ÖFKE KONTROL PROBLEMİ

Merhaba canım.Çok zor bir durum.Benim eşim de maalesef öfkesini kontrol edemiyor.Herkese patlıyor sinirlenince.Hiç yanına yaklaşılmıyor,uzun süre sakinleşemiyor ne yapsam ne desem fayda etmiyor.Psikolojik destek almadıkça düzeleceğini sanmıyorum.Sevdiklerinizi kırmaktansa psikolojik destek almalısınız bence.Hayatınızı etkilemeye başlamış.Bu kadar sinir sağlığınıza da zarar verir zamanla.Birden ortaya çıkmamıştır.Tetikleyen bir olay ya da olaylar yaşamışsınızdır.Onlar çözülmedikçe de bu durum devam edecektir.Allah kolaylık versin.
 
Aynen öyle o kadar çıkmazda kaldım ki..
 
Bugün sabah ona değer verdiğimi ve ilişkimizi toparlayacağımızı belirttiğim bir mesaj attım. Yarına kadar ses etmeyeyim diyorum bir düşünsün. Yani aslında yanına gitmeyi planlıyordum ama bunaltıcı bir davranış olabilir gibi geldi. Daha önce bir kez böyle bir olay yaşandığında yanına gitmiştim barışmıştık. Şimdi yine geldi falan diye düşünebilir vs
 
Bencede
 
Ben de sunu anlamiyorum dostlarima patlamiyorum diyorsun nisanlina patliyorsun.gercekten seven insan sevdigini uzmez bence
Alakası yok asıl en çok sevdiklerine en çok kırılıyor, sinirleniyor insan.
Ben dostlarıma karşı beklentimi düşük tutarak onlara kırılmamayı öfkelenmemeyi öğrendim fakat aşık olduğum adama bunu yapamıyorum doğal olarak. Daha farklı bir yol izlemem gerek
 
O zaman esim de beni cok seviyor sevineyimmi buna bilemedim.insanin en yakininin en cok uzuyor olmasi hic hos degil.sorsan herkes seviyor zaten.onemli olan kirip dokmeden sevmek.
 
O zaman esim de beni cok seviyor sevineyimmi buna bilemedim.insanin en yakininin en cok uzuyor olmasi hic hos degil.sorsan herkes seviyor zaten.onemli olan kirip dokmeden sevmek.
aynen öyle en sevdiklerime bu kadar öfkelenebiliyor olmama uyuz oluyorum. etraftaki diğer insanlara karşı böyle değilim çünkü umrumda değiller, onlardan beklentilerim doğrultusunda onlara sinirlenebiliyorum. Ama yakınımdakilerden beklentim çok daha fazla, ben hayal kırıklığı - kalp kırıklığı - üzüntü veya hüzünü direk öfkeye dönüştürüyorum.
 
Bende sizin gibiyim
Dişlerimi istemsizce sıkıyorum
Farkında olmadan ve yıllardır böyle değişmedi/değişmedim...
Ancak ağlayınca rahatlıyorum
Sanırım çocukluktan kalma bu öfke sinir..
Profesyonel yardım almadım, almak istemiyorum
Kimse kimsenin tam anlamıyla iç dünyasını bilemez..
Herkese herşeyi anlatamayız
Belki de bu yüzden böyleyim/yiz...
 
Ben ben böyleyim deyip geçmek istemiyorum ya. Öfke beni kontrol altına alıyor ama ben öfkemi kontrol altına almak istiyorum. Gerektiğinde salıverip gerektiğinde hapsedebilmek. Savaşçı ruhumu çok seviyorum evet ama bu sevdiklerimi öfkemle bıktıracağım anlamına gelmiyor.
 
Umarım başarırsın
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…