Ya olay depremi hissetmek mi ki? Benim için evin yıkılması ya da yıkılmaması konu mesela. Ankarada yasayip da ya depremde evim yıkılırsa diye bir korku ben bilmiyorum. Tabi ki korkulur da eşyamı toplayayım başka şehre gideyim gibi olmaz da ne bileyim uyku tutmaz en fazla.Ama deprem bölgesi olmayan yer yok ki. En depremsiz denilen yer Ankara’da 4,derece deprem bölgesi. Onda da Ankara’da olmasa fa çevrendeki illerde mesela düzcede olan depremi net hissedersin
Allah Allah neden acaba belkide sen doğurmuşsundur habir aydır evimdeyim. ailemin evimde bebeğime benden baskası bakmıyor. herkes ağlayana kadar sevip bana veriyor zaten
Ama Ankara’da yaşarken de bomba riski yaşadık bir dönem.Ya olay depremi hissetmek mi ki? Benim için evin yıkılması ya da yıkılmaması konu mesela. Ankarada yasayip da ya depremde evim yıkılırsa diye bir korku ben bilmiyorum. Tabi ki korkulur da eşyamı toplayayım başka şehre gideyim gibi olmaz da ne bileyim uyku tutmaz en fazla.
ya hu korktum korktum.. ve saçma bir karar aldım. tüm çevrem de bana ayak uydurdu.. uzatmasak mı? ne analığım kaldı ne bir şeyimAyrıca Trabzon’da da doğudaki bazı depremler hissediliyor. Orası da depremsiz bir bölge değil. Yada heyelan da olabilir. Bin tane risk orada da var. Türkiye’de yaşıyorsanız depremden kaçamazsınız.
İşte hayatimda bu kadar bencil insan görmedim ailecek uzun yoldan korkarım madem istiyorsun uçağa atlar gidersin cok garip yaPeki abinizin neden o kadar yol gelmesine sebep oluyorsunuz, bundan korkmuyor musunuz, tek başınıza gidebilecekseniz böyle atraksiyonlara girin. Kimsenin benim için o kadar yol gelmesine sebep olmak istemem mesela. Yolun bir sürü hali var. Eşiniz de rahatlığa alışmış gibi geldi. Türkiyenin her yeri neredeyse deprem bölgesi. Depreme karşı eğitmek yerine kendinizi bu şekilde davranmak bana fazla hem de çok fazla geliyor.
Sizin çocuğunuzun başına neler geliyor ya böyle, yeni nesil ne berbat ne zorbaKonu sahibi bir de çocuk büyüdükçe annesinin hislerini takip ediyor. Yani bir şey olunca sana ve tepkilerine bakıyor öyle korkuyor yada korkmuyor. Annesi güçlüyse çocuk da güçlü oluyor.
Geçenlerde serviste büyük sınıflardan bir çocuk gece gelip evimi bulup gireceğim senç öldüreceğim demiş. O gece de eşim nöbetçiydi. Oğlum gece yatmadan kapıyı kilitle anne ua gelirse diye ağladı. Anneanneme gidelim orayı bilmiyor dedi. Ben pılı pırtıyı toplayıp anneme gitmedim.
Yapamaz oğlum. Evimiz güvenli kapımız kilitli. Gelse bile minicik çocuk bize bir şey yapamaz bana hiç bir şey yapamaz merak etme dedim. Öyle uyuttum. Güçlü olmak metanetli durmak zorundasın. Annesin artık. Bir annenin sürekli kendi annesine sığınması normal mi?
çünkü o benim abim..Peki abinizin neden o kadar yol gelmesine sebep oluyorsunuz, bundan korkmuyor musunuz, tek başınıza gidebilecekseniz böyle atraksiyonlara girin. Kimsenin benim için o kadar yol gelmesine sebep olmak istemem mesela. Yolun bir sürü hali var. Eşiniz de rahatlığa alışmış gibi geldi. Türkiyenin her yeri neredeyse deprem bölgesi. Depreme karşı eğitmek yerine kendinizi bu şekilde davranmak bana fazla hem de çok fazla geliyor.
şok olacaksınız ama uçaktan da korkuyorum hahahaİşte hayatimda bu kadar bencil insan görmedim ailecek uzun yoldan korkarım madem istiyorsun uçağa atlar gidersin cok garip ya
Bomba riskinde de Kızılaya falan gitmemiştim bir sene zatenAma Ankara’da yaşarken de bomba riski yaşadık bir dönem.
Bu kafayla da yaşanmaz kerkenes.
