O kadar üzgünüm ki.. Kaçtığım her şeye çekiliyorum resmen!

Şu da var, ben ordan burdan okuduğum kadarıyla eşiyle bayağı ateşli bir birliktelikleri var ama adam çok kolay git bir ay kal diyebiliyor.
Benim eşimle aramda belki üç beş kıvılcım anca vardır ama hiçbir yere göndermez beni, hep dediği bir söz var "körün değneği yanında gerek"
Yani benimki bile gitmemi istemiyor, ki hizmetle de alakası yok her işini kendi görebilen bir adam. Lady'nin eşi nasıl bir ay uzak kalmayı sorun görmüyor enteresan geliyor bana
 
Aylarca kendi ailesinde kalanlar çocuğun babasıyla bağ kurmasını nasıl sağlıyor bu konuyu bir türlü anlayamıyorum. 2 kiloluk bebeyle eşimle neler çektik kimsemiz yoktu. Bebeğim iki aylıkken deprem oldu. Valla herhalde premses olmak gerekiyor bizimkide salaklık gibi seyit onbası gibi herseyi yapınca ilgi gösteren kimse yok.
Ayrıca o kadar yolu git gel yapınca yolda başına geleceklerin ihtimali deprem riskiyle aynı zaten
 
Walla bana da enteresan geliyor bende mi tuhaflık var dıye tekrar tekrar okuyup düşündüm ama takıldığm yer orası oldu benimde.. mesela eşim mecburen seyehate çıkmak zorunda kaldı benide yanında götürdü tek kalmayım diye yani bu işte bi terslik var.. git kal bir ay ne demek konu sahibinde de suç var her seferinde kocayı evi bırakıp gitmek nedir anlamış değilim..
 
Hem eşiniz hem de sizin yanlış yaptığınızı düşünüyorum. Ben ki kızım doğduktan sonra ilk 40 gün annemde kalmıştım. Hala derim, keşke kendi evime gelseydim direkt. Bir kötülükleri olduğundan değil ama insanın kendi düzenini bir şekilde kurması gerekiyor.
Allah korusun ailenizin yanında deprem olmayacağının garantisi yok, başınıza bir iş gelmeyeceğinin garantisi yok. Bu şekilde her fırsatta aile evine giderseniz birlik bütünlüğünuz eşiniz ile birlikte zedelenir.
Şartlar her zaman istenildiği gibi olmasa bile ayak uydurmak zorunda kalıyoruz. Siz de çocuğunuz ve esiniz ile önlemlerinizi alarak bulunduğunuz ile ayak uydurmak zorundasınız. Eşiniz de tahminim tavirlarinizdan sıkılıp yorulduğu için yolluyor öyle. Ama o da yanlış yapıyor.
 
evlenip barklanıp kendi ailesini kurmuş insanların bu tavırları bana çok saçma ve gereksiz geliyor, cidden sırf korktuğunuz için 700 km uzaktan abinizi mi çağırdınız :) ya kimseniz olmasaydı nasıl hayatta kalacaktınız :)
 
Bu prenseslik değil, ailesi ayılıp bayıldığı için endişeleniyor muhtemelen, eşi de yorulmuş olmalı ki hemen ailene git vs. diyor. Bence eşinin mesleğinin (meslek nedir bilmiyorum ama nöbetli bir iş) dezavantajlarını yaşıyor gece yalnız olmak zor ama uzaktaki aileye sığınmak mantık dışı hem yol, hem düzen bozuluyor bir bebeğin düzene ihtiyacı var. Deprem için bir şey diyemem ben de panik oluyorum ve ailemi ben de isterdim ama insan bir yerde büyümeli.
 
