Obsesif Komplsif olanlar...

bnmde dağınıklığa düzensizliğe tahammülüm yok..
örneğin;odanın dağınıklığı ve aldığım birşeyin başka bir yerde olması beni delirtiyor..herşey yerli yerinde çekmecesinde olack..
acaba bunlar obsesif kompülsif bozukluk beliritilerimi??
 
bnmde dağınıklığa düzensizliğe tahammülüm yok..
örneğin;odanın dağınıklığı ve aldığım birşeyin başka bir yerde olması beni delirtiyor..herşey yerli yerinde çekmecesinde olack..
acaba bunlar obsesif kompülsif bozukluk beliritilerimi??

Evet bende böyleydimm :))ama şimdi geçtiii
 
bendee yasadim 14 yasimda su an 22 yasindayim cok savastim piskologa gittim cok yardimci oldu ve tabiki ilac verdi caprilex baya yardimci oldu simdi bir bucuk senedir bisim yok ama cok dikkat ederim korktugum seyleri okumim etmim:KK70: ve tabiki aylem bana cok destekci oldu umarim bidaha gelmezzzz cok kötü birsey ünkü yasiyamiyan anlamazzzz
 
bu hastalıktan çok çektim.aşırı düzen temizlik takıntılarım var.benim gibi olanlarla konuşmak isterim.tecrübelerimizi paylaşırız..:1hug:
 
bendeki en büyük takıntı çocuklarım şimdi bide çocuk kaçırılma haberleri çoğaldı beynimin içi kazan gibi.
 
bu hastalıktan çok çektim.aşırı düzen temizlik takıntılarım var.benim gibi olanlarla konuşmak isterim.tecrübelerimizi paylaşırız..:1hug:

merhaba foruma yeni üyeyim bende çok çektim obsesiften eskisi kadar şiddetli olmasa da hala çekiyorum yaklaşık olarak 2000 yılından beri tedavi görüyorum.gerçi 1 yıl önce doktorumun verdiği ilaçları bıraktım.bırakırkende çok sıkıntı çektim.evlenince hamile kalırım bebeğe zarar gelir diye bıraktım ilaçları.benimde temizlik(aşırı el yıkama,banyo yapma,sürekli kendimi kirli hissetme),kapı ocak ütü falan kontrolü takıntılarım,çevremden birinin başına kötü bi olay hastalık ölüm falan gelir endişesi vardı.şu andada var ama daha az.kafam bunlarla okadar meşgul ki düşünmem gereken şeyleri düşünemiyorum.bu hastalığı yaşamayan anlamıyor.bende isterim bu konudaki tecrübelerimizi paylaşmak belki faydamız olur birbirimize
 
mrhb bende okb hastasıyım.bendede çok küçük yaşlardan beri var olan bir rahatsızlık.bütün yazılanları okudum ama benimki biraz daha farklı.herkes gibi bende evden çıkarken ocak,kapı,pencere vs.defalarca kontrol etmeden çıkamam.ama bunların yanında benim geçmişte yaşadıklarıma karşı bir takıntım var.insanların söylediklerini davranışlarını çok kafaya takıyorum.2.5 senelik evliyim hala çeyiz yerleştirilirken görümcemin davranışlarını unutamıyorum.ara ara gidiyor düşünmüyorum,ara ara şiddetli bir şekilde geri geliyor günlerce o olay üzerinde kendi kendime yorum yapıyorum.hamileyim bu durum beni çok üzüyor çocukta içimde sanki kasılıyor.sürekli gergin oluyorum.eşim şaka yapsa ona bile tahammülüm olmuyor.saçma olduğunu bile bile sürekli aynı düşünceler kafamda dönüp dolaşıyor.daha bunun gibi neler neler..bence buraya bir kere yazıp bırakmayalım.hergün burada sıkıntılarımızı,sevinçlerimizi,yaşadıklarımızı paylaşalım birbirimize destek olalım.daha iyi olmaz mı?allah hepimize acil şifalar versin....
 
