Lütfen önceliğiniz kızınız olsun 10 yaş ergenlik başlangıcı bu adamın hiçte çocuğun yanında kendine dikkat edecek bir tip olduğunu düşünmüyorum.
İşte çaba etmek veya kabullenmek zorunda değilsiniz. Aileniz yanınızda mi önce onlarla konuşun. Bu evliliğin içinde ne zamana kadar Psikiyatriye gideceksin. Sürekli katlanmak için ilaç mı alacaksın. Veya kızın ne olacak bu olaylara şahit oluyorsa o da mı ilaçlara başlayacak yıllar sonra. Yanında kavga etmemeniz birşeyi değiştirmez hareketlerinden bile anlar.
Bende eşimin dolduruluşa geldigini dusunuyorum. Benim ailem diyor ki siz mutlu olun da az da gelseniz çok ta gelseniz olur. Ama onun ailesi resmen sürekli gelin gelmiyorsunuz diye eşime söylüyor. Bu da huzursuzluğa sebep oluyor ama tek sorunumuz o değil işte inanın ne yapacağımı bilmiyorum ama tek cözüm yine konuşmaya calışmak olacak sanirim yoksa benim psikolojim bozulacak iyice
Sanirım haklısıniz. İçten içe ben de biliyorum tek yapmam gerekenin bu olduğunu. Ailemle hiç konuşmadım onlarında canını sıkmak istemiyorum diye. Belki yine mi olmadi diyecekler bana buna dayanamam. Hic iyi durumda değilim ama tartışmasını bilmeyen öfke problemi olan insanla asla ve asla bir ömür geçmez 10 ay da bu hale geldiysek
.Evet çok haklısınız. Kızımın yanında tartışmasak ta anlıyor illa. Küçük değil artık. Eşimle konuşup ortak bir karara varmamız gerek. Umarım kavgasız atlatırız bu sorunu
İlk eşinin cok sorunlu olduğunu soyledi bana tabi kendisi kusursuz. Kadın çocuğunu bırakip gitmedi onunla beraber kalıyor. Haftasonlari biz alıyoruz. Çok haklısınızBence bu adam çift karakterli ve siz onun bu yüzüyle yeni karşılaşıyorsunuz.İlk eşinden neden boşandı ve kadın niye çocuğunu bırakıp gitti?Bunlar da ayrıca soru işaretleri oluşturuyor.Her şeyden önce kızınızı düşünün ve ona göre hareket edin.Boşanmak kaçınılmazsa boşanın,diyecek başka bir şey bulamadım
göstermelik davranmış hep o zaman. keşke ailesiyle daha fazla zaman geçirseydiniz ama olan olmuş artık. sizi bu kadar kolaylıkla kırmamalı. anlayacağı dilden konuşun. pasif kalmayın. siz sessiz kaldıkça tepenize binmiş. belki kendi aklınca 2.evliliğinizi kolay gözden çıkaramayacağınızı düşünüyor olabilir ama değer görmediğimiz, saygı duyulmadığımız yerde kalmamalıyız. destek almaya yanaşmıyorsa ayrılmayı düşündüğünüzü söyleyin açıkça
hep öyle olur zaten, hep karşı taraf sorunludur adamlar mükemmel. belki katılmayanlar olacaktır ama ülkemizde boşanmış adamlarla ilişki yaşamadan veya 2.evliliği yapmadan önce kırk kere düşünmek gerekir bence. çünkü kolay kolay bir kadın hele ki çocuk da varsa boşanmayı düşünmüyor, son ana kadar mücadele ediyor. ona rağmen olmuyorsa adam beter biri oluyor genelde...İlk eşinin cok sorunlu olduğunu soyledi bana tabi kendisi kusursuz. Kadın çocuğunu bırakip gitmedi onunla beraber kalıyor. Haftasonlari biz alıyoruz. Çok haklısınız
Evet ben de geçmişe bakıp diyorum ki her şey yalanmıydı? Ben hep kendimden ödün verdim asla yapmam dediğim şeyleri yaptim haklıyken bile özür diledim ama yapmamam gerekiyormuş
Evet üstelik çocukta sağlik sorunlari varsa boşanmayı son ana kadar erteler kadınlar. Çok düşündüm evlenirken hata yapmamak için ama aynı eve girmeden tanınmıyormuş insanlar
Evet maalesef
2. Evlilik diye boşanmazsınız ona mecbursunuz hissini almış
