- 15 Temmuz 2012
- 670
- 592
Ay bir de saçma sapan kendimin kötü bi hastalığa yakalandığımı falan düşünüp kendi kendime senaryo kurup ağlıyorum çok saçma geliyor ama işte. Annemi kaybedeli bir sene oldu tam 22 yaşındayım iyice arttı artık
Artık çekilmez hal aldı normal insan gibi odağımı kendimden başka yere çeviremiyorum kendimi dinliyorum sürekli, bunların sebebi aslında hep ölüm korkusuBen de tıpkı sizin gibiyim.Duyduğum her kötü olayı,hastalığı kendime uyarlıyorum.
Ne güzel ifade etmişsiniz rahatsızlığınızı.bendede anksiyete bozukluğu var. Hepsi birbirini tetikliyor. Olmayacağını, olmadığını bildiğim halde bazen gereksiz kaygılar düşünceler oluyor. İlaç kullanmakta kesin çözüm değil. Terapi şart aslındaBenimde farklı takıntılarım var bi türlü aşamıyorum
Psikiyatri ye gittim fakat ilaç kullanmadan düzelemezsin dedi
Bir yaşında kızım var emdiği için ilaçları kullanmadım zaten çocuk doktorumda bu ilaçları içeceksen emzirmeyi bırakmalısın dedi yapamazdım bebeğime bunu
Arada çok vuruyo düşünceler kafama
Sonra bi geçiyo sonra gene başlıyor bende anlamıyorum kendimi bazen kendim düşünüp düşünceme ağlıyorum ya öyle olursa ya böyle olursa diye kurup duruyorum elimde değil
Bazen diyorum aşarım geçer falan ama geçmiyor
Eşim kaç kere bırak emzirmeyi başla ilaçlara dedi yapamadım çünkü bazen çok çekilmez olabiliyorum evliliğime yansıyor
Sürekli ocağı kapattımmı diye bakıyorum
Temizlik düzen takıntım var evim sanki hep pis aslında tertemiz ama bana pis
Hep düşünceli kafam sabah uyanıyorum kafam dolu akşam dolu hep dolu insanlara bunu anlattığım zaman beni anlamıyolar
Doktorum aynı zamanda lohusa depresyonu dedi benim için
Böyle yani karmakarışık olsamda iki evladım var aşmaya çalışıyorum ama emzirme dönemi bitince ilaç almam şart olacak gibi bakalım zaman ne gösterecek
Rabbim dermansız dert vermesin inşallah
Merhabalar bende burda yeniyim ve bende Okb hastasıyım ve hamileyim sürekli temizlikle uğraşıyorum heryer pis geliyor bana bir kızım var ve onu çok kısıtlıyorum diye düşünüyorum ona da üzülüyorum karnımda ki bebeğime de üzülüyorum ben böyle bir anne olmak istemiyorum hamileyim ilaç kullanırsam bir zararı olur mu hamile iken kullanipta çocuğu sağlıklı olan var mi lütfen bi akıl verinben kendimi bildim bileli okb hastasıyım,hiç düzelmedim, çocukluğum gençliğim el yıkamakla geçti, hasta olmaktan korktum vs vs bir dolu saçma sapan takıntı. 2011 de ilaç tedavisi ve terapi görüm tamamen iyileştim. 2013 de yeniden başladı azar azar şimdi yine had safhada, ilaçsız tedavi edebileceğini söyleyen oldukça pahalı bir doktora gidiyorum 3 kere gittim elimde kocaman bir sıfır var, doktor sürekli beni birşeyin mutsuz ettiğini söylüyor ve onu bulmaya çalışıyor ama depresif değilim mutsuz değilim stres iş ev vs herkesde olduğu kadar var, ama takıntılar geliyor aklıma ben sorunumun genetik olduğuna inanıyorum annemin babaannesinde dedem de annem de ve dayımda var bende de var bunu doktora söyledim genetik değil diyor!! 3 kuşakda 5 kişide görülmesi tesadüf mü yani? doktorun beni oyaladığını düşünüyorum haftaya gidip bir daha gelmek istemediğimi söyleyeceğim @chimchar95 o kadar akıllı ve zekisin ki kendin bu hastalığı yenmişsin, gerçekten dediğin gibi aklındaki takıntıyı 1 kez yaparsan yenisi geliyor onu da yaparsan yenisi yenisi vs böyle gidiyor , eğer ilkini yapmazsan yinelemiyor bu hastalığın çözümü insanda bitiyor, ben ölene kadar aklımda takıntıların olacağına eminim ben sadece onları dinlemek istemiyorum artık, en güzel günlerim temiz evimi eşyalarımı tekrar tekrar temizleyerek geçiyor.....
Merhabalar bende burda yeniyim ve bende Okb hastasıyım ve hamileyim sürekli temizlikle uğraşıyorum heryer pis geliyor bana bir kızım var ve onu çok kısıtlıyorum diye düşünüyorum ona da üzülüyorum karnımda ki bebeğime de üzülüyorum ben böyle bir anne olmak istemiyorum hamileyim ilaç kullanırsam bir zararı olur mu hamile iken kullanipta çocuğu sağlıklı olan var mi lütfen bi akıl verin
Daha önce terapi denemediniz mi? İnşallah faydasını görürsünüz. Geçmiş olsun.Herkese merhaba. Ben de 2008'den beri ara ara atak geçiren bir OKB hastasıyım.
