Obsesif Komplsif olanlar...

Harmonyy .!.:

kızlar ben de obsesif kompülsif olduğuma inanıyorum.. sorunum şu ki hep kötü birşey olacakış hissi.. hiç mutlu olamama.... 4 yıllık bir beraberliğim var.. erkek arkadaşım hepp benden ayrılacakmış gibi geliyor... en mutlu anımızda bile o anın bozulmasından korktuğumdan mutluğumua odaklanamıyorm.. yaprığım hiçbirşyden keyif almıyorum... sürekli bir şeyleri kafama takıyorum ve şikayetçiyim birşeylerden... kafamın meşgul olmadığı, boş olduğu ve iyi olduğum bir zaman yok... hep kötü birşey olacak sanki... [sürekli ağlıyoeum herşeye ama... sizce bunlar neden kaynaklanır fikri olan car mı..bunlar obsesif kom. belirtisi mi?

Genişletmek için tıkla...

canım bende aynı şikayetlerle doktora gitmiştim,dr. bana yaygın anksiyete bozukluğu demişti.piskiyatriye git,ilerlemeden ilaç kullan.bana bi ilaç verdi tam süper oldum:)

Merhaba hanımlar
Ben de okb hastasıyım. Eğitim hayatım boyunca bu konuyla ilgili bir sorun yaşamadım. ancak her zaman evhamlı bir yapı vardı. İlk bu konuyla ilgili sorun yaşamam üniversite sınavı zamanı olmuştu. sonra yine yıllar boyunca birşey olmadı. Ancak son 3-4 yıldır bunu çok sık yaşıyorum. İki kere tedavi gördüm. İlkinde psikologdan yardım aldım. ancak bir süre sonra sıkılarak bıraktım. Ardından bir 1,5 yıl önce psikiyatrdan yardım aldım. 6 ay kadar ilaç kullandım. O zaman cidden çok iyiydim. kendimi tamamen normal hissediyordum. İlaç tedavim bitince bir süre daha idare ettim, kendimi telkin ediyordum. Benim takıntılarım aslında sevdiklerim hasta olacak diye düşünmem. bazen kendiminde hasta olacağını düşünüyorum. bir süre önce malesef düşükle sonuçlanan gebelik geçirdim. aradan bir aydan fazla zaman geçti ancak benim takıntılarım tavan yaptı. Saçma sapan şeyler düşünüyorum. bunları birine anlatıp rahatlamakta sonuç vermiyor çoğu zaman. Tekrar bebek istediğim için ilaç kullanmak da istemiyorum. bu sorunu içinizde kendi başına aşanınız var mı? Varsa deneyimlerini benimle paylaşırlarsa çok sevinirim:)

kakao .!.:

Merhaba hanımlar
Ben de okb hastasıyım. Eğitim hayatım boyunca bu konuyla ilgili bir sorun yaşamadım. ancak her zaman evhamlı bir yapı vardı. İlk bu konuyla ilgili sorun yaşamam üniversite sınavı zamanı olmuştu. sonra yine yıllar boyunca birşey olmadı. Ancak son 3-4 yıldır bunu çok sık yaşıyorum. İki kere tedavi gördüm. İlkinde psikologdan yardım aldım. ancak bir süre sonra sıkılarak bıraktım. Ardından bir 1,5 yıl önce psikiyatrdan yardım aldım. 6 ay kadar ilaç kullandım. O zaman cidden çok iyiydim. kendimi tamamen normal hissediyordum. İlaç tedavim bitince bir süre daha idare ettim, kendimi telkin ediyordum. Benim takıntılarım aslında sevdiklerim hasta olacak diye düşünmem. bazen kendiminde hasta olacağını düşünüyorum. bir süre önce malesef düşükle sonuçlanan gebelik geçirdim. aradan bir aydan fazla zaman geçti ancak benim takıntılarım tavan yaptı. Saçma sapan şeyler düşünüyorum. bunları birine anlatıp rahatlamakta sonuç vermiyor çoğu zaman. Tekrar bebek istediğim için ilaç kullanmak da istemiyorum. bu sorunu içinizde kendi başına aşanınız var mı? Varsa deneyimlerini benimle paylaşırlarsa çok sevinirim:)

Genişletmek için tıkla...

ilac kullanmadan psikoterapide ala bılırsınız.
bilişsel ve davranış terapileri ile ilgili kitablar okuyarakda kendınıze yardımçı ola bılırsınız bence...
birde ofelyahomasın okb telkin CD si var..

