- 6 Mart 2009
- 718
- 0
O nasıl mesela . Bende de olabilir belkiArkadaşlar merhaba obsesyon sadece temizlik konusunda değil sanırım farklı konularda da oluyor bende düşünsel obsesyon var.eşimle paylaşmalı mıyım bilmiyorum paylaşsam bana bunu kullanır mı bilmiyorum
Resmen Benim annemin benim hastalığım yüzünden yaşadıklarını kelimelere dökmüşsünüz Bir an annem mi yazdı bunu diye şüphelendimTavsiye edebileceğiniz dr var mı?...Ne yapmam lazım bilemiyorum.Ama inanın sinir bozucu bir durum.Bir yerden sonra bende de başlıyor.Çünkü benden bir şey istediğinde "önce ellerini yıka anne" işimiz bittikten sonra " anne ellerini yıkadın mı" "Çok terledim duş almam lazım" kıyafetlerini her gün ,bazen sabah akşam , bazende kendince kirli biryere değdiği için değiştiriyor... Çamaşırımız ve yıkanma ritüelleri hiç bitmiyor. Geçen yaz terliyor diye sokağa çıkmıyordu......
Ne olur sonuç almış biri varsa tavsiye edebileceği bir dr. arıyorum. Danıştığım arkadaşlardan farklı cevaplar aldım.Birisi devlet hastanesini önerdi.Ama orada da "10-15 dakkikada ne konuşup ne anlayacaklar "diyen var. Özel dr. içinde para tuzağı diyen var.
Belki sizden birileri bir çözüm bulduysa yardım istiyorum...
Sizin hastalığınız da ileri seviyede tıpkı benim gibi. Bir sürü yerlerde yazılar okudum ama kendim gibisini bulamadım herkesin tek bir takıntısı varken benim onlarca oluyor bazen hiç yok bazen aşırı var reçetemde ağır depresif kelimeleri falan geçiyor o kadar çok üzüyor ve aşağılayıcı geliyor ki bu kelimeler bana hiç anlatamam günden güne şekil değiştiriyor bir gün aklıma bile gelmeyen ertesi günü takıntı olup geliyor üç her gün ağlamaktan yoruldum artık bu hastalık hiç mi bitmez anacımMaalesef bende bu hastalıkla boğuşuyorum OKB ile.Bendeki boyutu mesela, dışarıya çıktık kapıyı kilitledimmi ütü fişte kalmış olabilirmi yada ocağın altı kapalımıydı gibi sürekli beynim bunlarla meşgul olur ve asla gittiğim yerde keyif alamam takıntılarımdan kurtulamıyorum.Yada birinde bir hastalık duyayım en ufacık belirtisi varsa sevdiklerimde kesin o hastalık var deyip hayatı hem kendime hem aileme zehir ediyorum.Sürekli başımıza bişeyler gelecek sevdiklerime her an bişey olacak diye yaşadığımız anın tadını çıkaramıyorum hem depresif hep mutsuzum...Daha geçen annemle konuştum annemde dışarıdan seni gören de herşeye sahipsin ne kadar mutlu zanneder neden herşeyi kendin yönetmeye çalışıyorsun oluruna bırak dedi ama olmuyor elimde değil....Eşimde bu halimden sıkıldı rahat ol evham yapma desede olamıyorum.Geçen oğlumun kreşinde bir çocuk hastaymış bir iki gün okula gelmedi annesi watsap gurubundan öğretmene sormuş nasıl iyimi hastaydı diye neyse sonra öğretmen fotoğraf gönderdi işte etkinlik yaparken baktım oğlum o çocuğun hemen yanında hemen öğretmeni aradım ne olur yakın durmasın diye hastalanır diye çokkk yanlış yaptığım biliyorum Allahtan öğretmenimiz çok anlayışlı hiç korkmayın çok dikkat ediyorum diyor hastalığımı öğretmenle paylaşmadım ama farkında olduğunu düşünüyorum ve çok üzülüyorum engel olamıyorum kendime ..Hep olumsuz düşünüyorum her konuda kimseye güvenmiyorum eşim ve kendi ailem dışında hiç kimseye güvenmiyorum.Defalarca evimin çelik kapısı kilidini değiştirmişliğim var sebepsiz yere...Hep arkamdan iş çevriliyormuş hissine kapılıyorum ki böyle bişey asla yok aslında kuruyorum kafamda ve inanıyorum kendi kurduklarıma ...Herşeyin farkındayım ama çok kötü bir hastalık Allahım kimseye vermesin dışarıdan bakınca amann evham yapma rahat ol denir ya yada başkasında olsa bende öyle derim ama gelin görünki elinizde olmuyo engel olamıyorsunuz zihninizi esir alıyo berbat bişey çok yoruldummmmm
Sizinki nasıl birşey ?O nasıl mesela . Bende de olabilir belki
Bende evde yalnız kalmaktan korkuyorumSizinki nasıl birşey ?
