Obsesif Komplsif olanlar...

Ben de dönüp dönüp kontrol etme durumunhun üstesinden bi nebze de olsa herşeyi eşime söyleyerek azaltabiliyorum. daha doğrusu daha önce herşeyi ocağı, prizleri pencereleri hatta odaları ve hatta kullanmasam bile ütüyü defalarca kontrol ediyordum. şimdi eğer evden beraber çıkıyorsak bi kez kontrol ediyorum ve hepsini tek tek eşime söylüyorum. sonra endişelenmeye başlayınca o beni telkin ediyo ve tekrar kontrol etmiyorum. eğer yalnızsam da mesela her evden çıkışımda ütünün yerini değiştiriyorum. Hem de kullanmasam bile

merhaba arkadaşlar hepinize geçmiş olsun öncelikle.ben 15 gün önce kızım için gittim doktora toka takıntısı vardı tokası duruyormu düşmüşmü diye bakıyordu okula giderken tokasını takmıyor alırlar diye.okulda ne yaşadığını bilmiyorum.önceden böyle birşeyimiz yoktu sınıfa ikiz çocuklar geldikten sonra onların ismini kullanarak söylüyor o alır gibisinden.doktor daha küçük olduğunu o konuda baskı yapmamam gerektiğini ve hatta konuyu açmamam gerektiğini söyledi.ama bende takıntılar var kendim için gitmdim.senelerdir zaman zaman farklı şeyler oluyor.göz tiklerim vardı yapmadan duramıyordum.sonrasında birşeyi elleme ona dokunmazsam bişey olucakmış gibi geliyordu ve bu halen devam ediyor.bir ara ocağı açtığımda tüp patlıcak sanıp kapatıyordum.köpek havlamasında deprem olucakmış gibi geliyordu biraz biraz yendim kendi kendime.bir gün hiç içmediğim bir ağrı kesiciyi verdi annem içtim yattığımda bacağım titremeye başladı ölcekmişim gibi bir korku düştü içime kızımı öptüm çok saçma ama elimde değil.hastalığın adını bile bilmiyordum.plaka okuma,evden çıkarken kapıyı sürekli kontrol etme var şu an.geçenlerde ütüyü fişte bıraktım evden çıkarken unuttum kapattığımı hatırlıyordum.kızımı okuldan aldım biraz gezdik ütü aklıma gelmişti çıkarken ama çekmedim fişi geldim eve baktım sonra çektim ütünün fişini.doktora gitmeye korkarım bazen gerçeklerle yüzleşmekten korkuyorum.bir şey yamuk duruyorsa onu düzeltirim.bazen insanlardan çekiniyorum yaptığımı görücekler ve bana deli diyecekler diye eşimden bile o farkında değil tabii ki.söylemiyorum ona.bendekide obsesif mi arkadaşlar yardımcı olun.doktora gitmelimiyim sizce.zamanla kaybolmaları yenilere mi kapı açıyor acaba.tekrardan geçmiş olsun.

Bende 2 yıl önce obs hastasıydım..
Aşırı derecede temizlik ve eşyaların simetri durması takıntısıı vardı..
Hergün toz alma,balkon yıkama,örtülern halıların perdelerin simetri durması derken iyice abartmaya başlamıştım.Sonra vücutta panik ataklar başlayınca dr gittim ve 10 ay tedavi gördüm.ataklar ve takıntılar tamamen geçmişti .İnanamamıştım bu takıntıdan nasıl kurtuldum diye...Artık ev dağınıkken bile rahatlıkla yan gelip yatabiliyorum umrumda değill çünküüü..İlacı bıraktıktan 1 yıl sonra bende daha farklı takıntılar başladı..Kadın doğum dr çocuk için tedaviye başladım ve vücuda alınan hormon ilaçlarıı dengemi alt -üst etti.Doktorum bu ilaçların duygu değişimi bozukluğu yapabileceğini hatta sebebsiz ağlama bile yapabileceğini söylemişti yan etkilerinde..Evet ilacı aldıgım dönem bu takıntılar vesveseler başlıyorr.ilaç vücuttan atılıncada rahatlıyorumm..Off allahımm bebek yapayım derken ..bir taraftanda psikikoji alt üst oluyor...Dini konularda özellikle nasıl ölücezz,nasıl acı çekicez,cennet ,cehennem,azrail derken beynimi saçma sapan düşünceler kemirmeye başladı bu dönemdeee..Bazen çıldırıcak gibi oluyorumm..Vücudumuu çok dinliyorum.Hergün bir yerim ağrıyorr..Hastalık hastası oldum iyice...Hele geçen gün namaz kılarken gözümün önüne bütün iç organlarım kanların içinde göründü..aklımı oynatıcam sandım...geçenki helikopter kazasındaki gazeteci nasıl öldü diye taktım saçma sapan düşüncelerr..iÇimden diyorumki acaba bu adam donarak öldüü..acaba kanı donmuşmudur diye ..Allahım yaaa sen aklımızı basımızdan alma ne biçim düşünceler bunlarr.Tekrar o lanet olası ilaçlara başlamak istemiyorum.Çünküü cocuk düşünüyorum.Doktorum gebe kalınca bırakıtsın dedi ama bırakıncada başa dönülüyorr.Kendii çabamla dualar okuyarak rabbimden şifa için dua ediyorum.duaların çokk faydasını gördümm.Takıntılara başlayınca içimden dualar okumaya baslıyorum rahatlamak için.Rabbime sığınıyorumm..Şeytanın bize verdiği pissss vesveselerii duymamaya çalışıyorum ama ne kadarsenağlama