kızlar benim bi yakınım okb hastasıymış..
ben daha önce hiç duymamıştım...
nasıl yardımcı olabilirim ona..
kendisi nasıl başladığını veya tam derdini söyleyemiyor...
ben ama onla konuşup yardımcı olmak istiyorum..
nasıl başlar niçin başlar bu hastalık ya ve nasıl yardım edebilirim ona?
tedavide göremiyor çünkü gebe...
lütfen yardım edin mafoldumben
 
kızlar benim bi yakınım okb hastasıymış..
ben daha önce hiç duymamıştım...
nasıl yardımcı olabilirim ona..
kendisi nasıl başladığını veya tam derdini söyleyemiyor...
ben ama onla konuşup yardımcı olmak istiyorum..
nasıl başlar niçin başlar bu hastalık ya ve nasıl yardım edebilirim ona?
tedavide göremiyor çünkü gebe...
lütfen yardım edin mafoldumben

en iyi yardımı bi psikiyatriste götürerek yapabilirsinizyerimseniben
 
terapi şart terapiyle rahatladım yoksa halim haraptı.takıntılı.endişeli.hep olumsuz düşünün bir insandım.aslında halada öyleyimde artık kendime itiraf edebiliyorum
 
kızlar benim bi yakınım okb hastasıymış..
ben daha önce hiç duymamıştım...
nasıl yardımcı olabilirim ona..
kendisi nasıl başladığını veya tam derdini söyleyemiyor...
ben ama onla konuşup yardımcı olmak istiyorum..
nasıl başlar niçin başlar bu hastalık ya ve nasıl yardım edebilirim ona?
tedavide göremiyor çünkü gebe...
lütfen yardım edin mafoldumben

aynı rahatsızlık bende de var yalnız bu rahatsızlık tedavi edilmiyor sadece baskı altına alınabiliyor. bu bi kişilik bozukluğu - o nedenle senin kişiliğin bozuk diyen insanlara alınmıyorum sırnaşık şey - stresli zamanlarda yine ortaya çıkıyor. özellikle gebelikte hat safhaya ulaştığı söyleniyor. ergenlik döneminde bu rahatsızlık ile karşı karşıya kaldım. 6 ay ilaç tedavisi ile baskı altına aldım. şu ana kadar bir kaç günden fazla o rahatsızlığa kapılmıyorum. eşim hemen fark ediyor ve beraber bir şeyler yapıyoruz. arkadaşının hangi seviyede ve takıntısının ne olduğunu -temizlik, korku, tekrarlama, düzen, şüphecilik, hepsi vs. - bilemiyorum ama senin yapabileceğin en iyi şey tedavi görmeye ikna etmek. sadece terapiye gdebilir zaten. ama sen mutlaka onu dışarı çıkar alış-veriş yapın geniş açık mekanlarda park gb. oturun. ailesi ile arası iyiyse ailesi ya da arkadaşları ile görüşmesi için imkanlar yaratın. bu hastalık en çok tek başıma kaldığımda ve evde otururken bana misafir olur. korku ardından da sıkıntı her şeyden iğrenme sonra şüphe-eşimi kıskanma konusunda değil ailesi ile ilgili binbir türlü senaryolar üretirim. acayip üretken oluyorsun o anda sırnaşık şey -derken iyi bi kavga ortamı oluşur eşim eve gelince yandı gülüm keten helvaaa. ama adam akıllandı hemen anlar suratımdan beni dışarı çıkartır. artık uykum gelinceye kadar orada burada gezeriz. eve gelince devrilir yatarım sabahı duaya başlarım iyi ki konuşmama müsaade etmemiş, kalbini kırmama izin vermemiş diye. yoksa çok saçmalıyorum. o anda sağlıklı düşünemiyorsunuz.
 
