Normal olmayan hislerim

Evladınızı düşünüyorsunuz ama bence de kendinize eziyet etmeyin görüşerek, biraz deneyin en azından ara verin.
1.sınıfa gidiyor. Arkadaşları anlatırken onun da anlatacakları olsun diyorum da bakalım nereye kadar gider bu bir araya gelmeler.
 
O kadar normal o kadar anlaşılır hisler ki bunlar.
Lütfen hissettiğin şeyleri "anormal / tuhaf" diye etiketleme..
İstersen dünyanın ennnn kötü insanından ayrıl gene de boşanmak çok çok ağır bi duygu.
Bunun en büyük nedenlerinden biri yaşadığımız toplumda evliliğe atfedilen kutsallık.
Küçüklüğümüzden beri bize dayatılan rolleri bi düşün.
En basiti izlediğimiz filmleri, tüm yeşilçam filmleri beyaz gelinlikle biterdi, sonra komşu teyzelerin bi araya gelince ettiği muhabbetleri düşün, hala şu devirde bile 20'lik kızların evlenemiyorum diye sızlandığını burda da görüyorsundur.
İster istemez beynimiz evlilik = başarı , hayatta mutlaka yapmamız gereken bi şey olarak kodluyor.
Sen aslında kurduğun hayallerin, mutlu bi evliliğe sahip olma ihtimalinin yasını tutuyorsun şu an, ve bu çooook normal.
Asla hislerini, üzüntünü, kalp kırıklığını küçümseme, kendine sımsıkı sarıl.
Seni çok iyi anlıyorum.
Bir buçuk seneyi geçti boşanalı, çok da mutlu bi ilişkim var , gene de geçen gün karşı dairemde evin içindeki gülüşmeleri duyunca birden ağlamaya başladım. Böyle olabilirdik dedim. Sorun bu işte, ol-abilir-di, ama olmadı ve hayat bu, ve hayatın bizim için bambaşka bi planı var, biz de onu yaşayacağız =)
Evet gayet iyi özetlediniz durumu. Damdan düşeni damdan düşen daha bir iyi anlıyor gerçekten. Hayatımıza giren her insan bir görev için geliyor, kimisi hayatı bir ömür güzelleştirmek için geliyor kimisi kısa vadeli şeyler için.

Evliliğin toplumdaki kutsallığı, boşanma ise, sanki acınasıymış gibi gösterilmesi insanı etkiliyor. Bilinç altımızın temizlenmesi lazım
 
İşte en tehlikeli kafa da bu. Benim az çok tanıdığım bir süre çocuklar yakın diye görüştüğüm biri vardı. Arkadaş demeye de dilim varmıyor ya.
25inde aman evde kalmamayım diye falsosu çok bir adamla evlendi. Bir kaç sene içinde de kavga dövüş kıskançlıklar boşanmaya kalktı. Sonra yaş oldu 30 ben bekarken düzgün birini bulamadım boşanmadan sonra hiç bulamam bari çocuk yapayım dedi. Çocuktan sonra da kavga dövüş devamlar. Adamdan resmen nefret ediyor. Bir arada beş dakika dursan negatif enerjiden kaçıyorsun.
Keşke bu kafalara girmeseydi de bu yanlış evliliği yapıp, bir de çocuk yapıp bu rezalet hayatı hem çocuğuna hem kendine yaşatmasaydı. Belki bekar kalırdı ama mutlu olurdu.
Temelde öz güvensizlik mi yatıyor acaba?
Her şey birbirini tetikliyor insan hayatında.
 
Evet gayet iyi özetlediniz durumu. Damdan düşeni damdan düşen daha bir iyi anlıyor gerçekten. Hayatımıza giren her insan bir görev için geliyor, kimisi hayatı bir ömür güzelleştirmek için geliyor kimisi kısa vadeli şeyler için.

Evliliğin toplumdaki kutsallığı, boşanma ise, sanki acınasıymış gibi gösterilmesi insanı etkiliyor. Bilinç altımızın temizlenmesi lazım

Tamamen arınmak çok zor olsa da en azından kendimizi daha iyi anlayabilmemiz çok önemli. Bütün duygular gelip geçici... Bütün düşünceler algımızla ilgili.. Bunun farkında olunca takılıp kalmıyorsun. 10 dk sonra bi bakıyosun kuş gibi hafifsin. Şu an gerçek bi yüzleşme yaşadığın için pik yapmış durumda duyguların, öfken, hayal kırıklıkların... Karman çorman olman çok normal. Kendine zaman ver, hepsi geçecek.
 
Temelde öz güvensizlik mi yatıyor acaba?
Her şey birbirini tetikliyor insan hayatında.
Belki öyledir.
Belki de ailenizde çevrenizde evlenme baskısı çok hissettirdiler ondan öyledir.
Ama bence bekarken de çok mutlu olabilirsin.
Diyorum ya ablam 15 yıldır bekar, sevgilileri oluyordur mutlaka ama evlenmeyi düşünmüyor.
Güzel bir düzeni, arkadaşları, gezileri, hobileri var.
Böyle de bir hayat mümkün.
 
Back
X