Obsesif Komplsif olanlar...

canım yazdıklarına katılıyorum aynı dertten ben de de var ve cok agır bı yuk anlatamam
her an her sn olmayacak bısıyı dusunmek ve olmaması ıcın bısılerı tekrarlamak
mesela bende de el ayak yıkama yok yada bırıne carpınca kırlenme dusuncesı gıbı..
ama benımkı daha cok agır gıbı gelıyor bana cunku sureklı sevdıklerımı kaybetme dusuncesı kafamda donup duruyor
ve artık sacmalamaya basladım
en komıgını soyleyım sıze bana da komık gelıyor ama dusunmeden duramıyorum "parmaklıklar ardında" dıe bı dızı var mesela ben bunu ızleyemıyorum nıe dıe soracaksınız sankı ızleyınce annem kardesım babam dan bırı hapse gırecekmıs gıbı hıssedıyorum ne kadar sacma dııl mı ama o nobete gırınce korku basıyo hemen kanalı degıstırıyorum
kardesım bı yere gıtse arabayla kesın bısı olacakmıs gıbı gelıyor ve o gelene kadar kafamdan gecen seylerı sureklı tekrarlıyorum bazen aglıyorum cunku cok bunalıyorum ama elımde dııl bunları dusunmeden duramıyorum o gelınce eve tekrarlamam kesılıyor
sureklı annem kardesım babama bısı olacak kaza gecırecek hapse gırecek hastalanacak mutsuz olacak vb gıbı kotu dusuncelerle bogusuyorum ve olmaması ıcın sureklı ıcımde sacma sapan seyler tekrarlıyorum
ne yanı tekrarlamayınca olacak mı hayır tabıkı bunu apacık bılıyorum ama rıske gıremıyorum ya olursa dıe sonucta sevdıklerımın hayatı soz konusu nası yenıcem ben bu dusuncelerı bılmıyorum :KK43:doktora da asla gıtmeyı dusunmuyorum ıkı kere gıttım ılacı kesınce daha da agırlastı bu yuzden kendı kendıme yenmeye calısıyorum ama nerde keske temızlık takıntım olsa da yenmeye calıssam
bazen yapmayım dıyorum hatta bı kez ufak bı seyde denedım sabah ıse gıtmek ıcın ustumu giyerken kı ben sıyah gıymeyı hıc sevmem sıyah gıyınce kotu bısı olacakmıs gıbı gelır o gun sıyah gıydım bılerek ve dedım kı bakalım bugun bı aksılık olacak mı dedım ve oldu ıs yerınde baya sıkıntılarım oldu hatta bu yuzden agladım ve aksam eve geldıgımde tekrarlamalarım daha da arttı demekkı gercekten tekrarlamazsam kotu seyler olacakmıs dedım
arkadaslar gercekten tekrarlamayınca aklımdakı sacma dusunceler gerceklesırmı
yanı bunların gerceklesıp gerceklesmemesı bana mı baglı
mesaj baya eski ama aynı şeyler bende de var kırmızı giyip araba kullanamıyorum hatta bir badim var onu her giyidiğimde kötü bişey oluyor giemiyorum.anne baba kardeş takıntısı bende de var ama çok tuhaF eşim için yok bu düşünceler yanımda olduğu için mi acaba.annemler uzakta yaşıyolar da.
 
ilacın yanında mutlaka sosyallesmek gerekıyor...yanlızlık tetıklıyor...hergun dısarı çıkmak gerekıyor...hergun ödev verın kendınıze..dısarı çıkıp markete gıtmek gıbı...
 
Ben de aynı dertten muzdaripim. 7 aydır ilaç kullanıyorum.Şu an eskiye nazaran daha iyiyim.Terapiye gidecektim bugün için. Fakat gittiğim doktor hastaneden ayrılmış. Yeni bir doktor bulmam lazım :KK43:

özlem hanım kocaelidesin sanırım ben im gittiğim biri var çok iyi istersen önerebilirim,özel mesaj yazacaktım ama 50 tne olmadığı için burdan yazmak zorunda kaldım
 
Bence herkesin içinde uyuyan bir dev vardır.Herhangi obsesif davranıs varolan ama ortaya cıkmayan. Taa ki gelir buyuk bir sıkıntı sizi bulur ya da bir travma yasarsınız uyuyan dev uyanır.Tıpkı benim yasadıklarım gibi genc kızlıgımdan beri ufak takıntılarım yıllar sonra evliliğimde yasadıgım sıkıntılarla su yüzüne cıkıp içinden cıkılmaz bir hal aldı.Sürekli olumsuz düşünceler sevdiklerimi kaybetme korkusu sacma sapan kurmaca hayaller saplantılı düşünceler aslında bunların hiç birinin dogru olmadıgını bile bile inan ben.Doktorlar ilaçlar tedaviler.Aslında en kesin cözüm ne biliyormusunuz bayanlar ne ilaç ne terapi sadece huzurlu maneviyatlı sorunsuz bir yasam.Şimdi cook şükür hemen hemen bunların bir kısmına sahibim ve takıntılarımın bir cogunu bu sayede atmış gibiyim.Ama cook yorgunum sanki bir savastan galip ayrılmıs ama bedenen cok yorulmus bir zafer hali.Umudum hepinizin aynı galibiyete erişmesi.GÜÇ SİZSİNİZ BAYANLAR KENDİNİZE İNANIN:lepi:
 
