merhabalar arkadaşlar,
bende obsesif kumpulsif bozukluk rahatsızlığı olanlardanım, iki yıl önce ilaç tedavisine başlamıştık ben kendimi iyi hissetmeye başlayınca,ilaca bağımlı yaşamak da istemediğim için ilacı kestim...kendim bilinçsiz bir biçimde kesmişim, yaklaşık 1 yıl olacak ilaç almıyordum bir kaç hafta önce panik ataklar yaşadım, acillere taşındım ve takıntılarım yeniden geldiyeniden doktoruma gittim yeniden ilaç tedavisine başladık, tranko buskas ve lustral100mg alıyorum. kendimi şimdi daha iyi hissediyorum, en azından acillere taşınmıyorum-uyuyabiliyorum. bu rahatsızlık gerçekten çok zor bir şey, ancak tedavisi mümkünmüş, ilaç ve terapi bir arada tedaviyi tamamlamak mümkünmüş...hayata geç kaldığımı hissediyorum biliyor musunuz? en basitinden bi bebek istiyordum bir kaç hafta öncesine kadar...ancak ilaç kullanmak zorunda olduğum için bunu erteledim, sürekli uyku modundayım-oysa satama için sınava hazırlanmam gerek...kendime kızıyorum, şimdiye çoktan tedaviyi tamamlamaıştım belkide, bilinçsizce ilacı bırakmasaydım!
ben artık birşeylere geç kalmak istemiyorum, ilaca bağımlı bir hayat da istemiyorum...ben bu hastalığı yenmek istiyorum. bunun için elimden geleni yapıcam, beni en iyi anlayacak insanlar da sizsiniz eminim bizim gibi pek çok insan var...
bu tedavinin süresi hakkında bir bilginiz var mı, yani maksimum ne kadar sürebilir, bu kişiye göre değişir diye tahmin ediyorum ancak-tedavinin maksimum ne kadar süreceğini de çok merak ediyorum,kendimi teselli etmek için belkide bilemiyorum...
okb'nin TEK tedavisi onunla birlikte yasamayi ogrenmek, dolayisiyla yasam kalitesini arttirmaktir... ilac tedavisi yoktur ilaclarla sadece semptomlari azaltiyorsunuz yani asil problemi tamamen tedavi edecek bir yontem yok. ilac ve terapinin yararlari var elbette tabi bu kisisel bir tercih ben ilac kullanmamayi sectim (8 yasindan beri okb'liyim, 20lerimden itibaren anksiyete ve depresyon ile beraber. ayni zamanda psikologum) ve son yillarda artik hayatima olan etkisi tamamen gecti. tabi hala yapmakta oldugum rituellerim var ama cogunu artik ben bile farketmiyorum, yasam kalitemi kesinlikle etkilemeyecek duzeye indiler. tedavinin ne kadar surecegi de tamamen size bagli. size tavsiyem bol bol okuyun arastirin (kitaplar veya akademik makaleler - yeter ki kulaktan dolma bilgilerin paylasildigi bir platform olmasin bu kaynak), sebep ve sonuclarini iyice ogrenin-kabullenin-sindirin, okb/panik atak forumlarina takilin (bu bende cok ise yaramisti, hayatimi resmen ele gecirmis korkularimin aslinda bana ozel olmadigini AYNI belirtilerin bir suru kiside oldugunu, bunlarin oldurmedigini ama surundurdugunu, tamamen kisinin kendi hayalgucunun eseri oldugunu gorup kabullendigim andan itibaren inanilmaz bir gelisme oldu zamanla kontrolu yeniden ele gecirdim diyebilirim), ve de tabi ki nefes egzersizleri.
edit: bu arada ilaci kendi kendinize birden kesmek kadar kotu bir sey yok, en hafif antidepresan bile 6 aylik bir surecte yavas yavas kesiliyor kisi kendini iyi hissetmeye basladiktan sonra. lutfen sebebi ne olursa olsun bir daha yapmayin bunu kendinize, ilaci kesmek istiyorsaniz mutlaka doktorun kontrolunde olsun.
herşeyden önce çok teşekkür ederim verdiğiniz ilgiler için...bununla yaşamaya alışmak gerek belki evet haklısınız, tedavi için bunu kabüllenmek-sanıyorum doktorumda terapiyi bu nedenle önerdi...ilaç kullanmadan da yaşamınızı sürdürebiliyormuşsunuz, gerçekten tebrik ederim çok zor birşeyi başarıyorsunuz. ben ilaçsız asla olamıyorum, ataklar, takıntılar, çarpıntılar-kaç kez acillere taşındım hatırlamıyorum. ilaç kullanmak istemesemde kulanmak zorundayım-doktorumunda ilk dediği buydu..araştırmaya çalışıyorum daha da öğrenmeye, tekrar teşekkür ederim değerli bilgileriniz için...
