Nur Topu Gibi Bir Kaynana Problemim Oldu

Black Wine .!.:

Hay canını yiyeyim değil işte bunu ben de görüyorum, görmesem kafayı mı yedim o kadar yasadiklarimdan sonra ne işim var. Kaldı ki seninki de evlenmeden önce annesine sesini çıkarmayan, kazandığını olduğu gibi eline sayan biri değil miydi

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Annesinin sözünden çıkmadığı bir nokta görmedim, adam şu an o evde yaşamaya mecbur ve dolayısıyla evin kurallarına uymaya çalışıyor olabilir. Benim eşim hep annesiyle mücadele halindeydi, sonunda kazandı o mücadeleyi. Umarım konu sahibi için de aynı süreç geçerli olur

Genişletmek için tıkla...

yildizgecidi .!.:

Nasil gormediniz ayni konuyu okudugumza emin miyiz? Eve ugramadan yemek yiyemeden cikamiyor disari baska yerde kalmasina izin verilmiyor o da pasa pasa herseye uyuyor surekli telefonla ariyor o da huzursuzluk cikmasin diye telefonu kapatmak yerine surekli annesiyle konusuyor. Mune hanimin yorumunu da okuyun isterseniz cogu insan bana katilmis. Siz farkli bakiyorsunuz olaya.

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

+ dertleşme adı altında annesinin tüm direktiflerini kız arkadaşına anlatan erkek ı-ıhh.
Okulu uzattığı için 8 yıl üniversite okuduğu şehirde yaşamış olmasını ve 28 yaşında birinin gram birikimi olmadığını da hesaba katarsak, daha iş kuracak da işi oturtacak da para kazanmaya başlayacak da ohooo konu sahibesi seneye evlenelim dese adamın kenarda parası yok, adamın annesi zaten evlilik alışverişinde oturacakları sandalyeye bile karışır böyle bir oğula sahipken

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Benim kv dünyanın en sütten kesilmemiş evladını yetiştirmeye çalışan, oğlunu eş gibi gören biri ama eşimle 1 gün bile bu konuda sorun yaşamadım. Tecrübem olmasa, hele ki ilk tecrübeme dayanarak “ACİL KAÇ MANYAK BUNLAR” derdim ama tecrübe ettim, yaşadım. Bu analar ile mücadele edebilecek güçte erkekler var. En azından benimki öyle. Anlattıklarından seninki de öyle gibi duruyor

Genişletmek için tıkla...

CiRiLLA .!.:

Oyle annelerle başa cikan erkekler tabi ki evet var ama konudaki adam O adamlardan değil.

Annesine karşi gelemedigi icin 28 yasinda kendine stress, hastalik edinen bik bik devamli annesini sikayet edinen adam mi başa cikabilecekte denge filan kuracak? :)

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Annesinin sözünden çıkmadığı bir nokta görmedim, adam şu an o evde yaşamaya mecbur ve dolayısıyla evin kurallarına uymaya çalışıyor olabilir. Benim eşim hep annesiyle mücadele halindeydi, sonunda kazandı o mücadeleyi. Umarım konu sahibi için de aynı süreç geçerli olur

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Louder adam akşam yemeğine mecbur eve gidip öyle dışarı çıkabiliyormus daha ne olsun . Ben lisedeyken bunları yapmak zorundaydım

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Belki de, kendi tecrübem ışığında yaklaşıyorum konuya. Sürekli annesiyle tartışma halinde olduğunu söylüyor konu sahibi. Buna dayanarak mücadele ettiğini düşündüm

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Böyle deyince bilemedim.. eşim çok sinir krizi geçirmiştir annesi yüzünden. Çok da dertleşirdik. Ama bir kez bile aramıza giremedi çok uğraşsa da. Eşim evlenmemiz için şehir değiştirdi. Buraya gelirse esra erola çıkmakla tehdit ediyordu eşimi yola çıkacağı gün jandarmayı falan aramıştı sjsjsjs

Genişletmek için tıkla...

Black Wine .!.:

Hanımlar merhaba,
Bugün iç dökmeye geldim. Her zamanki gibi uzuuuuuun konularimdan biri bu.