Üzgün, mutsuz ve dibe vurduğum zamanlarda hastalığım sağolsun beni hiç yalnız bırakmıyor. Kankisi depresyon da ona hep eşlik ediyor ve beni pes ettirene kadar beynimin içinden ayrılmıyorlar.
Geçen 10 sene boyunca ara ara hep ilaç tedavisi gördüm. İyileşir gibi oldum. Ama hayatımda karşıma çıkan en ufak bir zorlukta tekrar merhaba dedi bana hastalığım. Eşimin yurtdışı görevi çıktı, 2 buçuk aydır yaşıyor muyum bilmiyorum. 1 ay daha dayanmam lazım ama dibe vurdum artık...
Gebelik planlıyorum ilaç kullanamıyorum. Psikoterapide şansımı deneyeceğim bu sefer, bakalım...
hamile ve emziri iken asla kullanmayın bende aynı şeyleri yaşadım ara ara yaşıyorum da , beyniniz sizi neye zorlar ise tersini yapın . ölmeyeceksiniz ne mikroptan ne pislikten bunu gördülçe yaşadıkça okb niz azalacak kaybolacak. kendinizi dinlerseniz okb beslenirMerhabalar bende burda yeniyim ve bende Okb hastasıyım ve hamileyim sürekli temizlikle uğraşıyorum heryer pis geliyor bana bir kızım var ve onu çok kısıtlıyorum diye düşünüyorum ona da üzülüyorum karnımda ki bebeğime de üzülüyorum ben böyle bir anne olmak istemiyorum hamileyim ilaç kullanırsam bir zararı olur mu hamile iken kullanipta çocuğu sağlıklı olan var mi lütfen bi akıl verin
tek çözüm okb neyi yapmamızı istiyorsa bunu yapmamak inan benim denemediğim yöntem yok.Herkese merhaba. Ben de 2008'den beri ara ara atak geçiren bir OKB hastasıyım.
Üzgün, mutsuz ve dibe vurduğum zamanlarda hastalığım sağolsun beni hiç yalnız bırakmıyor. Kankisi depresyon da ona hep eşlik ediyor ve beni pes ettirene kadar beynimin içinden ayrılmıyorlar.
Geçen 10 sene boyunca ara ara hep ilaç tedavisi gördüm. İyileşir gibi oldum. Ama hayatımda karşıma çıkan en ufak bir zorlukta tekrar merhaba dedi bana hastalığım. Eşimin yurtdışı görevi çıktı, 2 buçuk aydır yaşıyor muyum bilmiyorum. 1 ay daha dayanmam lazım ama dibe vurdum artık...
Gebelik planlıyorum ilaç kullanamıyorum. Psikoterapide şansımı deneyeceğim bu sefer, bakalım...
Bende öyle yapmak istiyorum ama beceremiyorum yoğun kaygı ve korku başlıyor bu sefer siz kurtulabildiniz mitek çözüm okb neyi yapmamızı istiyorsa bunu yapmamak inan benim denemediğim yöntem yok.
işte o yoğun kaygı ve korku zaman geçtikçe azalıyor inanın sadece sabır lazım. Benim terapistim (bir 10 sene önce idi tedavi gördüm faydası da oldu şükür ve hala da hatırlarım) bana şöyle demişti: Neyden korkuyorsunuz? Kötü birşey olacağından mı? Ama şu an gününüzün yarısı temizlik kaygı ve korku içinde geçiyor, bu durum zaten kötü, bundan daha kötü olabilir mi? Ayrıca birşeyin pis olmasından neden bu kadar korkuyorsunuz? Yani pis olmak pis hissetmek neden bu kadar korkutuyor sizi?Bende öyle yapmak istiyorum ama beceremiyorum yoğun kaygı ve korku başlıyor bu sefer siz kurtulabildiniz mi
Gerçekten bende elimden geleni yapıyorum yapmaya çalışıyorum zaten bizim ailede genetik olduğu için benimde biraz daha hassas oldugum dan dolayı ikisinde birlesince kaldiramiyorum bazen..işte o yoğun kaygı ve korku zaman geçtikçe azalıyor inanın sadece sabır lazım. Benim terapistim (bir 10 sene önce idi tedavi gördüm faydası da oldu şükür ve hala da hatırlarım) bana şöyle demişti: Neyden korkuyorsunuz? Kötü birşey olacağından mı? Ama şu an gününüzün yarısı temizlik kaygı ve korku içinde geçiyor, bu durum zaten kötü, bundan daha kötü olabilir mi? Ayrıca birşeyin pis olmasından neden bu kadar korkuyorsunuz? Yani pis olmak pis hissetmek neden bu kadar korkutuyor sizi?
Ve bence çok haklı özellikle ilk kısım. Bir şeylerden sakınmak adına bütün hayatınızı zindan ediyorsunuz. Tabi isteyerek değil ama sonuç bu. Kaygının bir faydası bir getirisi yok. Korkunun da yok. Aslında bazen öyle hissetmesekte herşey Allahın izniyle bizim elimizde.
Evet çok zor biliyorum yani inanılmaz zor ancak yaşayan bilir. Inşallah üstesinden gelirsiniz.Gerçekten bende elimden geleni yapıyorum yapmaya çalışıyorum zaten bizim ailede genetik olduğu için benimde biraz daha hassas oldugum dan dolayı ikisinde birlesince kaldiramiyorum bazen..