desteğiniz için çok teşekkür ederim...yanız olmadığımı bilmek güzel, sizde kolay şeyler yaşamamışsınız-hiç kolay değil.bu rahatsızlığı gerçekten yaşamayan anlayamıyor..evet ben ilac kullanmayi oldum olasi sevmedigim icin panik atak doneminde de bundan kacinmistim. benim 1.5 yil surdu ataklari agir gecirdigim donem. acillerde cektirdigim ekglerin haddi hesabi yoktur.. artik hicbir doktor beni ciddiye almaz olmustu hepsi tanimisti cunku beni bu zaman zarfi icinde. kalp krizi geciriyorum, nefes darligi cekiyorum, sanirim felc gecirmek uzereyim diyorum bana resmen guluyorlar dusun o anki halimicok zor, yasamayan asla bilemez. o yuzden sizi cok iyi anliyorum. ilac yardim ediyorsa devam edin, konusmak isterseniz de ben burdayim istediginiz zaman mesaj atabilirsiniz.
merhabalar arkadaşlar,
bende obsesif kumpulsif bozukluk rahatsızlığı olanlardanım, iki yıl önce ilaç tedavisine başlamıştık ben kendimi iyi hissetmeye başlayınca,ilaca bağımlı yaşamak da istemediğim için ilacı kestim...kendim bilinçsiz bir biçimde kesmişim, yaklaşık 1 yıl olacak ilaç almıyordum bir kaç hafta önce panik ataklar yaşadım, acillere taşındım ve takıntılarım yeniden geldiyeniden doktoruma gittim yeniden ilaç tedavisine başladık, tranko buskas ve lustral100mg alıyorum. kendimi şimdi daha iyi hissediyorum, en azından acillere taşınmıyorum-uyuyabiliyorum. bu rahatsızlık gerçekten çok zor bir şey, ancak tedavisi mümkünmüş, ilaç ve terapi bir arada tedaviyi tamamlamak mümkünmüş...hayata geç kaldığımı hissediyorum biliyor musunuz? en basitinden bi bebek istiyordum bir kaç hafta öncesine kadar...ancak ilaç kullanmak zorunda olduğum için bunu erteledim, sürekli uyku modundayım-oysa satama için sınava hazırlanmam gerek...kendime kızıyorum, şimdiye çoktan tedaviyi tamamlamaıştım belkide, bilinçsizce ilacı bırakmasaydım!
ben artık birşeylere geç kalmak istemiyorum, ilaca bağımlı bir hayat da istemiyorum...ben bu hastalığı yenmek istiyorum. bunun için elimden geleni yapıcam, beni en iyi anlayacak insanlar da sizsiniz eminim bizim gibi pek çok insan var...
bu tedavinin süresi hakkında bir bilginiz var mı, yani maksimum ne kadar sürebilir, bu kişiye göre değişir diye tahmin ediyorum ancak-tedavinin maksimum ne kadar süreceğini de çok merak ediyorum,kendimi teselli etmek için belkide bilemiyorum...
ben aslında yıllardır böyleymişim ama anlamam geçen yıl oldu.farkedilmesi zor.çünkü insanlar kendine konduramıyor ama artık bilinen bir rahatsızlık daha uyanık olabilirsiniz.öncelikle tamamen dr gözetiminde olmalısınız.sakın ama sakın ilacı dr a göre kullanın.bu rahatsızlık ilaçsız geçmez mümkün değil.ancak çok alt seviyelerde belki.ben geç bir seviyede gittim ve dr en az 2 yıl tedavi olmamı istedi ilaçla.önümüzdeki ay 1 yıl dolacak.hayata döndüm diyebilirim.yaşamıyormuşum resmen.ve bu rahatsızlığı olduğunu anladığım 2 arkadaşımı da psikytra yönlendirdim onlarda da okb çıktı. şimdi gayet iyiler.herkese geçmiş olsun ama anladım ki ilaç kullanmayanlar kullananlardan anorm
çok haklısnız, bende kendime konduramamıştım-kabullenememiştim ve baya geç fark ettim..doktoruma tekrar gitmeye başladım lustral 100mg alıyorum-her gece uyumadan önce de tranko buskas..terapi tekniklerini de öğrenmeye çalışıyorum doktorum eşliğinde ilaç+terapi ilerliyoruz...tek dileğim bir an önce tedaviyi başarılı bir biçimde tamamlamak..hayata dönmek demişsiniz ya;ben yeni yeni dönüyorum hayata,ilaçsız kesinlikle tedavimin mümkün olmadığına ikna oldum acı bir tecrübeyle.ne diyelim hepimize geçmiş olsun, benim gibi,bu rahatsızlığı yaşayan insanlarla konuşmak iyi geliyor bana-anlaşıldığımı hissediyorum ve bende benimle aynı durumda olanları anlamaya çalışıyorum..bunun için gerçekten teşekkür ederim..