ben de çocuktan haklı olarak rahatsız olduğunuzu düşündüm.Çünkü sizin okul düzenine falan karışmamanız gerekiyor.Öncelikle merhaba konuya nereden başlayacağımı hiç bilmiyorum ama bir yerden başlamam lazım. Eşimle ikimizin de 2.evliliği o 34 yaşında ben 27 . İlk evliliklerimizden benim kızım var onun oğlu var. Kızım bizimle kalıyor oğlu ise annesiyle başka şehirde yaşıyor. 1 sene sevgili nişanlılık dönemimiz oldu. Her şey çok güzeldi inanır mısınız bilmiyorum ama hiç kavga etmedik. Sorunlarımız olsa da konuşarak çözdük. Evlendik ve sorunlarımız başladı. Kayınvalidem üstümde kalıyor ve devamlı yemeğe olsun oturmaya olsun bizi cağırıyordu. Ben eşimle baştan konuşmuştum ailelerimize gideriz gönüllerini yaparız ama sık sık gitmeyelim evliliğimizi yaşayalım diye. Suanki oturduğum evde eşim eski eşiyle 5sene yaşamış ve cok takıntılı olmama ragmen ev onun oldugu icin kabul ettim malum kiralar cok yüksek. Başlarda rahatsiz olmama rağmen bir sekilde alıstım ama kayınvalidem devamli eski gelininden bahsediyordu bana her çagırdığında evliliklerinde olan her şeyi bana anlatıyordu. Ama öyle böyle değil her görüştüğümüzde onun konusu açılıyordu. Ben de bunu eşime söyledim güzelce rahatsiz olduğumu onun geçmişte kaldığını onun hakkında konuşmaması gerektiğini söyledim ve orda bizim sorunlar başladı. Ben haklı olmama rağmen eşim o kadar tepki verdi o kadar surat yaptı ki resmen cehennem hayatı yaşadik evde. Ailelere gitmeyiz olur biter bu saatten sonra falan dedi. Pire için yorgani yakacak gibi konustu. Hiç onu öyle görmemiştim resmen sinir krizi geçirdi. Kayinpeder olsun Kayinvalide olsun esime surekli esin izin vermiyorsa gelmene sen gel demiş hiç gelmiyorsunuz falan onlar istiyor ki her gün gidelim. Bunlar yuzunden cok tartismalarimiz oldu ama eşim tartışmayı hiç bilmiyor öyle kırıcı laflar söyledi ki bana ben resmen şok oldum günlerce aylarca unutmadim o laflarını. Her neyse en son ki olan olay eşimin oğlu otizmli ve haftasonlari biz aliyoruz bakımı çok zor bir çocuk beslenmesine, eğitimine herşeyine dikkat edilmesi gerekiyor. Onceden abur cubur cok alirlardi ben baya araştırdım otizmlilerin kesinlikle yememesi gerekiyormuş bunu eşime söyledim dikkat edelim ona iyi gelmiyor geriye götürüyor. Oyalanmasi icin onun oyalanabilcegi şeyler araştırdım cunku surekli aglama krizleri oluyor eski eşine sordurttum yazlari kac gun okula gidiyor diye ve eşim bunu hic bilmiyor. 2 gün gidiyormuş ve her gün gitmesi gerekiyor gidelim okuluna öğrenelim bilgi alalim daha fazla gitsin diye ben soyledim eşime ama eşim bir gün bana dedi ki sen cocuğumun buraya gelmesinden çok rahatsizsin deyip deliye döndü şok oldum ben ondan daha fazla düsünüyorum o geldiğinde modumun düştüğünü moralimin bozulduğunu söyledi.ve bardak falan ne varsa yere indirdi onu taniyamadim napacagimi bilemedim. Ben alışik olmadigim için çocuk fazla bagiriyor biraz basim ağrıyor bilmeden modum düsebiliyor ama asla onu istememezlik yapmadim aksine hep onum iyi olmasi için çabaladım. Daha sonra benim bu evde rahatsiz oldugumu ve bu eve gelmek istemediğini bu evde kötü enerji olduğunu söyledi otur evinde kendin naparsan yap dedi bu kelimeleri asla ve asla hak etmedim hiç tartışmayan güzelce konuşarak problemlerimizi çözen biz çıkmaz yola girdik.Onunla konuşurken resmen kelimelerimi seçiyorum çünkü her şeyi yanlış anlıyor ve o surat yaparsa evde cehennem hayatı yaşıyoruz beynim de sürekli onun kelimeleri tekrar ediyor susmuyor beynim. Onu asla taniyamiyorum asiri öfke problemi var ne yapacagimi bilmiyorum her gün ağlıyorum hiç mutlu degilim psikiyatriye gitmeyi düsünüyorum eğer buraya yazmasaydım daha kotü olacaktım ne yapabilirim bana cözüm olarak ne önerirsiniz lütfen ön yargili yaklaşmayın cok uzun oldu hakkınızı helal edin