Yaklaşık 2 buçuk aydır birlikte olduğum bir sevgilim var. İlişkimizin başından beri ciddi düşünüyoruz ve birbirimizi gerçekten çok seviyoruz. Sevgilimden bahsetmem gerekirse kendisi anlayışlı, sevgi dolu, kendi ihtiyaçlarının önüne hep başkalarını koyan (ki bu durumu taktir etsem de keşke biraz da kendini düşünse diye düşünüyorum) fedakar bi insandır. Kısacası benim standartlarıma göre tam evinin erkeği olacak bir adam.

Sevgilim, okulunu da uzattığı için okuduğu şehirde 8 yıl yaşamış, bulunduğumuz şehre yeni dönmüş sayılır. Dolayısıyla şuan kendini gecindirebilecek kadar maaş aldığı bir işi yok ve ailesiyle yaşıyor, bense onlara çok yakın bir muhitte yalnız yaşıyorum. Sevgilimin ilk hedefi işini kurup kendi mesleğini yapmak ki şuan bunun için çabalıyor, hırslı ve çalışkan bir adam olduğu için yapacağına da inanıyorum. Üstelik mükemmel bi motivasyonu var, o da annesi. Sevgilim böyle söylediğini bilse eminim çok üzülür ama kendisi de bunun doğru olduğunu biliyor, kadın gerçekten çekilmez bir kadın. Şuan için bana yaptığı bişey yok zaten kendisini bir kere gördüm, ama sevgilimin yaşadıklarına bakarak ileride yaşayacaklarımı tahmin edebiliyorum.

Kadın, 28 yaşında yetişkin bir oğlu olduğunu kabullenemiyor bi türlü. Sürekli bi müdahale içerisinde. İstiyo ki sevgilim haftada max 1-2 dışarı çıksın, onda da çok geçe kalmasın, evinde oturup onunla birlikte tv izlesin. Her güzel anımızın içinde, ilişkimizin ortasında bi kaynana figürü var ve sürekli tadımızı kaçırıyor. Mesela sevgilim geceyi bende geçirmek istediğini zaman kiyametleri koparıyor, bütün gece arıyor, sevgilim defalarca konuşmasına, beni bi sal artık rahat bırak demesine rağmen hiçbisey olmamış gibi aynı kavgaları tekrar tekrar tekrar yapıyor ve asla kabullenmiyor. Tamam farkındayım Türkiye'de yaşıyoruz bunu kolay kolay kabul edebilecek anne yoktur zaten, ama Allah aşkına ben bi kız çocuğu olarak kendi annemden bu kadar baskı görmedim. Bunu bi kenara bırakalım, biz sevgilimle yakın oturduğumuz için hergun görüşüp az da olsa vakit geçiriyoruz ve bu bile sorun oluyor. "Kendini bu kadar kaptirmasinmis, önce işini oturtsunmuş, evlenince karısıyla ne isterse yaparmış". Hani işini gücünü oturmadan hayatına birini almasın istiyo ama ben adım gibi biliyorum ki ben olmasam, sevgilim isini kursa, bu sefer onu kendi beğendiği bi kızla hemen evlensin diye darlayacak. Çünkü kendisi 50 yıl öncesinden kalma bi kafa yapısına sahip ve kat'a kendi soylediginden baskasi doğru değil ve yapilamaz. Sevgilim önce eve uğrayıp yemek yemeden yanıma ya da gezmeye bile gidemiyor kolay kolay çünkü akşam 7 gibi arayıp "yarım saate yemekler pisiyo, seni yemeğe bekliyorum" diyor. Gitmezse trip atiyo, arayıp rahatsız ediyo.