Harmonyy .!.:

kızlar ben de obsesif kompülsif olduğuma inanıyorum.. sorunum şu ki hep kötü birşey olacakış hissi.. hiç mutlu olamama.... 4 yıllık bir beraberliğim var.. erkek arkadaşım hepp benden ayrılacakmış gibi geliyor... en mutlu anımızda bile o anın bozulmasından korktuğumdan mutluğumua odaklanamıyorm.. yaprığım hiçbirşyden keyif almıyorum... sürekli bir şeyleri kafama takıyorum ve şikayetçiyim birşeylerden... kafamın meşgul olmadığı, boş olduğu ve iyi olduğum bir zaman yok... hep kötü birşey olacak sanki... [sürekli ağlıyoeum herşeye ama... sizce bunlar neden kaynaklanır fikri olan car mı..bunlar obsesif kom. belirtisi mi?

Genişletmek için tıkla...

aynı düşünceler bende de var ama sanırım obsesif komplsef değil bu hastalık..obk takıntı hastalığı çünkü obesesif kişişler dini ve ahlaki konulara çok takılırlar temizlik vs. gibi..bizdeki daha çok karamsarlık ve geçmişte yaşadıklarımızdan kaynaklı bir durum olabilir...güven eksikliği vs

bendede okb var ve bu hastalıııık çooook feci bişeyyyyyy

ne yazık ki bu hastalık geçmiyor bazen iyileşir gibi olup tekrar geri geliyor böyle yaşamaya alışmak mecburiyetinde kalınıyor ne yazık ki

okb rahatsızlıgım yuzunden artık yasadıgımı bıle hıssedemıyorum sanki bu dunyaya su hastalıkla mucadele etmek ıcın gelmişim..takılı kalıyorum bı dusunceye..ama şimdi ben anne oldum anneler hep güçlü olur ya..ben ise kendimi hep katil gibi hissediyorum sanki cocugumu öldürcek gibi hissediiyorum örneğin bıcak görüyorum..ay ya bebeğime saplanırsa diye korkuyorum bir saniye sonra acaba ben bebeğime bunu saplamak mı ıstıyorum dıyorum sureklı o an aklıma geliyo artık basa cıkamıyorum..bebeğimle yalnız kalmaya korkuyorum 15 gündür ilaç alıyorum ama hala cok kotuyum..eşimin hayatını mahfettım..şimdi bebeğime kötü bi anne gibiyim..cünkü resmen bebeğimi ölüdrmeyi düşünüyor gibi hissediyorum..ya ona zarar verirsem..cıldrcak gibi oluyorum..Allah yardımcısı olsun herkezin..HAYATIMIN anlamı kalmadı..cünkü benım hayatım eşim ve cocugum onlar hakkında boyle kotu düşündüğüm için artık yaşamasamda olur gibi hissediyorum..

merhaba canım arkadaşım bu yaşadıkların bu hastalığın bir parçası sakın korkma bende ilk başlarda senin gibiydim düşün eve bıçak alamıyordum ya kendimi kaybedip çocuklarıma bişey yaparsam korkusu yiyip bitirdi beni 3 sene direk olay ama bunun tek bende olduğunu sanıyordum araştırdıkça anladımki herkez bunu yaşamış doktora sorduğumda gerçekten yaparmıyım diye doktor güldü bana gerçekten yaparmısın dedi hayır deyip hüngür hüngür ağladım bu panik atağın bir parçası dedi inan bana sıkıntıdan 2 ayda 20 kilo vermiştim bir deri bir kemik kalmıştım sonra ilaç tedavisine başladım şuan 30 kilo aldım 3 sene içinde birde haber gazetede bu tür haberleri okuyunca yok o çocuğunu kesmiş yok boğmuş şizofrenmiş ay bende olurmuyum bende yaparmıyım deliriyormuyum diye kendimi yiyip bitiriyodum kimseye anlatamazsın deli bu derler diye canım arkadaşım hiç bişe olmaz ALLAHIN izniyle sen namazını kıl ALLAHA tevekkül et hiç bişeycik olmaz bu dünya sınav dünyası bizde böyle sınav oluyoruz sabret sabrın sonu selamettir arkadaştır geçici bir durum geçicek üzülme sonra inan kendine gülcen ben nasıl salakça şeyler düşündüm diye bi nebze rahatlattıysam seni ne mutlu bana canın sıkıldıkça bana özelden mesaj yazabilirsin dertleşiriz çok öpüyorum seni

