Oğlum!

smuwiLa

Guru
Pro Üye
3 Ekim 2010
11.450
3.686
Merhaba arkadaşlar, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum doğduğundan beri zor bir bebekti, uyumaz uyursa hemen uyanır (seslere duyarlı) aşırı hareketli, öyle ki henüz 1-2 aylıktı elleri kolları sürekli aktifti, fotoğraflar da sabit yakaladığım çok nadirdi.

Sürekli ağlayan, huysuz bir çocuktu. Hiç rutin oluşturamadım ben bu yüzden, hani çocuklu hayata merhaba dediğimizden beri ev, iş, yaşam rutinimiz olamadı. Hep bir şeyler sektedeydi, hep bir şeyler gecikmeli ilerledi. Şuan 2 yaşında, uyku problemi hala devam ediyor gündüz uyumuyor sürekli aktif, hiç mi yorulmaz bir çocuk artık son noktada uyuya kalsa bile mesela arabadayız eve çıkarana kadar uyanıyor. Tekrar dalmasını sağlasam bile bir süre sonra tekrar uyanıyor ve bir daha saat 1-2-3’ü uyuması bulabiliyor. Hiperaktiviteden şüphelenerek rehberlik eğitim araştırma merkezine gittim bilgi edinmek amaçlı.

Bana ilk sordukları göz kontağı kuruyor mu? Böyle şeylerde sıkıntı yok 1 aylık yoktu cisimleri takip ediyordu, doktor söylemişti. 6 aylıkken emekledi, 10 aylıkken yürüdü. 2 yaşında yoktu 10’ a kadar arabalarını yanyana dizip sayıyordu. Şuan neredeyse tüm renkleri biliyor. 24,5 aylık. Duyduğunu ve gördüğünü unutmaz. Uçaklar, trenler, hayvanlar herşeyle ilgilenir. Defter, kalem elinde tren yaptığını, arı yaptığınu söyler kalemi bana uzatır araba çizmemi ister. Ama kontrol edilmesi çok zor neden bu kadar zor? Neden az uyuyor? Neden en ufak şeyler uyanmasına hemde cin gibi uyanmasına sebep oluyor. Benim tıkandığım nokta bu. 7-8 aylıkken tabağın içine bakar, farklı bir yiyecek olduğunu anlar ve yemek istemezdi. Hala bile aynı, peynir görüntüsü aynıdır değil mi? Peyniri yerken başka bir yerde peynire bakıyor kafasını çeviriyor sonra dikkat ettim yediği sadece süzme peynir. Asla oturarak yemek yemez, tişörtünün kolu yukarda kalamaz asla, pantolonun paçası topuğuna değmeyecek, çorabı taban kısmından katlanmaycak (külotlu çorap) düzelttirir. Uyurken asla üstünü örtmez, örtersem hemen sinirlenir dalmasını beklerim bu yüzden. O uyurken bizim evde hayat durur resmen, ben sabit yerimde oturur ‘ zil çalmasın, ses gelmesin de azıcık uyusun’ diye dua ederdim. Affınıza sığınarak sifona basmaya korkardık.

Her dışarı çıkmamızda ben genelde eve dönerken ağlayan kişi olurum. Huysuz davranır, ağlar. En son ki gezi maceramızda birden ağlamaya başladı dakikalarca ağladı yere bırakıyoruz oturuyor gelmiyor, babası kucağına alıyor yay gibi geriliyor. Eve döndük neticede.

Etrafta da bir sürü çocuk var. Hatta 2-3 çocukla gezenler var. Bir de bize bakıyorum, bir tane çocuğumuzla bir şeyler yapabilmek büyük lütuf. Hatta bir keresinde adamın biri bakıp ‘oyy’ dedi o cırlamasından. O zaman her çocuğun böyle olmadığını anladım. Bugüne kadar zaman geçtikçe değişecek diyordum ama hiç bir şey değişmediğini gözlemliyorum. Ve ben şuan çocuğuma nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum? Çok yıprandım ağlama ve huysuz oluşundan.

Uzman yardımı almalı mıyız? Fikirleriniz benim için her daim önemli olmuştur. Çocuğu olanlar, olmayıp bilgisi olanlar vardır mutlaka. Etrafımda bu konuda fikir alabileceğim çok fazla kişi yok.
 