bende de var aslında küçüklüğümden beri küçük küçük ve bazı dönemlerde ortaya çıkar bu okb bende
özellikle stresli olduğum zamanlarda. genetikmi yoksa başka sebeptenmi bilmyiorum ama babamda da vardı bunun gibi şeyler doktor bana ilaç vermedi o kadar da beni engellemiyodu ama beni en engellediği dönem lisedir. yolda çizgilere basmadan yürümek, yürürken karşıdan gelen herbir insanın yüzüne teker teker bakarak aynı anda 1 den 4 e kadar sürekli saymak, bi yerimi sağ elimle kaşındıysam sol elimle de kaşımak, yatmadan önce mutlaka yatağın altına bakmak, bunları yapmadığım zaman sanki ölücekmişim gibi bi panik yaşıyodum nasıl olduysa bunların çoğu artık yok ama hala bi okb sayılırım

bendede yıllardır okb varmış fakat ben bunun farkında değildim durmadan kendimi,düşüncelerimin nedenlerini anlamaya çalışırdım sonra 3-4 ay önce burda okuyarak bunun bir hastalık olduğunu öğrendim ama kendim hallederim sandım yada bu hastalığı kabullenmedim ama artık hayatımı etkilemeye başladı bugün gidip danıştım ve tedaviye başladım umarım en yakın zamanda düşüncelerimin artık hayatımı etkilemesini birazda olsa engelleyebilirim allah hepimizin yardımcısı olsun şu berbat hastalıktan kurtulalım artık

Bu hastalıktan bıktım benimki şu an çok ilerlemiş durumda.Ölmek istiyorum kurtulmak istiyorum.Ama ölürsem diye bile korkuyorum.Ellerimi bir seferde 50 defa yıkamassam birşey olur diye korkuyorum.Sorun şu ki benim hastalığım sadece ev ile sınırlı.Naasıl anlatacağımı bilemiyorum ama ben bu hastalıkla 8 senedir boğuşuyorum 5 yasında farkettim ilk.Gece uyurken kalkıp yatağımın burusmus yerleini düzeltirdim.Ortaokul da okurken yeniden nüks etti.Etme sebebini anlatmaya utanıyorum aslında .Olay şu ki ben çok kez annemle babamı ilişki yaşarken gördüm.Onlar ortada yapmıyordu ama ben bgördüm çünkü annemden ayrı yatamazdım.Sonra onlardan iğrenmeye basladım ev de 1 kaç kez kondom buldum ve 8 senedir inanırmısınız anneme babama sarılamıyorum ölmek istiyorum onları sevemiyorum çünkü sarılamıyorum koklayamıyorum.Evedeki hiç bir şeyi ellemyiyorum çamasırları 10 defa ykatıyorum.Ama bunların hiçbiri dısarda olmuyoor.Arkadaslarıma ya da diğer insanlara dokunabiliyorum öpebiliyorum.Baska evde kalıyorum onların kapılarını herseylerini engeleyebiliyorum.Bana defalarca ilaç tedavisi oldum yine de banamısın demedi.Durur gibi oldu ama asla gecmedi.Şimdi ise defterlerim kirlenicek diye ders bile çalısamıyorum çok kötüyüm nereye kadar devam edicem bilmiyorumşu an istanbuldayım varsa gercekten güvendiğiniz paragöz olmayan 1 doktor yardımlarınızı isterimhoşçakalın

Uff bayanlar rabbim size sabır versin neyse ki tedavisi var..

bende de başlangıcı var sanırım
otobüse binemiyorum sanki biri intihar saldırısı yapacakmış gibi geliyor
kalabalık alanlarda da aynı şeyi hissediyorum resmen nefesim daralıyor
her gün temizlik yapıyorum ama hala kirliymiş gibi hissediyorum ama çok ileri boyutta önemsemiyorum
ben 3 yıl önce manik atak tedavisi gördüm 4 yıl boyunca Allaha şükür geçti o çok daha zordu
acaba buda geçermi?