İstanbul’da farklı semtlerde oturuyoruz ailemle haftada bir ya da 10 günde bir akşam yemeğine/kahvaltıya gidip oturuyoruz. Kakara kikiri yapıp dönerim. Doğurunca da evime geleceğim. Annem de kayınvalidem de destek olmak isterse evime gelebilirler. Sadece şu zamana kadar kurban bayramında ailemle kaldım. Eşim ve ailesi memlekete gitti. O zaman aşılama yaptırmış sonucumu bekliyordum ve gitmek istemedim. Mental olarak beni zorlayan bir dönemdi. Eşimin de memleketinde hep ağır kurban kokuları oluyor o da bana hak verdi 4 5 gün ayrı kaldık ama cidden zulümdü. Eve döndüğünde bir daha asla gerekirse kurban bayramlarında memleketime gitmeyeceğiz, bağışlayacağız ama ayrı kalmayacağız dedi. Ve o dönemde sürekli kavga çıkarttım sebebi yok. Çok gerildim ve herkesi de çok gerdim. Çünkü ne kadar ailemiz olsa da ait olduğumuz asıl yer kendi evimiz ve kendi kurduğumuz yuva. Bu arada doğu görevini tek başına yaşayarak 4 yıl yapmış biriyim. İnan ki insan o gücü içinde bulunca her derdin üstesinden geliyor. Ve ben orada görev yaparken yakın ilden oluşan depremin etkisiyle baya da sarsılmıştık. Bebeğin var anlıyorum ama kendi gücünü bulman lazım. Ve bir uzman desteği alman seni her konuda rahatlatacaktır.
 
aile evine çökmek ne alaka ayol? neyse bi hafta kalıp dönücez zaten.. o arada bebeğimin göz ve kalça muayenelerini yapıcam. sorun kalmadı yani..

ayrıca neden aile evine gitmeye hevesli olduğumu düsündünüz anlamadım. gitmek istiyor olsam zaten konu açmazdım. ek olarak esim de benimle geliyor.. sorun yok yane
 
Bu kadar uzun ayrılıklar evliliğe dinamit koymak gibi geliyor bana her şeyden önce, adamın da işine geliyor bu kadar kolay git dediğine göre. Biran önce bu yanlıştan dönüp evinize ve düzeninize adapte olmalısınız. Abimi çok seviyorum, o da tek lafımla kalkıp gelir ama asla 700 km lik yol yapta gel al beni demem, diyemem. Küçücük bebekle bu kadar uzun yolculuk yapmak büyük bir sıkıntı zaten her şeyden önce, deprem konusuna hiç girmiyorum çünkü 99 depremini yaşadım ve şu anda daha önce depremde tamamen yıkılmış bir şehirde yaşıyorum. Kısacası yanlış yoldasınız, anksiyete panik atak gibi bir durum varsa da tedavi olmalısınız.
 
Valla üzücü kendine güvenmiyorsan neden çocuk yapıyorsun ne kadar zor birşey olduğunu herkes biliyor bunun kim böyle bir eş ister ben istemem
ya hu ne alaka? isteyerek gidiyorum sanki gebeliğimde doğum için, simdi de deprem yüzünden gidiyorum. ailem sikayetci değil. esim de değil.. bazı seylere sizler kadar katlanamıyor veya daha büyük tepkiler veriyor olabilirim. ama deprem olur muyu düsünmedim bebek yaparken sorry kimseye de gğvenip yapmadım. doğduğu andan beri her seyini sükür ben ve esim yaptık. yani aile evine gidince rahata ermiyorum. bebek yine benim bebeğim.
 
Valla üzücü kendine güvenmiyorsan neden çocuk yapıyorsun ne kadar zor birşey olduğunu herkes biliyor bunun kim böyle bir eş ister ben istemem
ya hu ne alaka? isteyerek gidiyorum sanki gebeliğimde doğum için, simdi de deprem yüzünden gidiyorum. ailem sikayetci değil. esim de değil.. bazı seylere sizler kadar katlanamıyor veya daha büyük tepkiler veriyor olabilirim. ama deprem olur muyu düsünmedim bebek yaparken sorry kimseye de gğvenip yapmadım. doğduğu andan beri her seyini sükür ben ve esim yaptık. yani aile evine gidince rahata ermiyorum. bebek yine benim bebeğim.
gebe kaldığınızda haberimiz olsun siz yaparsınız hakkaride doğum da örnek olursunuz bize. kendi canıma ve bebeğimin canına kıymet verip iyi bir doktorla doğumu yapmayı sectiğim için de evliliğe alışamamış olmuyorum.. aksine ailem, arkadaslarım evliliğe bu kadar hızlı adapte olduğum için şaşırmıştı. evlilikle ilgili bir sorunumuz yok yani. sehire de alışmak kolay değil, yasadığım sehirden çok farklı ama evimi seviyorum. zaten isteyerek gidiyor olsam bu konuyu açmam.