Son düzenleme:
Oncelikle lutfen erkek cocuguna kulotlu corap giydirmeyin , iclik kullanin
Ikincisi benim kizim 25 aylik ve oglunuzdan eksigi yok fazlasi var
Maalesef bazi cocuklar boyle , yapacak birseyiniz yok
Icinizi rahatlatacaksa bir pedagoga gidin , ben gittim hayatimda hicbirsey degistirmedi
Ama bizimkine kres iyi gelmisti , 2 ay krese gitti biraz sakinlemisti ve kendi kendine uyumayi ogrenmisti 2 ayda
Oyun grubu haftada 3 yarim gun kres vs gotururseniz iyi geliyor bizimki gibi cocuklara
 
imkan varsa uzman yardımı alın tabi ama şöyle söyleyeyim. yani kendi gözlemim bu. her çocuk böyle değil ama bir sürü çocuk böyle.
kendi yeğenimden biliyorum mesela 1-2 yaşındayken bi kere avmde yerden kaldıramamıştık ağlamaktan helak olmuştu ama. neden ağladığı da belli değil yani ağlayıp yere yatıyodu sadece.
halbuki şimdi öyle inatçı vs değil. geçen oyun alanına götürdük. yarım saat iyiydi sonra bunaldı surat astı ağladı vs.
çocuk böyle bişey değil mi zaten.
evet çok çok uslu çocuklar da var ama her yetişkinin mizacı bir mi? ben huysuzumdur, siz sakinsinizdir, kimisi çabuk parlar, kimisi hiç sinirlenmez. ee? her çocuk nasıl bir olsun.
belki eğitebilmek adına destek alabilirsiniz ama neden benim çocuğum böyle diye dertlenmeyin bu kadar. çocuk işte yani.
 
Oncelikle lutfen erkek cocuguna kulotlu corap giydirmeyin , iclik kullanin
Ikincisi benim kizim 25 aylik ve oglunuzdan eksigi yok fazlasi var
Maalesef bazi cocuklar boyle , yapacak birseyiniz yok
Icinizi rahatlatacaksa bir pedagoga gidin , ben gittim hayatimda hicbirsey degistirmedi
Ama bizimkine kres iyi gelmisti , 2 ay krese gitti biraz sakinlemisti ve kendi kendine uyumayi ogrenmisti 2 ayda
Oyun grubu haftada 3 yarim gun kres vs gotururseniz iyi geliyor bizimki gibi cocuklara


Sallayarak uyutuyordum kendi kendine bıraktı bir anda, 6 aylık falandı salladığım zaman kendini aniden yere atıyordu. Bir yerde okudum, sallanmanın bazı çocukları uyardığını, hasas oluşuna dair bir çözüm bulamıyorum. Kontrol edemediğim için kendimi yetersiz hissediyorum.
 
imkan varsa uzman yardımı alın tabi ama şöyle söyleyeyim. yani kendi gözlemim bu. her çocuk böyle değil ama bir sürü çocuk böyle.
kendi yeğenimden biliyorum mesela 1-2 yaşındayken bi kere avmde yerden kaldıramamıştık ağlamaktan helak olmuştu ama. neden ağladığı da belli değil yani ağlayıp yere yatıyodu sadece.
halbuki şimdi öyle inatçı vs değil. geçen oyun alanına götürdük. yarım saat iyiydi sonra bunaldı surat astı ağladı vs.
çocuk böyle bişey değil mi zaten.
evet çok çok uslu çocuklar da var ama her yetişkinin mizacı bir mi? ben huysuzumdur, siz sakinsinizdir, kimisi çabuk parlar, kimisi hiç sinirlenmez. ee? her çocuk nasıl bir olsun.
belki eğitebilmek adına destek alabilirsiniz ama neden benim çocuğum böyle diye dertlenmeyin bu kadar. çocuk işte yani.

Bizim ki doğduğundan beri böyle, biz yine pes etmedik her çocuk böyledir diye, ama olmuyor şuan oğlumla dışarı çıkamıyoruz kontrol edemediğimiz için.
 
Sallayarak uyutuyordum kendi kendine bıraktı bir anda, 6 aylık falandı salladığım zaman kendini aniden yere atıyordu. Bir yerde okudum, sallanmanın bazı çocukları uyardığını, hasas oluşuna dair bir çözüm bulamıyorum. Kontrol edemediğim için kendimi yetersiz hissediyorum.