sinem_s .!.:

Bu hastalıktan bıktım benimki şu an çok ilerlemiş durumda.Ölmek istiyorum kurtulmak istiyorum.Ama ölürsem diye bile korkuyorum.Ellerimi bir seferde 50 defa yıkamassam birşey olur diye korkuyorum.Sorun şu ki benim hastalığım sadece ev ile sınırlı.Naasıl anlatacağımı bilemiyorum ama ben bu hastalıkla 8 senedir boğuşuyorum 5 yasında farkettim ilk.Gece uyurken kalkıp yatağımın burusmus yerleini düzeltirdim.Ortaokul da okurken yeniden nüks etti.Etme sebebini anlatmaya utanıyorum aslında .Olay şu ki ben çok kez annemle babamı ilişki yaşarken gördüm.Onlar ortada yapmıyordu ama ben bgördüm çünkü annemden ayrı yatamazdım.Sonra onlardan iğrenmeye basladım ev de 1 kaç kez kondom buldum ve 8 senedir inanırmısınız anneme babama sarılamıyorum ölmek istiyorum onları sevemiyorum çünkü sarılamıyorum koklayamıyorum.Evedeki hiç bir şeyi ellemyiyorum çamasırları 10 defa ykatıyorum.Ama bunların hiçbiri dısarda olmuyoor.Arkadaslarıma ya da diğer insanlara dokunabiliyorum öpebiliyorum.Baska evde kalıyorum onların kapılarını herseylerini engeleyebiliyorum.Bana defalarca ilaç tedavisi oldum yine de banamısın demedi.Durur gibi oldu ama asla gecmedi.Şimdi ise defterlerim kirlenicek diye ders bile çalısamıyorum çok kötüyüm nereye kadar devam edicem bilmiyorumşu an istanbuldayım varsa gercekten güvendiğiniz paragöz olmayan 1 doktor yardımlarınızı isterimhoşçakalın

Genişletmek için tıkla...

:1no2:kafamçokkarıştı bu çok ktü ya fatih te sefa saygılı vardı hala duruyormu bilmiyorum ama çok iyi bir doktordu. muayene ücreti yüksek ama paragöz değil gerçekten hakkını veriyor işinin.

çok üzüldüm canım durumuna allah şifa versin:a015:

Yeni bir muzdarip araniza katiliyor mirmirmirmir, evet bede 7 senedir bu okd canavariyla ugarşiyorum. Bende temzlik ve hastalik korkusu var ama kendim icin degil oglum icin. Hamileyken 8 aylik birdenbire hayatima okd girdi ve bütün duzenimi ve ruhumu degiştirdi. Eskiden yaptigim normal günlük şeyleri yapamaz oldum, insanlara gidip gelmeyi, yemek yapmakta büyük zorluklar. Kir ve hastaligin olabilecegi korkusuyla yaşiyorum. Oglum hasta olmasin diye günümü temzilk ve korku ile geciriyorum. Ben kücükken annemi kaybetmiyim diye rakamlar sayardim ama nedense kendiliginden gitti ve yine bu şekilde hayatima girdi ama bu sefer temzilik olarak.
ben bu korkulari kendim yenmeye calşiyorum, yardim almiyorum, bir faydasi olmaz diye.
Bu hastaligin en zor yani, yanliz oluyorsun ve kendinden yoruluyorsun. Hatta bikiyorsun. Ve en kötüsü sevdiklerinden senden bikiyorlar zamanla .

Allah huzur versin hepimize :Saruboceq:

bende okb hastası ıdım...ıdım dıyorum 1 yıl once tamamen bıtırdım...çok saskınım..hıç kurtaulamayacagımı dusunurken ...dünyadan ayrılmayı isterken atlattım...ailemle paylastım...doktorumdan çok kız kardesım hayatımı kurtardı....hayatımı ona borçluyum...sokaga çıkamıyordum...kimseyıde ıstemıyordum..çok sukur ıyıyım....

Harika, ama nasil kurtulabildin, lütfen daha detayli anlatirsan cokkk sevinirim.

bende ayni rahatsizliktn muzdaribim. onceden esim sehir disina vs. gittiginde evde hic bir seyin yeri degismeyecek, bulasiklar bile yikanmayacak, temizlik yapilmayacak idi. Eger bu saydikalrimdan birisi degisirse snki ona kotu bir sey olacakmis gibi hissederdim. bir de o yokken surekli bagirsaklarim boulurdu ve karnım cok kotu agrirdi. ne yapacagimi bilemiyordum. maddi durum iyi olmadigi icin psikologa ksia bir sure gidebildim. o d hastane psikologuydu. ilac kullandim uzun sure.bir ara toparlanir gibi oldum amaara ara o karin agrisi nuksediyor ve beni mahvediyor. butun psikolojim bozuluyor.