Sevgilimin buna olan tavrına gelirsek, kendisi bu durumdan oldukça rahatsız, sürekli annesiyle bi çatışma içinde ve artık stresten gözü sürekli seyirmeye, karnı ağrımaya, dönem dönem tansiyonu anormal şekilde çıkıp inmeye başladı. Bu süreçte olabildiğince ona destek olmaya çalışıyorum. Olabildiğince annesiyle ilgili yorum yapmıyorum ki bu zaten bana düşmez, ama o bu durumun beni ondan soğutacağından o kadar korkuyo ki ağzımdan ufacık bişey çıksa "söyle içindekileri, içine atma, içine atarsan soğursun" diye beni yorum yapmaya zorluyor. Geçenlerde"evlendigimizde de annen böyle evliliğimizin ortasında mı olacak, boyle müdahale mı edecek" diye sordum. Bu konudaki tavrı net. Şuan yaşadıklarının düzgün bi geliri, kendi düzeni olmadığı için olduğunu, evlenmeyi bırak, sabit bi gelire ulaşır ulaşmaz bu duruma izin vermeyeceğini söyledi bana. Evlilik durumunda benim annesinin bu tavrına karşı geri adım atmayacagimi biliyor, beni de zaten annesine ezdirmiyor (annesiyle bi dugunde karşılaşmıştım ve gerçekten çok minik dekoltesi olan bi elbisem vardı, kendisi buna laf etmiş sevgilim de o nerde nasıl giyinecegini bilir deyip konuyu kapatmış), dolayısıyla sevgilim dengeleri kurabilir mi gibi bir endişem yok. Bugüne kadar ona söylediğim tek bir şeyi kulak arkası etmedi sevgilim, beni hep dinler, sorunlarımı önemser, çözüm bulmaya çalışır. Ama şayet bu iş niyetlendigimiz gibi evliliğe giderse, annesiyle gireceğim mücadele beni korkutuyor. Çünkü eminim ki bu kadın susmayacak, ben boyun eğmeyeceğim ve sürekli bi kaos olacak. Bazen "sen ne güzel işi gücü olan, keyfi yerinde, kaynanaymis eltiymis böyle saçma sapan problemleri olmayan özgür bi kadındın, ne diye başına bela aldın" diyorum kendi kendime. Ama sevgilimi o kadar seviyorum ve onunla bi aile olmaya o kadar hazırım ki. O sevgiyle, ondan soguyacagim diye korkuyla gözümün içine baktığı zaman bu dusuncelerimden bile suçluluk duyuyorum. Stresten sağlığı bozuluyo, zarar görüyo diye çok üzülüyorum, annesinin onu bu kadar adam yerine koymamasina, saygı duymamasina aşırı sinirleniyorum. Dün akşam, "ne yapayım, şuan elimden bişey gelmiyor ne yapayım" dediğinde içimden bişey koptu sanki.

Bir akıl verin hanımlar, ben ne yapacağım?

Genişletmek için tıkla...

Black Wine .!.:

Hanımlar merhaba,
Bugün iç dökmeye geldim. Her zamanki gibi uzuuuuuun konularimdan biri bu.

Yaklaşık 2 buçuk aydır birlikte olduğum bir sevgilim var. İlişkimizin başından beri ciddi düşünüyoruz ve birbirimizi gerçekten çok seviyoruz. Sevgilimden bahsetmem gerekirse kendisi anlayışlı, sevgi dolu, kendi ihtiyaçlarının önüne hep başkalarını koyan (ki bu durumu taktir etsem de keşke biraz da kendini düşünse diye düşünüyorum) fedakar bi insandır. Kısacası benim standartlarıma göre tam evinin erkeği olacak bir adam.

Sevgilim, okulunu da uzattığı için okuduğu şehirde 8 yıl yaşamış, bulunduğumuz şehre yeni dönmüş sayılır. Dolayısıyla şuan kendini gecindirebilecek kadar maaş aldığı bir işi yok ve ailesiyle yaşıyor, bense onlara çok yakın bir muhitte yalnız yaşıyorum. Sevgilimin ilk hedefi işini kurup kendi mesleğini yapmak ki şuan bunun için çabalıyor, hırslı ve çalışkan bir adam olduğu için yapacağına da inanıyorum. Üstelik mükemmel bi motivasyonu var, o da annesi. Sevgilim böyle söylediğini bilse eminim çok üzülür ama kendisi de bunun doğru olduğunu biliyor, kadın gerçekten çekilmez bir kadın. Şuan için bana yaptığı bişey yok zaten kendisini bir kere gördüm, ama sevgilimin yaşadıklarına bakarak ileride yaşayacaklarımı tahmin edebiliyorum.