merhaba arkadaşlar benimde 4 yıllık bir okb geçmişim var. ankarada tam 7 doktora gittim çare bulamadım. bir yıldır bir doktora gidiyorum ilaç ve bilişsel terapi görüyorum bayağı düzeldim artık günlük yaşantımı çok etkilemiyor. daha öncesinde aşırı takıntılarım vardı temizlik konusunda dışarı dahi çıkamıyacak durumdaydım. arkadaşlar ilk önce bu hastalığı yenmeye karar vermeniz çok önemli ve iyi bir doktorlada yenilmesi mümkün ben yaşadım ve gördüm. Bu süreç içinde yaşadığı deneyimleri ve gittiğim doktoru paylaşabilirim. herkese hayırlı günler.
 
bu hastalığı çekmeyen bilemez. ne kadar zor, yerine göre utanç verici olabileceğini tahmin bile edemez.
ben geçen yıl saçkıran olmuştum. dermatoloji uzmanı beni psikiyatriye sevk etti. ben reddettim önceleri. sonra sevgili anneciğimin ısrarı ile kabul ettim.
burda tanıyı koyduk doktorumla. ben kendisine yaptıklarımın saçma olduğunu bildiğimi, ama yapmadan duramadığımı söyledim. farkındaydım yani.
6 aylık bir ilaç tedavisi verdi. tedavi sürem bittiğinde neredeyse tüm takıntılarımdan kurtulmuştum. tabi bu konuda ailemin desteğini ve kendi gayretimi es geçemem.
şu an 2 aylık hamileyim ve yeni yeni fark ediyorum ki takıntılarım geri dönüyor. çok korkuyorum bu sefer başa çıkabilir miyim diye. çünkü hamilelik hormonları da sağ olsun hiç rahat vermiyor...
 
Ya benimde takıntılarım var.Çok zor biliyorum.Bebek istiyoruz.tüp bebek tedavisi görücem nasipse ama bunlardan kurtulmadan yaptırmasakmı diyoruz.
 
benim de takıntılarım var ama okb miyim , başlangıcı mı artık nedir bilmiyorum.
Düzen, plancılık, şüphecilik, karamsarlık, kararsızlık var zaten.
Ani ölümden (kazalardan) çok korkuyorum, mesela binaların kenarından yürürken ürperirim yürüyemem başıma birşey düşecek diye.
Ama son zamanlarda şu eklendi: Müstakbel nişanlımın sesi kötü gelse, morali bozuk olsa 'acaba ayrılmak mı istiyor, benden bıktı mı?' diye şüphelenip aklımda kurmaya başlıyorum taa ki ona -benimle mi ilgili-diye soruncaya kadar. Telefonuna bir süre cevap vermese, yine aklımda binbir türlü ayrılık senaryoları geliyor ya da başına birşey geldi, kaza geçirdi vs... Ailemden biri aynı şekilde eve geç gelse yine kuruntular başlıyor.
 
tüm günün veya gününün büyük çoğunluğu bunları düşünmekle geçiyorsa tehlikeli boyuta geçmişsin demektir. bende de çok benzer korkular vardı en başta. sonra bu düşünceler iyice sapıttı. geç olmadan doktora git bence. anlat tüm bunları. yılanın başını küçükken ezeceksin demişler. bu hastalıktan sonrasında kurtulmak inan çok zor.
 
tüm günün veya gününün büyük çoğunluğu bunları düşünmekle geçiyorsa tehlikeli boyuta geçmişsin demektir. bende de çok benzer korkular vardı en başta. sonra bu düşünceler iyice sapıttı. geç olmadan doktora git bence. anlat tüm bunları. yılanın başını küçükken ezeceksin demişler. bu hastalıktan sonrasında kurtulmak inan çok zor.