aynı rahatsızlık bende de var yalnız bu rahatsızlık tedavi edilmiyor sadece baskı altına alınabiliyor. bu bi kişilik bozukluğu - o nedenle senin kişiliğin bozuk diyen insanlara alınmıyorum sırnaşık şey - stresli zamanlarda yine ortaya çıkıyor. özellikle gebelikte hat safhaya ulaştığı söyleniyor. ergenlik döneminde bu rahatsızlık ile karşı karşıya kaldım. 6 ay ilaç tedavisi ile baskı altına aldım. şu ana kadar bir kaç günden fazla o rahatsızlığa kapılmıyorum. eşim hemen fark ediyor ve beraber bir şeyler yapıyoruz. arkadaşının hangi seviyede ve takıntısının ne olduğunu -temizlik, korku, tekrarlama, düzen, şüphecilik, hepsi vs. - bilemiyorum ama senin yapabileceğin en iyi şey tedavi görmeye ikna etmek. sadece terapiye gdebilir zaten. ama sen mutlaka onu dışarı çıkar alış-veriş yapın geniş açık mekanlarda park gb. oturun. ailesi ile arası iyiyse ailesi ya da arkadaşları ile görüşmesi için imkanlar yaratın. bu hastalık en çok tek başıma kaldığımda ve evde otururken bana misafir olur. korku ardından da sıkıntı her şeyden iğrenme sonra şüphe-eşimi kıskanma konusunda değil ailesi ile ilgili binbir türlü senaryolar üretirim. acayip üretken oluyorsun o anda sırnaşık şey -derken iyi bi kavga ortamı oluşur eşim eve gelince yandı gülüm keten helvaaa. ama adam akıllandı hemen anlar suratımdan beni dışarı çıkartır. artık uykum gelinceye kadar orada burada gezeriz. eve gelince devrilir yatarım sabahı duaya başlarım iyi ki konuşmama müsaade etmemiş, kalbini kırmama izin vermemiş diye. yoksa çok saçmalıyorum. o anda sağlıklı düşünemiyorsunuz.


karıştırmayalım lütfen..
sizin dediğiniz obsesif kişilik bozukluğuyla obsesif kompulsif bozukluk farklı şeylerdir.
 
karıştırmayalım lütfen..
sizin dediğiniz obsesif kişilik bozukluğuyla obsesif kompulsif bozukluk farklı şeylerdir.

benim bahsettiğim obsesf kompulsif kişilk bozukluğu en azından 12 yıldır doktorlar rahatsızlığımı bu şekilde tanımladır. obsesif kişilik = takıntılı kişillik ki bu hemen hemen her insan da biraz vardır. galiba tam olarak okuyamadınız yazımı....
 
ben geride yazılanlara baktığımda herkesin korkularını, takıntılarını çok ayrıntılı bir şekilde paylaştığını gördüm. lütfen arkadaşlar bunlar biz okkb (Obsesif kompulsif kişilik bozukluğu) olanları daha çok etkiliyor. korkularınızı ve takıntılarınız daha geniş bir şekilde tanımlayın. ileri derece temizlik rahatsızlığım var gibi. daha çok bu hastalığı nasıl yendiğimizi ve tadavi süreçlerimizi yazarsak hepimiz için daha rahat olacaktır.
 
obsesiflerde takıntılar çok farklı olabiliyor.bide şu varki obsesif kompulsif bozuklukla obsesif kişiliği karıştırmayalım.Bozuklukta hastanın hayatı etkileniyor ve tedavi görmesi zorunlu.Ama benim gibi obsesif kişiliği varsa duayla,kendi kendine telkinle bişeyleri düzeltebilirsiniz.Milletin kravatını,saçını , eşarbını düzeltme dürtüsü,araba plakalarında matemetiksel işlem yapma,namazda şaşırma,azıcık eskiyen herşeyi atma,aşırı düzen hissi,kesici aletlere bakamama vs bendeki belirtiler... Kabullendim artık,napıyım.Ama hayat kalitemi etkilemesine izin vermiyorum:)
 