Kadın, 28 yaşında yetişkin bir oğlu olduğunu kabullenemiyor bi türlü. Sürekli bi müdahale içerisinde. İstiyo ki sevgilim haftada max 1-2 dışarı çıksın, onda da çok geçe kalmasın, evinde oturup onunla birlikte tv izlesin. Her güzel anımızın içinde, ilişkimizin ortasında bi kaynana figürü var ve sürekli tadımızı kaçırıyor. Mesela sevgilim geceyi bende geçirmek istediğini zaman kiyametleri koparıyor, bütün gece arıyor, sevgilim defalarca konuşmasına, beni bi sal artık rahat bırak demesine rağmen hiçbisey olmamış gibi aynı kavgaları tekrar tekrar tekrar yapıyor ve asla kabullenmiyor. Tamam farkındayım Türkiye'de yaşıyoruz bunu kolay kolay kabul edebilecek anne yoktur zaten, ama Allah aşkına ben bi kız çocuğu olarak kendi annemden bu kadar baskı görmedim. Bunu bi kenara bırakalım, biz sevgilimle yakın oturduğumuz için hergun görüşüp az da olsa vakit geçiriyoruz ve bu bile sorun oluyor. "Kendini bu kadar kaptirmasinmis, önce işini oturtsunmuş, evlenince karısıyla ne isterse yaparmış". Hani işini gücünü oturmadan hayatına birini almasın istiyo ama ben adım gibi biliyorum ki ben olmasam, sevgilim isini kursa, bu sefer onu kendi beğendiği bi kızla hemen evlensin diye darlayacak. Çünkü kendisi 50 yıl öncesinden kalma bi kafa yapısına sahip ve kat'a kendi soylediginden baskasi doğru değil ve yapilamaz. Sevgilim önce eve uğrayıp yemek yemeden yanıma ya da gezmeye bile gidemiyor kolay kolay çünkü akşam 7 gibi arayıp "yarım saate yemekler pisiyo, seni yemeğe bekliyorum" diyor. Gitmezse trip atiyo, arayıp rahatsız ediyo.

Sevgilimin buna olan tavrına gelirsek, kendisi bu durumdan oldukça rahatsız, sürekli annesiyle bi çatışma içinde ve artık stresten gözü sürekli seyirmeye, karnı ağrımaya, dönem dönem tansiyonu anormal şekilde çıkıp inmeye başladı. Bu süreçte olabildiğince ona destek olmaya çalışıyorum. Olabildiğince annesiyle ilgili yorum yapmıyorum ki bu zaten bana düşmez, ama o bu durumun beni ondan soğutacağından o kadar korkuyo ki ağzımdan ufacık bişey çıksa "söyle içindekileri, içine atma, içine atarsan soğursun" diye beni yorum yapmaya zorluyor. Geçenlerde"evlendigimizde de annen böyle evliliğimizin ortasında mı olacak, boyle müdahale mı edecek" diye sordum. Bu konudaki tavrı net. Şuan yaşadıklarının düzgün bi geliri, kendi düzeni olmadığı için olduğunu, evlenmeyi bırak, sabit bi gelire ulaşır ulaşmaz bu duruma izin vermeyeceğini söyledi bana. Evlilik durumunda benim annesinin bu tavrına karşı geri adım atmayacagimi biliyor, beni de zaten annesine ezdirmiyor (annesiyle bi dugunde karşılaşmıştım ve gerçekten çok minik dekoltesi olan bi elbisem vardı, kendisi buna laf etmiş sevgilim de o nerde nasıl giyinecegini bilir deyip konuyu kapatmış), dolayısıyla sevgilim dengeleri kurabilir mi gibi bir endişem yok. Bugüne kadar ona söylediğim tek bir şeyi kulak arkası etmedi sevgilim, beni hep dinler, sorunlarımı önemser, çözüm bulmaya çalışır. Ama şayet bu iş niyetlendigimiz gibi evliliğe giderse, annesiyle gireceğim mücadele beni korkutuyor. Çünkü eminim ki bu kadın susmayacak, ben boyun eğmeyeceğim ve sürekli bi kaos olacak. Bazen "sen ne güzel işi gücü olan, keyfi yerinde, kaynanaymis eltiymis böyle saçma sapan problemleri olmayan özgür bi kadındın, ne diye başına bela aldın" diyorum kendi kendime. Ama sevgilimi o kadar seviyorum ve onunla bi aile olmaya o kadar hazırım ki. O sevgiyle, ondan soguyacagim diye korkuyla gözümün içine baktığı zaman bu dusuncelerimden bile suçluluk duyuyorum. Stresten sağlığı bozuluyo, zarar görüyo diye çok üzülüyorum, annesinin onu bu kadar adam yerine koymamasina, saygı duymamasina aşırı sinirleniyorum. Dün akşam, "ne yapayım, şuan elimden bişey gelmiyor ne yapayım" dediğinde içimden bişey koptu sanki.

