- 4 Ağustos 2014
- 256
- 104
Sizi çok iyi anlıyorum. Bazen bende ne kadar istemesem de patlama yaşıyorum. Kolay değil bağırmamak için direniyorum ama bazen öyle bi nokta oluyor ki. Uykusuzluk, yorgunluk ve sürekli ağlamalar kolay değil. Bağırmıyorum diyen anneleri de her zaman tebrik ederim ben sakin bir insan değilim ona rağmen yine de nadir bağırmalarım oluyor. İnsanız her annenin yapısı, çocuğun yapısı, aldığı destek, psikolojik durumu farklı sıkmayın canınızı.bizde de her sabah baba işe gidince 30 dakika ağlama ile başlıyoruz güne. Bu bile bütün enerjimi bitirmeye yetiyor. Dolunay falan değil bence baya gümbür gümbür sendromlar başladı. Dün gece 23:30 da zoe uyuttuk sabah 7.30 uyandı öğle uykusuna yatırdım 1.30 saat bekledim aska uyumadı. Akşam 20:30 zor uyuttum ve o saate kadar bir çocuk hiç mi yorulmaz bi gözlern azıcık kapansın be oğlum. Ard arda gelen sorular, istekler. İşlerimi bitiremiyorum onun isteklerine yetişeceğim diye. Bugün hamur yapayım dedim gitmiş 24 numara ayakkabıları bulup giymiş gelmiş. Gel dedim yanımda dur sen de yap hamur. Güya stres atsın. 2 kere sandalyeden düştü çok şükür bir yere vurmadı kendini ama o kadar gerlmişim ki 2. Düşüşünde çığlık çığlığa kaldım. Sonra oturdum ağladım. Bağırmak istemiyorum ama bazen kendimi kontrol edemioyrum bağırıyorum sonra üzülüyorum.
İnşallah geçicidir bu durumları ya bu sendrom dedikleri gibi 3.5 yaşa kadar devam etmez. Dönem dönem olur bence ve ben bu retrolar döneminde daha fazla olduğunu görüyorum. Ondan dolunay mı falan dedim. Retro varmış ne retrosu bilmiyorum. Kadın programında kadın diyordu bu sabah , Dikkatli dinletemedim işim vardı o an.
Benim oğlum da aşırı huysuzluk devam. Ve iştahsızlık. Çocuk tam anlamıyla ‘gıcık’ oldu Hayır yapmam hayır yemem hayır gitmem hayır giyinmem. Her şeye hayır diyen gıcık oğlum.