- 6 Ekim 2012
- 39
- 0
selam cümleme nasıl başlıycamı bilmiyorum 30.hafta 5 günlük hamileyim gebeliğim başından beri bu siteyi takip ediyorum iyi,kötü mutlu neler neler okudum öğrendim şaşırdım herşey çok güzel giderken hayatımda 1 ay önce herşey karıştı eşim yanımda yoktu gebeliğimin başından bu yana sadece kızım vardı yanımda ve bir gün öksürükle uyandım ve boranşit ardından gebelik şekeri ardından kızımın rahatsızlığı birde yalnızlık derken ben 3 gece üst üste uyuyamadım ve saçma sapan şeyler düşünmeye başladım hayatın boşluğu,mutsuzluk ölüm,bebeğe nasıl bakıcam,neden yaışıyoruz ki ağlamalar korku endişe daha birsürü şeyler kalbimde çarpıntı midemde sanki bir yumruk ve iştahsızlık,ne yapıcamı bilmezken ablamda kalmaya karar verdim ve bi anda sıkıntılarım geçti derken 1 hafta sonra tekrar başladı ve hala devam ediyo kocam geldi ama artık nafile bende olan oldu piskiyatriye gittim ilaç yazabileceğini söledi ama korktum sonra başka doktora yönlendirdi ve terapiye başladık ilk gün iyi gibiydi ama yine aynı ve bu arada ablam bizde kalıyo çünkü onsuz yapamıyorum artık ve kadın dğm doktorum ilaç kullanmamı söledi antideprasan çünkü doğumdan sonrada artabilirmiş ve ben ne yapıcamı bilemiyorum ama ilacı aldım yinede başucuma koydum ara ara iyi oluyorum ama yinede mutsuzum herşeyden ilacı kullanmadım henüz garanti olsun diye aldım çok daralırsam ilacım var demek için ama ne yapıcam bilmiyorum ya doğumdan sonrada devam edcekse offf ve bu arada kilo verdim ama şimdi yemem biraz daha iyi bebeğin gelişim çok iyi dedi doktorum ama benim hevesim kalmadı sanki hazırlıklarıda durdurdum hiç bişey yapasım yok öylece bekliyo herşey daha bişey hazırlayamadım elim kolum kalkmıyor sanki bana yardım edin destek verin neolursunuz çok ihtiyacım var desteğinize lütfen uzun yazdım sıkılmadan okuyun neolur.....
Kızlar bende okb yim galiba ama benimkisi sadece banyoda gusul alırken defalarca besmele cekmek yanlıs söyledim eksik söyledim derken 50 kere besmele cekiyorum birde gece yatarken 8 9 kere ocagın dügmelerini sıkarak kapatırım baskada takıntım yok bunlar vesvesemi yoksa obsesifmiyim yardım edin
Kızlar ben de bıktım artık. Endişeler, korkular, kötü düşünceler derken şimdi de temizlik takıntısı başladı.
Biri üzerime değse hepsini değişirim veya özellikle evde mutfakta bir yere değsem değiştiririm. Çamaşır yere düşşün yine yıkarım. Elllerimi hep yıkarım. bir koltukta otururuz evde diğerleri pistir çünkü gelen giden oturmuştur. Hep silerim koltuğu ıslak mendille falan. Yatarken giydiğimiz kıyafetlere takıyorum özellikle bir yere değdiğmi mutfağa girdim mi yanlış yere oturdum mu veya dışarı kıyafetiyle oturduğum koltuğa oturduğumda deliriyorum. Çamaşır yıkamaktan bıktım su faturam 2 katına çıktı.
Yemek yapmayı çok seviyorum ama yapamıyorum yapsam duş alıyorum. Bıktım artık.
Mutfağı pis yağ ve kir yuvası gibi görüyorum. Kimseye gidemiyorum. Yiğenim var emekliyor pis diye kucağıma almak istemiyorum.
Çok üzülüyorum bu halime çocuk yapmak istiyorum ama korkuyorum hap da kullanamam ki.
of çok kötü eşimle de tartışıyoruz. Mutfak sandalyelerini silerim kaç defa ama kahvaltıda pijamayla oturduysam daha giyemiyorum halbuki temiz oralar. Delirmek üzereyim normal olmak istiyorum çok canım acıyor ne yapıcam ben fikir verebilir misiniz teşekkür ederim. Beynime nasıl söz geçirebilirim..
ben 3 ay önce 2. kızımı dünyaya getirdim.İlk kızım alerjikti ve sürekli hasta oluyordu,çok zorlu dönemler geçirdik.İkinci kızım 35 günlükken ablasından hastalık bulaştı ve bronşit oldu,iki gün küvezde yattı,çok zor günlerdi benim için.Bu olaydan sonra büyük kızımın sürekli hasta olacağını düşünmeye ve endişelenmeye başladım.İkisinden biri hapşırsa ve ya öksürse hasta olacak zannediyorum,dünya başıma yıkılıyor.Kimseye gidemiyorum,eve misafir alamıyorum.bazen eşim kabul ediyor,eğer çocukları varsa hemen hasta mı diye kontrol ediyorum.Eğer hastaysa 3 gün boyunca kızlarıma geçti mi diye içim içimi yiyor.Büyük kızım anaokulna gidiyordu,okuldan aldım hastalık bulaşır diye.Ne yapmalıyım?Acaba bu yaşadıklarım takıntımı?doktora gitmelimiyim?
evden çıkarken kapıyı 7 kere kontrol etmeler, bardağı koyduktan sonra alıp tekrar aynı yere 3defa koyma, eğer bunları yapmazsam aileden birine bir şey olabileceği düşüncesi, kredi kartımı çantama koyduğumu biliyorum ama aklıma güvenemiyorum kenarına elimi bastırıp elimi acıtıyorum ki emin olabileyim, ders çalışırken bir kelimeye takılıp 15 dk kadar ordan öteye gidememe, abdest alırken emin olamayıp defalarca baştan alma.... vs. bıktım artık. uzun zamandır prozac kullandım, bir faydasnı göremedim. bir de üstüne inançla ilgili sıkıntılar başladı. bazen yaratıcının olmadıgını düşünme, isyan etme... sonra böye düşündüğüm için saatlerce ağlıyorum. bu tür takıntılar artık enerji de bırakmadı bende daha 21 yaşındayım ama hareket etmeye bir şeyler yapmaya üşeniyorum. bu durum insanlarla ilişkilerimi de bozmaya başladı. çok bunaaldım çok of