Bir akıl verin hanımlar, ben ne yapacağım?

Genişletmek için tıkla...

hln09 .!.:

İyi cesaret etmişsiniz evlenerek hatta bence büyük bir kumar oynamışsınız. Büyük konuşmayayım böyle anası olan adama hadi yallah derdim. Vallahi okurken gerildim.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Kadının çene gücüyle ilgili olabilir ya, çok carlıyorsa bundan kaçmak için gidiyordur belki

Genişletmek için tıkla...

Black Wine .!.:

Hanımlar merhaba,
Bugün iç dökmeye geldim. Her zamanki gibi uzuuuuuun konularimdan biri bu.

Yaklaşık 2 buçuk aydır birlikte olduğum bir sevgilim var. İlişkimizin başından beri ciddi düşünüyoruz ve birbirimizi gerçekten çok seviyoruz. Sevgilimden bahsetmem gerekirse kendisi anlayışlı, sevgi dolu, kendi ihtiyaçlarının önüne hep başkalarını koyan (ki bu durumu taktir etsem de keşke biraz da kendini düşünse diye düşünüyorum) fedakar bi insandır. Kısacası benim standartlarıma göre tam evinin erkeği olacak bir adam.

Sevgilim, okulunu da uzattığı için okuduğu şehirde 8 yıl yaşamış, bulunduğumuz şehre yeni dönmüş sayılır. Dolayısıyla şuan kendini gecindirebilecek kadar maaş aldığı bir işi yok ve ailesiyle yaşıyor, bense onlara çok yakın bir muhitte yalnız yaşıyorum. Sevgilimin ilk hedefi işini kurup kendi mesleğini yapmak ki şuan bunun için çabalıyor, hırslı ve çalışkan bir adam olduğu için yapacağına da inanıyorum. Üstelik mükemmel bi motivasyonu var, o da annesi. Sevgilim böyle söylediğini bilse eminim çok üzülür ama kendisi de bunun doğru olduğunu biliyor, kadın gerçekten çekilmez bir kadın. Şuan için bana yaptığı bişey yok zaten kendisini bir kere gördüm, ama sevgilimin yaşadıklarına bakarak ileride yaşayacaklarımı tahmin edebiliyorum.

Kadın, 28 yaşında yetişkin bir oğlu olduğunu kabullenemiyor bi türlü. Sürekli bi müdahale içerisinde. İstiyo ki sevgilim haftada max 1-2 dışarı çıksın, onda da çok geçe kalmasın, evinde oturup onunla birlikte tv izlesin. Her güzel anımızın içinde, ilişkimizin ortasında bi kaynana figürü var ve sürekli tadımızı kaçırıyor. Mesela sevgilim geceyi bende geçirmek istediğini zaman kiyametleri koparıyor, bütün gece arıyor, sevgilim defalarca konuşmasına, beni bi sal artık rahat bırak demesine rağmen hiçbisey olmamış gibi aynı kavgaları tekrar tekrar tekrar yapıyor ve asla kabullenmiyor. Tamam farkındayım Türkiye'de yaşıyoruz bunu kolay kolay kabul edebilecek anne yoktur zaten, ama Allah aşkına ben bi kız çocuğu olarak kendi annemden bu kadar baskı görmedim. Bunu bi kenara bırakalım, biz sevgilimle yakın oturduğumuz için hergun görüşüp az da olsa vakit geçiriyoruz ve bu bile sorun oluyor. "Kendini bu kadar kaptirmasinmis, önce işini oturtsunmuş, evlenince karısıyla ne isterse yaparmış". Hani işini gücünü oturmadan hayatına birini almasın istiyo ama ben adım gibi biliyorum ki ben olmasam, sevgilim isini kursa, bu sefer onu kendi beğendiği bi kızla hemen evlensin diye darlayacak. Çünkü kendisi 50 yıl öncesinden kalma bi kafa yapısına sahip ve kat'a kendi soylediginden baskasi doğru değil ve yapilamaz. Sevgilim önce eve uğrayıp yemek yemeden yanıma ya da gezmeye bile gidemiyor kolay kolay çünkü akşam 7 gibi arayıp "yarım saate yemekler pisiyo, seni yemeğe bekliyorum" diyor. Gitmezse trip atiyo, arayıp rahatsız ediyo.

