dün olanlar oldu ve ben ne zaman bu kadar doldum hiç bilmiyorum. 3 yıldır evliyim ve 5 aylık bir bebeğim var kızlar. eşimle düne kadar bir kere bile problem yaşamadım ama dün artık patladım. eşimle küsüz şu anda. ve çok üzgünüm sebebi de bu zamana kadar ailesinin bize yaşattıkları ve eşime çok üzülüyorum haksızlık ettim ona çünkü aşağıda yaşadıklarımızın sadece devede kulak olnalarını anlattım bir akıl verirseniz sevinirim
eşimle üniversitede tanıştık 4 yıl sevgililik döneminden sonra evlendik. lakin ben bu kadar Allahtan korkmaz haktan anlamaz bir aileyi etrafımda ne gördüm ne duydum. babası, annesi, kardeşi sürekli Allaha, kitaba herşeye küfrediyorlar. bana benim annemede aynı şekilde sürekli küfrediliyor kısacası onun ağzında benim ismim o..... çocuğu. babası engelli kardeşinin bakım parasını ödeyeceğim diye ödünç alıp geri ödemeyen, inanan insanları aşağılıkmış gibi görüp ağza alınmayacak şeyler söyleyen bir insan ve bende bundan nasibimi aldım.
okul bittikten sonra eşim tayini çıkınca nişan yapmak istedik ve herşey o anda başladı ben öğretmenim lakin atanamadım ve özelde çalışıyorum eşimde askri personel. ilk kavga burada çıktı benden için " o kız atanamamış sana atanmış birini bulalım telefonunu falan değiştir ayrıl nasıl olsa ayrı şehirlerdesiniz tayinde oldun bulamaz bir daha, senin paranı yer durur yedirme paranı" denildi eşime ve ben bunu akrabalardan öğrendim. eşim hep arkamda durdu hep onlara beni savundu ve taviz vermedi. hatta benimde kız kardeşim var anilsaya bişey yapan ondan bulsun aynısını dedi.
ikinci kavga nişanımda çıktı eşimin babası sürekli aldıkları maaşların toplamını ne kadar çok paralarının olduklarını bu nişana hiç gönlü olmayıp sadece oğlu istedi diye geldiklerini sürekli belirtti... karısına bizi duymuyor zannedip biz bu kızın ailesi gibi 10 aile bakarız bizim paraya vuruldu bu dedi ve ben en yakın arkadaşım ve yanımda kuzenimle bunu duydum. o an ben bacaklar titrek halde olunca kuzenim nişan olmadan misafir gelmeden siz kalkın gidin dedi eşime ve bunlara ve 2. kavga burada çıktı. eşim yine arkamda durup destek oldu hatta o gece bizde kaldı annem babamla uzun uzun konuştu ve nişan oldu. ve ben hep ona beni kandırdın ailenin bu kadar kötü olduğunu bana hiç söylemedin dedim. eşimin cevabı şu deseydim benimle evlenmezdin ben seni çok sevdim hiç bir zaman ezdirmedim ezdirmem de hakkımı yeme diyor.
bu sürede ne kınadan ne düğünden ne de çocuğumuzun doğmasından hiç bişey anlamadık. kınaya kına günü geldiler eşim Allahtan bir hafta önce geldi de o ilgilendi herşeyle. kuaföre tek gittim, düğün saçıma tek gittim, evden çıkarmaya gelmediler, 8 tane sahte bilezik takıp gittiler ayrıca evimizdeki iğneyi dahi sadece eşim ve ben aldık hiç önemli değil bunlar sorun etmedim zaten.dünya malı olsun can sağlığı olsun dedim onlara da hatta bu cümleme güldüler bile.
eşimin Allahı var 3 yıl boyunca onları bir kere bile evimize ayak bastırmadı hangi yüzle o kızın evine geleksiniz dedi hep onlara .zaten tayin nedeniyle ayrı memleketlerdeyiz her iki taraftanda. lakin eşim kendi ailesinden için ailem bu eve asla girmeyecek dedi ve biz sadece tatillerden dönerken onun ailesine bir günlüğüne uğrayıp geçtik. çünkü eşime namaz kılıp oruç tuttuğu için saçma saçma sapan küffrediyorlar ve o da bunlara dayanamıyor. ve beni sürekli aşağılıyorlar anneme sürekli sin kaflı küfürler kullanıyor bu adam karısıda hiç bişey demiyor sus diye. giyimimi beğenmiyor vs vs.