bende de var bu illetten küçüklüğümden beri. ilk annem farketti psikyatra gittik ve genetik oldugunu söyledi. sonra farkettik ki hafif dozda babamda da var. tedavi gördüm ama geçmedi. doktor geçmeyeceğini stresli oldugum anlarda ortaya cıkabileceğini söylemişti. yaş ilerledikce geçeceğine daha çok artıyor her gün yenisi ekleniyor. kapıyı kitledim mi, pencere kapalı mı, araba kitli mi vs. bazen temizlik takıntısı. bi yere sürtününce hemen yıkanma isteği. uzadıkca uzuyor. saçma sapan takıntılar. her gün bir yenisi ekleniyor. ve dışarıdan birine anlattıgınızda aslında sizin düşüncenizi anlayamıyorlar. ben de çok bunaldım atlatamıyorum gittikçe daha kötüye gidiyor. ama doktora gitsem biliyorum ilaç tedavisi başlıcak onu da hiç istemiyorum. ilaç tedavisi bence geçici bir çözüm beyinde bitirmek gerekiyor olayı. nasıl olacak bilemiyorum
Istanbulda degilim malesef. Bildigim psikologlar var ama insan erteliyor iste. Kardesinin agirmis canim benim o kadar asiri degil suan cok sukur. Bazen beynimde bunun gereksiz olduğunu dusunup yapmayabiliyorum. Ama cogu zaman beni yoruyor zamanimi yiyor. Son zamanlarda bende de disari cikma korkusu basladi. İstanbula bile gidemiyorum bisey olacak diye dusunun ki yakin oturuyorum.canım merhaba.çok geçmiş olsun..kardeşimde ağır derecede okb var.20 yaşınca çocuk bildiğin evden tek başına çıkıp gezmiyor.boyu posu yerinde..takıntı yapacak birşeyi yok ama özgüven yerlerde.takıntılarını saysam sana haline şükredersin.
mesela dua tekrarlama..sürekli yatmadan dua edip sayıyormus anneme sürekli 4 kere okudum dimi diyor mesela.
sonra bir ara yatmadan vücudunu çıtlatıyordu..sürekli el yıkama hastalığı vardı ve üst değiştirme..
o da bişey mi üstünü değiştirip defalarca giydiğini biliyorum.yapmazsa kendini huzursuz hissediyormuş.durduk yere tv yi kapa diyor mesela anlıyorum takıntı yaptığını o an.kapatıp açıyo yapmazsak üzülüyo fln.
ya gencecik çocuk o kadar üzülüyorum ki pskytra gitti direk bi sürü ilaç verdi..
ama şunu öğrendim sen de dene.çok iyi bir psikologa gidiyorum.yeme bozukluğum var benim bu da bir nevi takıntı aslında.
kadın şunu söyledi..bilişsel terapi ile bu illetten kurtulabiliyorsun kesinlikle ancak gerçekten tedaviyi istemen gerek.benim erkek kardeşim istemiyor ikna etmeye calısıyorum.onu da terapistime götürmek istiyorum ama aynı aileden iki kişiyle görüşmek pek doğru olmuyor diyor..
o yüzden kesinlikle ilk başta psikoterapiye git.ben faydasını görüyorum..bu ara ödevlerin hiçbirini yapmamış olsam da,kendimi çok mutsuz hissetmiş olsam da gitmeye devam ediyorum.başarısız olmama rağmen.eğer kendimi kendi halime bırakırsam daha kötü olacak çünkü.iyi bir terapist bul kendine benim gibi inandığın ve başla.istanbuldaysan önerebilirim özelden mesaj atarsan.
çok çooook geçmiş olsun..Allah hepimizin şifasını versin inşallah.