çoğunuza garip gelebilir benim hikayem. basitlikten ve tek düzelikten o kadar sıkıldım ki. yıllar önce beni tam manasıyla köpek gibi seven erkek arkadaşım tam bir ev öküzüne dönüştü. bu benzetmeler hoş değil biliyorum ama en kısa tanımı bu. artık kendimi saksıda ki çiçek kadar bile değerli, anlamlı hissetmiyorum. Her ay çiçek alan adam iki güzel cümleden muaf oldu yıllar geçince. gözümün içine bakan adam en ufacık isteğimi bile zorla yapar oldu. o kadar üşeniyor ki istediğim şeyi yaparken o yapsa da benim bütün hevesim kaçıyor o halini görünce. Sevgisinden ve sadakatinden emin olmasam bi dk durmam. Ama böyle de buna devam edemiyorum.
Etrafımızdaki diğer çiftlere bakıyorum bizimle kıyaslıyorum. kıyaslamak yanlış bana göre ama siz kıyaslamasanız bile insanlar sizden üstün oldukları şeyleri gözünüze sokmakta o kadar iyiler ki. Misal, adam kız ne derse yapmak istiyor, küçük- büyük süprizler, diğer insanların yanında onore edilmek gibi. Benimki ise diğer insanların yanında daha da ilgisiz dumur olmuş gibi. Şikayetimi dile getirdiğimde benden haksızı yok.
İşin özeti ben kendi masalımda bile prenses olamadım. İçimde kalan o kadar çok şey var ki dile getirsem bana bunları bunları yap diye anlamsızlaşacak. sipariş vermekle aşk yaşanır mı? Sizce napmalıyım bana yardım edin lütfen. yarın onun doğum günü ben geceden sürpriz hazırladım bi sürü belki bi nebze öküzlüğü düzelir de utanır diye. Aslında içim buruk biraz da galiba biraz da yazmamın sebebi nu bana hiç böyle bi sürpriz yapmadı mesela doğum günümde.
Benden daha tecrübeli bayanlar vardır muhakkak burda. Bunun çözümü var mı kızlar?
aslında sorunum tam olarak bu kızlar..
@minnikfare @pamela85 @caninfistigi @radyologg @felemez 
bizimki dört yıllık flörtte melek gibi adamdı şimdi evlilikte ikinci senemiz hala çok seviyorum ama öküzlük çanları çın çın acı avı çalmaya başladı malesef
"küçük şeyleri kafana çok takıyorsun onda mutsuzsun sen" der ÖKÜZÜM 