Hissetmeyin konunun sizinle hicbir ilgisi yok
Benim 10 yasinda oglum da var , nasil muhtesem bir bebekmis simdi anliyorum , acaip uslu , soz dinkeyen , uyumlu , beraber surekli seyahet etrigim bi bebekti
Kizim tam tersi , anladim ki bu benim anneligimden kaynaklanmiyor , cocugun karakteriyle alakali
 
Ben bir sorun oldugunu sanmiyorum. Bazi cocuklarin huylari boyle. Benim oglum 15 aylik. Bir haftadir annem bende. Kadin bir haftada yamuldum resmen dedi. Kafaya birsey taktigi zaman yaptirana kadar aglar. Hayir dedigimiz seylerin uzerine inatla gider. Son uc gundur isigin dugmesine takti kafayi. Kucagimiza aliyoruz, acip kapatiyor surekli. Yapmazsak agliyor. Herkes boyle cocuklarin buyuyunce cok akilli olduklarini soyluyor bana. Acidiklari icin teselli mi veriyorlar yoksa gerceklik payi var mi bilmiyorum. Allah kolaylik versin.
 
Hissetmeyin konunun sizinle hicbir ilgisi yok
Benim 10 yasinda oglum da var , nasil muhtesem bir bebekmis simdi anliyorum , acaip uslu , soz dinkeyen , uyumlu , beraber surekli seyahet etrigim bi bebekti
Kizim tam tersi , anladim ki bu benim anneligimden kaynaklanmiyor , cocugun karakteriyle alakali

Anladım benim ilk çocuğum ve tek çocuğum olacak. Çok zorlanıyorum artık, doğduğundan beri böyle olduğu için, 2 yaş sendromundan çok öte bizimkisi, yeni oluşan şeyler değil maalesef. En azından davranış olarak nasıl bir yol izlerim, nasıl kontrol altına alırım? Düzgün bir çocuk yetiştirmek isterim ama kural tanımadan nasıl olacak bilmiyorum?
 
oncelikle kendini asla yetersiz hissetme çünkü bu cocugunun yapısıyla ilgili kizim 6 yaşında cok com hareketliydi ama neşe dolu her yeri gezebildigim bir cocuktu ama oglum var ya 2.5 yaşında konusamiyor malesef asiri hırçın agresif asla bir yere gidemeyiz çünkü dedigin gibi kendini yerlere atip agliyor uyku duzenim 2 sene hic yoktu taki sinir krizleri gecirip emmeyi birakana kadar simdi biraz biraz oturdu yapicak birsey yok malesef iste 2 cocuk ikisinin de annesi benim ama aradaki farki goruyorsun zamanla düzelicek insallah tek umudum o
 
Ben bir sorun oldugunu sanmiyorum. Bazi cocuklarin huylari boyle. Benim oglum 15 aylik. Bir haftadir annem bende. Kadin bir haftada yamuldum resmen dedi. Kafaya birsey taktigi zaman yaptirana kadar aglar. Hayir dedigimiz seylerin uzerine inatla gider. Son uc gundur isigin dugmesine takti kafayi. Kucagimiza aliyoruz, acip kapatiyor surekli. Yapmazsak agliyor. Herkes boyle cocuklarin buyuyunce cok akilli olduklarini soyluyor bana. Acidiklari icin teselli mi veriyorlar yoksa gerceklik payi var mi bilmiyorum. Allah kolaylik versin.


Aynen öyle sınırı yok, Evet onun dediği olacak hep, hani derler ya her şeyin olmayacağını bilmesi gerek diye? Her şeye itiraz eden bir çocuğa kural koyamıyorsunuz maalesef, kendi bildiğini yapıyor. Benim annem de yok eşimin annesi de. Ama komşular rahatsızlıklarını dile getirdiklerinden beridir daha fazla kafaya takar oldum. Uyumuyor, son noktasına kadar direniyor. Hatta ben zorluyorum yine, yoksa hiç uykusu var gibi de davranmıyor..
 
oncelikle kendini asla yetersiz hissetme çünkü bu cocugunun yapısıyla ilgili kizim 6 yaşında cok com hareketliydi ama neşe dolu her yeri gezebildigim bir cocuktu ama oglum var ya 2.5 yaşında konusamiyor malesef asiri hırçın agresif asla bir yere gidemeyiz çünkü dedigin gibi kendini yerlere atip agliyor uyku duzenim 2 sene hic yoktu taki sinir krizleri gecirip emmeyi birakana kadar simdi biraz biraz oturdu yapicak birsey yok malesef iste 2 cocuk ikisinin de annesi benim ama aradaki farki goruyorsun zamanla düzelicek insallah tek umudum o

Emmeyi bıraktırdığımda 15 aylıktı. İnşallah bizim de oturur artık bazı şeyler.
 
