arkadaşlar bendede başladı..Sevdiklerimi kaybetme mutsuz olma takıntısı sanırım.Eşimle aram çok iyi beni çok sever ve çok ilgilidri.Sanki eşim beni üzücekmiş aldatıcakmış aldatırsa o olur onu bunu yaşarız tarzı saçma saçma düşünceler geliyor aklıma.Beni begenmiyormu acaba istemiypormu tarzı düşüncelerden bıktım.Gayet güzel alımlı bayanım derdim ne bilmiyorum.Aynı şekilde ya ailemden birine birşey olursa tarzı takıntılarım var.Kendime çok güvenim yok gibi .Nasıl kurtulucam psikolojik tedavi olmam lazım sanırım.Ama ücretleri fazla geliyor.
canım yazdıklarına katılıyorum aynı dertten ben de de var ve cok agır bı yuk anlatamam
her an her sn olmayacak bısıyı dusunmek ve olmaması ıcın bısılerı tekrarlamak
mesela bende de el ayak yıkama yok yada bırıne carpınca kırlenme dusuncesı gıbı..
ama benımkı daha cok agır gıbı gelıyor bana cunku sureklı sevdıklerımı kaybetme dusuncesı kafamda donup duruyor
ve artık sacmalamaya basladım
en komıgını soyleyım sıze bana da komık gelıyor ama dusunmeden duramıyorum "parmaklıklar ardında" dıe bı dızı var mesela ben bunu ızleyemıyorum nıe dıe soracaksınız sankı ızleyınce annem kardesım babam dan bırı hapse gırecekmıs gıbı hıssedıyorum ne kadar sacma dııl mı ama o nobete gırınce korku basıyo hemen kanalı degıstırıyorum
kardesım bı yere gıtse arabayla kesın bısı olacakmıs gıbı gelıyor ve o gelene kadar kafamdan gecen seylerı sureklı tekrarlıyorum bazen aglıyorum cunku cok bunalıyorum ama elımde dııl bunları dusunmeden duramıyorum o gelınce eve tekrarlamam kesılıyor
sureklı annem kardesım babama bısı olacak kaza gecırecek hapse gırecek hastalanacak mutsuz olacak vb gıbı kotu dusuncelerle bogusuyorum ve olmaması ıcın sureklı ıcımde sacma sapan seyler tekrarlıyorum
ne yanı tekrarlamayınca olacak mı hayır tabıkı bunu apacık bılıyorum ama rıske gıremıyorum ya olursa dıe sonucta sevdıklerımın hayatı soz konusu nası yenıcem ben bu dusuncelerı bılmıyorumdoktora da asla gıtmeyı dusunmuyorum ıkı kere gıttım ılacı kesınce daha da agırlastı bu yuzden kendı kendıme yenmeye calısıyorum ama nerde keske temızlık takıntım olsa da yenmeye calıssam
bazen yapmayım dıyorum hatta bı kez ufak bı seyde denedım sabah ıse gıtmek ıcın ustumu giyerken kı ben sıyah gıymeyı hıc sevmem sıyah gıyınce kotu bısı olacakmıs gıbı gelır o gun sıyah gıydım bılerek ve dedım kı bakalım bugun bı aksılık olacak mı dedım ve oldu ıs yerınde baya sıkıntılarım oldu hatta bu yuzden agladım ve aksam eve geldıgımde tekrarlamalarım daha da arttı demekkı gercekten tekrarlamazsam kotu seyler olacakmıs dedım
arkadaslar gercekten tekrarlamayınca aklımdakı sacma dusunceler gerceklesırmı
yanı bunların gerceklesıp gerceklesmemesı bana mı baglı
