum. Çok uzatmadan yolun başındaki annelere birkaç tavsiyede bulunmak istiyorum. Ama özellikle "hafif otizm" teşhisi almış çocukların annelerine sadece diye belirtmek isterim çünkü otizm çok geniş bir yelpaze ve gördüğüm kadarıyla eğitimle düzeldiği söylenen çocuklar hep hafif otizm teşhisi almış ve bilişsel geriliği olmayan çocuklar.

1. Birçoğunuzun benim de okuduğum kitabı okuduğunuzu gördüm. O kitaptan okuduklarım ve özel eğitim öğretmenlerinin yönlendirmesiyle çocuk konuşsun diye gün içinde her yaptığımızı söylememiz, her nesnenin adını tekrar tekrar söylememiz bizim çocuğun dil gelişimine vurduğumuz en büyük darbe oldu sanırım. Ekolali, tekrar ve kendi kendine konuşma gibi durumlar gelişti çocukta. Benim oğlum ilk götürdüğümde hiç konuşmadığı için konuşması bizim için mucize gibiydi ve o tekrarladıkça ağzından birşeyler çıktıkça çok seviniyorduk ama şimdi bu durum kabusumuz oldu. Farkettim ki evin içinde sadece o değil biz yetişkinler de adeta ekolali olduk ve saçma sapan bir konuşma tarzı oluştu bu tavsiyelere uydukça. 10 ay kadar bu ekolali ile cebelleştikten sonra ne oldu biliyor musunuz? Ailemin yanına gittim, orda normal konuşan insanların arasında 21 gün kalmasıyla çocuk normal konuşmaya başladı. Hem de hiç özel bir çaba sarfetmeden. Demem o ki o kitaplardaki öneriler ağır otizmli çocuklar için, otizm için verilen her öneriyi çocuğunuza uygulamayın. Normal konuşma tarzınızı bozmayın, çocukla farklı ses tonlarıyla anormal cümle kalıplarıyla konuşursanız çocuk öyle öğreniyor ve o normal konuşacağına siz bir süre sonra onun konuştuğu gibi konuşurken buluyorsunuz kendinizi.

2. Çocuğa çok yüklenmeyin. Biraz ağır bir itham olabilir, bana kızanlar da olabilir ama ben böyle düşünüyorum; hafif otizmli çocuklar özel eğitim kurulumları için şahane bir kazanç kapısı. Biz kreşe gönderiyorduk, haftada 8 saat de özel eğitim alıyordu ama o bile çok fazla geliyordu çocuğa resmen bıktı artık. Sonuçta 2 yaşında bir çocuk oyun oynaması, sabahları kendi uyandığı saate kadar rahatça uyuması gerekirken ilkokul çocuğu gibi her gün okula git, okuldan gel saatlerce özel eğitimde verilenlere çalış gerçekten aykırı bir durum ve şimdi çocuğumun üstüne o kadar gittiğim için gerçekten üzülüyorum. Özel eğitim kurumlarına gittiğinizde hafif otizm tanısı olmasına rağmen hemen hemen hepsi size ekstra ders almanızı söyleyecektir. Ama inanın bana orada yaptıkları da mucize yaratmak filan değil. Tabiri caizse ilk kez bisiklete binen bir çocuğun arkasından bisiklet selesini biraz tutup dengeyi kurunca bırakıp kendisinin gitmesinden bir farkı yok yaptıkları işin. Yine altını çiziyorum bahsettiğim durum hafif otizmli olan çocuklar için. O yüzden ekstradan ders alıp çocuğunuza ekstradan yük yüklemeyin, biraz akışına bırakın belki o zaman daha fazla gelişim gösterecektir.

3. Rapor almaktan kaçının çünkü o rapor ileride karşınıza çıkabilirmiş. Ben ilk teşhis konulduğu zaman keşke yol gösteren biri olsaydı da almasaydım diye çok üzülüyorum şu anda. Hafif otizmli çocuklar zaten toplum arasına karışıyor ve birçoğu farkedilmiyor ilerleyen dönemlerde. Maddi durumunuz el veriyorsa özel eğitimi ücretiyle aldırın gerekiyorsa çocuğunuzu mimletmeyin.

4. Ne kreşlere, ne de özel eğitim kurumlarına tam olarak güvenmeyin ve sürekli kontrol altında tutun çocuğunuzu. Bu bizde biraz şanssızlık mı oldu yoksa hepsi mi böyle bunların bilmiyorum ama bir dokun bin ah işit denebilecek bir konu. Burda uzun uzun anlatmayacağım ama kreş seçerken çocuğunuza otizm teşhisi konduğunu veya otizmden şüphelendiğinizi söylemenizi pek tavsiye etmiyorum. Özel eğitim seçerken de tek odaklarının para olmamasına dikkat edin (ki böyle bir yer bulmak çok zor bence)

5. Çevrenizdekilerin çocuğunuza farklı davranmasına izin vermeyin ve siz de farklı davranmayın. Hani grip olsa bile çocuğun üstüne biraz fazlaca titrenir ya sürekli hastaymış gibi davranmayın çocuğunuza. Düzelme olmaya ve çocuk normal gelişimini yakalamaya başladığında bu defa da disiplin sorunu olan, özel davranılmaya alışmış bir çocuk buluyorsunuz karşınızda ve bu defa da çocuğu terbiye etme sorunuyla karşı karşıya kalıyorsunuz ve bu da çok zor oluyor her istediğinin yapılmasına alışmış bir çocuk için.