merhabalar....30 lu yaşlarımın başında okb hastalığından muzdarip oldum(şimdi 43 yaşındayım)
berbat bir hastalık tüm yaşamınızı kerteye uğratıyor.önceleri aşırı temizlik yapma ile başladı beni üzen birşey oldu mu kendimi işe verip düşünmemeye çalışıyordum.sonraları dini düşünceler beni rahatsız etmeye başladı ve sürekli gusül abdesti almaya başladım birşey elledim mi (tv kumandası,kapı kolu vs.)yada tv de veya gazetede bir tarafı biraz açık bir kadın yada erkek resmi görsem hemen gusul abdesti almaya koşuyordum ama banyoya girincede yıkanmam uzadıkça uzuyordu hep emin olamıyordum tam abdest aldığımdan hep başa dönüyor en sonunda inanılmaz bir iç sıkıntısı ve daralma başlıyor tansiyonum düşüyor ve zor atıyordum kendimi banyodan dışarı...araba kullanırken sürekli bir hayvan mı ezdim korkusu vardı emin olamıyor geçtiğim yerlerden bir daha geçiyor sürekli dikiz aynasından arkamı kolluyordum...bu arada yıkamaktan cildimde kuruluklar pürüzler vs başladı ellerim berbat bir hale geldi ki eşimle ayrı odalarda yatmaya başladım yemek yemekten vaz geçtim ve pişirmekten de...bu tekrarlardan sıkıntılardan kaçmak için uyumaya başladım...sonunda bir gün eşim beni karşısına aldı ve ağlamaya başladı ne oluyor dedi bize ne yapıyorsun suçlu ben miyim diye ....
yaptıklarımın saçmalığını zaten biliyor ama vazgeçemiyordum hayatım bir cehenneme dönmüştü....
işte tam bu safhada bir psikolog arkadaşımdan yardım istedim herşeyi anlattım ona..bana bu konunun psikiyatrisin işi olduğunu hemen gitmemi istedi yaşadığım yerde böyle bir imkan yoktu ama yakın bir il merkezinden bir psikiyatrise gittim....teşhisi okb idi bana önce hastalığım hakkında kitap ve broşür verdi bunları okumamı istedi ve ilaç yazdı yeşil reçete idi ama o kadar bunalmıştım ki tamam dedim içeceğim ve bana ev ödevleri verdi 1 hafta boyunca evde temizlik yapmama gibi....banyoda takıldığım zaman tamam olmuştur de emin olmayınca olmuştur de dedi.ve ben yaptım.zor oldu ama başardım aradan 13 yıl geçti bu hastalık tam olarak geçmiyor sanırım ama artık kontrol benim elimde ve acaba deyince olmuştur diyorum ve kesinlikle yapmıyorum tedavim 1 yıl sürdü ilk 2 ay gibi 15 günde bir gittim sonra ayda 1 ve bu günüme şükürler olsun..okb olanlara tavsiyem tek başınıza üstesinden gelmeye çalışmayın yardım alın çünkü bu ortamda çocuklar etkileniyor ve bazı okb hastalarının çocuklarındada ilerleyen yıllarda okb ye rastlanıyor...
 
mainbo tebrik ederim seni. artık güççç sendeee. şüpheye düştüğünde "tamamdır" düşüncen hakikatende doğru. beni de dini açıdan düşünceler beni çok bunaltmıştı. dinden çıktığımı düşünüyordum. küfür ve günahtan korkmaya başlamıştım. sonrasında bunların şeytanın vesvesesi olduğunu düşünmeye başladım. Allahın benim ona asla karşı gelmeyeceğimi bildiğini ve bunu benim hastalığımın yaptığını düşündükçe rahatladım. ama en önemlisi bu dinle ilgili düşüncelerin bizim hastalığımızın bir parçası olduğunu öğrenmem olmuştu. müthiş rahatlamıştım. hepimize kolay gelsin arkadaşlar...
 
ilaç tedavısı kışıye guç verıyor...
ama aıle destegı de olması daha basarıya ulasma konusunda bır gercek...ben atlattım..tam anlamıyla geçtı..ama 3 ayda bır yokluyor...ama çok sukur anında atlatmaya calısıyorum...sabır ve sebat ısteyen bır hastalık...çok geçmıs olsun...çeken bılır...
 
gerçekten bu hastalığı çeken bilir.Karşıdan tuhaf görünüyo ilaç kullandığımı görenler neden diye sorduklarında anlatıyorum fakat anlayamıyolar o ilaçları kullanmadan da aşarsın,bi insan kendi düşüncelerini nasıl engelleyemez diyolar ama dedikleri gibi olmuyo.ben 6 ay kadar terapi aldım ilaçlarımıda düzenli kullandım tam iyiyim derken tekrar başladı.Bu hastalık insanın günlük yaşantısını o kadar etkiliyo ki bazen öyle düşünceler geliyo ki aklıma o an çıldırıcam sanıyorum ağlama krizine giriyorum ne zaman tamamen biticek bu kabus bilmiyorum çok ama çok zor Allah hepimizin yardımcısı olsun
 
X