sorry ama ömrüm boyunca deprem deneyimim olmadı Trabzonluyum. simdi bebek konusunda zaten çok evhamlıyken bu kadar korkmam normal
 
e
evet benim de takıldığım şeyler bunlar
her defasında eşi lap diye git diyor bu da hemen gidiyor
sanki gitmesini ister gibi

konu sahibi Allah korusun olacakla öleceğin önüne geçilmez
alışmak zorundasınız
 
Valla isteyerek gidiyorsun.
Oğlum doğdu hastanede kocamla ikimiz kaldık baktık. Eve çıktık başka şehirden gelen kayınvalidem 3 gece bizle kaldı döndü. Sonrasında da gece gündüz kimse kalmadı tek baktım.
Çocuğum 6 aylık olduğundan beri de eşim haftada iki gece nöbetçi olur biz evde yalnız olurız. Bazen annem gelir kalırsa ne ala ama genelde tektim. Hep tek baktım. Benim de korktuğum zamanlar oldu ama aynı şehirde olduğum halde anneme gidip kalmadım. Yoksa bende bilirdim nöbetlerde annemde kalmayı.
Yetişkin insanlar olarak kendi doğurduğumuzun sorumluluğunu almalıyız.
Aynı şehirde annem daha az geldi kaldı ben kalmadım bile.
 
zaten gebelikten beri terapi alıyorum bunla ilgili. ki ben de çok hoşnut değilim bu durumdan
 
Alışkın olmayan için deprem korkusu çok zor bir şey anlayabiliyorum seni o yüzden asla küçümsemiyorum canım. Hala lohusa sayılırsın sen küçük şeyler bile seni kolay etkileyebilir. Ama deprem konusunun çözümü aile evine gitmek değil bence. Deprem ailenden evine döndüğün günün gecesi de olabilir neticede. Eninde sonunda evine döneceksin. Evinizin sağlamlığına baktırdınız mı hiç?
 
zaten gebelikten beri terapi alıyorum bunla ilgili. ki ben de çok hoşnut değilim bu durumdan
Aileniz de tuhaf. Ben beş şiddetinde deprem oldu gelsin abim beni alsın desem 700 km yola abimi göndermezler bana kızarlar.
Saçmala oku duanı yat uyu derler. Ben doğurduğumda annemin sürekli söylediği “tek doğuran sen değilsin herkes doğurduğunu büyütsün kızım bana mı güvendin” oldu.
Bazen kızıyorum ama böyle konuları okuyunca olması gereken de bizimki diyorum.
Böyle de büyüyemeyen ebeveynler oluyor.
Metanetli olup çocuğuna sürekli bakabilen anneler olamıyorsunuz. Sürekli destek bekleyen, korkularıyla baş edemeyen anneler türedi.
 
Konu sahibi bir de çocuk büyüdükçe annesinin hislerini takip ediyor. Yani bir şey olunca sana ve tepkilerine bakıyor öyle korkuyor yada korkmuyor. Annesi güçlüyse çocuk da güçlü oluyor.
Geçenlerde serviste büyük sınıflardan bir çocuk gece gelip evimi bulup gireceğim senç öldüreceğim demiş. O gece de eşim nöbetçiydi. Oğlum gece yatmadan kapıyı kilitle anne ua gelirse diye ağladı. Anneanneme gidelim orayı bilmiyor dedi. Ben pılı pırtıyı toplayıp anneme gitmedim.
Yapamaz oğlum. Evimiz güvenli kapımız kilitli. Gelse bile minicik çocuk bize bir şey yapamaz bana hiç bir şey yapamaz merak etme dedim. Öyle uyuttum. Güçlü olmak metanetli durmak zorundasın. Annesin artık. Bir annenin sürekli kendi annesine sığınması normal mi?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…