opsesif bi tek bende değilmiş zor bi durum psikiyatriye gittim ama ilaçların yan etkileri fazla olduğu için yutmuyorum

konuyu görünce içim bi hoş oldu ve bişeyler yazmak istedim bende bu rahatsızlığı geçirdim ergenlik döneminde baya bi ağır şekilde hastaneye yatmadım ama 1 yıl okula gidemedim kıyafetlerimi bile giyemediğim zamanlar oldu annem giydiriyordu ona bile yaptırmaya çalışıyodum hayır olmadı bi daha diye yazrken bile buz gibi oldu ellerim neyse ağır ilaçlar kullandım onlar da beni uyuttu ne kadar uyuşuk gezdim bilmiyorum sanki hayatım o zamanlarda durmuştu ailem çok üzülüyordu devlet hastanesinde sonuç alamayıca özel muayenehaneye gittik maddi durumda pek iyi deildi ama doktor anlayışlıyıd ne versek kabul ediyordu ama ben tatmin olmuyorudm sanki sadece dinliyordu beni ve dedim anneme gitmiycem artık gitmedim de hayatın akışına bıraktım kendimi yapı olarak evhamlı bi insanım bende kurarım kafamda ama şimdi iyiyim çok şükür beni iyi yapan şey bişeylerle meşgul olmaktı kendimi dinleyince kötü oluyodum kötü düşünce bir deiğerini getiriyor çünkü halen ufak tefek takıntılarım var (%100 geçmiyo zaten)o kadar alıskanlık yapmıs demek kı bende ama bunlar hayatımı engellemıyor artık.Çok şükür bi şim oldu sonra evlendim daha iyi bi işe geçtim çocuğum oldu bunalr benim için imkansız gibi bişeydi Rabbime hamdolsun .Ama kzılar bu hastalık çok sinsi yani ben hala korkuyorum inanın yorumların hepsini okuaamdım etkilenirsem diye yani Allah korusun hayatınızdaki kötü bi olayla tekrar ortay açıkma olasılığı çok yüksek o yüzden mümkün olduğunca kendinize uğraşlar bulun zamanla düzelicek emin olun ve düşünmeyin ben bi ara panik atak ta oldu yani kendinizi fazla dinlemeyin bu cok zo rbılıyorum ama dedıgım gıbı meşgulıyetınız artarsa düşünmeye vaktiniz olmuyo Allah kimseyi bu hastalıkla sınamasın gerçekten çok zor

eşimde de kötü düşünce şeklinde yaşamış çok ilerleyince tedavi olmuş ve şimdi çok iyi ama tamamıyla geçmiş değil o düşünceler hala geliyor ama kendisi düşüncelere cevap vermemeye çok alıştırmış kendini ona göre yaşamıyor ama çok zor biliyorum anlattıkları dinlerken konuşurken bile hiç hissetmiyorum kendimi

KaRaLaHaNa .!.:

kızlar bişiy sormak istiyorum.
ablamda var bu hastalık,ama onun ki kötü düşünce şeklinde.
işte sevdiklerine yakınlarına dini boyuttta kötü düşünceler şeklinde.
zaten eskiden hastalık boyutunda değil ama kapıdan çıkarken ocaklara bakma,her yeri kapadım mı kontrolleri,karanlık yerleri sevmemem,asansöre binememe,sinemada daralma korkusu vs gibi şeyler vardı.
bir kaç sene önce bu depresyon şeklini aldı ama düşünce şeklinde.
ilaç kullanıyor ama çok kilo aldı kızlar.
hiç aranızda ilaç kullanıp kilo alan var mı.
ee bu seferde bunu takmaya başladı.
iyi olayımda kiloyu boşver diyor ama gittikçe şişiyor.
ister istemez aklına takıyor.
ilaç kullanırken kilo veremez mi.
yada doktoruna sölese değiştirir mi ilacı...