ben aslında yıllardır böyleymişim ama anlamam geçen yıl oldu.farkedilmesi zor.çünkü insanlar kendine konduramıyor ama artık bilinen bir rahatsızlık daha uyanık olabilirsiniz.öncelikle tamamen dr gözetiminde olmalısınız.sakın ama sakın ilacı dr a göre kullanın.bu rahatsızlık ilaçsız geçmez mümkün değil.ancak çok alt seviyelerde belki.ben geç bir seviyede gittim ve dr en az 2 yıl tedavi olmamı istedi ilaçla.önümüzdeki ay 1 yıl dolacak.hayata döndüm diyebilirim.yaşamıyormuşum resmen.ve bu rahatsızlığı olduğunu anladığım 2 arkadaşımı da psikytra yönlendirdim onlarda da okb çıktı. şimdi gayet iyiler.herkese geçmiş olsun ama anladım ki ilaç kullanmayanlar kullananlardan anorm
çok haklısnız, bende kendime konduramamıştım-kabullenememiştim ve baya geç fark ettim..doktoruma tekrar gitmeye başladım lustral 100mg alıyorum-her gece uyumadan önce de tranko buskas..terapi tekniklerini de öğrenmeye çalışıyorum doktorum eşliğinde ilaç+terapi ilerliyoruz...tek dileğim bir an önce tedaviyi başarılı bir biçimde tamamlamak..hayata dönmek demişsiniz ya;ben yeni yeni dönüyorum hayata,ilaçsız kesinlikle tedavimin mümkün olmadığına ikna oldum acı bir tecrübeyle.ne diyelim hepimize geçmiş olsun, benim gibi,bu rahatsızlığı yaşayan insanlarla konuşmak iyi geliyor bana-anlaşıldığımı hissediyorum ve bende benimle aynı durumda olanları anlamaya çalışıyorum..bunun için gerçekten teşekkür ederim..
rica ederim çok geçmiş olsun
canım yazdıklarına katılıyorum aynı dertten ben de de var ve cok agır bı yuk anlatamam
her an her sn olmayacak bısıyı dusunmek ve olmaması ıcın bısılerı tekrarlamak
mesela bende de el ayak yıkama yok yada bırıne carpınca kırlenme dusuncesı gıbı..
ama benımkı daha cok agır gıbı gelıyor bana cunku sureklı sevdıklerımı kaybetme dusuncesı kafamda donup duruyor
ve artık sacmalamaya basladım
en komıgını soyleyım sıze bana da komık gelıyor ama dusunmeden duramıyorum "parmaklıklar ardında" dıe bı dızı var mesela ben bunu ızleyemıyorum nıe dıe soracaksınız sankı ızleyınce annem kardesım babam dan bırı hapse gırecekmıs gıbı hıssedıyorum ne kadar sacma dııl mı ama o nobete gırınce korku basıyo hemen kanalı degıstırıyorum
kardesım bı yere gıtse arabayla kesın bısı olacakmıs gıbı gelıyor ve o gelene kadar kafamdan gecen seylerı sureklı tekrarlıyorum bazen aglıyorum cunku cok bunalıyorum ama elımde dııl bunları dusunmeden duramıyorum o gelınce eve tekrarlamam kesılıyor
sureklı annem kardesım babama bısı olacak kaza gecırecek hapse gırecek hastalanacak mutsuz olacak vb gıbı kotu dusuncelerle bogusuyorum ve olmaması ıcın sureklı ıcımde sacma sapan seyler tekrarlıyorum
ne yanı tekrarlamayınca olacak mı hayır tabıkı bunu apacık bılıyorum ama rıske gıremıyorum ya olursa dıe sonucta sevdıklerımın hayatı soz konusu nası yenıcem ben bu dusuncelerı bılmıyorumdoktora da asla gıtmeyı dusunmuyorum ıkı kere gıttım ılacı kesınce daha da agırlastı bu yuzden kendı kendıme yenmeye calısıyorum ama nerde keske temızlık takıntım olsa da yenmeye calıssam
bazen yapmayım dıyorum hatta bı kez ufak bı seyde denedım sabah ıse gıtmek ıcın ustumu giyerken kı ben sıyah gıymeyı hıc sevmem sıyah gıyınce kotu bısı olacakmıs gıbı gelır o gun sıyah gıydım bılerek ve dedım kı bakalım bugun bı aksılık olacak mı dedım ve oldu ıs yerınde baya sıkıntılarım oldu hatta bu yuzden agladım ve aksam eve geldıgımde tekrarlamalarım daha da arttı demekkı gercekten tekrarlamazsam kotu seyler olacakmıs dedım
arkadaslar gercekten tekrarlamayınca aklımdakı sacma dusunceler gerceklesırmı
yanı bunların gerceklesıp gerceklesmemesı bana mı baglı
Okb Olan Varmi Aranizda Ve Bu Sorununuzu Nasil Aştiniz.yada Asabildinizmi.lütfen Paylasin Benimle
Ayy bende de var... Ciddi derecede hemde. Özellikle dini konularda. Tövbe yarabbim, namaz kılarken, abdest alırken yada dua ederken hep küfürler ve dahası geçiyor içimden. Birde sürekli sevdiklerimin başına kötü bişey gelecek muhabbetiii... Bununla yaşamak çok zor çooook!!!!