Aynen öyle sınırı yok, Evet onun dediği olacak hep, hani derler ya her şeyin olmayacağını bilmesi gerek diye? Her şeye itiraz eden bir çocuğa kural koyamıyorsunuz maalesef, kendi bildiğini yapıyor. Benim annem de yok eşimin annesi de. Ama komşular rahatsızlıklarını dile getirdiklerinden beridir daha fazla kafaya takar oldum. Uyumuyor, son noktasına kadar direniyor. Hatta ben zorluyorum yine, yoksa hiç uykusu var gibi de davranmıyor..
Ben de cok ugrastim kural koyabilmek icin. Uyku egitimi vermeye calistim. Iste bir duzen olusturmaya calistim vs. Bazi bebeklerde tutmuyor bu. Simdi ayagimda salliyorum. Bir bakiyorsun 40 dk uyuyor, bir bakiyorsun 2 saat. Aksam bir 10da uyur bir 12de. Yani kendimi yipratmaktansa onun suyuna gidiyorum simdi. Cunku uykusu yoksa uyumuyor. Dun baya bir aglattim, birakmadim uyutmak icin ama yok. Nefesi kesilene kadar agladi. Baktim ben sinir krizi gecirecegim, vazgectim. Sonra aksam huysuzluklariyla canimiza okudu. Akil veren cok olur ama her cocuk kendine ozgu. Olmuyorsa zorlama, uyumasin.
 
imkan varsa uzman yardımı alın tabi ama şöyle söyleyeyim. yani kendi gözlemim bu. her çocuk böyle değil ama bir sürü çocuk böyle.
kendi yeğenimden biliyorum mesela 1-2 yaşındayken bi kere avmde yerden kaldıramamıştık ağlamaktan helak olmuştu ama. neden ağladığı da belli değil yani ağlayıp yere yatıyodu sadece.
halbuki şimdi öyle inatçı vs değil. geçen oyun alanına götürdük. yarım saat iyiydi sonra bunaldı surat astı ağladı vs.
çocuk böyle bişey değil mi zaten.
evet çok çok uslu çocuklar da var ama her yetişkinin mizacı bir mi? ben huysuzumdur, siz sakinsinizdir, kimisi çabuk parlar, kimisi hiç sinirlenmez. ee? her çocuk nasıl bir olsun.
belki eğitebilmek adına destek alabilirsiniz ama neden benim çocuğum böyle diye dertlenmeyin bu kadar. çocuk işte yani.
Benim oglu da boyle di 1 yaşına girince gündüz hiç uyutmadim akşam bizimle birlikte uyudu ve krese verdim yarim gun e2nerkisi fazla geliyor olabilir hoş benim esim de hiperaktif genetik yani
 
Emmeyi bıraktırdığımda 15 aylıktı. İnşallah bizim de oturur artık bazı şeyler.
dedigim gibi bizde hala oturmus sayılmaz yemek yer kendi ama bizi perisan ediyor eger birseye kizsin eline ne geçse firlatir tablet havada ucuyor telefonlarimiz o anda ne bulursa yani dedigim gibi disari cikmak eziyet benim icin cunku surekli bagiriyo ve kendini yerlere atiyo sebepsizce bunun anneligimizle bir ilgisi yok yine de pedogog la görüşün iciniz rahat eder nasil bir yol izleyeceğinizi ogrenirsiniz
 
Sizinle alakalı bir durum değil bence.
Yorulmuyor diyorsunuz... cocuk kreşe başladımı?
Ben 31 yaşında masa başa çalışan bir kadinim. Hergün mecbur spora gidiyorum. Yoksa agresiflik, uyuku sorunu vs. Başlıyor. Cocuk eneejisini atmak istiyor bence. Bence kreşe başlasın. Orda iyice yorulur yavru
 
dedigim gibi bizde hala oturmus sayılmaz yemek yer kendi ama bizi perisan ediyor eger birseye kizsin eline ne geçse firlatir tablet havada ucuyor telefonlarimiz o anda ne bulursa yani dedigim gibi disari cikmak eziyet benim icin cunku surekli bagiriyo ve kendini yerlere atiyo sebepsizce bunun anneligimizle bir ilgisi yok yine de pedogog la görüşün iciniz rahat eder nasil bir yol izleyeceğinizi ogrenirsiniz

Evet deneyeceğim en azından bana yol göstermiş olur.
 
Sizinle alakalı bir durum değil bence.
Yorulmuyor diyorsunuz... cocuk kreşe başladımı?
Ben 31 yaşında masa başa çalışan bir kadinim. Hergün mecbur spora gidiyorum. Yoksa agresiflik, uyuku sorunu vs. Başlıyor. Cocuk eneejisini atmak istiyor bence. Bence kreşe başlasın. Orda iyice yorulur yavru

Başlamadı henüz civardaki kreşler 3 yaş altı almıyor maalesef.
 