Biraz uzun oldu ama bir kişiye faydam olsa yeterli benim için. Sormak istediğiniz birşey olursa da her zaman yardımcı olmaya hazırım. Allah hepimizin evlatlarına sağlıklı ömürler nasip etsin.

Genişletmek için tıkla...

eloskus35 .!.:

Merhabalar, Konu sahibi olarak bizimde serüvenimiz 3-4 ay kadar önce başladı. Benide sağlık ocağındaki hemşiremiz uyarınca tam anlamıyla kafama dank etmişti. 2 doktor ile yaptığımız görüşme sonucu daha çok dikkat dağınıklığı gibi ama takipte kalalım hemen kreş önerisini aldık. Ama bir anne olarak içim rahat etmedi ve hemen özel eğitim araştırmasına başladım. Çok haklısınız insan ilk etapta yolunu bulamıyor ne yapmalıyım ne yapmalıyım diye kendimi yedim. Hemen özel eğitime başladık , sizde de olduğu gibi kitaplar etkinlikler,hergün dersler derken bu durum bende de çocukta da sıkıcı hale gelmeye başladı. Özel eğitimin ezberci yaklaşımı baştan beri rahatsız ediciydi bir yerden sonra oraya sadece içimi rahatlatmak için gönderdiğimi farkettim ve alma kararını verdim. İlerleyen dönemlerde tekrardan başka kurum denermiyim bilmiyorum ama şuan için kesinlikle sizinle aynı fikirdeyim çocuğun bu şekilde konuşma şekli ezbere dayalı ilerliyor ve ekolali başlıyor bunu bizde yaptık evet . 3-4 aydır gelişmelerimiz şöyle 30-40 kelimemiz varken şuanda 200 e yakın kelime var 2li cümleleri var ,3 lü çıktılarıda oluyor arada. Anladığı herşeyi keyfi yerindeyse yapıyor bazen inat edip yapmıyor. 2 aydır kreşe gönderiyorum çok şükürki iyi bir kreş denk geldi çok severek gidiyor baştan beri o konuda çok sıkıntı yaşamadık . Henüz iletişimi tam anlamıyla çözemediğimiz için endişem sürüyor yani soru cevap çok fazla değil henüz . Benim kızım inanılmaz inatçı birde istediği herşey olsun istiyor yani evet bu yaşlarda yaşanan bir durummuş ama bizde durum biraz daha ileri derecede. Kreşte gayet uyumlu olduğu söyleniyor ama bana karşı inanılmaz huysuz davranıyor bu durumda bu süreci baya bir zorlaştırıyor.

Genişletmek için tıkla...

gunbatimi123 .!.:

Çok zor bi karar özel eğitimden çocugu almak cesaret edemezdim heralde. Bizdede ekolali var.

Genişletmek için tıkla...

eloskus35 .!.:

Yani eğer çocuğunuza iyi geldiğini düşünüyorsanız almayın elbette. Bir zararı olmaz neticede. Önümüzdeki aylarda tekrar bir kontrolümüz olacak eğer doktorumuz gerekli görürse farklı kurumları deneyeceğim . Ama ilk etapta o panikle biraz ezbere yaptığım eylemdi bu. Bu tarz kurumları eleştrimek için söylemiyorum ama masa başında görsel kartlarla nesne öğretmek bana çok doğru gelmiyor. Çocuğun 2 kelimeli cümlelere geçiş yaptığını söylediğim halde hala bu bal bu reçel şeklinde ilerliyordu eğitim bu şekilde değilde daha organik ilerlemesi daha sağlıklı diye düşünüyorum. Bize kreş keza daha iyi geldi zaten yaşıtlarından uzak bir çocuk değil bu şekilde gelişme göstermesi de biraz içimi rahatlatıyor.
Ekolali her çocukta yaşanan bir durummuş papağan dönemi diyede geçiyor halk arasında. Bu süreç ne kadar kısa sürer iletişim normale dönerse bizler için o kadar sağlıklı o yüzden şimdilik ekolaliyi çok sorun yapmıyorum. Benim kızımda nasılsın diyince nasılsın diyor . Ama sonu mu/mı ile biten sorularda böyle bir durum yaşamıyoruz. Bakalım süreç ne gösterecek 2,buçuk ay sonra 3 yaşa girecek benim kızımda inşallah şu süreci bu endişeyi yaşayan her anne kolaylıkla atlatır...

Genişletmek için tıkla...