canım aynısı bendede var..etrafımda hatta dizilerde olan kötu şeyleri kendi başıma gelicek sanıyorum..mantıksız olduğunu biliyorum ama yinede kafamdan atamıyorum işte..olmamış şeyleri düşünüyorum olucak ihtimalini düşünüyorum çok kötu birşey..çevremdeki kimse anlamıyor onlar bunu rahatsızlık olarakta görmuyor zaten ama nasıl olduğunu anlayabiliyorum.ben psikiyatra gidiyorum ilaç kullanıyorum 2 aydır düzelme var.aynı zamanda psikologa gidiyorum her hafta.153 kadın ve aile sağlığı merkezinden randevu alabilirsiniz ücretsiz..oldukçada iyi benim psikolgum..hepimize geçmiş olsunnarkadaşlar bendede başladı..Sevdiklerimi kaybetme mutsuz olma takıntısı sanırım.Eşimle aram çok iyi beni çok sever ve çok ilgilidri.Sanki eşim beni üzücekmiş aldatıcakmış aldatırsa o olur onu bunu yaşarız tarzı saçma saçma düşünceler geliyor aklıma.Beni begenmiyormu acaba istemiypormu tarzı düşüncelerden bıktım.Gayet güzel alımlı bayanım derdim ne bilmiyorum.Aynı şekilde ya ailemden birine birşey olursa tarzı takıntılarım var.Kendime çok güvenim yok gibi .Nasıl kurtulucam psikolojik tedavi olmam lazım sanırım.Ama ücretleri fazla geliyor.
7-8 senedir bu dertle uğraşıyorum, bir arkadaş ilk sayfada öyle anlatmışki ben yazsam bu kadar olurdu..
kumanda, cep telefonu, masa, bilgisayar klavyesi, kapı kolları, tutamaç olarak ne varsa, çamaşırsuyuyla yada iyi bir dezenfektanla silinmediği sürece tutmam, birşeyle yada kazağımın kolunu elime kadar uzatır onunla tutarım.. eğer dışarıdaysam mecbur tutmak zorunda kalıyorum, o zaman o elimle bir daha saçıma, yüzüme giysilerime dokunmam, mutlaka yıkrım, öyle 8-10 kere değil 1 kere yıkasam oluyor ama lavabodan elime geri su sıçrarsa tekrar baştan yıkarım..sositososito
Tuvalete temizliğinden eminsem yani birtek ben kullanıyorsam otururum.. yoksa asla.. umumi biryerde tuvalete gireceksem büyük bir işkence yaşarım, kapıyı ayağımla iterim mendille kapatırım, sifonu mendille çekerim.. asla oradaki musluk, tas tuvalet kağıdı vs. dokunmam, sonra gene çıkınca ellerimi tekrar yıkarım..:bbo:
çocukken tuvaletten sonra ellerimdeki kötü kokunun gitmediğini farkettim, bir iki defa gidip tekrar yıkadım.. o zamandan beri sadece tuvalet kağıdı kullanıyorum..
biryere gidip gelince hemen banyo yapıyorum.. Eskiden dışarıda giydiğim kıyafetleri koyduğum bir koltuk vardı.. 1 kere giyilmiş temiz şeyi yıkamaya atamadığım için orada bekletiyordum.. sonra dışarı çıkarken nasılsa dışarılar pis diye gene giyebiliyordum tabi eve gelince gene banyo yapıyordum.. Ney temiz ney pisdi hatırlamaya çalısıyordum, düşünmekten başım ağrıyordu..nereleri temizlemiştim eyvah temizlemediğim bir yerden geçerken oraya değersem deliriyordum..
Daha eskiden hastane hastane dolaşıyordum.bir tahlile, filme, doktora inanmayıp en az iki doktora hastaneye gidiyordum sonuçları karşılaştırıyordum gene emin olamıyordum sonuçları ansiklopediden baka baka kendim yorumluyordum...
Felç olacağıma inanıyordum, sabaha kadar nabzımı sayıp, ellerimin uyuşup uyuşmadığını kontrol ediyordum.. sabaha kadar uyku yok tabi..