ADILEMIR lutfen nasil atlatin yaz, cok ihtiyacim var..

Allah yardimciniz olsun..

benimde geçti derken şimdi daha beter bir hal aldı çocuğum olması ve işten ayrılmam nedeniyle ben yalnızlığa gelemiyorum hiç hemen artıyor evlenmeden önce panik atak okb ve depresyon tedavsi gördüm.geçti derken 2 yıl sonra yenden başladı benim bir çok korkum var korkularımın hepsi bir noktada birleşiyor ölümde yani.tek sayı çift sayı takıntım ver herşeyi tek olarak yaparım ve bu işkenceye dönüşüyor mesela iki tabak yersem yemeği 3.yü zorla yiyorum çif olmasın diye bir yeri yada bir kere yada 3 kere siliyorum.sanki çift yaparsam hemen başıma ölüm falan gelecek gibi hissediyorum.üst geçitten geçemiyorum anki düşüp öleceğim bu yüzden tek başıma bir yere gidemiyorum.kapının nünden taksiye binmek zounda kalıyorum buda beni maddi olarak tüketiyor param olmadığında çıkmıyorum yada eşimle beraber gidiyorum.iş bulsam düşünü şe otobüse binip gidemiycem.evde yaptığım bir işi yaptığımı bildiğim halde yaptım mı diye defalarca kontrol ediyorum.değişikliğe asla gelemiyorum sanki bu bir uğursuzluk.bilgisayarı açınca bile hergün standartı bozamadan sıraya gireceğim sitelere giriyorum.
utanıyorum artık bunları defalarca gidip doktora anlatmaktan.

asiye1985 .!.:

benimde geçti derken şimdi daha beter bir hal aldı çocuğum olması ve işten ayrılmam nedeniyle ben yalnızlığa gelemiyorum hiç hemen artıyor evlenmeden önce panik atak okb ve depresyon tedavsi gördüm.geçti derken 2 yıl sonra yenden başladı benim bir çok korkum var korkularımın hepsi bir noktada birleşiyor ölümde yani.tek sayı çift sayı takıntım ver herşeyi tek olarak yaparım ve bu işkenceye dönüşüyor mesela iki tabak yersem yemeği 3.yü zorla yiyorum çif olmasın diye bir yeri yada bir kere yada 3 kere siliyorum.sanki çift yaparsam hemen başıma ölüm falan gelecek gibi hissediyorum.üst geçitten geçemiyorum anki düşüp öleceğim bu yüzden tek başıma bir yere gidemiyorum.kapının nünden taksiye binmek zounda kalıyorum buda beni maddi olarak tüketiyor param olmadığında çıkmıyorum yada eşimle beraber gidiyorum.iş bulsam düşünü şe otobüse binip gidemiycem.evde yaptığım bir işi yaptığımı bildiğim halde yaptım mı diye defalarca kontrol ediyorum.değişikliğe asla gelemiyorum sanki bu bir uğursuzluk.bilgisayarı açınca bile hergün standartı bozamadan sıraya gireceğim sitelere giriyorum.
utanıyorum artık bunları defalarca gidip doktora anlatmaktan.

Genişletmek için tıkla...

canım utanılıcak hiç bir şey yok hepimiz seninkine benzer takıntılar yaşıyoruz bunlar bizim isteyerek düşündüğümüz şeyler değil bence yine tedaviye başla ben 1.5 aydır tedavi görüyorum biraz daha iyiyim allah hepimizin yardımcısıı olsun:Saruboceq:

slm
Peki ilaclar alanlar ne diyor? bende ilaca baslamayi düsünüyorum ama ise yarazmaz siye korkuyorum.
Bu konuda biligis veya tecrübesi olna var mi? Hangi tedavi en iyi veya hangi ilac?

:asigim: sevgilerle

annej .!.:

slm
Peki ilaclar alanlar ne diyor? bende ilaca baslamayi düsünüyorum ama ise yarazmaz siye korkuyorum.
Bu konuda biligis veya tecrübesi olna var mi? Hangi tedavi en iyi veya hangi ilac?

:asigim: sevgilerle

Genişletmek için tıkla...

canım ben ilaçta kullanıyorum terapide görüyorum ama ilaçlar işe yarıyor bende isim vermek sitede yasak ama hem bende fayda eden sende fayda etmeye blir en önemlisi alınan ilacın dozu bunuda doktor belirliyor zaten gidişata göre