Benim oglu da boyle di 1 yaşına girince gündüz hiç uyutmadim akşam bizimle birlikte uyudu ve krese verdim yarim gun e2nerkisi fazla geliyor olabilir hoş benim esim de hiperaktif genetik yani

Biz de hiperaktif bildiğim kadar yok illa genetik olması gerekir mi bilmiyorum..
 
Merhaba arkadaşlar, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum doğduğundan beri zor bir bebekti, uyumaz uyursa hemen uyanır (seslere duyarlı) aşırı hareketli, öyle ki henüz 1-2 aylıktı elleri kolları sürekli aktifti, fotoğraflar da sabit yakaladığım çok nadirdi.

Sürekli ağlayan, huysuz bir çocuktu. Hiç rutin oluşturamadım ben bu yüzden, hani çocuklu hayata merhaba dediğimizden beri ev, iş, yaşam rutinimiz olamadı. Hep bir şeyler sektedeydi, hep bir şeyler gecikmeli ilerledi. Şuan 2 yaşında, uyku problemi hala devam ediyor gündüz uyumuyor sürekli aktif, hiç mi yorulmaz bir çocuk artık son noktada uyuya kalsa bile mesela arabadayız eve çıkarana kadar uyanıyor. Tekrar dalmasını sağlasam bile bir süre sonra tekrar uyanıyor ve bir daha saat 1-2-3’ü uyuması bulabiliyor. Hiperaktiviteden şüphelenerek rehberlik eğitim araştırma merkezine gittim bilgi edinmek amaçlı.

Bana ilk sordukları göz kontağı kuruyor mu? Böyle şeylerde sıkıntı yok 1 aylık yoktu cisimleri takip ediyordu, doktor söylemişti. 6 aylıkken emekledi, 10 aylıkken yürüdü. 2 yaşında yoktu 10’ a kadar arabalarını yanyana dizip sayıyordu. Şuan neredeyse tüm renkleri biliyor. 24,5 aylık. Duyduğunu ve gördüğünü unutmaz. Uçaklar, trenler, hayvanlar herşeyle ilgilenir. Defter, kalem elinde tren yaptığını, arı yaptığınu söyler kalemi bana uzatır araba çizmemi ister. Ama kontrol edilmesi çok zor neden bu kadar zor? Neden az uyuyor? Neden en ufak şeyler uyanmasına hemde cin gibi uyanmasına sebep oluyor. Benim tıkandığım nokta bu. 7-8 aylıkken tabağın içine bakar, farklı bir yiyecek olduğunu anlar ve yemek istemezdi. Hala bile aynı, peynir görüntüsü aynıdır değil mi? Peyniri yerken başka bir yerde peynire bakıyor kafasını çeviriyor sonra dikkat ettim yediği sadece süzme peynir. Asla oturarak yemek yemez, tişörtünün kolu yukarda kalamaz asla, pantolonun paçası topuğuna değmeyecek, çorabı taban kısmından katlanmaycak (külotlu çorap) düzelttirir. Uyurken asla üstünü örtmez, örtersem hemen sinirlenir dalmasını beklerim bu yüzden. O uyurken bizim evde hayat durur resmen, ben sabit yerimde oturur ‘ zil çalmasın, ses gelmesin de azıcık uyusun’ diye dua ederdim. Affınıza sığınarak sifona basmaya korkardık.

Her dışarı çıkmamızda ben genelde eve dönerken ağlayan kişi olurum. Huysuz davranır, ağlar. En son ki gezi maceramızda birden ağlamaya başladı dakikalarca ağladı yere bırakıyoruz oturuyor gelmiyor, babası kucağına alıyor yay gibi geriliyor. Eve döndük neticede.

Etrafta da bir sürü çocuk var. Hatta 2-3 çocukla gezenler var. Bir de bize bakıyorum, bir tane çocuğumuzla bir şeyler yapabilmek büyük lütuf. Hatta bir keresinde adamın biri bakıp ‘oyy’ dedi o cırlamasından. O zaman her çocuğun böyle olmadığını anladım. Bugüne kadar zaman geçtikçe değişecek diyordum ama hiç bir şey değişmediğini gözlemliyorum. Ve ben şuan çocuğuma nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum? Çok yıprandım ağlama ve huysuz oluşundan.

Uzman yardımı almalı mıyız? Fikirleriniz benim için her daim önemli olmuştur. Çocuğu olanlar, olmayıp bilgisi olanlar vardır mutlaka. Etrafımda bu konuda fikir alabileceğim çok fazla kişi yok.
Zeki bu çocuk. Aynı durum arkadaşımın 18 aylık kızında var asla kardeşi olmayacak diyor
 
X