Genişletmek için tıkla...

canım malesef bu ilaçlar ya 10 kilo aldırır yada 10 verdirir ki bir arkadasım 10 kilo aldı başka bir arkadaşta kilo aldı sonra doktoruda kilo artışı yapar demiş bilmiyorum ama ilacın içindeki reçetede yazıyor dedi arkadaşkilo aldırır yahut kilo verdirir diye

arkadaşlar ben okb, panik atak, depresyon hastalarıyla çalışan bir psikolog olarak obsesif kompülsif bozuklukla ilgili birşeyler söylemek istiyorum. okb farklı alanlarda olabilir. bunlar temizlik, düzen, cinsellik gibi. örneğin sürekli bir yerin kirli olduğnu düşünen biri sürekli orayı temzleme ihtiyacı hisseder temizlemezse yoğun kaygı yaşar obsesyonu oranın pis olduğu düşüncesi kompülsyonuda orayı temizlemektir. orayı temizleyince kaygıdan kurtulur ancak o an için. obsesesif düşüncenin size söylediği şeyi yaparsanız tüm hayatınızı ele geçirir. ve sürekli temizlik obsesyonu olanlar için sürekli temizlik yapmak anlamına gelir. şöyle bir durum var ki temizlik ve düzen konusunda okb hastalarıyla çalışmak kolaydır. ancak cinsel obsesyonu olan hastalar biraz daha zordurlar. obsesyonlar inatçıdır. amaç burada obsesif düşüncenin size söylediğini yapmamaktır. orayı temizle diyorsa temizlememektir. biraz ertelemektir.

Siteye üye olmadan önce de bu forumu baya takip ettim, benim gibi bir sürü insan olduğunu görünce biraz kendime çeki düzen verebilmeye çalışsam da pek işe yaramadı.
Ben geçen yaz psikoloğa gittim, o zamanlar okb durumum çok daha fazlaydı. Ancak ben bunun psikolojik rahatsızlık olduğunu bilmiyordum. Zaten öğrenir öğrenmez yaklaşık 1 ay içinde kompulsif durumdan kurtuldum. Tabi tam anlamıyla değil; ama büyük çoğunlukta kurtuldum. Kompülsif benim için artık problem değil Allahıma şükürler olsun.
Ama ne yazık ki, obsesif durumumdan kurtulamıyorum. Sürekli şüpheler aklımı kurcalıyor. Öyle saçma sapan şeyler düşünüyorum ki. Ama bu saçma dediğim şeylere günlerimin büyük kısmı inanıyor, ve düşünmeden edemiyorum.
Allah'a şükür yolunda giden bir ilişkim de var. Arkadaşlıklarımda sorunlar oldu ve bu sorunları o kişiler bana zarar verir mi diye büyütüyorum. O güzel ilişkimi bozarlar diye...
O arkadaşlarımın benim hakkımda düşünceleri de bazen aklımı kurcalıyor beni tamamen doğru olmayacak şekilde bir de çok eminmişler gibi bana anlatmaları yüzünden.
Çok uzun oldu ama şimdiden teşekkür ediyorum.

mavi_35 .!.:

okb rahatsızlıgım yuzunden artık yasadıgımı bıle hıssedemıyorum sanki bu dunyaya su hastalıkla mucadele etmek ıcın gelmişim..takılı kalıyorum bı dusunceye..ama şimdi ben anne oldum anneler hep güçlü olur ya..ben ise kendimi hep katil gibi hissediyorum sanki cocugumu öldürcek gibi hissediiyorum örneğin bıcak görüyorum..ay ya bebeğime saplanırsa diye korkuyorum bir saniye sonra acaba ben bebeğime bunu saplamak mı ıstıyorum dıyorum sureklı o an aklıma geliyo artık basa cıkamıyorum..bebeğimle yalnız kalmaya korkuyorum 15 gündür ilaç alıyorum ama hala cok kotuyum..eşimin hayatını mahfettım..şimdi bebeğime kötü bi anne gibiyim..cünkü resmen bebeğimi ölüdrmeyi düşünüyor gibi hissediyorum..ya ona zarar verirsem..cıldrcak gibi oluyorum..allah yardımcısı olsun herkezin..hayatımın anlamı kalmadı..cünkü benım hayatım eşim ve cocugum onlar hakkında boyle kotu düşündüğüm için artık yaşamasamda olur gibi hissediyorum..