ve bu bir günlük uğramaların birinde yemek yaptım yiyelim diye bana sen yap dediler çünkü kayınpederim yaptığım yemeğe etmediği hakareti bırakmadı acı biberli olmuş diye. bende masayı terkederken beni kolumdan sıkıp salladı az kalsın dövecekti eşim lavabodan yetişmese. bunu yapan üniv mezunu bir insan düşünün okumak bişey değiştirmiyor. o günden sonra hiç görüşmedik evlerine gitmedik. eşim sadece bayramlarda annesini aradı kapattı ve ben burda da kavga çıkarmadım sadece sustum evde sorun çıkmasın diye. ağlayıp durdum gizli gizli.
amaaaa işin can alıcı tarafı ben hamile kalınca ve kendi aileme yakın bir tayin yerine tayinimiz çıkınca durumlar değişti hiç aramayan insanlar sürekli araya birini sokup aramak istemeye başladılar. ve eşim hepsini reddedip doğumu kendi annemin yanında yaptırdı ve onların gelmesine müsaade etmedi şu son bir aya kadar gelen telefonlar sıklaşana kadar hala da etmiyordu.
bir aydır telefonlarımız susmuyor kızlar teyze anneanne hala dayı amca yenge kuzen eşimin kimi varsa sürekli aranıp rahatsız ediliyoruz.olanlar olmuş bi gelip görsünler çocuğu diyorlar. ancak eşim onların huyunu bildiği için istemiyordu. çünkü kendi biliyor ki kızımı severken "bu çocuk bizim" deyip duracaklar senin değil diyecekler benim hakkım yok gibi ve ben anne olduğumdan beri evladımı felaket kıskanıyorum onlara da dokundurmak istemiyorum. ayrıca evimizi beğenmeyip sürekli laf edecekeler dini görevleri yapıyoruz diye kavga çıkaracaklar, yaptığımız yemeklere kusur bulacaklar.
geçen hafta telde beni istediler uzun uğraşlarla ilk defa konuştum onca olaydan sonra ocak sonuna bir beş günlüğüne gelip gidelim dediler cevap vermedim eşime sorararım dedim annesi telefonda ağlayıp durdu. eşimle akşam uzun uzun konuştuk bütün akrabalar eşimi suçluyo anne babaya ayıp yaptığın seninde çocuğun oldu deyip. velhasıl düşündük taşındık 5 günlüğüne çağırdık biletlerini aldılar. lakin eşim durumdan felaket rahatsız hiç gelsinler istemiyor bir yandan da gelip görsünler defolup gitsinler özlemiyorum onları onca yaşadığımdan sonra yüzlerini görmek istemiyorum bir an önce şu torun sevme faslı kapansın bıktım onlardan diyor. babası benim yaşımda kadınlarla beraber olup bütün rızkını öyle yerlerde heba eden bunları da evde kavga gürültü eksik olmadan büyüten bir insan annesi de aynı şekilde ikisinden de tiksiniyor. annesi babasını parası çok diye boşamıyor. kadın kendi yatağında aldatılıyor ama kadın sorun etmiyor çok çirkin bir durumdalar yani.
sürekli dedikodu gıybet insanları küçük görme inanın kızlar yüzlerini görmek bile hoşuma gitmiyor. 5 dk başınızı başka yere çevirin hemen kaş göz yapıyorlar. ve ben bu insanlar eve gelince ne yapacağım hiç bilmiyorum karakterim gereği ciddidirim gerekmedikçe konuşmam sevmediğim insanlara buz kesiliyorum ne yapayım. kendilerini affettirmek için çocuk gibi yok bilgisayar yok telefon alıp duruyorlarmış orada ve sus payı bu onlara evlerine giidnce laf demesinler diye diyorlarmış ne yapsam kızlar bilemedim nasıl davranayım.
eşim korka sakın yanındayım seni müdahil etmem asla kavgaya çocuk emziriyorsun onun rızkını korurum üzdürmem seni diyor ama yinede tedirginim. dün ağladım sen bana bunalrın bu kadar kötü olduğunu söylemedin hep kandırdın sevmiyorum artık seni dedim ve konuşmuyor benimle eşim