Upuzun konu boyunca değinme gereği bike duymamışsınız. Öz babası ile bosanıp minik kızınıza üvey baba dehseti seyrettiriyorsunuz. Gerek var mı buna?Öncelikle merhaba konuya nereden başlayacağımı hiç bilmiyorum ama bir yerden başlamam lazım. Eşimle ikimizin de 2.evliliği o 34 yaşında ben 27 . İlk evliliklerimizden benim kızım var onun oğlu var. Kızım bizimle kalıyor oğlu ise annesiyle başka şehirde yaşıyor. 1 sene sevgili nişanlılık dönemimiz oldu. Her şey çok güzeldi inanır mısınız bilmiyorum ama hiç kavga etmedik. Sorunlarımız olsa da konuşarak çözdük. Evlendik ve sorunlarımız başladı. Kayınvalidem üstümde kalıyor ve devamlı yemeğe olsun oturmaya olsun bizi cağırıyordu. Ben eşimle baştan konuşmuştum ailelerimize gideriz gönüllerini yaparız ama sık sık gitmeyelim evliliğimizi yaşayalım diye. Suanki oturduğum evde eşim eski eşiyle 5sene yaşamış ve cok takıntılı olmama ragmen ev onun oldugu icin kabul ettim malum kiralar cok yüksek. Başlarda rahatsiz olmama rağmen bir sekilde alıstım ama kayınvalidem devamli eski gelininden bahsediyordu bana her çagırdığında evliliklerinde olan her şeyi bana anlatıyordu. Ama öyle böyle değil her görüştüğümüzde onun konusu açılıyordu. Ben de bunu eşime söyledim güzelce rahatsiz olduğumu onun geçmişte kaldığını onun hakkında konuşmaması gerektiğini söyledim ve orda bizim sorunlar başladı. Ben haklı olmama rağmen eşim o kadar tepki verdi o kadar surat yaptı ki resmen cehennem hayatı yaşadik evde. Ailelere gitmeyiz olur biter bu saatten sonra falan dedi. Pire için yorgani yakacak gibi konustu. Hiç onu öyle görmemiştim resmen sinir krizi geçirdi. Kayinpeder olsun Kayinvalide olsun esime surekli esin izin vermiyorsa gelmene sen gel demiş hiç gelmiyorsunuz falan onlar istiyor ki her gün gidelim. Bunlar yuzunden cok tartismalarimiz oldu ama eşim tartışmayı hiç bilmiyor öyle kırıcı laflar söyledi ki bana ben resmen şok oldum günlerce aylarca unutmadim o laflarını. Her neyse en son ki olan olay eşimin oğlu otizmli ve haftasonlari biz aliyoruz bakımı çok zor bir çocuk beslenmesine, eğitimine herşeyine dikkat edilmesi gerekiyor. Onceden abur cubur cok alirlardi ben baya araştırdım otizmlilerin kesinlikle yememesi gerekiyormuş bunu eşime söyledim dikkat edelim ona iyi gelmiyor geriye götürüyor. Oyalanmasi icin onun oyalanabilcegi şeyler araştırdım cunku surekli aglama krizleri oluyor eski eşine sordurttum yazlari kac gun okula gidiyor diye ve eşim bunu hic bilmiyor. 2 gün gidiyormuş ve her gün gitmesi gerekiyor gidelim okuluna öğrenelim bilgi alalim daha fazla gitsin diye ben soyledim eşime ama eşim bir gün bana dedi ki sen cocuğumun buraya gelmesinden çok rahatsizsin deyip deliye döndü şok oldum ben ondan daha fazla düsünüyorum o geldiğinde modumun düştüğünü moralimin bozulduğunu söyledi.ve bardak falan ne varsa yere indirdi onu taniyamadim napacagimi bilemedim. Ben alışik olmadigim için çocuk fazla bagiriyor biraz basim ağrıyor bilmeden modum düsebiliyor ama asla onu istememezlik yapmadim aksine hep onum iyi olmasi için çabaladım. Daha sonra benim bu evde rahatsiz oldugumu ve bu eve gelmek istemediğini bu evde kötü enerji olduğunu söyledi otur evinde kendin naparsan yap dedi bu kelimeleri asla ve asla hak etmedim hiç tartışmayan güzelce konuşarak problemlerimizi çözen biz çıkmaz yola girdik.Onunla konuşurken resmen kelimelerimi seçiyorum çünkü her şeyi yanlış anlıyor ve o surat yaparsa evde cehennem hayatı yaşıyoruz beynim de sürekli onun kelimeleri tekrar ediyor susmuyor beynim. Onu asla taniyamiyorum asiri öfke problemi var ne yapacagimi bilmiyorum her gün ağlıyorum hiç mutlu degilim psikiyatriye gitmeyi düsünüyorum eğer buraya yazmasaydım daha kotü olacaktım ne yapabilirim bana cözüm olarak ne önerirsiniz lütfen ön yargili yaklaşmayın cok uzun oldu hakkınızı helal edin
Evet sanirim her zaman sorun olacak bu durum. Çok zor çokk Allah bakana sağlık sabır versin keşke düzelebilecek birşey olsa ama malesef
Çok haklısınız
şuan yanında kavga etmiyoruz ama belki ileride bu da olucak ben hiç böyle hayal etmemiştim çok büyük hayal kırıklığı.