Sevgilimin buna olan tavrına gelirsek, kendisi bu durumdan oldukça rahatsız, sürekli annesiyle bi çatışma içinde ve artık stresten gözü sürekli seyirmeye, karnı ağrımaya, dönem dönem tansiyonu anormal şekilde çıkıp inmeye başladı. Bu süreçte olabildiğince ona destek olmaya çalışıyorum. Olabildiğince annesiyle ilgili yorum yapmıyorum ki bu zaten bana düşmez, ama o bu durumun beni ondan soğutacağından o kadar korkuyo ki ağzımdan ufacık bişey çıksa "söyle içindekileri, içine atma, içine atarsan soğursun" diye beni yorum yapmaya zorluyor. Geçenlerde"evlendigimizde de annen böyle evliliğimizin ortasında mı olacak, boyle müdahale mı edecek" diye sordum. Bu konudaki tavrı net. Şuan yaşadıklarının düzgün bi geliri, kendi düzeni olmadığı için olduğunu, evlenmeyi bırak, sabit bi gelire ulaşır ulaşmaz bu duruma izin vermeyeceğini söyledi bana. Evlilik durumunda benim annesinin bu tavrına karşı geri adım atmayacagimi biliyor, beni de zaten annesine ezdirmiyor (annesiyle bi dugunde karşılaşmıştım ve gerçekten çok minik dekoltesi olan bi elbisem vardı, kendisi buna laf etmiş sevgilim de o nerde nasıl giyinecegini bilir deyip konuyu kapatmış), dolayısıyla sevgilim dengeleri kurabilir mi gibi bir endişem yok. Bugüne kadar ona söylediğim tek bir şeyi kulak arkası etmedi sevgilim, beni hep dinler, sorunlarımı önemser, çözüm bulmaya çalışır. Ama şayet bu iş niyetlendigimiz gibi evliliğe giderse, annesiyle gireceğim mücadele beni korkutuyor. Çünkü eminim ki bu kadın susmayacak, ben boyun eğmeyeceğim ve sürekli bi kaos olacak. Bazen "sen ne güzel işi gücü olan, keyfi yerinde, kaynanaymis eltiymis böyle saçma sapan problemleri olmayan özgür bi kadındın, ne diye başına bela aldın" diyorum kendi kendime. Ama sevgilimi o kadar seviyorum ve onunla bi aile olmaya o kadar hazırım ki. O sevgiyle, ondan soguyacagim diye korkuyla gözümün içine baktığı zaman bu dusuncelerimden bile suçluluk duyuyorum. Stresten sağlığı bozuluyo, zarar görüyo diye çok üzülüyorum, annesinin onu bu kadar adam yerine koymamasina, saygı duymamasina aşırı sinirleniyorum. Dün akşam, "ne yapayım, şuan elimden bişey gelmiyor ne yapayım" dediğinde içimden bişey koptu sanki.

Bir akıl verin hanımlar, ben ne yapacağım?

Genişletmek için tıkla...

nessel89 .!.:

Asıl sorun ne biliyor musun sevgilin dengeleri assssla senin sandığın gibi kuramayacak. Denge kuracak olan bir adam issizken de kurar sevgiliyken de kurar nisanliyken de kurar hatta bazı erkek çocukları çocukken bile bazı şeylerin dengesini yetişkinlerden iyi kurar. Denge kurabilecek bir adamın gözü seyirmez karnı ağrımaz. Bunları üzül diye söylemiyorum inan. Ama köy gorunuyor kılavuza gerek yok.

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

İşte bu kadın evlilik döneminde ogluşunu geri kazanmak için kendini hastanelik eder. Huzur vermez bu tipler

Genişletmek için tıkla...