olumlu haber gelene kadar huzursuzluk oluyor, bazen kendimi telkin etmeye çalışıyorum. Korkum, evlenip çocuğum olduğunda daha da kötü olamam. O yüzden bir ara gitmem gerek sanırım dr.a
 
ah ah ben sanırım tam bir tedavi olmak için çook geciktim.tek takıntım(şimdilerde)çocuklarım hayatı hem kendime hem yavrucuklarıma iyice zehir ediyorum. sanki kaybolacaklar,kaçırılacaklar gibi acayip endişelerim var kafamı kopartıp atmak istiyorum.hayatımı sadece çocuklarım için yaşıyorum çocuklarımdan başka hiç birşeye odaklanacak gücüm kalmadığı içinde çok dikkat dağınıklığım var
ALLAHIM YARDIMET BANADA yaşama sevincimi yitirdim
 
olumlu haber gelene kadar huzursuzluk oluyor, bazen kendimi telkin etmeye çalışıyorum. Korkum, evlenip çocuğum olduğunda daha da kötü olamam. O yüzden bir ara gitmem gerek sanırım dr.a

aynı şey bende hala var. olumlu haber gelene kadar huzursuzluk devam eder. sonra kısa süreli bir rahatlama...
ardından yerini yeni endişelere bırakır.
birde etrafınzdakileri gamsızlıkla suçlarsınız.

doktorum bana demişti ki " bu hastalığa yakalanan insanlar mükemmeliyetçi insanlardır"
herşeyi kontrol altında tutmak istiyoruz ama bu mümkün değil işte. bunun mümkün olmadığını beynimiz bir kabul etse sorun kalmayacak da...
 
herkese merhaba..ben de okb hastasıyım.10 yıldır tedavi görüyorum.hiç evlenmedim ama iyileşemedim.hastalığım çocukluğumdan beri vardı.ama ne olduğunu bilmiyordum.sonradan öğrendim bir hastalık olduğunu.bu hastalık öyle zorki mahvetti hayatımı.benimki biraz farklı.bende mükemmeliyetçilik en üst safhada.yıllardım ailemle bu yüzden sık sık tartışıyorum.bende düzen, kuralcılık, disiplin,temizlik çok önemli.ama bunların olması için aileme güvenmem lazım.yani onlar bunlara önem vermediği sürece bende yapmak istemiyorum.ya hep ya hiç düşüncesi var.hayatımızın düzenli olması için özellikle annemi değiştirmeye çalışıyorum.çalıştıkca daha kötü oluyorum.çünkü anlamıyorlar beni.tembellikle suçluyorlar.sürekli benim gibi düşünmelerini istiyorum.hem onları üzüyorum hem kendimi aşırı yıpratıyorum.düzen temizlik olmayınca çok öfkeleniyorum.onları çok üzüyorum ama.bir taraftan da ölesiye sinir oluyorum.ailem köyde yetişmiş büyümüşler.annemin bu konularda becerisi yok.neden benim ailem diğerleri gibi değil diye yiyip bitiriyorum kendimi..onlarda hiç anlamıyorlar.oysa hastalık olduğunu biliyorlar..bu hastalık bende yorgunluk bitkinlik yapıyor.ayrıca mide ve barsaklarım rahatsızlandı.hayatım çok kötü napacağımı bilemiyorum.terapi görmem lazım ama oda çok pahalı.tek başına ilaç tedavisi yaterli olmuyor.bu konuda konuşmak isteyen arkadaşlar bana özelden ulaşabilirler.msn verip konuşalım.birlikte yenmeye çalışalım.herkesi öptüm...:çok üzgünüm:
 
bu hastalık profesyonel yardım almadan geçemiyor maalesef. keşke başarabilsek.
ben resmen takıntılarımdan utanacak haldeydim. çok zor çokkk mafoldumben
 
merhaba canım.senin ki nasıl biraz anlatırmısın.çok geçmiş olsun...opuyorumnanaktan
 
kafamda herşeyin belli bir sırası vardı. onlar her gün aynı sırayla yapılmazsa sevdiklerime kötü birşey olacak korkusu. o kadar şuursuzca yapıyordum ki onları yaparken rahatsız edilirsem ya da eleştirilirsem çok kızıyordum.
gece yatmadan önce en az 3 kere kapıları-camları kontrol ederdim.
"3" takıntım vardı. herşey en az 3 kez yapılacak.
vardı diyorum anlatırken çünkü geçen sene tedavi gördüm ve önemli ölçüde iyileştim. artık kendimi kontrol altına alabiliyorum.
daha çoook örnek verebilirim. şimdilik aklıma bu kadar geliyor :1rolleyes:
 
.az-cok bu hastalık bende de var. ben lustral kullanıyorum
lustral daha etkılı ve zararı yok nerdeyse. bıraz iştaha kapatıyor.

Ama 100 faiz deyışme yok.ama yarı yarıya azaldı . daha 6aydı kullanıyorum.