Genişletmek için tıkla...

bende bu hastalıkla mucadele etmış başaramamış ve psıkıyatrıstın yolunu tutmuş ve orda ıyıleşmış bırı olarak kesınlıkle bebegıne zarar gelmeyecegı ve hatta kendısının bıle zarar verırmı acaba dıye düşünsede yapamayacagı...
Hatta ya uyur gezer olurda kendımı camdan atarsam vs.gıbı düşüncelerı olan ınsanlarında bunu yapmalarının mumkun olmadıgı..hiç rastlanmadıgı nı doktordan duyduç...

Bu mumkun degılç...

Bende yenı dogum yaptıgımda hastalık hat safhalara ulaşmıştı..ve doktorsuz kendı başına basarmak mumkun degıl..bır bılene danış ve mutlaka terapı al...terapı aldıgın ınsanlar aılendende olabılır..ama bu ınsanların hastalıgını çok ıyı bılmesı gerekıyor..ve bu konuyla yapılması gerekenın ne oldugunu bılmelerı gerek sana yardımcı olabılmeleri için..

canım yazdıklarına katılıyorum aynı dertten ben de de var ve cok agır bı yuk anlatamam
her an her sn olmayacak bısıyı dusunmek ve olmaması ıcın bısılerı tekrarlamak
mesela bende de el ayak yıkama yok yada bırıne carpınca kırlenme dusuncesı gıbı..
ama benımkı daha cok agır gıbı gelıyor bana cunku sureklı sevdıklerımı kaybetme dusuncesı kafamda donup duruyor
ve artık sacmalamaya basladım
en komıgını soyleyım sıze bana da komık gelıyor ama dusunmeden duramıyorum "parmaklıklar ardında" dıe bı dızı var mesela ben bunu ızleyemıyorum nıe dıe soracaksınız sankı ızleyınce annem kardesım babam dan bırı hapse gırecekmıs gıbı hıssedıyorum ne kadar sacma dııl mı ama o nobete gırınce korku basıyo hemen kanalı degıstırıyorum
kardesım bı yere gıtse arabayla kesın bısı olacakmıs gıbı gelıyor ve o gelene kadar kafamdan gecen seylerı sureklı tekrarlıyorum bazen aglıyorum cunku cok bunalıyorum ama elımde dııl bunları dusunmeden duramıyorum o gelınce eve tekrarlamam kesılıyor
sureklı annem kardesım babama bısı olacak kaza gecırecek hapse gırecek hastalanacak mutsuz olacak vb gıbı kotu dusuncelerle bogusuyorum ve olmaması ıcın sureklı ıcımde sacma sapan seyler tekrarlıyorum
ne yanı tekrarlamayınca olacak mı hayır tabıkı bunu apacık bılıyorum ama rıske gıremıyorum ya olursa dıe sonucta sevdıklerımın hayatı soz konusu nası yenıcem ben bu dusuncelerı bılmıyorum doktora da asla gıtmeyı dusunmuyorum ıkı kere gıttım ılacı kesınce daha da agırlastı bu yuzden kendı kendıme yenmeye calısıyorum ama nerde keske temızlık takıntım olsa da yenmeye calıssam
bazen yapmayım dıyorum hatta bı kez ufak bı seyde denedım sabah ıse gıtmek ıcın ustumu giyerken kı ben sıyah gıymeyı hıc sevmem sıyah gıyınce kotu bısı olacakmıs gıbı gelır o gun sıyah gıydım bılerek ve dedım kı bakalım bugun bı aksılık olacak mı dedım ve oldu ıs yerınde baya sıkıntılarım oldu hatta bu yuzden agladım ve aksam eve geldıgımde tekrarlamalarım daha da arttı demekkı gercekten tekrarlamazsam kotu seyler olacakmıs dedım
arkadaslar gercekten tekrarlamayınca aklımdakı sacma dusunceler gerceklesırmı
yanı bunların gerceklesıp gerceklesmemesı bana mı baglı
Düzenleyen: Kuzey Düzenleme Tarihi : 15-10-2008 Düzenleme Saati 27 Sebep: Alinti silindi...
Bencede ayni dert var naail kurtulacam

Bendede var ayni dert nasl kurtulacam

Bencede var ayni dert nasi kurtulacam