Ben olmam kimse benim üstüme bu kadar düşsün istemem koca kadınım cocuk değilim kendi islerimi kendim halledebilcek yeteneğe sahibim şükürşok olacaksınız ama uçaktan da korkuyorum hahaha
ne alaka bencillik.. ailem üzerime düsüyor olabilir ama bencillik ne alaka. gelmek istedi geldi.. kaldı ki esim yarın ben getiririm de dedi ama abim ben çıkıyorum simdi yola dedi. sağ olsun, var olsun. size aynısı yapılsa ben mutlu olurdum
evet abarttım zaten kabul ediyorum. bi kaç saat sonra sakinleştim ve gayet de rahat yattım uyudum.. gece kalktım bebeğiimi besledim vs yani normale döndüm. ama bir kere o korkuyla abimi de yola sokmus oldukKizma ama esin seni gonderme pesinde sanki. Bir gun iki gun korkarsin gecer sonra korkun abartiyorsun bence
hahaha tamam superwomanBen olmam kimse benim üstüme bu kadar düşsün istemem koca kadınım cocuk değilim kendi islerimi kendim halledebilcek yeteneğe sahibim şükür
Evet genelde öyle derler sağolhahaha tamam superwoman
evet zaten bin defa da yazdım. o an büyük tepki verdim. aynı deprem gecen yıl da olmustu ama evden bile çıkmadım. hatta gecen yıl sabaha kadar hafif hafif yine sallanmıştık. ama ne bilim dün gece direkt bebeği koruyamazsam diye düsünüp büyük tepki verdim. bi kaç saat sonra sakinleştim ama iş işten gecmisti.Kriz anlarını yönetmeyi öğrenmelisin Aslı. Ben bebeğe bakmayı bırak dokunabilen biri bile değildim. Geçen gece evde tekken çocuk mememde boğuldu mosmor oldu. Kolumun üstünde ters çevirip sırtına vurdum anca kendine geldi ama o süreçte inanılmaz bir soğukkanlılık gösterdim. Kendim de şaşırdım. Aynı şeyi deprem olsaydı o zaman da gösterirdim sanırım. Bebeğini kendi evinde de, ailenin yanında da korumak senin görevin bunun bilincindesindir zaten ama gerçekten o kriz anlarını yönetmek senin elinde ve zorundasın artık. 700 km daha 1-2 aylık bebek için çok fazla bana göre. Eşin sana istediği kadar git kal diyebilir ama senin olaylara karşı direnç gösterip evinde çocuğun yaşam alanında olman gerekir diye düşünüyorum. Olacak olan her yerde olur neticede önüne geçemezsin
Bunu aşmanız gerekiyor, kendiniz için ve çocuğunuz için yoksa hiçbir şeyin tadına varamazsınız ve ilerlerse, her şeyin kazasını hesaplarken bulursunuz kendinizi.Bu gece saat 9da deprem oldu 4.8.. belki haberlerde gecti, gördünüz bilmiyorum. ve ben çok kötü oldum.. Tansiyonum düstü, nefes alamadım, ağladım vs. Gecen yıl da olmustu ama simdi bebeğim olunca daha çok korktum. Direkt odaya koştum zaten bebeğin basında ağladım.
gebeliğimden beri terapi alıyorum zaten.. ama böyle bi şok yaşadığım anlarda kontrol edemiyorum.. onun dısında bebeğim konusunda mesela çoğu evhamım gecti. ilk doğduğunda sürekli öleceğini düsünüyordum mesela. su öyle her farklı hareketinde endişeye kapılmıyorum en azından. dün gece yasadığım bi şok anıydı. bi kaç saat sonra gecti zaten sabaha kadar rahat uyuyabildim. bakalım.. vardır bunda da bir hayırBunu aşmanız gerekiyor, kendiniz için ve çocuğunuz için yoksa hiçbir şeyin tadına varamazsınız ve ilerlerse, her şeyin kazasını hesaplarken bulursunuz kendinizi.
Kendimden örnek vereyim; bebekli hayata geçişte pek çok açıdan zorlandım, hayatımda tecrübe etmediğim korku ve endişeyi hissettim. Bebeğimin nefes-alış verişini beklemekle başladı, "Ya kaldırımda araba çarparsa" diye bebek arabasıyla rahat rahat gezdirememeye kadar vardı. Bunların bir kısmı normal, adına annelik evhamı dediğimiz şey evet ancak hayatımızı yaşama noktasında bize tümsek oluşturmaya başladığı, düzenimizi değiştirdiği noktada anormal bir yere doğru kaymaya başlıyor.
Bence bunun üzerine destek alın, ihtiyacınız olduğunu düşündüm ben. Ben destek aldım ve ara ara da alıyor, rahatlıyorum. Yoksa her şey benim için bir korku, bir tedirginlik vesilesi olacaktı.
Anlıyorum, olabiliyor bazen, insanız.gebeliğimden beri terapi alıyorum zaten.. ama böyle bi şok yaşadığım anlarda kontrol edemiyorum.. onun dısında bebeğim konusunda mesela çoğu evhamım gecti. ilk doğduğunda sürekli öleceğini düsünüyordum mesela. su öyle her farklı hareketinde endişeye kapılmıyorum en azından. dün gece yasadığım bi şok anıydı. bi kaç saat sonra gecti zaten sabaha kadar rahat uyuyabildim. bakalım.. vardır bunda da bir hayır
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?