Allah muhafaza birde gerçekten hastalandımmı son dualarımı etmeye başlıyordum demekki kadetim böyleymiş deyip ölümü bekliyordum..:a015:
Simetri manyaklığıda var tabi, kaldırımlarda taşların çizgilerin ortasına basamıyordum.. çizgiye denk geldimi huzursuz oluyordum.. Daha bir sürü bunun gibi şeyler..
Birgün patlayacak heralde dedirtecek kadar başım ağrıyordu..gezmediğim beyin cerrahı kalmadı.. uyuşuyorum ben kötüyümü anlatamadım birtürlü..nörolojiye gönderiyorlar.. ama ben bir kere fizisel bir hastalığım olduğuna inandırmışımya kendimi o hastalığı araştırıp duruyorum..
Birgün tvde bir müzik hoşuma gitti herkesde içerde oturuyor, başladım dans etmeye baş ağrım durur gibi oldu.. 1 dakika sonra geçti..o ana kadar beynimde tümör olduğuna inanıyordum.. ama ağrı geçince yok galiba demeye başladım..:uhm:
Televizyonu kapatınca kumandayı ellediğim için ellerimi yıkardım hep, bir gün televizyonu kapattım ve ellerimi yıkamadan yattım.. Sbaha ölmediğimi farkettim.. Bu olaydan sonra biraz daha takıntılarım azaldı..
Şimdi daha iyiym ama asla tamamen geçmiyor.. Hala bu saydıklarımdan bir kaçı devam ediyor ve strese girdikçe artıyor..
Elbetteki deneyimlerimden biliyorumki bu hastalık insanı etkileyen bir olay sonucu olusuyor.. Ölüm, tartışma, haksızlığa uğrama vs vs.
önemli olan üstüne gitmek derlerya öyle yapmak, ve beyinde seratonin denilen madde eksikliğinde oluyormuş tabi bunu hemen o maddeyi içeren ilaçları gidin alın eczaneden diye söylemiyorum.. zaten reçetesiz alamazsınız.. Doktora görünmelisiniz mutlaka.. doktorunuzun verdiği ilacı düzenli kullanın kendimi iyi hissediyorum diye bırakmayın ilaçlar bir zaman sonra etki gösteriyor.. ağrı kesici gibi 30 dakikada değil..
Ben doktora gitmedim ama en az 5 senemi yedi..
hayatınızda ne kadar düzen oturtursanız o kadar düzeliyor bu hastalık.. birde mutlaka meşguliyet gerekiyor.. boşluk insanı iyice kendine sardırıyor.. Şizofreni hastaları dahil bir çok hastalık geçmişte bir işle meşgul olması sağlanarak ve müzikle tedavi edilmiştir.. şimdi müzik tedavisi varmı hastanelerde bilmiyorum ama tvde ve internette bilgi veren doktorların, sosyal ortama girilmesinin ve hayat şartlarının iyileştirilmesinin en kötü psikolojik hastaları bile iyileşmesine yardımcı olduğunu söylediklerini duydum.. Ki sosyal ortamlarda bulunmak çalışmak ve müzik dinlemek beni iyileştiren üç şey oldu..
cherry-jam geçmiş olsun canım. aynı sorunlar yukarıda dediğim gibi bende de var. bende bir işi yapmazsam ya da tam tersine yaparsam ailemin yakınlarımın başına bişey gelecek endişesi yaşıyorum. okuldan ya da dışarıdan eve gelince hemen banyo yapmak evde temiz eşofmanla oturmak ve asla dışarıda giydiğim giysiyle oturmamak ne bileyim okulda kullandığım kalemi evde kullanamamak gibi sorunlarım vardı ama çok şükür bi kısmını atlattım ilaçlarım sayesinde. psikiyatriste mutlaka git devlet hastaneleri bile sana uygun tedaviyi veriyor. ben ankaradayım inşallah istanbulda sana yardımcı olabilecek bi arkadaş cevap yazabilir. ALLAH hepimizi bu dertten kurtarır inşallah...