Allah yardımcımız olsun.
 
herkese merhaba..ben de okb hastasıyım.10 yıldır tedavi görüyorum.hiç evlenmedim ama iyileşemedim.hastalığım çocukluğumdan beri vardı.ama ne olduğunu bilmiyordum.sonradan öğrendim bir hastalık olduğunu.bu hastalık öyle zorki mahvetti hayatımı.benimki biraz farklı.bende mükemmeliyetçilik en üst safhada.yıllardım ailemle bu yüzden sık sık tartışıyorum.bende düzen, kuralcılık, disiplin,temizlik çok önemli.ama bunların olması için aileme güvenmem lazım.yani onlar bunlara önem vermediği sürece bende yapmak istemiyorum.ya hep ya hiç düşüncesi var.hayatımızın düzenli olması için özellikle annemi değiştirmeye çalışıyorum.çalıştıkca daha kötü oluyorum.çünkü anlamıyorlar beni.tembellikle suçluyorlar.sürekli benim gibi düşünmelerini istiyorum.hem onları üzüyorum hem kendimi aşırı yıpratıyorum.düzen temizlik olmayınca çok öfkeleniyorum.onları çok üzüyorum ama.bir taraftan da ölesiye sinir oluyorum.ailem köyde yetişmiş büyümüşler.annemin bu konularda becerisi yok.neden benim ailem diğerleri gibi değil diye yiyip bitiriyorum kendimi..onlarda hiç anlamıyorlar.oysa hastalık olduğunu biliyorlar..bu hastalık bende yorgunluk bitkinlik yapıyor.ayrıca mide ve barsaklarım rahatsızlandı.hayatım çok kötü napacağımı bilemiyorum.terapi görmem lazım ama oda çok pahalı.tek başına ilaç tedavisi yaterli olmuyor.bu konuda konuşmak isteyen arkadaşlar bana özelden ulaşabilirler.msn verip konuşalım.birlikte yenmeye çalışalım.herkesi öptüm...:çok üzgünüm:

bence mutlaka bir kere doktora gıdın. ben 6 aydı tedavı alıyorum. doktorun yapdığı bır sey yokki. Her gıdısınde senı dınlıyo. ılacın dozunu ya artıriyo. ya da sabıt saklıyo.
bu huy dıyıl. beyındekı bir salgıyla baglıdı. ılac beyındekı o salgıyı duzenlıyor. ve yarı yarıya ıyılesme oluyo en azından yanı. inan bana.
ve bu ılac pahalıdadıyıl. yazık once kendımıze ve aılemıze acıyıb tedavı olalıbm mutlaka.


bu arada benım hastalıgımda sızınkıyle aynı .yazdıklarınızı okudum. cok şey benzer.
 
Son düzenleme:
Arkadaslar ılac yazılarken, mutlaka netden yada tanıdık bırınden ılacı arasdırın. bazı ılaclar vucuddan cıkmadıgı ıcın içmeyınce deli gibi oluyorsun. mesela ben lustral kullanıyorum. bu ılacı ılk defa tanıdık bırdoktor yazmısdı bana. hemde cok ıyı insan ıdı. 6 ay tedavı gordum ve cok deyısıklık oldu,
Sonra ben evlendim. Dogumdan sonra tekrar başladı. şimdi eski doktoruma gıtmem zor. başka şehırde calışıyo. yenı doktora gıtdım. oda once lustral yazdı. 2-cı getdıyımde prozak yazıyodu. ben neden ılacımı deyısıyorsuz dedım. oda prozak vucuddacok kalıyo falan dedı. Ama benım tepkımı gorunce
tamam deyısmeyelım dedı.
iyikide deyısmedım. cunkı prozak tın kotu yan etkılerı cokdu.
Ben daha cok. el yıkıyorum, her gun banyo yapıyorum,elbıse deyısıyorum. camasır makınem elbıse yıkamakdan bıkdı. sureklı Aman yuzerıme kırlı sumu deydı. elim copemı deydı. ozellıkle yagmurlu havada bıryere gıtmek ıstemıyorum. Reklamları yolda okuyorum. katları sayıyorum bunu gıbı seyler.

baskalarınıda aynı seyı yapmaya mecbur edıyordum eskıden, ama ılac tedavısınden sonra baskalarına mudahıle etmem deyısdı. nadıren mudahıle edıyorum.

mutlaka tedavı olunması gerek. zaman kecdıkce tedavısıde zorlasıyor. hele cocuğunuz varsa etkılene bılıyor. Ben ılacsız tedavı olmaya calışdım,ama başaramadım.
tedavı olucama inanıyorum. Allahın ıznıyle aşıcaz bu hastalığı. yeterkı isteyelim iyilesmeyi.

not: kızlar ben boyle cok suyla uğrasıyorum ya. ama aynı zaman da da cok duzensızlıyım var. ve tembelım. içinizde boyle olan varmı.

neyse..
Rabbım yardımcımız olsun, cavuk atlatalım bunları
 
Son düzenleme:
X